De tentoonstelling 'Een Zee van Glas' toont de illustraties van Ernst Haeckel en de daarop geïnspireerde glasobjecten uit de vroege twintigste eeuw tot heden.
Het Nationaal Glasmuseum heeft verschillende hedendaagse kunstenaars en ontwerpers uitgedaagd om nieuw werk te maken in de Glasblazerij.
Modeontwerper Jan Taminiau (1975) besloot om voor dit project geen kledingstuk te maken, maar ging de uitdaging aan om het glas voor hem te laten werken. Hij liet zich inspireren door de radiolaria van Haeckel, en maakte een aantal objecten. Van deze losse onderdelen werd een grote bewegende en lichtgevende mobile gemaakt.
De objecten zijn zo geïnstalleerd dat het lijkt alsof een school van zeeorganismen het wateroppervlak nadert. Het licht dat door de diertjes wordt geprojecteerd geeft het speelse effect van zonlicht dat door het wateroppervlak op de zeebodem schijnt, aangenaam mysterieus.
De jurken die Taminiau ontwerpt (zoals de kroningsjurk voor Koningin Maxima) kenmerken zich door hun gedetailleerdheid en hun elegantie, eigenschappen die hem ook in het werk van Haeckel aantrekken. De stralendiertjes en kwallen van Haeckel hebben een bepaalde gratie, ze bewegen zich rustig en sierlijk door het water.
Maar er zijn nog meer overeenkomsten. Net als de jurken van Taminiau zijn deze glasobjecten uit meerdere lagen opgebouwd. Een blauwe kern wordt bedekt met een graatstructuur, waarover nog een derde laag valt.
2 окт 2024
