ESKİYİ ÖZLEMEK - Yeni Oyunlar Hayal Gücüne Yer Bırakmıyor Mu? 

Kardeşim selamlar 24 yıldır aralıksız CM 2000-2001 oynayan 50 yaşında, yaptığın tüm videoları, yayınlarını ilgiyle, kendi sesini dinleyen biri gibi izleyen bir arkadaşınım.. Al sana küçük bir anı.. O zamanlar 26-27 yaşındayım.. Yine Fenerbahçe'yi çalıştırıyorum, GS'a yenilmişim, Jardel'i durduramamışım.. maçtan sonra basın toplantısı yapıyorum.. Odamda.. Kendimi öyle kaptırmışım ki, toplantıyı sesli yapıyorum... Ve odaya rahmetli annemin girdiğini ve üzüntü içerisinde, monitörüne bakarak basın toplantısı yapan oğlunu izlediğini farkettiğimde artık çok geç olmuştu.. :) Hayal etmeye devam kardeşim.. Ben Bahariye'de doğdum, odamin penceresinden Eski Ferenerbahçe Stadı'nın tribünlerini görerek büyüdüm. Uzun yıllar Budapeşte, sonrasında da Antalya'ya yerleştim.. Fenerbahçe taraftarlığını, ne anlama geldiğini yeni kuşaklara anlatmamız imkansız.. Ama hala çabaladığın için yerin çok özel benim için.. Selamlar, saygılar...

Kendim konuştum sandım bir an için. 42 yaşındayım ve gerek sinemada gerek müzikte gerek bilgisayar oyunlarında beni heyecanlandıracak bir şeyler bulamıyorum. Hala Skyrim, Fallout serisini canım sıkıldıkça kurarım. Championship Manager da yazılarla anlatılan maçta aldığım heyecanı hiç bir Fifa oyununda almadım. Ama şöyle de bir durumu ekleyeyim. Western filmlerini çok seven biriyim zamanında rahmetli dedemle pazar sabahı western izlerdik. Ondan mı bilmiyorum hayatımın en iyi oyunu dediğim oyununu da son zamanlarda oynadım; Red Dead Redemption 2. Her açıdan muhteşem bir oyun ve ilk defa bir oyunun sonunda ağladım. Bir de bir şeyi eklemem gerek. Lord of The Rings i ve Hobbit i okuduktan sonra filmlerini izlemiş biriyim. Aslında şöyle bir durum var. Biz sinemada izlediğimizde bir filmi yönetmenin gözünden izliyoruz. Biz Peter Jackson'ın LOTR ve Hobbit lerini izledik. Eşime de hep söylediğim bir şey vardı. Benim Gollum'um daha çirkindi demiştim. Burada daha sevimli bir yaratık var eve al besle o derece :) Harry Potter serisini filmleri izledikten sonra okudum o zaman da direk filmin karakterleri hayal gücünüzde canlanıyor. Ev cini Dobby dediğinde filmdeki karakter canlanıyor ve hayalime müsade etmiyor.

abi yaşım 30, yeni oyunların hayal kurdurmaması ve ilgimizin oyun bitmeden kaybolması müthiş tespit. hayal kurduran oyunları daha çok oynadığımı fark ettim gerçekten. fifa kariyer, eu4 ya da total war gibi strateji oyunları, skyrim gibi serbestlik veren rpg oyunları, hatta bazı tycoon oyunları bile, hayal kurdurduğu için daha zevkli geliyor. bir yandan da, eskiden korsan cd dükkanlarına gider, bir tane oyun alır onunla mecbur 3-4 ay geçirirdik. yeni sadece o oyun olduğu için herşeyine kadar oynardım. şimdi 10larca oyunum var, çoğu bitmemiş. sanırım seçenek bolluğu da kolay sıkılmamızı sağlıyor.

