Does anyone else love that part at the beginning when the orchestra plays a reprise of Nichts ist Schwer? To me, it sets up Elisabeth and Franz Joseph as the "golden couple" even though they're actually quite dysfunctional. It adds to this ongoing idea in the musical of being false or maintaining a facade. In this scene, no one is willing to talk about how they really feel in public. Through out the play, Franz tries to behave like all is well when it really isn't. In one scene in the second act, he tells Rudolf not to mention his mother probably because he wants to pretend that his marriage isn't in shambles. Elisabeth, herself, attempts to make herself believe this facade of being happy in her "freedom". This part in this video is a one of several bits I wish had survived beyond the Dutch production.
Ik heb al veel versies van de laatste dans gedaan en deze choreografie blijft het beste. De perfecte mix tussen een sensuele en dominante dood, ipv eentje die haar gewoon als een pop in het rond zwiert.
Mijn moeder is naar deze musical geweest toen ik nog jong was, ze heeft een cd hiervan gekocht met alle nummers. Die cd was voornamelijk in mijn radio haha! Alleen omdat ik de musical niet heb gezien snap ik niet zo goed wie de man is met die zwarte haren in dat rode cobairtje. Mijn moeder zei dat dat de dood moest voorstellen, maar volgens mij niet...
ha naam genoot ;) ja dat klopt wel, Elisabeth had aan het einde van haar leven last van depressies. dus om dit theatraal vorm te geven is er in de show een man die 'de dood' speelt. het idee is dat ze uiteindelijk verliefd word op de dood en de dood op haar.
@marjoleinlovesomeone, het is toch echt zo. dat is stanley die de rol van "de dood" vertolkt. ik heb de musical 3 keer gezien toen deze in nl was, geweldige musical!
