Aile sırılamasında kaçıncı çocuk olduğunuz karakter gelişiminizde nasıl etkiler yapar? Bugün en büyük kız ve erkek çocukları konuşuyoruz. İyi seyirler. Kanalımıza abone olun ve katılın. İçeriklerimizden haberdar olun.
Veli toplantılarında ablalar geldiyse onlara şunu derim, ben seni değil anneni istiyorum, bu çocuk senin değil sorumluluk annene ait. Bunu söylediğim zaman ablalar o kadar mutlu oluyor ki anlatamam. Anlaşılmak istiyorlar sadece.
Ben abla olarak istifa etmek isterdim. Örneğin kız kardeşim kolunu sokakta oynarken kırar ve annem benim yüzümden olduğunu söylerdi. Bir posta dayak yerdim. Ev temizliği ve yemek yapmak görevimdi. Annem çalışıyordu. Üstelik hata yapma hakkım yoktu. Üstelik bir küçüğüm beni anneme şikayet eder bir de öyle dayak yerdim. Ben de annem gidince kardeşlerime kötü davranarak hıncımı alırdım. Misafir gelse herşeyi düşünmek zorunda idim. Hiç mutlu bir çocukluk geçirmedim. Ama büyüdüm ve isyan ettim. Annemden gizlice hep nefret ettim. Kendimi hep suçlu ve mağdur hissetmeme sebep oldu.Sanki ben üvey evlat muamelesi gördüm. Diğer kardeşlerim ders çalışırken ben bulaşık yıkıyordum. Hakkımı asla helal etmiyorum.
Ben söylüyorum hocam. Bu senin görevin değil, ben anneyim ve burdayım yetişebiliyorum şu an diyorum. Yetişemediğimde de ona bana verdiği destek için teşekkür ediyorum. Aslında senin görevin değil ama gönüllü olarak yardım ediyorsun bana diye teşekkür ediyorum. Asla çocuğumun büyüdüğünde sömürülen bir yetişkin olmasını istemem. Hele de bunun sebebi olmak asla istemem.
Ah Tülay hanım 4 erkek çocuğunun en büyük ablaları olarak büyüdüm annemin yetişemediği yerde hep yardum ettim uyumlu oldum. Sizin eğitimlerinizden sonra fark ettimki şimdide eşimin ve etrafımdaki herkesin arkasını toparlamisim ve tam sınırda yok olmadan fark ettim. Durdum nefes alıyorum artik . Sınırlarimi sağlıklı hale getirdim. Size tekrar teşekkürler. Hayatima dokunuşunuzu bir bilseniz ❤❤❤
😢😢😢okadar dogruki bu söz bırak alacaklı olmayı okadar pisginlerki hala duygularımla oynayıp beni suçlu hissettiriyor ben en büyük ablayım 9 yaşında mutfağa sokuldum anamın bitmez günlerine pasta börek yapılacak bide beğenmedi misafirler,imrenir Di yaşım 50 oldu dahabiseyimi methetsin bilmem bütün evi çekip çeviriyorum ama bunun doğal olduğunu saniyodum evlendim kalabalık aileye ortada işler aynı oysa kardeşlerim benden birer yaş küçüktü beni okutmadilar ötekiler ise üni versite bitirip iş kini ifademi oldulR şimdi videolardan anlıyorum aileler çocuklarından birini kurban seçiyorlar ötekiler serbest oluyo itirZ ettiğimde ağır hakaretler,oyunlar sanki sen me cbursun hissettirmeler dağa evlendiğimde sıra gelmedi kısacası her ailenin Bi kurbanı oluyo bu lafına videolar sayesinde de ogrendimama çaremi değil daha çok öfke sinir kim duyuyo kimse ben Allaha biraktim herkesi😢😢😢😢😢
Bunları dinlemek için geç kaldım ama inşaAllah gençlere , evlenmeye hazırlsnan ve bebek bekleyen herkese ulaşırsınız . Büyük çocuğa yapılan yanlışlar için çok vicdan azabı çekiyor insan😢
Hem ailenin büyük kız çocuğuyum hem annem engelli ev işleri, okul, kardeşimin sorumluluğu kardeşim de erkek beni çok yordu. Eğitim hayatımda çok başarılı ve sorumluluk sahibiydim. İlişkilerimde ise hem erkek hem kadın bendim. Kontrol bende olmalı diye düşünürdüm, maddi hesap kitap hatta çeyizimdeki mobilyaları bile ben almıştım. Şu an bekarım hep verici olmaktan bir an durdum ve aydınlanma yaşadım bir kadının ve erkeğin yeri olmalıdır diye ancak kariyer sahibiyim ve işimle çok mutluyum öğretmenim kurucu ve müdür oldum. Birçok da çocuğum var inşallah onlar da benim gibi ezilmezler, hocam çok doğru konuşuyorsunuz. Ağzınıza sağlık
evin ilk çocuğu olarak bu videoyu anneme göstersem sen bana hiç yardım etmedin ki, kardeşlerine hiç bakmadın ki diyerek sitem eder ve beni suçlar. evet fazla bakmadım daha ziyade onunla oynadım ve vakit geçirdim yine de böyle sorumluluk sahibi ve kontrol manyağıyım, kardeşlerim ve annem benim ukala, bilmiş biri olduğumu düşünüyor.
