Filmy, po których nie mogliśmy spać 

cały Chojrak był zbyt straszny, by oglądać go w tym wieku przy tym odcinku gratulacje za uwagę należą się jak nigdy

Gremliny - miałem to samo. Dziwne że nikt nie wspomniał o Marsjanach z "Marsjanie Atakują!" - te facjaty potrafią przerażać do dziś xD

Duch z 1982 roku, bałam się włączać telewizor xD

Sinister. Sceny morderstw. Przytłaczająca muzyka, klimat, sposób nakręcenia. Były okropne. Tak, jakby w sumie mogło do tego po prostu naprawdę dojść. A kosiarka mnie szczerze już totalnie przeraziła. Siedziało mi to w głowie jakiś czas. Scena z uchwyceniem kosmity podczas urodzin w Znakach. Szok spotęgowała reakcja Joaqina Phoenixa i niesamowita muzyka, która wzmacniała napięcie. To nie był rodzaj typowego strachu, a bardziej szoku. Chojrak. Odcinek z kurczakiem z kosmosu, kiedy to ten właściciel spożył jajko i począł zamieniać się w potwornego kurczaka. Koszmar nad koszmary dla dzieciaka. W Klątwie ta kobieta poruszała się tak potwornie nienaturalnie, że właśnie to mi mroziło krew w żyłach. Alma z F.E.A.R. w jednym ze spotkań również wyskakuje na gracza w taki nienaturalny sposób i wtedy rzeczywiście podskoczyłem.

"Przybysze z Matplanety", "Przygody wesołego diabła" i kibel z "I kto to mówi" to moje traumy

W moim 27-letnim życiu tylko dwie rzeczy filmowe mnie wystraszyły - intro "Z Archiwum X", szczególnie ten duch na korytarzu i film "Nosferatu" z 1922 r. - szczególnie ta scena spoglądania przez drzwi i zbliżającego się Nosferatu.

Przerażał mnie Szatan z Pasji. A najbardziej scena, kiedy wychodzi mu z nosa robak.

Prawdziwy horror to taki, w którym główni bohaterowie mierzą się z czymś nadprzyrodzonym, niepojętym itp. Dlatego cieszę się, że nie ma na tej liście slasheów, gdzie po prostu leją się hektolitry krwi, a morderca idąc dogania biegnącą ofiarę XD Ciekawym studium strachu są też horrory, gdzie to ludzie stają się przerażający - choćby pierwsza z brzegu "Psychoza" A. Hitchcocka. Jeśli chodzi o nowsze dzieła filmowego horroru to pamiętam, że duże wrażenie zrobił na mnie Sinister. No nie to, żebym nie spał miesiąc po jego obejrzeniu, ale utkwił mi na trochę w głowie. Ale powiem Wam co mi nie dało zasnąć kilka nocy parę lat wstecz.... Kraina Grzybów! To raczej nie horror, ale oglądając to autentycznie czułem dyskomfort, strach i niepewność o to co zobaczę w następnej scenie. Tak mnie natchnęło lekko 😊

Pamiętam jak za dzieciaka pierwszy raz obejrzałem którąś cześć Koszmaru z ulicy wiązów , w pewnym momencie był najazd na twarz Freddiego i ten jego wyraz twarzy nie pozwalał mi długo zasnąć, teraz gdy jestem starszy i uwielbiam horrory stwierdzam że Freddie nie był taki straszny

Muszę przyznać, że dziwi mnie brak w tym zestawieniu serialu "Gęsia Skórka". Nie wszystkie odcinki były tam bardzo straszne, ale jakoś zawsze kojarzyło mi się jako wytwórnia takich strasznych historii. Jeden odcinek z mordującą creepy lalką z wielkimi oczami, do dzisiaj aż za dobrze pamiętam :D

W dzieciństwie u mnie to był "Terminator" i "Noc żywych trupów". 😆 Teraz unikam wszelkiego rodzaju horrorów, bo nienawidzę chamskich jumpscare'ów. Mały edit. Dzięki paru wpisom kilku użytkowników uświadomiłem sobie, że w dzieciństwie bałem się Buki z "Muminków", czy też Piszczałki z "Przyjaciół wesołego diabła" oraz marszu wilków z "Akademii Pana Kleksa". 🤣

