I've played this many times, twice in recital, but also found it useful to split the piece up into prelude/postlude etc. Very fun. I heard Feike play this at the Westerkerk many years ago, and the fact that people in the audience were weeping at the end told me that there was much here to move them.
1 Psalm 42 (41) • Quemadmodum. (Voor de koorleider, een leerdicht v. de zonen van Korach.) 2 Zoals een hert smacht bij beddingen van water, ✡ zo smacht ook mijn ziel naar u, o God! 3 Dorstig is mijn ziel naar God, naar de godheid die leeft, wanneer mag ik komen,- ✡ en zien het aanschijn van God? 4 Mijn brood: dat zijn mijn tranen geworden, de dag door en de nacht,- ✡ doordat men heel de dag tot mij zegt: waar is nu je God?! 5 Dit alles bedenk ik,- ik stort uit om mijn lot mijn ziel,- ✡ hoe ik voorttrok, in de dichte drom hen voorging, tot aan het huis van God met een stem vol jubel en dank, ✡ een feestvierende menigte. 6 Wat buig je je neer, mijn ziel, en kreun je over mij?- verbeid het van God, want eens zal ik hem danken, ✡ de redder van mijn aanschijn! 7 Mijn God, om mijn lot buigt mijn ziel zich neer, en daarom gedenk ik u uit het land van de Jordaan,- ✡ van Hermons toppen, uit het bergland van Mitsaar. 8 Oervloed roept tot oervloed met de stem van uw ravijnen, ✡ al uw brekers en uw rollers trokken reeds over mij heen. 9 Des daags moge gebieden de Ene zijn vriendschap: dan klinkt in de nacht bij mij gezang, ✡ gebed tot de God mijns levens. 10 Ik zeg tot God, mijn Rots: waarom hebt gij mij vergeten?, waarom ga ik in het zwart,- ✡ onder druk van een vijand? 11 Met in mijn beenderen een doodssteek tarten mij die mij benauwen,- ✡ doordat ze tot mij zeggen heel de dag: waar is nu je God?! 12 Wat buig je je neer, mijn ziel, wat kreun je over mij?, verbeid het van God want eens zal ik hem danken, ✡ de redder van mijn aanschijn, die mijn God is!