Burada anlatılanlara katılıyorum. Evin en büyük çocuğu olarak bunların hepsine karşı bir duruş sergiledim dövüldüm, hırpalandım hatta iyi bir evlat olmamakla hayırsız evlat olmakla, çirkin olmakla birçok şeyle suçlandım ama bir adım geri atmadım. 20 yaşından beri psikoloğa gidiyorum ve bu karakterimden dolayıda entegre olmayı başaramıyorum. İnsanlardan çirkin beni hiç yansıtmayan eleştiriler alarak devam ediyor hayatımda ki bu döngü.
Siz her şeyin farkında, bilinci yüksek bir ruhsunuz belli ki. Allahım karşınıza size iyi gelecek insanlar çıkarsın. 20 yaşından beri destek almak da terapiye çok önyargı olan ülkemizde çok çok kıymetli bir davranış. Sizi gönülden kutluyorum. 🌸💜
Evin büyük kızı olmak her açıdan çok zor. Evin bütün yükünü taşıyıp annenin yükünü hafifletmek isterken kendinden çok şey kaybedersin. Hiç bir zaman kıymetin bilinmez, evde hiç bir iş yapmayan ve ekstra üstüne yük olan kardeşlerin evlendiğinde kıymetini anlar anlamasına ama iş işten geçer. Kardeşlerim her zaman bana kıskançlık yaptığımı çok bilmiş olduğu söyleyip duruyordu. Bugün 30 yaşındayım daha evlenmedim çünkü küçükken o kadar sorumluluk aldım ki aynı durumu tekrar yaşamak istemiyorum. Aynı sorumlulukları yüklemek istemiyorum. Annen bugün bile devamlı evin büyüğü oldugum için sorumluluk yüklemeye çalışıyor. Benden küçük kardeşlerim annemin gözünde her zaman benden daha daha kıymetli. Umarım en kısa sürede hayırlısıyla güzel bir okula atanır ve bu evden kurtulurum. Belki uzaklara gidersem biraz kıymete binerim.
Hocam sadece kardeşler değil kuzenlere de bakım veren biri olarak hala hem evde hem iş yerinde hem gittiğim yerlerde hep toparlama telaşındayım hep vericiyim sayenizde iki tur mavi oda ve diğer dersleriniz sayesinde az da olsa kendimi geri çekmeye başladım... Başkalarının sınırlarını da ihlal ediyordum buna dikkat ediyorum artık...Vallahi hocam iyi ki varsınız yahu ❤
Merhabalar🌸 küçük kardeşlere büyük kardeşlerin bakım vermesi kardeşlik ilişkilerini bozan bir durum. Annebabanın koşulsuz yapması gerekenleri büyük kardeşlere devretmesi küçük kardeşlere karşı dile getirilmese de bir öfke oluşturuyor. Yaşanmayan çocukluğun sebebi annnebaba değil küçük kardeş görülüyor. Bu küçük kardeşlerim tercihi olmasa da özellikle duygusal yükün son çocukta biriktiğini düşünüyorum. Büyük çocukların dezavantajlarını görüyor ve üzülüyorum evet ama bununla ilgili sorumluluk ebeveynlere teslim edilmeli. Kaçıncı çocuk olursak olalım kardeşlik ilişkilerini belirleyen ebeveynlerdir.
3 kiz kardeşin en büyüğüyüm (bu sizinle ortak yanimiz ayrica ne hoş❤) ayni zamanda öğretmenim. Bunu farkinda olmadan doğal olarak yapiyorum dediğiniz gibi. Girdiğim her ortamda ebeveyn modumun yüksek olduğunu, akil verdiğimi farkediyorum. Hatta anne babamin bile çoğu kez ebeveyni oluyorum sanirim. Kardeşlerimle aram iyi ama çok şükür. Güzel bir noktaya değindiniz teşekkürler. Günün mottosu ablalar olarak kazan kaldırıp içimizdeki çocuğa sahip çıkalim :)
Benden küçük iki erkek kardeşim var. Ben hep ailenin sorunsuz yani iyi çocuğu oldum. Tüm travma yükünü ben omuzladım. Şimdi bütün o aldığım sorumluluklar altında eziliyorum ki bunu gerçekten çok doğal yapıyoruz çünkü anormal hissettirmiyor. Ki bunları farketmeye başladığım zaman kendi içimdeki küçük kız çocuğuna çok yüklendiğimi farketmiştim. En büyük çocuk olmak çoğu zaman bir dezavantaj. Erkeklere sunulan çoğu özgürlük size sunulmuyor. Bendeki en büyük travma mükemmeliyetçilik oldu bu da beni senelerdir en yoran şey. Bir meslektaşınızdan sevgilerle. Teşekkürler Tülay Hanım :)
En büyük çocuktum bırakın yardımlarım için tesekkürü, kardeşlerime bakmak zorundaymışım bu benim görevimmiş gibi davranıldı, itiraz edecek olsam tonla aşağılayıcı azar ve hakarete mazur kaldım😢
En büyük çocuk olmak malesef çok zor. Hayatın sorumlulukları çok küçük yaşta yüklenince yetişkin olduğumuzda da başka insanların sorumluluklarını almaya evriliyor ne yazık ki
En büyük abla olarak 10 yaşımda annemin sağlık sorunları sebebiyle evin annesi oldum. En küçük kardeşim bebekti ve onu ben büyüttüm. Omuzlarıma o kadar büyük yükleri yüklediki annem ve babam ben onları hep benim sorumluluğum sandım. Evlendikten sonrada eşimin sorumluluklarını yüklenmeye başladım. 6 sene çocuk istemedim. Uzun yıllar anneme ve babama öfke duydum. Hep ezilen bendim. Kardeşlerim hata yapabilir ama ben mükemmel olmalıydım. Hâlâ ailede hoşgörü kardeşlerime daha fazla. Yıllar sonra ailemi affederek ve sınırlar koyarak huzur buldum. Ama şu zamanın anneleri lütfen kız çocuklarınız için çocuk doğurmayın! Farkında olunmasada ciddi travmalar oluyor.