Mnie kiedyś przerażały te małe stworki z serii filmów "critters" czy jakoś tak. Przerażający był fakt, że one mogły by się przyczaić w każdym zakamarku mojego pokoju 😅

Egzorcyzmy Emily Rose też mnie załatwiły. Miałam naście lat (raczej te dolne naście), rodzice gdzieś pojechali, dziadkowie ululani, no i leciał ten nieszczęsny horror. W momencie jak wybija godzina diabła w filmie, mi wywaliło fazę w tej połowie domu, w której siedziałam i nagle ciemnica, bo w końcu już środek nocy prawie xD po omacku, w panice czy nie zobaczę oczu szatana, wychodziłam z pokoju xD Poszłam do innego gdzie był normalnie prąd, odpaliłam drugi telewizor, też leciał horror, ale inny xD

W wieku 8 lat najbardziej przerażała mnie scena z bajki "Ratunku, jestem rybką!", gdzie antagonista ryba Joe wypija po kilka razy antidotum i zmienia się w strasznego, humanoidalnego człowieka, a następnie potem umiera, bo on nie wiedział, że jest nadal pod wodą. CHRYSTE PANIE! 😨Dobrze chociaż, że udało mi się tą wymazać z pamięci, więc jest już ze mną dobrze. ☺

Ja po obejrzeniu filmu o piraniach bałem się nawet siadać na kiblu.

Klątwa Japońska do dziś nienawidzę tego filmu

Ja jako dinozaur na wyginieciu bylem przerazony ogladajac polski serial ''997''',.. a co do zagranicznych filmow to jeden z pierwszych byl oryginalny ''The ring''... A po obejrzeniu ''the thing'' Carpentera to juz nigdy tego nie odzobacze...

Kilka scen z serii "gęsia skórka" długo za mną chodziło. Obecnie nie pamiętam konkretnego odcinka, czy sceny acz przezornie w pewnych godzinach omijałam kanał na którym była emitowana. Wspomniane "Egzorcyzmy Emily..." Pozostawiły długotrwałą traumę, acz nie tyle przez rozmazane twarze co przez godzinę trzecią w nocy i element jednoczesnego zimna i zapachu spalenizny. Nie wiem czy i w którym momencie zostało to wspomniane, ale zapadło mi w pamięć. Edit. No i trzeba wspomnieć o dementorach, które były straszniejsze od Voldemorta.

Obejrzane gdzieś między 8 a 10 rokiem życia Candyman i Świt Żywych Trupów (ten od Romero). W ten sposób zafundowałem sobie problemy ze spaniem na kilka miesięcy.

Przygody Wesołego Diabła do dzisiaj mnie przerażają a poza nim to nie trawię filmów z robotami / cyborgami.. Najbardziej przerażający był dla mnie Hardware, film z 1990 przez który nie mogłem w nocy spać.. Na domiar złego oglądałem go samemu ponieważ moja mama była w pokoju obok wykonując jakieś domowe obowiązki.. Schiza na roboty została że mną do dzisiaj.. 😱

Hej ja zacznę od poczatku bo tego jest sporo: -Buka z Muminków (nigdy nie zapomnę jęków i muzyki a miałem kilka lat trauma do dziś i ciarki -z archiwum x (odcinek z duchem obejrzany u wujka) potem przez dłuuugi czas zapalanie wszystkich świateł by dojść do łazienki - blob (plazma z 88r) scena w chyba s sciekach oraz wchłanianie ludzi - thing Carpentera ( scena z psami - do tej pory nie jestem w stanie tego znowu obejrzec i chyba było na tyle co mi zrylo psyche jeśli o horrory ale spoko uwielbiam je i lubie się bać a najlepiej jak pokazuje niektóre swojej żonie bo jest młodsza od mnie i nie zna wszystkich filmów bo ja jestem mocnym kinomanem PS POZDRAWIAM CALA EKIPE tvfilmy

Za dzieciaka to "Critters", małe futrzaki, ale jednak przerażały do tego stopnia, że zawsze chodziłem spać całkowicie zakryty kołdrą. Teraz już nic, bo horrory zwyczajnie w świecie nie są straszne, bajeczki dla strachliwych ludzi i jedyne co może wywołać we mnie jakikolwiek odruch, to jumpscare, ale nie dlatego, że jest to straszne, a dlatego, że jest to nagłe.