Moskova'dan selamlar Barış bey! 40 yaşındayım, ve sizin düşüncelerinize bire bir katılıyorum. Son zamanlarda bize hitap eden film, kitap, oyun ve müzik saysının bir elin parmağını geçmemesinin bence en önemli sebebi; artık üretilen her şeyin göze hoş gelip hemen tüketilip yenisinin yapılacak olması. "Konusu önemli değil, bak ne kadar güzel, oyna bitir, yakında zaten yenisi geliyor" durumu olduğunu düşünüyorum. Mesela "Planescape Torment" gibi bir oyun bir daha gelir mi, bilemiyorum. Bir de tabiki, 90'lı yıllarda yeni bir oyun çıktığında, bizim için hazine gibi oluyordu, çünkü bir daha ne zaman ve nasıl bir oyun çıkacak bilmiyorduk. Oyun dergilerinden takip ederdik ne oluyor ne bitiyor diye. Ve yine bu yıllardaki oyun ve film yapımcıları da bizim gibi oyunun ve filmin konusunu daha dikkate alıyorlardı. Konu ve karakter etrafında harika bir yapıt çıkıyordu. Şimdi mesaj ve tüketim etrafına konu ve karakter ekliyorlar.

Dinlerken kendimi dinliyor gibi hissettim. 🙂 O kadar haklısınız ki, yeni herşey birbirinin kopyası gibi, hiçbiri zevk vermiyor.

Aslında bu, "eski grafiklerin eğik büzüklüğünü kendi hayal gücümüzü kullanarak dolduruyorduk ve bu sebeple daha derin bir deneyim yaşıyorduk"tan ziyade, biraz nostalji duygusu ve biraz da eski dönemin seçenek kıtlığı ve standartlarıyla ilgili bir konu. Eldeki seçenek ve imkanlar neyse, bunun tadını çıkarıyordu oyuncu. Ekrandaki karakter ve nesnelerle etkileşime giriyor olmak da nispeten yeni bir "acayiplik" olduğu için, bundan büyük haz almaktaydı; yine eskiden tek kanallı dönemde, televizyonu olan komşuya gidilip siyah beyaz ekrandan herkesin pür dikkat ne gösteriliyorsa izleyip bundan büyük zevk alması gibi... Eğer mesele sadece "eski grafikler, mekanikler ve hayal gücü"yle ilgili olsaydı bile; günümüzde de salt görsellik ve tekdüzelik değil, oynanış/mekanik odaklı ve eski grafiklere öykünen sürüsüne bereket oyun var zaten. (Özellikle, mainstream değil de biraz daha indie sulara yelken açarsak...) Dolayısıyla bence belli bir yaşın üzerindeki oyuncuların yaşadığı şey, aslında biraz "doymuşluk" ve "kanıksamışlık"ın getirmiş olduğu bir "meh" hâli gibi. Ben şahsen günümüzdeki bu bolluk bereketten çok memnunum. Yani, her şey bir kenara, "ben illa o eski kütük mekanikleri olan oyunları oynayacağım, ne varsa eskilerde var" diyen adamın bile her türlü emülatör bir tık uzağında. İyi ki 2024 yılındayız diyorum şahsen. 🙂

selamlar baris abi, seni dinlerken cok keyif aliyorum sohbetin gercekten harika. Yasim 25 ve dedigin seyden bende muzdaribim, gecenlerde bir nintendo switch alip zelda oyunlarini dedim ve gercekten o dedigin creativ olma duygusunu sonuna kadar yasatiyor sana sunu yapacaksin bunu yapacaksin demeden kesif hissini veriyor. burada 2 saat sana oyunu övmek istemiyorum ama oyuna sans verirsen eminim ki sende eskiden aldigin zevki bir nebze alabilirsin diye dusunuyorum.

Eski güzeldi. Kafamızda canlandırıyorduk. Hayal ediyorduk. Yaratıcılık vardı. Dial of Murder filmini kaç defa seyrettim bilmiyorum. Ama her izlediğimde ilk defa seyrediyormuş gibi aynı tadı alıyorum. Bu yaşlılık belirtisi herhalde😂 (Bu arada yaş 60) Güzel bir program olmuş yine, teşekkürler.

Aynı fikirdeyim abi. Biri çıkıp "Unutulmuş Diyarlar" serisini film yapacağım dese izlemem hayal ettiğim şey çıkmaz diye.