Tülay ablacimm en büyük teyzemi anannem evde iş yapsın diye okuldan almiş, 5 çocuklu bi evin 10 yaşında çekip çevireni olmuş. Teyzem çok becerikli şimdi 65 yaşında hala bi çocuk gibi boş boş konuşuyor,gülüyor. Çocuk kalmiş büyümemiş gibi bu konuyada değinirseniz sevinirim ❤
39 yaşındayım ailemden bu sene itibariyle kimseyle görüşmüyorum. İlk çocuğum, hiç onaylanmadım, hep bakıcı muamelesi gördüm. 8-9 yaşına kadar kardeş bezi yıkadım ( o zaman muşamba ve bez vardı). Kimse de bir gün ellerine sağlık demedi. Sen zaten hep asiydin dediler çıktılar kenara. Sürekli onaylanmak için çabalayan ve kendini ezen biri oldum çıktım. Büyük çocuk olmak bilinçsiz bir ailede korkunç bir şey 😕
Ben hala erkek kardeşime oğlum diyorum Tülay hanımcım. Aynen söylediğiniz gibi büyük abla olduğunda bir abi kadar hayranlık duyulmuyor; bir nevi basamak gibi hissediyorsunuz kendinizi; kardeşinizi de korumak için her şeyi yapabiliyorsunuz ve bu tüm hayatınıza yayılıyor; sürekli herkesin annesi gibi korumaya alıyorsunuz sevdiklerinizi..
Merhaba Tülay Hanım bende üç kardeşin en büyük kız çocuğuyum annemi ben 14 yaşındayken vefat etti. Kardeşlerimle aramızda ikişer yaş var ev işleri ile uğraştım onlar çocukluklarını yaşadılar bu tabii benim açımdan böyle şimdi yaşını başını almış yetişkinler olmamıza rağmen o günleri andığımız da biz de yaptık abartma tek başına değildin ne fedakarlığı hiçbir zaman teşekkür cümlesi bile duymadım teşekkür için yapmadım bu benim görevim sizin de anlattığınız gibi şu an bir taraftan onları hala kırgınım bu konuya değmez teşekkür ederim
İçten içe muhakkak biliyorlardır ama kimi insanevladı minnet borçlu olmayı sevmez. O kişiye karşı öfke biriktirir çünkü onunla ger temasta yardım edilen taraf olarak acziyetini hatırlar. Tabii herkes böyle değil genelde gelişmemiş yapılar böyle. Yardıma ihtiyaç duydukları günleri hatırlamak rahatsız ediyorsa bu da onların sorunu.
Büyük ablalara bu kadar sorumluluk yüklenmesi anneyle babanın birlikte bu yükü üstlenmediğinden kaynaklı. Anne eşinden destek goremezse baba çocuk gibiyse o evde çocuklar ebeveyn gibi oluyor malesef.
Siz de hosgeldiniz Tülay hocam💥 ağzınıza emeklerinize sağlık sagolun varolun hep olun 🙏🧿🦋🐚 Evet ben de öyleyim 😢Ablam öyle ablam böyle vs vs maruz kaldım hep. Iyilik yardım vs yapmaya çalıştım. Suçlu oldum. Çabaladım kendimce,, sonuçta hakaret gördüm, engel yedim. Kötü ben oldum. Artık ilgilenmiyorum. Yapıp ta Kötü olacağıma yapmayıp Kötü olayım. Yalnız kalbim çok çok kırıldı. Sizinle iyileşiyorum iyiki varsınız 🤲🤲🤲
Küçük kardeşleri daima avantajlı görüyorum çevremde. ben de küçük kardeşim benim için de geçerli. İlk çocuklar hem tecrübesiz ebeveynde dünyaya geliyor hem ailenin ekonomik sosyal durumu da tam oturmamış oluyor (genç evlilikse)
Ben de erkek kardeşlerime öğretirdim🙂 2si de daha okula başlamadan okuma-yazmayı benimle öğrendi. Hergün dönüşümü heyecanla bekliyorlardı...Okuldan ne havadisle dönücem diye, bu akşam hangi masalı okuyacağım diye :) Ben masal kitabımı okuduğumda büyülenmiş gibi dinliyorlardı🐰😇🐰 Bana hiç bakımlarını yaptıran olmadı (aramızda az fark 3-4yaş var) Ama kendim yapmayı seviyordum...mesela çoraplarını eldivenlerini ben giydirirdim, ayakkabı iplerini hep ben bağlardım, dışarıda onları korurdum, sokakta oynarken gözkulak olurdum💗
Ahh o kadar beni anlatan bir video ki Tülay ablacım babamın hastalık döneminde onca uğraştım yurt içinden yurt dışından doktorlar buldum en iyi hocalarla görüştüm şükür ki babam süreci sağlıklı bir şekilde atlattı hiçbir şeye tercihen destek olmayan erkek kardeşimden duyduğum cümle ise şu oldu : ''kendini ön plana atmak için kendini göstermek için bunları yapıyorsun'' hakkımda bu videoda anlattığın tarzda düşünceleri olduğunu biliyordum da babamın hastalık döneminde dahi böyle şeyler söyleyerek yıprattı ya beni hayatımın hayal kırıklığını yaşadım çok ağladım. Ama bana da güzel bir ders oldu. Kurtarıcı rolümden ve kendini feda şemamdan çıkmaya çalışıyorum çabalıyorum ama o kadar zor ki buradan çıkmak. Üzerine daha fazla dinlemek isterim seni. Bu konuya değindiğin için teşekkür ederim.
