Bart Peeters is te gast in de studio van Tegen de Sterren op en dat zal hij zich nog lang herinneren! Zonder script of voorbereiding zingt hij zich een weg doorheen een cover van zijn nummer 'Messias'.
Bart Peeters en Tine Embrechts zijn twee Vlamingen die weten dat ik ECHT ben ... voor mij is dát belangrijk want 48 jaar heb ik in de veronderstelling geleefd dat je oogst wat je zaait ... het is anders gelopen, maar voor Lode en Rosa was ik de dochter, voor Wilfried en Kristin de zus, voor Yoshi, Kyrina en Ymre de moeder, voor Kristien Hembrechts de overbuurvrouw, voor Bart een vriendin va Nora (jawel, die twee hebben ooit nog iets samen gehad) en voor Tine, iemand die meespeelde met de Fluitfoefen - haar moeder heeft nog gezongen op mijn huwelijk ... men kiest zich niet altijd een leven en er is teveel fout gelopen in dat van mij om me vrolijk te voelen, maar indirect gaat het over mij - de messias - en ik heb genoeg materiaal om de entertainment nieuw leven in te blazen, nu we allemaal Covid-19 moeten uitzieken. Voor de mensen die het mentaal niet allemaal verwerkt krijgen is er Het Geheugenboek - nog een concept dat ik in de strijd bedacht heb ... als het leven te weinig goede herinneringen toelaat, verander het verleden dan voor een betere toekomst. Ik ben echt total lost geweest en deed voor mezelf wat ik voor mijn moeder had gedaan, toen zij haar geheugen kwijt was door een hersenbloeding - ik vertelde over vroeger, de herinneringen die we deelden en noemde deze aanpak de spinnenwebmethode - elk draadje paste weer in een groter geheel. Ik doe ook maar om goed te doen en Bart Peeters is verweven met mijn jonge jaren. Hij woonde tegenover Peter in de Jansenlei en ik vond het een toppunt van Vlaamsheid dat een Peeters in de Jansenlei woonde. Ik geniet van deze warme herinneringen, toen alles begon te schuiven dreigde ik mezelf kwijt te raken en ondertussen ben ik corona-proof, want alleen Ymre valt regelmatig binnen omdat ik een internetverbinding heb en hij niet. Tevreden zijn met wat je hebt en krijgt is de hoofdzaak en zoveel te minder er is, zoveel te gemakkelijker je grijpt naar dat wat je HAD kunnen hebben, als de situatie anders was uitgedraaid. Ik hoop dat ze in mij geen a Karen zien, maar iemand die nooit opgaf, ook al zag het er inktzwart uit.
