Jak zawsze miło jest was posłuchać panowie. U mnie było nieco inaczej. Moim marzeniem z dzieciństwa niekoniecznie był jakiś sprzętowy gadżet, ale bardziej same gry a konkretnie nieco więcej gier niż to co miałem a co stanowiło wyżyny moich możliwości w tamtym czasie, dlatego też wręcz do znudzenia ogrywałem to co miałem i sporo podrywałem w najróżniejsze gry przeglądarkowe czy też te ze stron z darmowymi grami.
Kurde Jakub Nawojowski, miałem tak samo jak Ty, całe wakacje w 1 gimnazjum pracowałem po 12 godzin żeby kupić sobie pierwsza gitarę i pierwszy piecyk z efektami żebym mógł się uczyć grać, rodziców nie było na to stać więc pracowało się przez wakacje od gimnazjum po liceum żeby było na swoje wydatki, a jak już chciało się coś za to kupić to zastanawiałem się po 1000 razy czy jest mi to naprawde potrzebne i czy wydać na to swoje ciężko zarobione pieniądze, piękne czasy, wszystko się szanowało, te małe prezenty od rodziców po te kupione za swoje pierwsze zarobione pieniądze, za to jestem im bardzo też wdzięczny, bo nie było ich na wszystko stać, bo sam człowiek nauczył się szacunku do pieniędzy, żeby nie wydawać ich na lewo i prawo. Pozdrawiam!
Jak byłem smarkiem, gdzieś w połowie lat 90' modna była zabawka ActionMan i żeby móc należeć do 'Klubu Super Gości' chłopaków z przedszkola, to musiałem mieć jedną z takich drogich gigachadowych lalek. Dostałem na święta... ale podróbę, którą nie wkupiłem się w łaski właścicieli oryginałów i drzwi do 'klubu' się zamknęły. To była pierwsza niesprawiedliwość świata, która mnie w życiu dotknęła xD. Historia z brakiem PS2 i Budokai też się jakoś odcisnęła w pamięci, ale na szczęście kumpel z podwórka miał, więc do niego się chodziło i zagrywało godzinami. Trochę mi to rekompensowało, więc nie było źle :)
Ooo. I to jest doświadczony życiowo człowiek ( aby nie powiedzieć że ś...y ;) ) No ja kolorowy to znam okąd pamiętam. Ale wiem od Taty, że już byłem na świecie jak w domu był czarno-biały. Podobno oglądałem na nim mój pierwszy Mundial. Choć z opowiadań to raczej przeszkadzałem oglądać Tacie ;). Drugi ; jak opowiada Tata; to już oglądałe, ale nie pamiętam. Dopiero trzeci wiem i pamiętam jak oglądałem : kółeczka Buncola, Hat-trick Bońka, i inne cudactwa w 82-im.
Z tym PlayStation 2 to jakbym słyszał siebie. Też miałem obsesję na punkcie DBZ Budokai. Oglądałem filmiki, śniłem itp. Tylko że w moim przypadku moja mama zagadała do swojego najmłodszego brata z USA i on mi kupił i wysłał te PS2 razem z Budokaiem. Do tego konsola była wstanie odpalać piraty, więc ograłem się na niej dużo.
Mam 47 lat i podzielam pasje z przesterami do gitary.Tez zawsze mazylem jako dzieciak tylko byly cholernie drogie.Jedynie kaczke wah wah zrobil mi starszy kolega na warsztatach w Radiobudzie Dzierzoniow.No i zolty walkman SONY sport wodoodporny z autoreversem co koleka Kuba Paluszek zapomnial nazwy.
Pokazany na nagraniu ( 1:31 )Creative Zen to chyba najwygodniejszy odtwarzacz jaki miałem i z tego co pamiętam to po kablu Jack-Chinch (albo jakimś tworze z USB) miał opcję wyświetlania obrazu na telewizorze. Działał w każdej pogodzie, odporny na wstrząsy, i sporadyczne przejechanie rowerem jak wypadł podczas jazdy ale jak już padała pamięć to całość szła do kosza i szukałem nowego na kolejne kilka lat.