Oğullarımı markete gönderirken bu senin görevin değil ama şu an müsait olmadığım için senden böyle bir destek bekliyorum diyerek gönderirim. Çocukluğumda en sinir olduğum şeylerden biri markete gitmek benim görevim gibi görülmesiydi. Bunun için bir teşekkür bile edilmezdi. Oğullarım ne zaman markete gitse teşekkür etmeyi asla ihmal etmem. Ebeveynler çocukken mutsuz oldukları duyguları hatırlayıp çocuklarına yaşatmasa yeter aslında.
Ama aile içinde çocuklara da sorumluluklar verilmesi gerekmiyor mu mesela yaşı ve becerilerine uygunsa market onun görevi olarak verilebilir ha onun görevi başka markette sizin göreviniz olarak konuşmuş iseniz ve ihtiyacınız olduğu bi anda bu şekilde ifade ediyorsanız haklısınız ayrıca teşekkür etmemiz çok güzel çünkü teşekkür etmek karşıdaki kişinin görevi olsa da olmasa da sizin nezaketinizi gösterir
Tülay Hanım merhaba🤍 En büyük çocuk ve tek kızım, üç erkek kardeşim var. İlk çocuk bir de kız olunca babanın ve annenin çeşitli konularda beklentileri oluyor. Bu sebeple ergenliğim sürekli ebeveynlerimle özellikle babamla çatışma halinde geçti. Bu arada kardeşler arasında en başarılı da benim. Ayrıca kardeşlerini çok düşünen bir abla olmama rağmen, bir küçügüm yani büyük abilerine karşı diğer kardeşlerim çok saygılıdırlar, ne kadar dövse de sevse de ona karşı saygıları azalmıyor ancak benimle hiçbir şeyi paylaşmıyorlar. Benim olan herşey onlarındır izin dahi istemezler. Ancak abileri herseyini sakınır yine de o abidir, malı kıymetlidir, sorun olmaz. Hayatım boyunca en büyük çocuk ve tek abla olmak bana çok ağır geldi. Ergenliğimden beri hep erkek olmak istedim (erkeklerin evimizdeki/toplumumuzda farklı konumlandırılması sebebiyle). Bu durum evliliğime de yansıyor, eşim elinden gelse erkek dogacakmışsın diyor. Evin tek kızı prenses olur, sen neden böylesin diyor. Cevabım hep şakayla karışık şu oluyor; ben 3 erkek kardeşin abisiydim🙈 Bunu cinsiyet karmaşası bağlamında değerlendirmeyin kesinlikle, sadece kız çocuklarına atfedilen aşırı sorumluluk, ev hizmeti, beklenti beni yordugu için böyle bir söylemde bulundum🙃😔
Sevgili Tülay hanım ben hem ailenin en büyük çocuğuyum hemde büyük gelinim ne olsa sen büyüksün sen aşağıdan al sen büyüksün sus oysa aramızda en küçük kardeşimle dokuz yaş fark var simdi altmış yaşımı geçtim bende tahammül seviyesi bukonuda sıfır artık susmuyorum hatta arada cildirdigim oluyor sabirda bir yere kadar
Nasıl bir zamanlama bilemezsiniz. Kendimizi tanıyorsak ileride pişman olmamak için Can bedendeyken elimizden geleni yapabilmeyi Rabbim kolaylaştırsın. Hayırlı Cumalar Dilerim. Çok Teşekkür Ederiz. Bizleri bilgilendiriyorsunuz. Sizi görünce içimde huzur hissediyorum. Sevdiklerinizle Sağlıklı Sıhhatli Uzun Ömürleriniz Olsun.
