Ep14 *ไขปริศนาภาพสลัก "เสียมโคก" (ស្យាំកុក) ที่ปราสาทนครวัด (New Upload) # 2 

Ep14 *ไขปริศนาภาพสลัก "เสียมโคก" (ស្យាំកុក) ที่ปราสาทนครวัด (New Upload) # 2
พระเจ้าสุริยวรมัมที่ 2 ครองราชย์ ระหว่าง ปี พ.ศ. 1656 -1688 พระองค์ได้ชื่อว่าเป็นกษัตริย์นักรบที่เข้มแข็ง ทรงปราบกบฏในอาณาจักรและแว่นแคว้นโดยรอบจนราบคาบ ยกเว้นเพียงอาณาจักร ไดเวียด เท่านั้น ทรงขยายอาณาจักรขอมโบราณไปกว้างใหญ่ ยิ่งกว่ากษัตริย์องค์ก่อน ๆ แต่ความยิ่งใหญ่ที่สุดของพระองค์คือ ทรงสร้างมหาปราสาท นครวัด ศาสนสถานที่สำคัญที่สุดเท่าที่โลกเคยรู้จัก เพื่ออุทิศให้แก่พระวิษณุเทพ ที่พระองค์ทรงนับถือ นอกจากนี้ยังทรงสร้างศาสนสถาน อีกหลายแห่ง เช่น ปราสาทบึงมาลา (ប្រាសាទបឹងមាលា), ปราสาทพระพิธู (ប្រាសាទព្រះពិធូរ), ปราสาทเจ้าสายเทวดา (ប្រាសាទចៅសាយទេវតា), ปราสาทบันทายสำเหร่(ប្រាសាទបន្ទាយសំរែ), ปราสาทธัมมานนท์ (ប្រាសាទធម្មនន្ទ) ซึ่งอยู่ในอาณาบริเวณพระนครหลวง อีกทั้งยังได้สร้างปราสาทวัดภู (ຜາສາດວັດພູ) ในลาว เพิ่มเติมจากสมัยพระเจ้าสุริยวรมัมที่ 1ด้วย
สำหรับคำว่า เสียมโคก ไม่มีใครรู้ว่าสลักไว้เมื่อใด ไม่มีใครกล่าวถึง แต่ในภาพวาดจิตรกรรมฝาผนัง ณ ภายในอุโบสถ พระแก้วเนรมิต วัดบ้านลำภู ตำบลใจดี อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ เขียนไว้ มีรายละเอียดคือ
พ.ศ. 1656 หรือ ค.ศ. 1113 พระเจ้าสุริยวรมัมที่ 2 หรือ พระเจ้าอยู่หัว อัญ บรมพิษณุโลก ให้ช่างจารึก บนฝาผนังปราสาทนครวัดว่า “ข้าราชการฝ่ายพรานขมังธนู พลเดินเท้าประจัญบาน ฝีตีนเร็วนำหน้า "นี่ เสียม โคก” คำว่า “ข้าราชการฝ่ายพรานขมังธนู พลเดินเท้าประจัญบาน คำนี้เอง ที่จิตร ภูมิศักดิ์ แปลว่า มาจากเมือง เชิงฌาล แปลผิดมานานแล้ว แต่ก็ยังมีคนเชื่อมาจนถึงทุกวันนี้ ผมจะทำคลิปเล่าเรื่องนี้เป็นการเฉพาะ อีกครั้งหนึ่ง คำว่า เสียมโคก หรือ เสียมโคกขัณฑ์ หรือ ชาวโคกขัณฑ์ ปัจจุบันคือชาวขุขันธ์สมัยนี้นั่นเอง
คำว่า โคกขัณฑ์ ปรากฏที่ด้านข้างประตูทางเข้าปราสาทพระวิหาร มาตั้งแต่ พ.ศ. 1580 ก่อนสลักคำว่า เสียมโคก นะครับ ข้อความที่เขียนว่า ស្យាំកុក ในจารึก ออกเสียงว่า "เสียมโคก" សៀមគោក" คือ "อาณาจักรทวารวดี Dvaravati Kingdom" เสียมโคกขัณฑ์ សៀមគោកខណ្ឌ ก็อยู่ในอาณาจักรทวารวดี ด้วย อาณาจักรขอมโบราณ กลายมาเป็น ละโว้ เจนละบก อยุธยา รัตนโกสินทร์ คือ สยาม หรือ ขอม หลอมรวมเป็นไทย ดังในปัจจุบันนี้ "เมืองโคกขัณฑ์" ก็อยู่ในดินแดน "เสียมโคก" มาตั้งแต่โบราณกาล
ดังข้อความจากจารึกพระวิหาร 1 ด้านที่ 1 ความว่า เมื่อมหาศักราช 989 หรือ พ.ศ. 1580 หรือ ค.ศ. 1037 พระเจ้าชคต ศรีขัณฑเรศวร เมืองสด๊กโคกขัณฑ์ หมู่บ้านลำดวนตระพังสวาย, พระเจ้าอยู่หัว อัญ ศรีราชปติวรมัม , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กะต๊วนอัญศรีสูริยวรมัมเทพ, พระเจ้าชคตศรีพฤทเธศวร, พระเจ้าชคตศรีสิขเรศวร และศรีสุกรมก็อมแสดงชี มาเข้าร่วมพิธีบวงสรวงเฉลิมฉลองการก่อสร้างปราสาทพระวิหาร เมื่อมหาศักราช 959 ขึ้น 3 ค่ำ เดือนมาฆมาส ตรงกับวันจันทร์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 1870 หรือ ค.ศ. 1037 นั่นเอง