Piękny materiał. Jako dziecko nie było mnie stać na playstation 2. Dziecko mówię jako 18 latek, który uczęszczał w dniu premiery konsoli do szkoły średniej. Cena wtedy zabiła i przesiadłem się na PC (wiadomo na PC do nauki). Playstation 2 kupiłem jako dorosły człowiek już w 2013 roku za 80 zł. Bawiłem się świetnie.
Oooj Budokai to była zajawka. Ja natomiast też wychowywałem się na Dragon Ball'u pamiętam jak kuzyn z daleka przyjeżdżał na wakacje i zawsze przywoził PSX. Ja nie miałem wtedy, to siedziałem całymi dniami (babcia mnie broniła, jak mi kazali wyłączyć 😂) a jak kuzyn przywiózł płytkę z DB final bout to i po cichu w nocy potrafiłem się zakraść, żeby pograć. już tyle lat a ja do dziś pamiętam kody na odblokowanie postaci. Spoookojnie, już się wyleczyłem z tego dawno. Teraz brakuje mi tego hypeu na gry, bo czasem widzę coś na pozór ciekawego wyjdzie, pogram chwilę i zapomnę o tej grze. 😝
Z dzieciństwa, czyli z podstawówki to miałem 3 niezrealizowane marzenia. 1. Motorynka. 2. Magnetofon kasetowy inny niż podruba Grundiga z Unitry(?). 3. Atari 65 lub Commodore 64. Jednak z nastoletnich lat, było inaczej, lecz podobnie: - wieża z blokiem CD - komputer PC, a najlepiej Pentium2 - MZ 150 lub 250.
Pamiętam że "chorowałem" na posiadanie Gameboya Advence albo Color. Kiedyś kolega, który jako jedyny miał Gameboy Advenca pożyczył mi na weekend z grą Golden Sun. Do tej pory wspominam te 3 dni non stop gry i wymiany baterii(nie posiadałem akumulatorków).
No ja byłem dzieciakiem w latach 90-tych (nastolatkiem w 2000's) i nie uważam, żeby były to czasy "słusznie minione", może nie były tak świetne jak 2000's, ale imo zdecydowanie lepsze od ostatniej dekady w wielu aspektach. Wszystko jest kwestią indywidualnej sytuacji, perspektywy i tego na co kładzie się priorytet. ;)
@@hcsnake wyobraź sobie że wracamy do czasów realnego socjalizmu, wszystko co powiesz może zostać użyte przeciwko tobie. Nie można rozmawiać otwarcie na temat rządzących, historia jest zatajania tj. atak Rosji na Polskę, Katyń, Solidarność. Wszędzie podsłuchy i donosiciele, ograniczony dostęp do zachodnich technologii ( chyba że masz dolary, tudzież bony towarowe), ilość obcej waluty kontrolowany przez państwo. Braki podstawowych produktów na półkach sklepowych, reglamentacja mięsa, paliwa. Gospodarka planowana, co roczne wykopki w PGR za darmo. I wiele wiele innych atrakcji które Cię ominęły.
Ja się zastanawiam co mogłem chcieć jako dzieciak.Na siłę wymyśliłem że Pegasus,chociaż nie jestem pewien.Z tego co pamiętam to na pewno chciałem "brick game" o Gameboy-u nie słyszałem.Brick game kupilem dopiero w wieku 30 kilku lat po tym jak znalałem ten sprzęt na pewnym znanym portalu aukcyjnym, Rocznik 79.
Też się grało w Mugena. Nowe postacie sciągałem na szkolnym komputerze bo internet modemowy był drogi i rodzicie wydzielali. Pamiętam, że podjarany wracałem ze szkoły z nowymi postaciami lub formami, nagranymi na szybko na cd.
Moim niespełnionym marzeniem z dzieciństwa był radiomagnetofon kondor ,Polsko często produkcja. Był piękny jak na tamte czasy i pięknie grał .niestety nie było moich rodziców na niego stać. ❤
dobrze że w czasie premiery ps2 zacząłem uczyć się zawodu i uciułałem se na konsole sam oczywiście zajęło mi to 2 lata uuuf to były piękne czasy z chęcią bym do nich wrócił
Pager... genialne urządzenie, jak na swoje czasy oczywiście. Szkoda, że w Polsce nie było szans na spopularyzowanie pagerów. Gdy pojawiły się telefony komórkowe z funkcją SMS nie miało to już najmniejszego sensu, ale zawsze chciałem mieć taki pager jak z amerykańskich filmów i seriali...