Bendede geri tepti. Aklım başıma gelince, Hiç bir seyin sorumluluğunu almayı yıllarca reddettim. Şimdi 30 yaşında neyin sorumluluğunu alıp almamayı seçmeyi öğrendim. Şükür
Evin en büyük kızıyım. İki erkek kardeşim var ve bu dediklerinizi hiç yaşamadım. Yorumları okuyunca ne kadar harika bir ailem olduğunu ve bana hiçbir zaman yapabileceğimden fazla yük yüklemediklerini gördüm
Tülay Hanım sizi dinledikçe kendimi, kendi benliğimi, neyi neden yaptığımı keşfediyorum. Canım ne zaman sıkılsa size geliyorum beni hiç boş göndermiyorsunuz. İyi ki varsınız
Toplumların temel taşları âilelerdeki kardeş sıralamamızın hayatlarımıza etkileri hakikaten ne kadar farkındalık isteyen noktalar Tülay hocam sağolun varolun hep bizimle olun 🧿😍😘
Hocam ortanca cocuk icin de yapar misiniz? 🙏🏻 özellikle fedakarlık semasi ile birlesen, buyuk ve kucuk arasinda kalmak, ayrica kendini kabul ettirme, etme konularini da dahil ederek belki. Teşekkürler simdiden ❤
Büyük çocuk abla olunca bu dedikleriniz oluyor sanırım erkek olup da hele ki küçük yaşta kardeşine bakım veren kimseyi görmedim ya da nadir diyelim. Tamamen cinsiyetle alakalı. İki abim var biri ile 4 diğeri ile 1 yaş var aramızda anneme helal olsun eminim çok zordur her şeyi kendi yaptı babam yoğun çalışıyordu. Abimlerin bana yemek yedirdiği falan hatırlamam. Ama küçük abim 1. Sınıfa giderken o da 2. Sınıfa gidiyordu benim çantamı taşımış ben hatırlamıyorum 😅 annemler hep hatırlatır abin çantanı taşıdı falan diye. Aksine ben kız çocuğu olduğum halde en küçük olduğum halde ailemle en çok ben yaşadığım için sorumluluk bende oldu. Yine de abimler de ihtiyaç halinde çok yardımcı oldular oluyorlar. Yorumları okuyorum çocukken edilen kavgalar neyse de büyüdüğümüz zaman bu sorunların devam etmesi devam eden aileler görmek beni üzdü. Çok şükür üç kardeş aramızda ne kıskançlık ne çekememezlik hiçbir şey yok. Maddi manevi ne gerekiyorsa hep yardım ederiz birbirimize. Anne babamın kime ihtiyacı olur kim müsaitse o gider. Hele ki mal mülk meselesinde kız çocuklarının gözardı edilmesine uyuz olurum. Çok şükür bizde öyle değil. Büyük çocuklar bu kadar sorumluluk sahibiyse hele de abiler bu toplumda neden kız kardeşlerini eziyor? Bu çok üzücü.
Çok güzel anlatıyorsunuz hocam harfiyen yaşadım en küçük kardeşim doğduğu zamanlar ağladığında yada mama yapılacağı zaman annem beni uyandırırdı hep yardımına ben koştum belli süre sonra çalışmaya başladı ben baktım altını temizle ilgilen vs yani her sıkıştığında beni çağırırdı hatta geceleri kardeşim ağlarken ben yatınca rahatsız olurdum kendimi kötü hissederdim. Ha annem yeri gelince hep söyledi bana kızım şunu yaptın bunu yaptın diye
@@YA-tg6pv bizden de para alirdi kimseye demezdi geri de vermezdi :) verdiginde de ben bunlara para veriyorum ben buyugum ben bakiyorum diye feryat figan ederdi :) hic unutmam arkadaslarimla sinemaya gitmistik uc kiz arkadas hemen dayilarimi aramis ben kocamla geziyorum kiminle gezdigi belli digil felan demis annem babam olmadigi icin ovguyu onlardan yani akrabalardan bekliyordu heralde :)
Tülay Hocam doğru noktalara çok iyi temas etmişsiniz. Öncelikle bu video ve buraya yüklediğiniz her video için teşekkür ederim. Ben de evin ilk çocuğuyum. Üç kız kardeşiz. Annem çalıştığı için sorumluluk benim üzerimde. Her şeyle ben ilgileniyorum. Bunların yanında atanma derdimde var. Bu süreç beni çok yordu. O yüzden evden uzaklaşıp kendi başıma ve kendi sorumluluklarımın olduğu sakin, huzurlu bir hayat istiyorum. Bunları anneme söylediğimde de bana kızıyor, çatışma yaşıyoruz hatta bana küsüyor. Ama kendimi erken yaşta yaşlanmış, mutsuz, huzursuz hissediyorum. Hayatımdan tat alamıyorum. Ama aileme sorsanız ben kendi kendime hayatımdan bezmişim gibi davranıyorlar. Hissettiklerim bu kadarla sınırlı değil ama en azından buraya yazmak istedim. İyi ki varsınız.❤🤗
Biliyorum ama ortanca çocuk da gelsin. Sizden dinlemek isterim hocam.😊 Bir de anneanne babaanne ve ölen çocukların isimlerinin çocuğa verilmesi var. Büyük sorun.
Bizim evde küçük ve büyük çocukların bütün sorumlulukları ortanca çocuk olan ben den sorumluydu. Neden büyük, büyük tü , küçük te küçük tü. Ben de ara da şamaroğlanı gibiydim. Ama artık herkes kendinden sorumlu onlarla uğraşmaktan vazgeçtim ve rahatladım😊
Ortanca kardeş adına yazıyorum (ben en büyüğüm). Büyük olarak sorumluluk daha çok ondaydı, önceleri bende olsada ilkokuldan sonra bir çocuk evde kalmalı ve anneme yardım etmeliydi. Konuşuldu (Annem ve babam )ve ortanca kardeşte karar kılındı. O saaten sonra bütün sorumluluk onda kaldı kardeşlerimize bakmak ta esittik fakat evişleri ondaydı. O okumadı. 7 kardeştik biz okuduk fakat kurumlarda bir yere yerleşemedik. Kizkardeşim hepimize anne oldu. Babaim ve annemin hile Annesi gibi. O bizim için çok degerli .çünki O bunu hakediyor.