gwiezdne wojny 7-9 takie straszne gówno że nie dawało mi spokoju

Przepraszam a gdzie scena Kevina samego w domu schodzącego do piwnicy. Dla kilku latka ten piec do centralnego wywołał nie mała traumę. Jeszcze przez lata człowieka łapało gdzie w dołku jak w domu rodzinnym schodził do piwnicy a tam też był piec.. Brrry strasznie nieprzyjemne uczucie

Kiedyś będąc dzieciakiem oglądałem z mamą horror, który wtedy nie wiedzieliśmy jak się nazywał. Było to o pewnej rodzinie, która przeprowadziła się do nowego domu, w którym zaczęły się potem dziać dziwne rzeczy, a głównie w ciemności. Pojawiały się czarne postaci z bladą skórą, członkowie rodziny zmieniali twarze na też takowe. Było to dla mnie wtedy tak straszne, że przez 3 tygodnie chyba nie potrafiłem w spokoju zasnąć, żeby nie myśleć, że coś nagle zobaczę na suficie, bo tak też w filmie było. Pamiętam, że próbowałem sobie wtedy powtarzać, że ten film się głupio skończył. I faktycznie tak było, bo mianowicie córka z ojcem jechali samochodem w stronę światła, a gdy już było całkowicie biało, to ekran się ściemnił i pojawił się napis CIEMNOŚĆ xD Tak jak wspomniałem wtedy nie wiedziałem jak ten film się nazywał, a on mi to przekazał w ostatniej scenie 😮 CIEMNOŚĆ 😂 Sprawdziłem to dopiero po kilku latach z ciekawości. Oprócz tego, już w wieku licealnym też mocno mi wsiadły Egzorcyzmy Emily Rose, chyba jak żaden inny horror.

Pierwszym horrorem jaki obejrzałem w wieku pewnie jakiś 10lat była klątwa i nie spałem przez 3 dni a windą nie jeździłem przez jakieś 8 lat, później już nic nie zrobiło na mnie takiego wrażenia ale "coś za mną chodzi" mimo że nie jest wybitnym filmem to sam pomysł tego potwora wydał mi się tak dobry że chyba teoche na siłę próbowałem sobie to wkręcić żeby się bać

Mnie w dzieciństwie przeraziła scena w Kiepskich jak robią Waldusiowi platfusa imadłem, żeby nie musiał iść do wojska.

W młodości bałem się serialu na Jetixie ,,Gęsia skórka", same intro było przerażające, a w gimbazie ,,Sinister"

The ring, ten film może nie jast straszny ale ma mocny klimat. Podczas oglądania jak i po czuję dziwny niepokój i działa tak na mnie za każdym razem jak go oglądam... obowiązkowo samemu i w nocy inaczej się nie da😄

Pamiętam gdy mając 5lat po pierwszym obejrzeniu Szczęk w nocy bałem się położyć nogi na podłodze która była dodatkowo wyłożona niebieską wykładziną

Pamięta ktoś serial Przyjaciele wesołego diabła. Jak miałem pięć lat strasznie go bałem. Starszy brat przebrał się za diabła i straszył mnie. Przez wiele lat bałem się chodzić po ciemku.

Seans Nocy zywych trupów w wieku 11 lat. Kilka nocy nieprzespanych. A teraz lubie takie filmy xD

Jakoś w połowie lat 90-tych w wieku ok. 12 lat pierwszy raz obejrzałem Egzorcystę. Tydzień nie mogłem zasnąć 😛 Jeszcze wcześniej miałem problemy ze snem po seansie Nocy Żywych Trupów (oglądałem ten film w takim wieczornym paśmie z Panem Kałużyńskim i Raczkiem, nie pamiętam już nazwy). To były czasy kiedy generalnie dzieci nie oglądały wielu horrorów, które puszczane były raczej tylko późno w nocy.

Miałam identycznie z klątwą. Aż się wzdrygnęłam na widok klątwy, a minęło 15 lat🙀

Szanowna załogo. Wiem różnica wieku. Jednak jak się około roku 1977, mając lat 9, obejrzało "Kobietę wąż". Film z roku 1966 słynnej wytwórni Hammer Film Productions. To się dopiero nie mogło spać ...