Dla mnie takim niespełnionym marzeniem jest auto na pilot, takie z prawdziwego zdarzenia. Jak byłem mały nigdy nie było na to kasy, jak dorosłym zawsze było potrzebne na coś innego. Ale jak kilka lat temu kupiłem swojemu chrześniakowi to przy rozpakowaniu nie mógł się dorwać żeby się pobawić bo się wujcio bawił
U mnie rok 200x znajomy przyjeżdżał na wakacje z USA. Razu pewnego przywiózł ze sobą PSP z grą Dragonball coś tam... po ok. 20 latach dalej tego zazdroszczę :)
U mnie z najbardziej upragnionych gadżetów: - Game Boy - wtedy grafika np. w Fife wydawała się wręcz ultrarealistyczna jak na konsolkę przenośną - Motorola E398i - telefon muzyczny, który zbierał dobre recenzje w mediach - Iphone pierwszy - koleżanka miała no i była to rewolucja w tamtym czasie, wszyscy z jakimiś Nokiami Sony Ericsonami a tu takie coś. - Internet ! (jak go jeszcze nie miałem :P) - Klawiatura Logitech z ekranem G19 (pierwsza z kolorowym) - drugą kartę graficzną w Crossfire - chłodzenie wodne w komputerze - Creative mp3 z dyskiem (30 gb) - marzylo mi się to a nie ipod. Albo odtwarzacz mp3 i rivier - uchodziły za najlepsze ale najdroższe - Samsung Omnia na symbianie - często miałem nokię, zanim Android zakrólował to marzyła mi się zawsze omnia ;)
U mnie to był lepszy pecet. Rodzice kupili mi IBM 386 DX, kiedy to był najlepszy sprzęt na rynku i wtedy czułem się jak król, ale technologia szła do przodu, a mi głupio było prosić o upgrade takiego świetnego sprzętu, więc w końcu doszło do tego, że coraz więcej znajomych grało sobie na Pentium, a ja wciąż miałem przestarzałego blaszaka. W końcu kupiliśmy nowego kompa, ale w sumie zawsze byłem z pecetami o krok z tyłu. Zawsze miałem sprzęt przestarzały w stosunku do tego, co rządziło na rynku, co wręcz zniechęcało mnie do grania. Dziś jestem po 40-ce i nadrabiam, grając codziennie, choć nie na pececie, tylko na konsoli :)
Ja marzyłem o PlayStation. Ostatecznie kupiłem za pieniądze z kolędy „pegasusa” - to chyba był Terminator. Kilka lat później rodzice kupili pierwszego PC i tak do dzisiaj jestem pcmr-em xD Teraz po latach powoli nadrabiam.
