رفتی از کنارم،از شهر و دیارم،ای امید زندگانی رفت از دوری تو آرام و قرارم،همچون ایام جوانی غافل ز احوال من در شور مستی،رفتی دلم از غم شکستی بال و پر مرغ امیدم را بستی تا رشته الفت گسستی .روشن ز روی تو آشیان من بودی همه شب تو مونس جان،تو همزبان من بودی همه شب صبحم شده شام،روزم چو موی تو افتاده به دام،صیدی به کوی تو رفتی از کنارم،از شهر و دیارم،ای امید زندگانی رفت از دوری تو آرام و قرارم،همچون ایام جوانی غافل ز احوال من در شور مستی،رفتی دلم از غم شکستی بال و پر مرغ امیدم را بستی تا رشته الفت گسستی