Tülay hocam Allah size hep güzelliklerle dolu bir hayat nasip etsin. Cidden sizin ayrı bir yeriniz var gönlümde. Bunu hiç kimse için dememisimdir şimdiye kadar ama size karşı zaman zaman keşke ablam olsa hissi oluşuyor. Hatta hiç abla hayal etmemiş hep abisi olsun istemiş biri olarak. Üç kızı olan ailenin ilk kızı olarak bunu da bu video altina yazayım dedim. ❤😊
Tulay hanim cok sevgiler hic dinlemeden yazıyorum sizin vesilenizle ben şifalandim umarim sizde bilginizin zekatını vererek şifalanirsiniz❤cok sevgiler ..cok içten sarılıyorum hissettiniz mi?
Bizim aile çok garip galiba. 1 erkek 3 kızız. Abim en büyük ben de kızların en büyüğüyüm. Ama ben en büyük çocuk gibiyim bu tanımlara göre. Abim lise terk ben tıp doktoruyum. Sülalemizde kızlar okutulmazdi ama benden sonra değişti. Kız kardeşlerimi eğitim konusunda desteklediler vs. Bi kere de normale uygun çıksın şaşarım zaten benim kusurluluk semam olmasın da kimin olsun😆😆 Sizi çok seviyorum bi de ❤
önceden böyleydi ama karakterimin de etkisiyle bundan vazgeçtim. yani bu sefer de kendimi kurtardım. artık ailemdekiler dahil insanlara yalnızca tavsiye veriyorum, kişisel alanlarına ve seçimlerine saygı duyuyorum. dominant değil saygı duyulan bir arkadaş profili olmaya başladım. dominantlığın saygıyı zedelediğini gördüğümden beri böyle yapıyorum
Hocam ben ablamla ilgili hiç dediklerinizi demedim, hep minnettar oldum annemden babamdan çok anne babalık rehberlik etti bana, ona hep hayran oldum rol modelim oldu. Onun sevgisini kaybetmekten korktum. O da büyüdükten sonra müdahaleci olmamaya kendisi dikkat etmeye başladı. Kendi kararını sen ver ben sadece fikrimi söylerim dedi. Onun olgunluğuna hep hayran olacağım sanırım. Ablam iyiki var🥹🤍
Bir video yeni bitmişken bildirim almak 🎉🎉🎉 Sohbet videosu olması iyi oldu. Daha derinlikli bir video olsa ertelemem gerekecekti. 😅 Çok teşekkür ederiz Tülay Hanım emekleriniz için ♥️♥️♥️
hitabetiniz cok iyi insana isliyor bazi videolari dinliyorum ama birine anlatsam aklimda hicbi sey kalmamis oluyor sizi instagramda bir kesit videonuzda gordum hemen abone oldum enerjiniz harika❤
Aile sadakati vıdeonuzdan çok faydalandım. İyiki varsınız ve o videoyu yayınlamışsınız Tülay hanım, nerdeyse bütün herşeyin bu aile sadakatine bağlı olduğunu farkettim. Çok teşekkürler❤🎉❤
En büyük çocuklar hiç bir zaman kıymeti bilinmeyen en büyük nankorluklere uğramış insanlardır. Evin en büyük çocuğuyum. Kardeşlerim evde kavga çıkarırdı. Annem gelip beni döverdi. Kız kardeşim var nefret ediyorum ondan. Evime gelip kalıyordu. meğer bizden eve gidince annemle aramızı bozmak için yalandan annemi kotuledigimi söylemiş. Artık kardeş hakkındaki en büyük düşüncem aslında en yakın düşmanın. İçim asla soğumuyor ona karşı.