Abi selam yaşım 30, Fenerbahçe kanalını da büyük bir ilgiye takip ediyorum ama bu kanalı açmana da çok sevindim. Güz döneminde Bahçeşehir üniversitesi oyun tasarımında yüksek lisansa başlayacağım. Bahsettiğin konuya hiç katılmıyorum ; oyun sektörü çok büyüdü ve türler çok bölündü, çok rafine zevkler oluşmaya başladı. Haliyle bu durum da oyunculara karşı çok talepkar oyunlar yarattı. Örneğin hayal gücünü kullanman gereken ve geçmiş dönemler de göremeyeceğimiz estetikte dünyalar yaratılıyor. From Software oyunlarının lore'una daldığında çok gelişmiş hikaye anlatma teknikleri kullandıklarını görebilirsin(Bloodborne , Elden Ring) gibi. Küçük kitlelere sıkışmış harika oyunlar da var grafiği çok iyi olmayan ama görsel dili çok tatlı olan ve acayip derin mekanikleri olan Anno 1800 gibi. Bu dediğin durum şundan kaynaklanıyor. Eskiden oyunların talep ettiği dikkati ve emeği insanlar verebiliyordu fakat son zamanlarda insanlar iyi oyunların taleplerini karşılayamıyorlar ve büyük şirketlerin türlü türlü algoritmalara göre en vasat insanlar için yaptıkları oyunlara yöneliyorlar. Haliyle de yaşadığın sıkıntıyı yaşıyorlar..

sana sadece şunu söyleyebilirim hocam : SORUN SENDE DEĞİL KESİNLİKLE SENDE DEĞİL...

Valla yaşlar hemen yakın diye aynı yönde hissediyoruz. Oyunla beynimiz kolayca senkronize olamıyor. Belki de biraz da beyinlerimizin algı kapasitesi ve yöneldiği etkileşimler daha dramatik daha hissetmeye odaklı projeleri arzuluyor olabilir. Bunu sosyologlar daha iyi cevaplayabilir sanki. Şahsen oyunlar konusunda Bir Yüzüklerin Efendisi hayranı olarak Battle for Middle Earth 2'ye sarmıştım. Günde 10 saatlere varan strateji artık yetmiyordu ve sonunda The Lord of the Rings Online oyununa denk geldim. Filmleri ezberlemiş biri olarak orta dünyanın içinde bir karaktere hayat vermek muazzam bir şeydi ve 11 yıldır nerdeyse aralıksız bu oyunu zevkle oynuyorum. Bunun dışında Age of the Rings, World of Tanks ve Assassins Creed filan oynuyorum. Filmlerde de eskisi gibi Marvel filan peşinde koşturmuyorum. Saçma geliyor artık sahneler. Onun yerine daha böyle Eastern Promises, Tinker Tailor Soldier Spy tarzı filmlere yöneldim. Arada da Dune gibi çok kaliteli ve allegorik filmlere denk gelince hiç kaçırmıyorum. En sevdiğiniz 3 aktör ve aktris videosunu müsait olduğunuzda beklerim :) Saygılar.

42 yaşındayım, yeni şeylere adapte olmaya çalışmayın, biz bizim gençliğimizdeki yenileri seviyorduk, şimdiki yenileri de şimdiki gençlik. Her dönem kendi starlarını yaratır, her dönem kendi filmlerini, oyunlarını, sanatçılarını, siyasetçilerini. Eskiden hissettiğimiz duyguları sonsuza dek hissedelim istiyoruz ama ne biz eski biziz ne de dünya. Bu nedenle duygularımızın değiştiğini kabul ederek keyif alabileceğimiz farklı tarzlara, eylemlere yönelmeliyiz.

yok be aga, çok uyarana maruz kalıyoruz artık yaştan bağımsız olarak... en çok etki bu. rahat bırakılmayan akvaryum balıkları gibi olduk!! durduğumuz salonda gündüz boyunca çocuk etrafımızda zıplıyo! öğleden sonra anane dede car car ediyo, akşam evin annesi geliyo bir kendime geleyim diye takılıyo, babası geceden sabaha kadar, ergeni sabaha karşıdan öğlene kadar salonu işgal ediyo!!! aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaarrgh! bize bir an yemimizi yiyip solucan solucan kakamızı yapacak zaman bile kalmıyo.

