Kayıp Destan (Feryad-ı İsyanım) - Ozan Emekçi Mem nelere gark olmadı Zîn'in ateşi için Ferhad dağları delmedi mi Şirin'in aşkı için kusur ise her saniye her yerde seni anmak Mecnun az mı yemin etti Leyla'nın başı için sesi yorgun gözlerinden uykusuzluk seçilir görkeminin zerresinden ağrı dağı küçülür gecelerin kollarında leblerinin bal suyu aydan dökülürcesine kana kana içilir uykularından kopardım hoş geldin mihmanımsın artık geri dönüşü yok, âhımsın eyvâhımsın elâlem ne derse desin, hiç umurumda değil akibetine razıyım, sevabım, günahımsın sana, yine sana yandım Nesimî'de dün gece gözlerinle yüzüleyim, bend olayım hallac'a öyle hüküm buyurmuşlar tanrılar divanı'nda ha ben sana yollanmışım, ha Muhammed Mi'rac'a cümle cihan güzelleri yüzlerine ben örsün gözlerin, balyozu oldu içerimdeki örsün ruhumdaki fırtınalar merih'i usandırdı nuh'a haber eyleyin de, gelsin de tufan görsün yokluğuna dayanamam âhım arşı boyladı gölgeni Nil'de görmüşler, piramidler söyledi hele bir bak şu sevdaya, kimler yanmış ben gibi dediği gibi Yunus'un, gör beni aşk neyledi son duraklarda beklerdim, sonun olsaydı senin neler vermezdim ki yerim, yanın olsaydı senin çıkar kınından ne olur, kirpiklerinle bile çal sineme gözlerini, aşkına Şah Hüseyn'in