Uwielbiam horror Get Out. Był naprawdę niepokojący i dominował w nim klimat, dający wrażenie , że coś jest tu nie tak. Sama fabuła też była w nim świetna, Polecam!

Z archiwum X - odcinek z potworkami z kanalizacji i ostatnia scena z czlokopodobnym Alfą tego dziwnego gatunku... Wryła mi się w pamięć! Orginalne The Thing i scena z otwierającą się klatką piersiową z zębami i odgrywaniem rąk...

Klątwa albo Ring robiły i nadal robią robote

Nie mogłem zasnąć po ostatniej scenie "Smakosza". Billy Lalka z "Piły" też mnie przerażał.

Pamiętam jak po obejrzeniu filmu "Duch" w kinie wracałam po ostatnim seansie niemal w stanie przedzawalowym bo byłam przekonana, że mijane drzewa chcą mnie wciągnąć. No i do tej pory choć żyję 6 dekad nienawidzę klaunów ale to chyba każdy wie,po którym filmie.

"Kobieta w czerni" to był film, który całkowicie i ostatecznie wyleczył mnie i moją dziewczynę z lęku przed duchami. Taki overkill, który rozpieprzył system. Teraz to jest jeden z naszych ulubionych filmów. Natomiast pierwszy film, który autentycznie wywołał u mnie bezsenność to "Noc Żywych Trupoów"... ta oryginalna z 1968 roku.

Jak miałem 8-10lat strasznie się bałem Buki z Muminków.Ogladajac ponownie jako dorosły stwierdzam że momenty z Buka są creepy

Kostnica z 1991,Hotel Siedmiu Bram i Książe Ciemności... Niepokojące filmy☠️☠️☠️

"Egzorcyzmy Emily Rose" - co prawda mogłam po nich zasnąć, ale przez tydzień budziłam się o 3.00 w nocy........😶

Szczęściarzu, oglądałeś TEN odcinek z Archiwum X więcej niż raz?

Mama wyporzyczyła z wypożyczalni dziewięcioletniemu Mi "labirynt fauna" bo miał taki przyjemny opis z tyłu pudełka. A wcześniej w wieku 6 lat poszedłem do kina na "straszny dom", oczywiście z mamą. Teraz mam ponad 23 lata i nadal nie tykam nic co uwarzam że mnie wystraszy, dziękuje mamo. xD

Polecę klasykiem: "Czy boisz się ciemności- topielec" - pojebane gówno :D

Dodam jeszcze dwa filmy z dzieciństwa po których się cholernie bałem , Mgła 1980 i Laleczka Chucky 1988

Denethor jedzący pomidora. Obrzydliwość że odechciewało się spać po wieczornym obejrzeniu Władcy Pierścieni w telewizji:(

chyba najlepszym mistrzem strachu jest David Lynch i jego Zaginiona autostrada. ale oczywiście też Miasteczko Twin Peaks

Znajomego nieźle wystraszyliśmy Naznaczonym 🤭

Dzięki Mateusz! Już teraz wiem kie4dy nadawano odcinek "Archiwum X" z rodziną Pickoków - w któryś lipcowy czwartek 1997 roku!

Przygody Dudusia Wesołka i odcinek o kapuścianych kosmitach z Marsa xD

Droga bez powrotu# mi zryła psyche Piła# wszystkie części do teraz pamietam klatke w klatke niektóre sceny 😮

"Totalny kataklizm", scena z Alvinem i wiewiórkami. Nigdy więcej... Horrorów za dzieciaka nie oglądałem. Gdy podrosłem, również nieswojo czułem się z myślą, by taki horror obejrzeć. Wszystko przez tego rudego szczura.

2:50 A kto to mówi?? teraz mało co mnie zaskakuje/straszy ale kiedyś... Moja siosta po seansie "Egzorcyzmy Emily Rose" miała koszmary. Za to mnie "Klucz do Koszmaru" spędzał sen z powiek ..... a co jeśli sąsiadka...