Goal (kick off 3)'den aldigim keyfi hicbir futbol oyunundan alamadim. 2 tuslu joystick ile oynanan, yukaridan gorunum bir oyun olmasina ragmen yapilabilecek vurus tipleri cesitliydi. Basketbol oyunu olarak street hoop sahaneydi, nba serisinin her oyunundan cok daha keyifliydi. Araba yarisi outrun ve nfs2 en sevdiklerimdi. Ve tabi counter strike... Half-life uzerinde calisan beta surumlerinden aldigim keyfi yeni surumlerden asla alamadim. Guzel grafikler ve atmosfer ile eglenceli oyunlar yapmak mumkun elbette ama fokus grafiklere kaydikca onanabilirlik arka planda kaliyor. Ornegin su an eski kalmasina ragmen modern oyun caginda degerlendirebilecegimiz far cry bu ikisini guzel harmanlamisti.

bu açıdan bakmamıştım çok doğru

Zaman Çarkına başladım ben de. Henüz 2.kitaptayım. Önce diziyi izledim, kitabı bilmeyince dert olmuyor. Kitabı okuyunca sövmekten izleyemem sanırım. Okuduysanız onla ilgili bir yayın da olabilir.

Resident Evil 1 benim Playstation 1i almamin sebebidir,ve o oyuna bayiliyordum en son PS4 de RS Village indirdim hic hosuma gitmedi,Tomb Raideri cok seviyordum sonuncusu hic hosuma gitmeyip basinda biraktim!Ama Ghost of tshumima ya bayildim harika bir oyun! Sana yinede katiliyorum her neslin kendisine göre favorileri var yani biz o ZEITGEISTi artik yakalayamiyoruz galiba...

aşağıdai bağlantıda windows 93,96,98 a ulaşabilirsiniz ve onlarla beraber tarih olan

Valla adaş abi yaşım 36, eskiden deli gibi pc ps falan oynardım, özellikle strateji oyunları. Yeni çıkanlar hiç eski oyunlar gibi heves vermiyor. Arada mesela eski olmasına rağmen total war:atilla açarım ama onda bile eskisi 4-5 saat değil max 1-2 saat sonra kapatırım. Bence yaşla alakalı.

Yeni insanlar tad vermiyor,filmler,müzikler,kitaplar mı tad versin!!!

kafani takma cunku ai olayi var 10 yilsonra burda bizim sohbetimizle dalga geceriz..

Katılmadığım tek yer BG3 oldu hayatımdaki en iyi 2-3 oyun deneyiminden biriydi 😄. Ben 25 yaşındayım 3D artist olarak oyun şirketlerinde çalışıyorum grafik konusu doğal olarak beni hala mesleki olarak heyecanlandırıyor ama bir yandan da değersizleşiyor çünkü artık her oyun çok iyi görselilk sunuyor. Çabuk sıkılma konusunun tüketim çılgınlığı ile ilgili farklı sebepleri olsa da bence senin ilacın indie oyunlarda abi 😄 sever misin bilmiyorum ama Ori - animal well - hades gibi bağımsız yapımlara bakabilirsin. Son olarak da bence divinity original sin 2 bg3 den tam olarak alamadığın tadı sana verecek ( eğer oynamadıysan ) sevgiler 💛 💙

goal 3, kaptan tsubasacılar, tecmo world cup'çılar burada mı?

