เล่าสู่กันฟังเรื่องช้าง EP8 ว่าด้วยช้างพลายในโขลง
อย่างที่หลายๆท่านได้ทราบกันมาแล้ว ว่าโขลงช้างมีแม่พังเป็นใหญ่ ช้างพลายเมือเติบโตเป็นหนุ่ม ต้องออกจากโขลงท่องโลกเพียงลำพัง ตามแนวทาง ตามวิถีช้างพลายทั้งปวง พลายน้อยจะได้รับการดูแลจากแม่ๆพี่ป้าน้าอาว์อย่างดีในช่วงเป็นกระจิ๊ดริดน้อย แต่พอหย่านมแล้ว โขลงก็จะไม่ค่อยสนใจช้างพลายนัก มักเอาใจช้างพังที่จะเติบใหญ่และอยู่กับโขลง ช้างน้อยยิ่งโตขี้น ก็จะถูกโขลงค่อยๆพลักออกห่างๆ
แม้แต่การเข้าโป่ง ช้างเล็กช้างน้อยและแม่พังทั้งหลายก็จะรุมกันเต็มโป่ง พลายน้อยก็จะถูกกีดกัน ต้องอยู่ห่างๆ อยู่ขอบๆโป่ง ทั้งโดนไล่ โดนตี โดนเบียน โดนดัน สารพัดช้างพลายจะโดน
คงเป็นวิธีฝึกให้ช้างพลายน้อยเรียนรู้ที่จะต้องค่อยๆ ออกห่างโขลง เมื่อจะต้องไปจากโขลงก็อีกหลายปี ระหว่างนี้ ก็ตามโขลงไปเรื่อย แต่ลงโป่งทีไร พลายน้อยโดนทุกทีไม่เว้นแม้แต่ภูผาลูกแม่ด้วน ก็โดนแม่พังกีดกันไม่ให้กินดินโป่ง
อาจเป็นเหตุผลนี้ที่แม่ดำ จอมขวัญมักพาลูกน้อยต้นกล้า ออกท่องป่าสองแม่ลูก เพราะเกรงจะถูกแม่พังอื่นๆ รังแก แม่ว่าจะหย่านมแล้ว ก็ยังตามแม่ต้อยๆ แต่หากแม่มีน้องใหม่ แม่ดำจอมขวัญก็คงต้องให้น้องต้นกล้าออกท่องป่า เพราะแม่ดำต้องกลับเข้าโขลง หากมีลูกน้อยอีก ส่วนพี่ชายพลายภูริชหรือภูเขา ก็ท่องป่าลำพังและกลับไปหาแม่ดำบ้างเป็นบางคราว
ช้างพลายในโขลงก็จะค่อยๆ โตมาโดยไม่ต้องมีแม่พังไหน ๆ เอาใจ ก็จะค่อยๆ ฉีกห่างออกจากโขลง เลาะไปลำพัง เข้าๆออก เช่นภูผาลูกแม่ด้วน ภูริช หรือภูเขา กุญเชียง โวยวาย และเมฆาฟ้าแว๊บๆ
และพบพลายน้อยที่วัยใกล้เคียงกันนี้ที่ไม่รู้จัก ก็ออกท่องยุทธจักรลำพังแล้ว เขาจะเหงาหรือไม่เมื่อต้องไปตัวเดียว เราก็ไม่อาจทราบได้ ก็คงจะว้าเหว่บ้างเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ช้างพลายยังไม่ถึงวัยเจริญพันธุ์นั้น เข้าๆ ออก ในโขลง ยิ่งโตขี้นก็จะยิ่งออกห่างขี้น เช่นโวยวาย ก็ไม่ค่อยเข้าโขลง ภูผาก็เริ่มห่าง ส่วนเมฆานั้นยังตีเนียน ไปแจมทุกโขลง แต่ก็ฉีกออกจากโขลงท่องป่าลำพังเช่นเคย
เช่นพลายเรนเจอร์ แม้ยังไม่ถึงวัยตกมัน แต่ก็ไม่พบกว่ากลับเข้าไปโขลงไหนอีก ยังเป็นหนุ่มหล่อหน่อไม้ ท่องไพรเพียงลำพัง เป็นช้างสันโดษ ไม่สุงสิงผู้ใด
เมื่อถึงวัยเจริญพันธุ์เต็มที่ และท่องป่าลำพังจนชิน ก็จะไม่กลับโขลงแม้ว่าจะพบโขลงโดยบังเอิญหรือตั้งใจไปเยี่ยมเยือนกันก็จะอยู่ไม่นาน ก็เห็นละออกโขลงทุกผู้นาม ปล่อยให้แม่พังทั้งหลาย เกาะกลุ่มดูแลกันในโขลงต่อไป ธรรมชาติได้กำหนดไว้อย่างนั้น เพราะเมื่อช้างพลายโตขี้นเป็นช้างตกมัน อาจเป็นอันตรายแก่ช้างน้อยในโขลงหรือผสมพันธุ์กันเองในหมู่ญาติ ธรรมชาติของช้างจึงพลักช้างพลายโต ๆ ให้ออกจากโขลงอย่างถาวร
วิถีของช้างพลาย ต้องไปอย่างนี้ ชีวิตที่ห้ามเหงา ต้องไปหยอกเย้ากับเพื่อนพลายด้วยกันเท่านั้น ลางทีก็หยอกกันแรก งาหักงาบิ่นไปก็ไม่น้อย และวิถีของพลาย เมื่อต้องจีบสาวโขลงเดียวกันถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ถอยให้ก็ต้องได้ ปะทะกันจะงาหัก หางหาย ล้มตายไปก็มี หรือบางทีแค่ข้ามถิ่นกันมา เจอกันก็อาจซัดกันเลยก็เป็นได้ แต่ส่วนใหญ่ มักจะบวกกันตอนตกมัน แม้แต่เพื่อนกัน ก็ซัดกันงาหัก เพราะความจำเสื่อม จำหน้าเพื่อนไม่ได้ช่วงตกมัน ซึ่งเป็นอาการข้างเคียง
การตกมันของช้างพลาย เป็นความทุกข์ของช้างอย่างหนึ่ง มีอาการปวดหัวร่วมในบางพลาย งุดหงิดง่าย ก้าวร้าวขี้น แต่ช้างป่าจะก้าวร้าวน้อยลง เพราะไม่ถูกบังคับกักบริเวณ ยังคงเดินไปไหนต่อไหนในป่า
ความเครียดจึงมีน้อย เราจึงพบพลายตกมันเดินตามถนนบนเขาใหญ่ที่มีรถวิ่งผ่านไปมา โดยไม่พบว่า ดุร้ายวิ่งไล่ชนแต่ประการใด แต่ใช่ว่าจะไม่มี ช้างดื้อ ช้างเกเร เห็นรถเป็นของเล่น ก็อาจขี้นเหยียบขี้นขี่ทางที่ดีหนีช้างไปให้ไกล นั่นนะช้างป่า ทั้งช้างพลาย ทั้งช้างพัง ก็พังรถได้ทั้งคู่ ห่างๆไว้ เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน สวัสดีครับ
7 май 2024