Jak dla mnie to był Omen. Film w którym nie ma potworów , czy rozlewu krwi. Muzyka, obrazy i tajemnica sprawiły że bałem się zasnąć .

Film "Lustra", później w czasie mycia zębów bałem się schylić żeby nie tracić z oczu mojego odbicie.

Dla mnie był to The Blair Witch Project. Matko boska, jaki to był przerażający film. Widziałem go mając jakoś 15 lat i do dziś mam ciarki na plecach jak o nim myślę.

Po ,, Egzorcyzmach Emily Rose"po dziś dzień boję się że obudzę się o trzeciej w nocy i przez to zawsze muszę sprawdzić jaka jest godzina żeby mieć pewność że to nie ta trzecia żeby iść dalej spokojnie spać.

Nocne filmy dokumentalne o duchach na Discovery...

Jak miałem z 5 może 6 lat przerażała mnie bardzo sama okładka i utwór dźwiękowy filmu "nieodebrane połączenie" a raz brat mi na laptopie ustastawił tapetę z dziewczynką z filmu "egzorcysta" xddd

Jakoś w połowie lat 90'tych byłem chory. Miałem wtedy ze 3 lata, godzinny późnowieczorne, mój tata mnie pilnował, bo miałem gorączkę i w ogóle było słabo. Nie mogłem spać, więc leżałem na wersalce słuchając piąte przez dziesiąte filmu, który oglądał mój ojciec. W pewnym momencie ujrzałem lalkę z nożem z demonicznym śmiechem. Tak, Laleczka Chucky zryła mi banie na dobrych kilka lat. Dodatkowo wtedy odbywała się promocja Toy Story (sam miałem różne gadżety i kolorowanki), więc tym bardziej przerażały mnie nawet własne zabawki (wrażenie po zobaczeniu mutanta Sida pamiętam do dziś). Serię o Chuckym oczywiście obejrzałem i im młodsze tytuły tej franczyzy to tym bardziej traktuję je jako komedie. Przyznam jednak, że motyw opętanych lalek nadal u mnie wywołuje lekki niepokój. Pozdrawiam!

Film "Znaki" i przejście Obcego na nagraniu. Byłem akurat na wakacjach u babci na wsi i jakoś tak się złożyło, że w tym samym tygodniu obejrzałem gdzieś dokument o kosmitach. Strasznie to na mnie zadziałało wszystko. Zaś kiedy byłem mega mały to odcinek Scooby Doo z ludźmi sowami nie dawał mi spokoju

Mnie do tego stopnia, że nie mogłem spać, przestraszył odcinek Ben10 z mumią. Z tego co pamiętam, to trudno było ją pokonać, przeciskali się przez najmniejsze szczeliny, a nawet po zmieleniu nadal prześladowała bohaterów serialu.

Pierwszy "straszny film" który obejrzałem świadomie jako dziecko jak miałem tak 8/9 lat, to był Belfegor - upiór Luwru taki mierny horror/thriller, ale jako, że jako dziecko miałem bardzo wybujałą fantazje, to pamiętam, że często mi on się śnił po nocach, samo to jak wyglądał Belfegor mnie wtedy przerażało i bardzo długo musiałem spać z zapaloną lampką... Teraz po latach wydaje mi się to śmieszne...🤣🤣 Bo teraz obejrzałem to ponownie i prawie zasnąłem z nudów...

Tajemnica Syriusza (Screammers) - oj bałem się. A robot z Saturn 3... oj kiedyś telewizja puszczała dziwne rzeczy w porach kiedy nikt bachora nie pilnował. No i cóż... lekki uszczerbek na psychice, trwałe zmiany w osobowości. Ale przyznam, że było warto. Teraz nie przepadam za horrorami, choć sci-fi z domieszką grozy uwielbiam.

Witam, U mnie był to zdecydowanie horror a dokładniej to jeden z serii 'The Ring' a dokładniej scena na basenie... Miałem coś pomiędzy 6 a 8 lat, Następne trzy noce po tym 'seansie' budziłem się z płaczem w nocy... Może to by wyjaśniało czemu teraz dostaje zawału jak tylko usłyszę że mam oglądać jakiś horror heh... 💀💀💀

Mi najbardziej to w głowie utkwiła scena z filmu... "Tato" gdy Dorota Segda w kuchni wbiła nóż w brzuch Cezaremu Pazurze. Miałem wtedy kilka lat. Długo ten aktor kojarzył mi się z tą sceną i jak mógł to przeżyć. a Panią Dorotę miałem za niezrównoważoną i nie pasowała mi do innych ról. Poza tym rodzice zabraniali mi oglądać "W archiwum X" i bałem się tego serialu.