Selamlar Barış abi. Ben seni baya ilgiyle takip ediyorum ve çok seviyorum. Düşüncelerimiz ve zevklerimiz genel olarak çok yakın. Ilk olarak saygılarımı, sevgilerimi gönderiyorum ve seninle arada bir muhabbet eden, oturan birisi olmayı gerçekten isterdim. Fenerbahçeliyim çok sükür, Starwars hayranıyım ve aynı zamanda da 4 5 yaşından beri de oyun oynarım ve şu anda da oyun geliştirme, özellikle de game narrative design ile uğraşıyorum. 24 yaşındayım. Oyun dünyasında dediğin hamlık şu anda var evet ve dediğin şeyi anlıyorum ama bunun nedeni biraz da artik sizin zamanınızdaki oyun dünyası ile günümüz dünyasındaki oyun durumları çok farklı. Tabi siz bu süreçleri başından beri bizzat şahit olduğunuz için daha iyi görüyorsunuz muhakkak. Baya uzun bir yazı olacak ama kendi bakış açımı aktarmak istedim abi, sen gençlerin yorumlarını merak ediyorum dedin diye ve boş zamanınızda okumak isterseniz kendi gözümden yazıyım. Abi ben şuna benzetiyorum durumları, 20 30 sene önce oyun sektörü, bir sene önceki yapay zekanın durumları gibi sanki (tabi günümüzde teknolojinin ilerleyişi çok daha hızlıyken o zamanlar oyun dünyasındaki ilerlemeler günümüz yapay zekanın gelişme hızında değildi). Yani şimdi yeni çıkan sanatsal, senfonik müzikler yaptırdığımız veya çok güzel portreler, resimler yaptırdığımız yapay zekaya nasıl insanlar ağzı açık bakıyorken ve alışılmamış şeyler gibi gelirken şu zamanda, o zaman da oyun dünyası öyle gibiydi. Yeniydi daha, alışılagelmemişdi genelde yeni şeyler deneniyordu, bu kadar büyük şirketler tekelinde değildi oyun dünyası ve riskler alınıyordu. Günümüzün indie yapımciları ve oyunları gibiydi sektörün yüzde sekseni ve sektör bu kadar büyük değildi maddi olarak da iş gücü olarak da şu andaki kadar kaynak gerekmiyordu o zamanın iyi oyunlarında (şu anda herhalde maddi olarak da etki olarak da en büyük eğlence sektörü oyun sektörü) ve risk alınıp yenilikçi şeyler ortaya konulmaya çalışılıyordu. İlerleme de hızlı olmayınca ve bu ilerlemelere bizzat sizler deneyimleyerek şahit olduğunuz için de çok daha etkili oluyordu. Bundan belli bir süre sonra da yapay zeka dünyası kendi içinde oturmuş olacak ve insanlar yeni çıkacak yapay zeka teknolojilerine de belki artık şimdiki kadar heyecanlanmıyor olacak. Ayrıca o zamanki sosyal durumlar ve dünya konjonktürü de farklıydı. Elindeki ile daha yetinebilip daha zevk alma duygusu vardı. Her şey yerine daha yeni oturuyordu ve insan ilişkileri daha canlıydı dolayısıyla da insanlar da daha heyecanlı ve canlıydılar. Bakınca bu günümüzde fazla yok ve teknolojinin getirdiği hızlı tüket hızlı yaşa durumu da böyle baskın değildi ve teknoliji artık duyguları da köreltti ve bencilleştiriyor da insanı. Artık günümüzde belli büyük şirketler çok baskın oyun dünyasında. Şimdi şirketler oturmuş durumda sektöre, sektör onların tekelinde ve oyun şirketi değiller aslında profesyonel finansal büyük şirketler bunlar. Belli ekonomik modelleri var ve halka açıklar bu şirketler, yönetimlerinde oyundan anlamayan paraya bakan insanlar var (eskiden böyle değildi) ve risk alamıyorlar artık. Örneğin Ubisoft un sürekli aynı metodolojilerle oyunları yapması (farcry, assassins creed vs) buna en basit örnek ki hala deli gibi de satılıyor bu oyunlar, genç nesil çok fazla oynuyor bunları. Yeni alışkanlıklar artık kolayca oturtulamıyor, teknolojinin alışkanlığı ve şirketlerin risk almama durumu gibi şeyler kitleleri de etkiliyor. Örneğin bir sürü insan fifa, cod alıyor ve 1 sene boyunca sadece bunları oynuyor. Ac valhalla olmuş 100 saat, bunlar boşuna değil. Bir sürü insan da iyice girdi oyun oynama işine ve her insan grubunun da spesifik olarak ilgi duyduğu türlere yönelik bir sürü beklenti daha çıktı ortaya. Oyuncular tarafından beklentiler de gerçekten çok artmış durumda. Maliyetler, insan gücü aşırı arttı AAA oyun üretmek için ve artmasına rağmen yine de geliştirme süreci de artmaya devam ediyor. Ve artmaya da devam edecek her sene. Bu da büyük oyunlar görmeyi çok zorlaştırıyor. Her şey