ข้อความนี้ ผศ.ดร.ปริง เพชรล้วน อาจารย์ด้านภาษาศาสตร์ ถอดความจารึก ขอมโบราณ ปรากฏที่ด้านข้างประตู ทางเข้าปราสาทพระวิหาร ปราสาทนี้ ปัจจุบันอยู่ที่เขาพระวิหาร จ.ศรีสะเกษ นั่นคือพระเจ้าสุริยวรมัมที่ 1 เดินทางไปบวงสรวงเฉลิมฉลองการสร้างประสาทพระวิหาร ร่วมกับเจ้าเมืองโคกขัณฑ์ ระบุวันเวลา เดือน ปี ที่ชัดเจน เรื่องนี้ไม่เคยมีใครกล่าวถึงมาก่อน, โปรดเข้าใจว่าทั้ง 2 ปราสาท สร้างพร้อมๆกัน ช่างทั้ง 2 ปราสาทไปมาหาสู่กัน และถ่ายทอดประสบการณ์การก่อสร้างปราสาทซึ่งกันและกันนะครับ
ข้อความในจารึก ผมนำมาให้ดู คุณ,สุเพียร คำวงศ์ ผู้เชี่ยวชาญภาษา, ขอม, เขมร และภาษากูย เคยเขียนไว้แล้ว ผมนำมาให้ดู และผมได้เขียนเป็นอักษรขอมโบราณ นำมาให้ดูอีกครั้งหนึ่ง จะให้ฟังเสียงคำอ่านของคุณสุเพียร คำวงศ์ ในบันทึกนี้ด้วยครับ
ผมเห็นภาพ ที่คุณไผท ภูทา โพสต์ไว้ที่เฟชบุ๊ก เป็นรูปขบวนช้าง มีคนขี่ช้างถือเชือกปะกำคล้องช้าง สงสัยว่าจะเป็นพวกกูย มีข้อความว่า ภาพบนผนังระเบียงชั้นในของปราสาทนครวัด ส่วนนี้ น่าจะสร้างในสมัยพระเจ้าสูรยวรมัมที่ 2 ยังมีชีวิตอยู่
ภาพแรก : ดูลักษณะการแต่งกายและสิ่งประกอบ เช่น เชือกปะกำ น่าจะเป็นชาวกูยเป็นแน่แท้ เพราะ ในยุคนั้นและต่อ ๆ มา มีแต่ชาวกูยเท่านั้นที่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับช้างที่สุด
ภาพที่2 : เป็นการรวมหลายภาพมาไว้ในหน้าเดียว และที่ตรงกับภาพแรก มีบรรยายว่า เป็น อังกอเรี่ยน หรือประชากรอังกอร์ เลยอยากถามท่านผู้ส่องใส ว่า อังกอร์ในยุคสร้างปราสาทนครวัด (ยโศธรปุระ) นี้ เป็น
ชาวกูย (Kuy, Kauy) เป็นกำลังพลของอังกอร์จริงหรือไม่?
ผมก็ได้อธิบาย ตามภาพนี้คงได้คำตอบแล้วนะครับว่า เป็นกูยเมือง โคกขัณฑ์ หรือเมืองขุขันธ์ในปัจจุบันนี้เอง ขุขันธ์ เป็นชุมชนชาวกวย หรือ กูยมานานแล้วครับ ในสมัยหลัง ๆ ที่ช้างเผือกของพระเจ้าเอกทัศน์ หนีมาทางขุขันธ์ ตากะจะและเชียงขันธ์ได้ช่วยจับช้างเผือก ส่งคืนกรุงศรีอยุธยา พระเจ้าเอกทัศน์ โปรดให้ตากะจะ มีบรรดาศักดิ์เป็น หลวงแก้วสุวรรณ แสดงว่าขุขันธ์เลี้ยงช้างมานานแล้วเป็นชุมชนขอมและกวย ที่ชำนาญการเลี้ยงช้างครับ
ท้ายที่สุด ผมอยากจะให้ดูภาพนี้ เป็นภาพนางรำงานแซนโฎนตา คืองานเซ่นไหว้บรรพบุรุษ เจ้าเมืองขุขันธ์ ซึ่งจัดขึ้นทุกปี ภาพนี้จะเห็นตัวอักษรในภาพ เขียนว่า เรือม ซีมกู๊ก เซฺร็ย ขันเดียะเรซูร สฺรก สด๊ก กู๊กขัน ชื่อเสียมโคกยังอยู่ ชาวขุขันธ์ยังฟ้อนรำเป็นประเพณีมาจนทุกวันนี้
1. Asst. Prof. Dr. Pring Petchluan Dip in Ed., B.Ed. (Eng.).,LL.B.,M.A.,Ph.D.
2. Asst. Prof. Sanit Phokhaphan (B.Sc. Chemistry), M.P.A. (Nida)
3. Mr. Supian khamwongs Cert. in Isan Dhamma Script.,B.P.H.(Public Health)