Ja jak obejrzałem recenzę cyberpanka albo the last of us których autorem było bujające się jajo, to nie mogłem spać z zażenowania,

W wieku 7 lat po dosyć skomplikowanym splocie wydarzeń na który nie pora, trafiłem na kinowy seans Poltergeist. Kino Tęcza na Suzina nauczyło mnie kochać kino, ale nie tym razem. Baseny, długie korytarze i wojna mrówek w telewizji wzbudzały strach jeszcze wiele lat później.

Ja od małego oglądam prawie wyłącznie horrory i paradoksalnie trudno mi wskazać jakiś film, który mnie przestraszył, bo jestem na nie tak uodporniony. W sumie to nawet nie wiem jak można się ich bać mając więcej niż powiedzmy z 15 lat. „Straszne” potwory mnie raczej śmieszą, a tzw. jump scare'y irytują. Tak czy owak, po zastanowieniu, chyba film Blade z 1998 był bodaj jedynym(sic!) filmem, podczas którego się naprawdę bałem. Jak go widziałem, to miałem kilka lat, gorączkę i nie mogłem spać, a leciał sobie dobrze po północy chyba na Jedynce. Spałem z mamą w pokoju, czy raczej to ona spała, a sobie oglądałem. I powiem wam, że zrobił na mnie niemałe wrażenie. Krew, wampiry, morderstwa; wtedy chyba faktycznie nie zasnąłem do rana (inna rzecz, że w ogóle nie mogłem spać tak czy owak), dziś filmów z takimi motywami... poszukuję do obejrzenia. :) EDIT - w sumie jeszcze film z 1990 roku, Arachnofobia wywołał we mnie ciarki, choć to chyba nie horror? Ba, pamiętam z niego... komediową rolę Johna Goodmana. No, ale... co by nie mówić realistyczny wygląd wielkich pająkasów, łażących po twarzach ludzi był niezbyt przyjemny. Choć do arachnofoba mi BARDZO daleko.

Zdecydowanie film Dog solder. Wilkołaki biegające po lesie w ciemności zawsze mi się przypominały jak sam spacerowałem nocą przez las

Hostel część 1, bo fabuła tego filmu jest moim zdaniem wysoce prawdopodobna i możliwe jest, że są gdzieś na świecie jakieś zwyrole, którzy jako rozrywkę za gruby hajs fundują sobie zabijanie innych ludzi po uprzednim brutalnym torturowaniu i znęcaniu się nad nimi... Ten specyficzny klimat Słowacji (jak jakiś Norylsk...), ta ruina-fabryka, te podziemia i "skafandry" jak(o ironio) z ubojni🫣 Przez jakiś czas po 1 seansie tego filmu miałem mieszane uczucia - mówiąc eufemistycznie😱

Koszmar z ulicy wiązow. Mielismy to na kasecie vhs jako 7-8 letnie dziecko doszedłem do wniosku że zamiast bajki kturą ogladałem notabene pewnie z kilkanaście razy (Król Lew 😊) wsadze jakąsś inna kasete. Ból głowy po paru scenach bezcenny. Polecam ☺

w moim przypadku rodzice pozwalali mi oglądać horrory/slashery od ok 4/5 lat. Serie takie jak obcy, piątek 13, piła były przyjemnym seansem po których nie miałem żadnych problemów. Nie wiem dlaczego ale z powodu urywku 9 (puszczali w wypożyczalni) zacząłem mieć dziwne sny, nie tak żebym się jakoś bał ale dość mocno na mnie wpłynęło. Kolejną produkcją która wywarła na mnie dość duże piętno była Koralina (w starszych filmach mam kłopot z efektami które widać że są ,,nieprawdziwe" przez co się nie boje przez to zawsze bardziej bałem się animacji ), tu bałem się na tyle że wyłączyłem w połowie seansu, niemniej w tamtym monecie miałem wysoką gorączkę i prawdopodobnie to wywarło największy wpływ bo ok 2 tyg później wróciłem i jeszcze raz obejrzałem seans tym razem prawie nic nie czując. I mój faworyt czyli ,,To" jak dotąd jedyny film przy którym czułem się niekomfortowo i bardzo mi się to uczucie podobało.