bir araya gelince ve büyük oyunlar üretebilecek şirketler, ekonomik modellerinden dolayı da ve oyun geliştirmenin ve oyun dünyasının eskisi gibi olmadığı için de bu metodolojileri yeni çıkan markalarına da uyarlıyorlar risk almamak için gene. Çünkü hali hazıdda olan metodolojilerde bile yük bu kadar ağırsa risk almaları çok daha sorun olabilir. Örneğin Starwars outlaws benim normalde çok heyecanlanacağım bir oyun ama heyacanlanamıyorum bu dediğimden dolayı ve videoda sırf dediklerin yüzünden. ki oynanış videosuna bakınca da çok sıkıcı olacak izlenimi uyandı daha çok söndü heyecanım. O yüzden eğer yaratıcılık istersen indie oyunları takip etmen ve kurcalaman gerekiyor çünkü onların genelde büyük şirketler gibi dertleri olmuyor diye onların oyunları daha tutku projeleri oluyor, farklı işler çıkıyor aralarında, belli amaçları oluyor. Ama kimine göre kötü haber de şu ki bunların da imkanları kısıtlı olduğu için gerçekten kalite farkı var alıştığımız büyük oyunlarla arasında ve artık bazı alışkanlıklar oturduğu için de bu büyük oyunlar dışındaki oyunlar mutlaka bir yerden göze batıyor, ham görünüyorlar. Çünkü AAA dedigimiz büyük oyunlar her yönden belli kalitenin üzerinde olmak durumunda, belli strandartları var her yönden ama indie oyunlar kısıtlı imkanlarla yapılıyor ve çok azı genelde güçlü olan bir yanlarından dolayı öne çıkmayı, büyük kitlelerce beğenilmeyi başarıyor. Ayrıca politik doğruculuk denilen şu woke, sjw gibi politik doğuculuk saçmalıkları da çıktı. Yani insanların gözüne sokularak insanların keyif aldığı şeyleri kullanıp bunları bozuyorlar. Ve bu saydığım şeyler aynen senin dediğin obür sektörler için de geçerli o yüzden sadece sen değil bu dediğini, bir sürü insan hissediyor abi. Gençler de hissediyorlar bunu. Teknolojiye ayak uydurduğun sürece kuşak farkı eskisi kadar keskin olmayacak. O yüzden haklısın abi. Mesela ben de çizgisel hikayeli deneyimleri çok özledim mesela onlar gene dediğin gibi hikayenin bir kısmını anlatıyordu, bir kısmını çevresel anlatım ile gösterip sana hayal ettiriyordu, hikaye öncesi ve sonrasını veya aradaki boşlukları da sana hayal ettiriyordu. Farklı farklı deneyimler oynuyordum küçükken ama şimdi büyük projelerin hepsi genelde açık dünya vs birbirine benzer şeylere döndü birkaç marka dışında. Ben de böyle hikayeler ve etkileyici, ezbere olmayan özlediğim o deneyimler üzerinde çalışıyorum, daha yeni başladım (tabi harekete yeni geçtim ama bunların temellerini hazırlıyorum yıllardır biriktiriyorum) ve hedeflerim de büyük. Hani hayalgücü diyorsun ya abi, evet haklısın artık her şey birbirinin aynısı çünkü risk alınmıyor artık kanıtlanmış tutan şeyler üzerinden yürümeye devam ediyorlar, ama bunun yanında başka sorunlar da var, eskiye özlem de çok büyük bir neden eski zevki alamamakta. Ben bile bu yaşımda çok özlüyorum eski oyunları oynadığım zamanları. Dünya değişti, sektörler değişti, insanlar değişti, duygular değişti, alışkanlıklar değişti, şirketler ve onları yönetenler değişti. Ve en önemlisi çevremizdeki bu yoğun ve hızlı değişime direk maruz kaldığımız için farkında veya olmadan bizler de değiştik. Artık farklıyız biz de her şey gibi eski biz değiliz çünkü bu değişen her şeyin bize dayattığı dünyaya alışıyoruz, normalleştiriyoruz günden güne. Sadece arada bir uyanıp böyle fikirlerimizi dile getiriyoruz ama sonra yine uyumaya devam ediyoruz ve günden güne de eskiye özlemimiz daha çok artıyor. Matrix filmine benzetmeye başladim bizi. Bence en sağlıklısı, farkına varıp stoacılık yapmamız gerekiyor diye düşünüyorum canımızın daha sıkılmaması için. Kabullenmemiz gerekiyor sanırım. O güzel insanlar, o güzel atlarına binip gittiler diye bir laf var ya abi öyle kabullendim artık ve yeni bir eğlence sektörü çıkmadıği sürece mevcutlarda büyük bir atlayış veya hareketlilik beklemiyorum. Ha ama arada bir hala çok güzel oyunlar çıkacak yine de bu kadar karamsar olmaya da gerek yok, onları oynarız. Saygılar, vaktinizi ayırıp buraya kadar okuduysanız hakkınızı helal edin.