Evin ilk çocuğuyum bi erkek kardeşim var ve söylediğiniz her şey otomatik pilotta devrede yönetme , bana sorulsun bana göre insanlara yardım etmek ama bi noktadan sonra insanların işine karışma, bu durum beni özellikle evlendikten sonra çok zora soktu yardım ettiğimi yol gösterdiğimi düşünürken insanlara karışıyormuşum bilmişlik taslıyormuşum gibi gibi şeylerle karşılaşmaya başladım sonra kendimi sorgulayıp duraksamayı öğrenmeye başladım. Demek ki kökteki sorun burdanmış sen ablasın dur sen ablasın yap vs vs
Ailenin büyük çocuğuyum ve gerçekten bu anlamda aşamadığım bir konu var ki her aklıma geldiginde günlerimi mahvediyor. Sorunun farkındayım düşünmekten alamıyorum bazen kendimi. Ama nasıl aşılır hic bilmiyorum. Ve stajerime bile annelik yaptığımı farkettm iş arkadaşlarımin da işle ilgili ezilmelerine karşı üstüme vazife olmayan şeylere atılıyormusum meğer, bu 2. Konuyu videonuza çıkardım dikkat edeceğim. Ağzınıza sağlık
En büyük kız evladıyım bir kız bir erkek kardeşim var en son 32 yaşımdayken kız kardeşimi(29) ona zarar veren annem babam yaşında bir aileden (o arkadaş saysada) duygusal maddi her yönden kullandıklarını fark edip ortaya atladım gerek onunla sürekli anlattım konuştum gerek onlarla tanıştım yakınmış gibi fe takıldım işin içinden çıkamayıp da en son bir olayla (ciddi para alış verişi daha doğrusu aldılar ama vermiyorlar ) zorla istetirdim hakkı kadar olmayacak şekilde kurtardık sonra aradım yüzlerine hakları neyse söyledim (hakaret yok ) kardeşim benim adıma özür diledi onlardan çok ağlamıştım o kadar ağlamıştım ki anlatamam sonra dedim ki kendime dur ve kendine bak şu an ne yaşarsa yaşsın 3. Kişilere onun adına bulaşmamaya karar verdim yapacak bir şey yok . Yandım dese de yok .En son olayımdı son dersimdi (önceside çok) yaş belirtmemin sebebi anca bu yaşta kavramış olmamdan dolayı
Video icin tesekkur ederim ❤ 4 erkek kardesin ablasiyim biriyle bir yas var aramizda diger ikisiyle 11 ve 13 yas, en sonuncuyla da 25 yas var 😅 Keske birini bulup evlenip kendi hayatimi kursam artik 😆
Nerde o ablalar ya kardeşine kol kanat gerip ilgilenen? Beni bulun çünkü ben ablamın emir eri gibi büyüdüğüm yetmezmiş gibi, benden önce evlendi benden önce 2 çocuk doğurup ben üni öğrencisiyken bana kitledi. Ne zaman tatil oldu ben ablamın evine gidip çocuk baktım. Misafirleri doluştu hizmet ettim, mühendislik okudugum için staj yapmam gerekiyordu benden önce her yaz stajımı ayarladı sağolsun. Gitmek istemesem siz aile bağlarımızı benim kadar önemsemiyorsunuz diye duygu sömürüsü yaptı. Sonra onun küçük kızı 5 yaşına geldiğinde benim ilk çocuğum doğdu. 2 şer yıl ara ile 3 çocuğum oldu, bırak gelip bana yardım etmeyi, dolabıma bir yemek bile getirip koymadılar. Aynı şehirdeydik annem de onun yanında kalıyordu kışları. Yazın hep birlikte mersine yazlığa gidiyorlardı. Biz de gittik 1 sefer bizi orada istemediler. Sonunda bi rahata eriştim çocuklarım büyüdü, ona mı göz diktin dedi bana😅 benim bebeğim 10 aylıktı birkaç günlüğüne yazlığa gittik bırak brnim çocuğuma bakmayı kucağına alıp sevmedi bile. Sonra söyleyince ne çok takıyorsun böyle şeyleri dedi... sen venim çocuklarıma mı baktın sanki dedi....😅 neree baktın dedi... erzurumda 1 yaşımda bebeğini bırakıp staja gidemediğimi kendisini zorla uyandırmaya çalıştığımı kalk çocuğunla ilgilen dediğimi söyledim yalancısın dedi😅 ben de kendisini hayatımdan sktr ettim özür dilemek istersen felirsin aksi halde sktr git dedim...
En büyük çocuk olarak kardeşime bakmakla yetinmedim. Üvey anneme ve babama da baktım. Üvey annemin ettiği zulümlere ses çıkarmayarak babamın huzurunu bozmamış onu üzmemiş oldum, üvey anneme ses çıkarmayarak gözüne batmayarak da onun rahatını bozmamış oldu. Küçücük yaşımda çok şey düşünmek zorunda kaldım. Maddi durmumuz iyiydi, babam para lafı yapmayan bonkör de biriydi. Ama ben servis ücretinin bile ne kadar çok olduğunu düşünür üzülürdüm. Yük gibi hissederdim.
Tülay hanımefendi Candan teşekkür ederim bu video bana Özel ailemin en büyük benim vede babam dan ötürü ailede sorunları ben siper oldum ve depresyon tedavisi gördüm size özel teşekkür ediyorum 🌹🌹🤲🤲🤲🤲🫶
Ben evin en küçük cocuguydum.Fakat bütün ailenin büyüğü temel direği derler ya öyle idim... Sorumluluklar o kadar büyüktü ki kendiminki en son planda kaldı... büyük çocukların tam tersine yani....Serap hanım herkes aynı değil...
