Mickiewicz to przede wszystkim z wielkim uczuciem patriota, osoba, która chciała Polsce przywrócić niepodległość.Poezja, pisarstwo i inne umiejętności to tylko środki, narzędzia do realizacji celu.
Bóg jest Panem historii, Panem świata, Panem serc wielu. Żaden szatan, żaden zły i dobry duch, bez wiedzy Boga, bez Jego zgody nie mają nic do powiedzenia w tym świecie, szczególnie, że są to stworzenia duchowe, które Bóg tworzy doraźnie w zależności od sytuacji. Duch to fala o ładunku elektrycznym, często fala informacyjna, która posyłana przez Boga do człowieka, ludzi, ma pewną rolę do spełnienia. Mickiewicz w „ Panu Tadeuszu” stwierdza, że „ Pan Bóg, kiedy karę na naród przypuszcza, odbiera najpierw rozum od obywateli”. „I tak, mędrsi fircykom oprzeć się nie śmieli”. Odbieranie rozumu polega na blokowaniu falami duchowymi funkcji poznawczych, niszczeniu połączeń synaptycznych, niszczeniu organicznym mózgu. Duchy, czyli fale duchowe, napływają w ciało, do mózgu, a blokując funkcje mózgu, wydzielania narządów, czynności układów przyczyniając się do licznych chorób, samobójstw, które często doprowadzają ludzi do śmierci. Fale duchowe czyli duchy, a przede wszystkim posyłający je, odgrywają ważną rolę w relacjach międzyludzkich, między narodami, między Bogiem a człowiekiem. „Dziel i rządź” to jest jedna z zasad przyświecająca kierowaniu relacjami między narodami. Przeciwstawianie narodów przeciw narodom, ma tworzyć specyficzną atmosferę dojrzewaniu pewnych postaw ludzkich, ma sprzyjać pojmowaniu przez pewnych ludzi pewnych ludzi lub narodów. Dowodem kierowania przez Boga konkretnymi narodami są teksty pieśni: „ Boże coś Polskę”, „Boże coś Rosję”, warto teksty tych pieśni przynajmniej przeczytać. Autorzy tych tekstów przypisują istotną rolę w życiu narodów światowi duchowemu, który tak kieruje ludźmi, aby dochodziło do sporów między nimi, do walk i wojen, zniewoleń czasowych określonych narodów. Pismo święte mówi, że „ Bóg działa przez ludzi dla ludzi”, jednak w wielu sytuacjach wydaje się, że działa przez ludzi, przeciw ludziom, szczególnie widoczne jest to między UE a niektórymi państwami UE, Polską i Węgrami. Mickiewicz dalej potwierdza, że „smutno, że się nam tak lata wleką w nieczynności, a Oni tak zawsze daleko”, że w Polsce jest bierność, nie ma większej aktywności, a w innych Państwach technika rozwija się. Dobrze, że w Polsce nie ma dużego rozwoju filozoficznego, rozwoju propagandy przeciwnej zasadom chrześcijańskim, ponieważ Bóg może jej rozwój ograniczać. Jednak Bóg może kierować pewnymi ludźmi tak, że będą mieli władzę i energię wprowadzać to zło i w Polsce, jeśli coś się Mu nie spodoba. Mickiewicz chciałby, Mickiewicz pragnął, żeby jego księgi, czyli mądrość, którą zdobył podczas studiów, pobytu zagranicą, w życiu, ludzie zgłębiali. „O, gdybym kiedy dożył tej pociechy, Żeby te księgi zbłądziły pod strzechy. Żeby wieśniaczki, kręcąc kołowrotki, Gdy odśpiewają ulubione zwrotki O tej dziewczynie, co tak grać lubiła, Że przy skrzypeczkach gąski pogubiła, I o tej sierocie, co piękna jak zorze, Zaganiać gąski szła w wieczornej porze, Gdyby też wzięły nakoniec do ręki Te księgi proste jako ich piosenki! Tak za dni moich, przy wiejskiej zabawie, Czytano nieraz pod lipą na trawie… I zazdrościła młodzież wieszczów sławie, Która tam dotąd brzmi w lasach i w polu. Autor wskazuje, że brakuje młodzieży ambitnej. On pragnie takiej młodzieży, która bierze wzorce z najlepszych, z wieszczów, bo tylko wtedy doczekamy się postępu w narodzie. Jeśli ludzie będą stawiać samym sobie wysokie wymagania, będą chcieli być najlepszymi, naród będzie postępował ku dobremu. Ostrzega także przed sytuacją, kiedy Bóg może zmienić prawdziwy, właściwy porządek rzeczy: Gdzie żołnierz dłużej żałuje orężą, Niż tu syn ojca; po psie płaczą szczerze I dłużej, niż tu lud po bohaterze. „O tem-że dumać na paryskim bruku, Przynosząc z miasta uszy pełne stuku Przekleństw i kłamstwa, niewczesnych zamiarów, Zapoznych żalów, potępieńczych swarów! Wrogi ich wabią zdala jak grabarze! Gdy w niebie nawet nadziei nie widzą! Nie dziw, że ludzi, świat, siebie ohydzą Że utraciwszy rozum w mękach długich, Plwają na siebie i żrą jedni drugich. Poeta chce podzielić się wiedzą ze wszystkimi, jaka kara grozi człowiekowi, jeśli sprzeciwi się Bogu. Pewna autorka błędnie stwierdziła, że „Ludzie ludziom gotują taki los”, czy tylko ludzie ludziom, czy świat duchowy karze ludzi niesamowitym złem. Świat duchowy ludziom zohydza ten świat, niszczy rozum, czemu towarzyszą niesamowite długie męki. „ Utrata rozumu= zniszczenie mózgu skutkuje, że ludzie ludziom plują, pożerają jedni drugich. Bo naród bywa na takiej katuszy, Że kiedy zwróci wzrok ku jego męce, Nawet Odwaga załamuje ręce. Drzwi od Europy zamykał hałasów, Wyrwał się z myślą ku szczęśliwszym czasóm…
Bardzo duży wpływ na działalność polityczną (Wiedeń, Londyn i Paryż ) miała księżna Dorota de Talleyrand-Peirgord.. Szkoda, że profesor nie wymienił o tym fakcie.
@@tarchalin Myślę, że @przemstar mówiąc o Litwinie miał na myśli Czartoryskiego, a Mickiewicza o Rusinie. Przecież pierwszym księciem Czartoryskim w średniowieczu był kuzyn Jagiełly, natomiast Mickiewicz wywodził się z szlachty ziem obecnej Białorusi.