Yok abi kesinlikle seninle alakalı değil eski şeyler daha kaliteli ve güzeldi

Merhaba, tesadüfen videonuz anasayfama düştü. Uzun süredir benim de sorguladığım bir soru hakkında video çekmişsiniz. Yeni yapılan oyunların, filmlerin ve müziklerin neden zevk vermediği konusunda bir kaç teorim var. Bunlardan ilki insanların dopamin eşiğinin artık çok üstte olması olabilir. İçeriği çok fazla tüketmek belki bizim dopamin seviyemizi çok fazla yükseltmiş olabilir. Bunun için az tüketip bu eşiği aşağı çekmeyi denesem de bir türlü başaramadım. Diğer yandan gerçekten dediğiniz gibi tükettiğimiz içeriklerin yaratıcılıktan uzak, yeni bir şeyler sunmayan ve bizi düşünmeye zorlamayan şekilde fabrikasyona geçmiş olması da olabilir. Ben 95-2010 arası oyunları hala bilgisayarıma indirip saatlerce oynayabiliyorken, yeni oyunları açıp da tüketmek için kendimi zorluyormuşum gibi hissettiriyor. Çoğu oyunun birbirine benzemeye başladığını düşünüyorum. Hepsinde aynı pass sistemi, aynı achievement kuralları ve aynı oynayış mevcut. Eskiden oyunlarda bir yerde takıldığında bir sürü yolu dener orayı geçmeyi denerdik ve bunun için oyunlarda çok daha az indicator olurdu bize bunun nasıl yapılacağını söyleyen. Şimdi ise oyun seni "şuraya git bununla konuş o sana bu görevi versin git yap ve tekrardan konuşup görevi bitir" şekline döndüğünden oyuncunun buna serbestlik ve yaratıcılık katamadığı bir hale büründü. Yeni bir şeylerin gelmediği ve büyük şirketlerin de riske girmeyerek "nasıl olsa ne yapsam satılıyor" diyerek aynı oyunların ve filmlerin-dizilerin birer kopyalarını yapması da burada bir etken. Indie oyunların da bu sebepten ötürü popülerleştiğini düşünmekteyim. Bir de bize özel ülkenin sıkıntılı bir durumda olması ve çoğu insanın fark etmese de depresyonda olması da bunda bir etken olduğunu düşünüyorum.

horizon forbidden west grafikleri beni büyülesede oyuna başladım yarısında kapatıp sildim çünkü ana karakter 15 yaşında çocuk suratına sahip dünyayı kurtarmaya çalışan bir kadın. Yan karakterler odun gibi ruhsuz, yan görevler aşırı sıkıcı ve tekrar ediyor yanii grafik demek 4k 120fps demek keyif almak demek olmuyor bana witcher şimdi oynasam daha çok keyif verir o kesin

Sevgili Barış hikaye derinliği kalıpların dışındaki fikirler bunlar ekran kartı ve işlemci sattırmıyor maalesef. 🤥

Bitiremedigim kac dizi var kimbilir.Zamaninda saatlerce oynayabildigim mesela commandos serisi varken suan oynayabildigim oyun sayisi fifa ve granturismo.

Abi izliyor musun bilmiyorum ama The Boys 4.sezon ile ilgili bir video olacak mı?

abi kotor 1 2 kesin oynamışsındır ben kotor 1in hastasıyım remake de geliyormuş bu oyunlar hakkında yorumun nedir?

Rdr2 oynadın mı abi