Travmalarımız da olsa, çocukluğumuzu hatırlamaya ihtiyacımız var aslında... “Kim” olduğumuzun-gerçekte ne istediğimizin ipuçları çocukluğumuzda saklı sonuçta. Bunları yeniden keşfediyoruz sayenizde✨🐥✨Tekrar teşekkür ederim çok🙏🙏🙏
Bende de aynı etki oldu😀 Tentürdiyot herkesin çocukluk anılarının kokusu galiba😔 Ya koşmaktan ya bisikletten düşüp dizlerimi kanatmadığım gün olmuyordu nerdeyse :) Annem azarlaya azarlaya “ben sana demedim mi” diye söylene söylene acımasızca bastırırdı o pamuğu yaraya. “Senin bu haylazlığın ne zaman bitecek cevap ver” diyordu bir de o sırada... Bitiyor muydu peki(?) asla. Yarın yine hiçbir şey olmamış gibi devam✌️Ha bi de, kardeşlerimi de yaramazlık için organize etmekle suçlanıyordum..iyi mi, yani onlar birşey yapıyorsa bunun da sorumlusu bendim-günah keçisi idim bir nevi🙃 O zamanlar da astroloji yoktu ki şimdiki gibi ‘Koç çocuğu ondan böyle’ desinler😂
Sanki beni anlatmışsınız😢3 kız kardeşin en büyüğüyüm. 9 yaşındayken 4 yaşındaki kardeşimin elinde tutup, 2 yaşındaki kardeşimi kucağıma alıp aşıya götürmüştüm. Anneme söyleyince ne yapayım o zaman öyleydi diyor. 😢
En küçük çocuğum ve hiç bir zaman kardeş istemedim, bana göre çok ilgili bir ailede büyüdüm abime sorsak belki o dönem bana olan ilgiyi kıskanmıs olabilir. Ama bizde herkes bireysel ne abimin benim herhangi bir şeyimin sorumluluğunu aldığını hatırlıyorum ne basım sıkısınca onu arayıp yardım istediğimi, kendi kendime çözerdim hep sorunlarımı
.Tam benim konum demiştim ama ben konunun olumsuz yöndeki kahramanıyım,bir ortanca olarak annem öldükten sonra meydanı boş bulup koruyanım olmayınca şiddetini artırıp travmalarını üzerimde uygulayıp bana travma olan abla şahıstır.yanyana olmadığımız halde sonuçta telefon ya da yılda bir bile görüşme sebebiyle her an bana eziyet edecek psikolojisiyle yaşıyorum.emin olduğum bi psikolog bulsam sırf bu durum için terapi alacağım.mesela görüşme sıklığını düşürdüm sınırlar konusunu öğrendikten sonra ama sürekli kafamda ben aramıyorum gidip gelmiyorum çağırmıyorum vs.diye bana kin hırs öç dolu olduğunu ve ilk fırsatta canıma okuyacak psikolojıkşiddet gösterip beni mahvedecek korkusu ile yaşıyorum..çünkü o kapasite var....
3 çocuğum var. En büyüğü ve en küçüğü kız, ortanca erkek. Küçük kızımı büyüğe emanet edip banyoyu temizlerken izlemek biraz üzdü 😬 ona hiç teşekkür etmediğimi fark ettim. Teşekkür ederim❤ ailenin büyüğü olmak gerçekten sıkıntı, çocuk kobay gibi oluyor bir nevi. Ortanca yorumunuzu da merak ediyorum 🙈
Sonrada,buyuk cocuk kotu huysuz ,diger cocuklar daha yumusak huylu olur ve bunu anneniz size siyler ....kendimi bildim bileli herkesin her idine ben kostum ,ama ben hep yalnizdim herkezin bir sebebi vardi ,ben hepudaittim herkese ,anne evi ,kayinvalde evi olsun ben hep ayakta ,misafirlerle ben ilgileniyorum her yerde ,sofra kur kaldir bende ,bulasik yika bende ben bunlari yaparken misafir oldugum yerde sadece yorgunlugum benimle kaliyirdu ,is yapmaktan butun guzel anlari kaciriyodum ,daha yeni kurban bayramina iki gun kala annemin evini temizledim,ev insaatt ev temizlemekten cok daha berbat bir haldeydi,evin icinde tadilat yapilmisti esyalar ve ev tozfan gorunmuyordu ben tek badima temizledim,ustune kurbana gittikinanin dudundumki hani derlerki cok yoruldu bir is yapturmayalim dana ama yok bir suru kalabalik ve ben ondee ziruma gitti cokk ,kizkardesimin 1.5yasinfa bebegi var cokk yiruluyorr benim yokk benim yorulmaya hakkimda yok uc cocuk buyuttum ve cokk yoruldumm,kayinvaldemlere gittik kiz kardesim benimle geldi 3,4vunde orda cok yoruldum ,ama kizkardesimin bebegi var,benim yokk ben yirulamam benim yirulmaya hakkim yokki ...ve bugun snnem bana kizkardesimin daha yumusak huylu olfugunu doyledi ,benim uc erkfk cocugum var evde inanilmaz yoruluyirum bedenen beyin olarak ,benim gucum artik yetmiyirki ben cok yorgunum ,ben hayir diyemiyorumki,onlarin isini halletmeyi sorumlulugum gorevim biliyorum,ama ben cokk yoruldum ve aglayarak yaziyirum bu satirlari ,evet cok sinirligim ofkeme hakim olamiyirum en ufak seye buyuk tepki veriyorum cunku artik hayir demek istiyirum sucluluk duymadan....
En büyük cocugum ebeveynlerim çalışıyordu istikrarli bir şekilde ebeveynlerim yoktu o istikrarli olmayislari yavas yavas tum sorumluluğu üstüme aldim yada yapisti veli toplantisina gelinmemesinin yanlış diye düşünüp kardeslerimin orta okuldan itibaren veli toplantisina kadar giderdim. Yas aldikca bi durmak zorunda kalıyor insan tabii yerine koyamadigin ofke en son aynada sana bakarken, insan kendini nasil affedecek diye bakakaliyorsun. Neyse ki Tulaylar hızır gibi yetişiyor.❤❤❤
Hocam ortanca çocuğu ne zaman anlatacaksınız, birileri onu fark etsin diye kendini paralayan, görülmeyen fark edilmeyen bir türlü, çoğu zaman çıkıntılık yapan kendine bir yer bulmak için 😊