Coś co zniszczyło mi psychę na baaaaardzo długi czas to Archiwum X i jedna z kaset z pseudo-dokumentem z Riders Deigers (chyba tak to się pisze...) i cała reszta syfu związanego z porwaniami przez obcych. Ale takich obcych w stylu, wiecie, szarak z dużymi oczami i dużą głową a do tego ciemne pomieszczenie z jasnym światłem i koniec - mózg zorany na wiele lat...Do tego stopnia, że gdy oglądałem jakoś niedługo po premierze film Dark Skies 2013 (polecam swoją drogą, bardzo fajny horror z tematyką obcych, porwań itd) to wspomnienia z dzieciństwa wróciły xD Pamiętam, że panicznie przerażał mnie brak możliwości walki lub ucieczki w przypadku "porwania", do tej pory pamiętam jak niejednokrotnie nie mogłem zasnąć bo przecież jak zasnę to mnie porwą i zoperują a rodzice w pokoju obok nawet nic nie będą wiedzieli, masakra, było ciężko xD

Moja pierwsza trauma z ekranu była wywołana przez "To" ekranizację książki Stephena Kinga w postaci mini serialu- do tej pory mimo czterdziestki na karku boję się klaunów. Kolejne urazy spowodowały dwa odcinki z Archiwum X. Pierwszy to moje pierwsze spotkanie z tym serialem i odcinek 01x03 Ściek o dozorcy co potrafił się wślizgiwać w ciasne miejsca i zjadał wątroby swoich ofiar. Bałem się że wślizgnie się przez szparę pod drzwiami i będzie po mojej wątrobie. Drugi i chyba gorszy był 01x19 pt: "Darkness Falls". Zielone świecące robaki które drwale przez przypadek uwolnili w lesie podczas wyrębu. W nocy kiedy nie było światła atakowały ludzi, zawijały ich w kokony i wysysały wilgoć. Bałem się że po zaśnięciu kiedy zgaśnie w domu światło zawiną mnie w kokon i wysuszą na wiór. Na szczęście po pewnym czasie że schowanie się szczelnie pod pościel pomaga. Straszne miałem dzieciństwo. xD

We mnie trzy filmy wzbudziły okropnie wielką traumę. Naznaczony przerażająca scena przy kołysce i twarz demona w kuchni. Candyman, którego po raz pierwszy widziałem w wieku 7 lat, był to ulubiony film mojej siostry niefart tak chciał, że do dziś boję się pana z hakiem. Trzecim filmem jest Nie oglądaj się teraz i scena finałowa z karlicą w czerwonej kurtce z nożem.

Kiedy byłem może 10/11- latkiem to oglądnąłem taki bardzo amatorski serial zrobiony w Minecrafcie ,, Minecraft Czas ,,. Goście naprawdę zrobi całkiem ciekawą historię ale ich gra aktorska i wykonanie nie były aż tak dobre bo nie mieli doświadczenia. Ale jednak pierwszy sezon tak mnie wystraszył że nie byłem w stanie przez dwa dni spać.

Ja nie mogłem usnąć po Mechanicznej Pomarańczy.

Tak naprawdę jedynym filmem po którym nie mogłem spać jest Pasja Gibsona, ale w tej oryginalnej wersji, gdzie nie ma wyciętych scen jak w wersji telewizyjnej. Po raz pierwszy oglądałem to jako 10 letni dzieciak, by wrócić do tego po jakiś 10 latach. I ciągle jest tak jak było, sposób w jaki zostały przedstawione te sceny, te wszystkie krzyki, muzyka, czy pojedyncze sceny jak samobójstwo Judasza, dla mnie to jest poziom na który nie wszedł żaden horror. Do tej pory jak tylko pomyśle o tym filmie, mam przed oczami sceny, których mieć nie chce, ale tak mocno te obrazy zostają w głowie, że do dziś czuje strach i serce zaczyna bić szybciej przed każdym "seansem" a ile oglądanie tego można tak nazwać.

Helleriser to był horror oglądałem jako małolat, przez miesiąc miałem koszmary, że gwoździogłowy mnie na szedł. Do tego jeszcze mój kolega z podstawówki zrobiłmi kawał i żucił mi z za winkla kostkę identyczną jak w filmie, omal zawału nie dostałem.

Blair Witch Project, szczegolnie, ze w wiadomosciach mowiono wtedy o zaginionej trojce z tego filmu (za marketing powinni dostac oskara)

"filmy Ariego Astera nie powodują problemów z zasypianiem" na Boga autentycznie przed obejrzeniem Hereditary nigdy wczensiej nie miałem takiej sytuacji w której czułem że zaraz nie wytrzymam napięcia i wyjdę z kina. Sceną, która mnie tak zniszczyła był moment w którym syn, którego imienia teraz nie pamiętam wraca do domu po wypadku do którego doszło i leżąc na łóżku czeka na moment aż jego rodzice odkryją co się stało. Autentycznie pierwszy raz w życiu scena w filmie tak mnie przeraziła, tak strasznie bałem się usłyszeć reakcję Toni Collette na to co się wydarzyło... Do tej pory mnie to prześladuje

Jak byłem mały i nocowałem u babci to w telewizji leciała Laleczka Chuki noi tak jak zobaczyłem mordującą lalkę w wielu może 5 lat to potem żaden horror już nie był taki zły, a laleczkę Chuki odważyłem się oglądać dopiero mając 21 lat na nowo zobaczyć o co tam wgl chodzilo 😂😅

od kopa bez oglądania, Pierwsza Mucha miałem moze 10lat albo mniej. Ma sa kra

Zdecydowanie Shutter:Widmo i Natre kucająca przed kanapą i widok jej połowy twarzy, która lampi się na głównego bohatera. Brrrr.

"Dzień Niepodległości" w wieku 6 lat nabawiłem się na niego fobii "że przylecą kosmici i jebut". Przeszło mi. Ale może przez kolejne 6 lat bałem się spojrzeć w niebo, bo kosmici źli (wiem to nie ma sensu).

Kiedyś był to predator i wszelkie jego triumfalne morderstwa, dziś bardziej to oglądam dla rozrywki. ale za to nienawidzę horrorów opartych o wątki z duchami i opętania

Chojrak tchórzliwy pies... Niby bajka, a jednak do dziś niepokoi :| Pamiętam też kilka scen z filmów których tytułów nie znam, oglądałam je po kryjomu przez szparę w drzwiach. Może ktoś z Was kojarzy tytuł filmu w którym pewna młoda dziewczyna bała się kosmitów a na końcu filmu okazało się, że jej rodzice byli jednymi z nich :O Mieli takie dziwne oczy..

Za dzieciaka po obejrzeniu Pana Kleksa, miałem koszmary o wilkach co chciały mnie zjeść, przez co nie mogłem normalnie spać przez tydzień.

Z tą dziewczyną pod kołdrą to nie taki zły pomysł 😏😏😆

Miałem 6 lat, w 90 roku tata wrócił z pracy z nowiutkim magnetowidem Sharp. Nie pamiętam czemu, jedyna kaseta to lekko piracka przegrywka. Film " Plazma" znany jako " Bloob", albo " Blob zabujca". Pierwszy film i od razu trauma. Minęło tyle lat, a dalej pamiętam jak dziadka zerzarlo do połowy i gościa którego do zlewu wciągnęło . 30 lat tego filmu nie widziałem ..

Gremliny top

chyba taki jedyny film po którym na prawde sie bałem bedzie Sinister

Oryginalny "Poltergeist". Scena z drzewem zjadającym tego chłopca do dziś mnie przeraża

Ja miałem problemy ze spaniem po seansie "Incantation"

U mnie traumą było intro "Z archiwum X" i serial "Opowieści z krypty". Przez to drugie miałam sporo koszmarów za dzieciaka.

Byłem dzieciakiem ok. 9 lat i obejrzałem „Koszmar z ulicy Wiązów”. Fredek zrobił wrażenie i kilka nocek miałem z głowy.