Moze nie marzenie, ale trauma z dzieciństwa XD Przez całe swoje dzieciństwo gralam w simsy, moja ciocia pokazała mi pierwsza część, która w tamtych czasach była wydawana na 4 płytach 😆 Największy sentyment mam jednak do 3 części, aż do czasu kiedy dostałam swój wymarzony dodatek ze zwierzakami. Wszystko super, marzenie gownkiaka spełnione, ale mój laptop nie był w stanie ogarnąć tej gry XD Przez miesiąc razem z mamą przenosilam wszystkie pliki z nadzieją, że to jakoś pomoże, no i pomogło. Przyszedł dzień w którym mogłam zainstalować gra, swoją drogą trwało to 14h, ale się udało XD Zrobiłam rodzinę i przyszedł czas na stworzenie zwierzaka - wybrałam kota i to co z nim się stało to do tej pory mi się śni, w kreatorze kot był cały powyginany na prawo i lewo, w górę i dół. Zawołała ciocia, ale nie wiedziała o co chodzi, zalowlalam mame, tete a nawet sąsiada informatyka XD Nikt mi wtedy nie mógł przetłumaczyć, że to mój laptop jest przestarzały i dlatego zwierzęta wyglądają jak mutanty 😆 Po tej sytuacji zrobiłam sobie dosyć długa przerwa od simsow, a tak dokładnie aż do premiery 4 części XD To by było na tyle, łącze się ze wszystkimi osobami skrzywdzonymi przez ten dodatek ✊
moje dzieciństwo to też simsy, tylko że 2 :) Pamiętam jak dostaliśmy na święta wreszcie upragniony dodatek "Podróże". Nie wiem dlaczego, ale ubzdurałem sobie, że dzięki niemu simowie będą mogli wychodzić z domu (i będzie otwarty świat jak w 3). Niestety nieźle się musiałem rozczarować :/
Oj Panie, właśnie odpaliliście bombę tym tematem u mnie. Ja za dzieciaka praktycznie nic nie mogłem dostać, jedyną konsolą jaką miałem był PSX, komputer którego mama kupiła na firmę służył mi przez 10 lat (dalej ma zainstalowanego Windowsa XP pewnie) i nie był w ogóle modyfikowany przez ten czas. O innych zabawkach nie wspominając. Pamiętam, że zawsze jak coś chciałem otrzymać to kończyło się właśnie tekstem "że to za drogie" i no teraz jak już jestem dorosły kupuję sobie to na co kiedyś miałem ochotę (oczywiście w granicach rozsądku i budżetu).
Moim marzeniem był zakup PSP w okolicach podstawówki, bardzo wtedy chciałem pograć w Patapony, jednak rodzice zamiast tego kupili mi GBA, bo było tańsze. Nie narzekałem specjalnie, ale niesmak gdzieś pozostał i w gimnazjum już grubo po premierze sam zaoszczędziłem i kupiłem sobie konsolę od Sony. Fun fact jest taki, że na przestrzeni lat praktycznie żadnej konsoli się nie pozbyłem i do dzisiaj mam od PSX prawie każdą generację konsoli, z wyżej wymienionymi handheldami, które już teraz trzymam głównie na półce jako "artefakty" (choć nadal zdarza mi się grać na GBA w tetrisa, a psp biorę w podróż)
Kurde Kacper, ja miałem identycznie. Ogrywałem mugena na PC ale gdy dowiedziałem się, że jest Dragon Ball na PS bardzo chciałem tę konsolę mieć.. Tylko, że to był Dragon Ball: Final Bout. Raz tylko zagrałem w nią u jakiegoś znajomego. A z czasem już mi to minęło bo wiadomo brak kasy itp. Z jakieś 10 lat temu specjalnie dla DB Raging Blast 2 kupiłem sobie PS3 :)
Nie wymienię zgodnie z linią czasu, ale: PlayStation Portable (zagrałem w Ridge Racer w sklepie, a później znajomy dostał na urodziny), Gameboy Color, a później Gameboy Advance SP (znowu znajomi ze szkoły mieli), MP3 Creative Muvo V100/200 lub N200 (tu też znajomi mieli). Generalnie ogólnie komputer też chciałem mieć.. Jestem rocznikiem 1991 i jak kumple ogrywali NFS Underground, GTA 3, VC czy Lineage 2 to mi rodzice komputera kupić nie chcieli mimo, że stać ich było na wiele. Pierwszy komputer dostałem końcem 2006 roku tylko dlatego, żeby już przygotować się do technikum informatycznego. Pamiętam, że to był totalny sztos wtedy dla mnie, bo jak dzisiaj pamiętam - Athlon x2 3600+ podkręcony, 2x1GB RAMu Geil 800 mhz DDR2, Radeon X850XT i do tego czarny płaski monitor LCD Iiyamy. Z jednej strony spoko, ale z drugiej strony ominęły mnie wszystkie lata cudownych gier i kiedy inni ogrywali fajne gierki nawet na swoich Duronach czy Pentiumach 3 i Rivach TNT2 czy GeForce MX440 ja zostałem wykluczony z towarzystwa, bo nie miałem nic dla dzieciaków wtedy ciekawego do powiedzenia. Kiedy Oni grali przez Hamaczi na LANie w jakieś RPGi i dzielili się linią fabularną ja goniłem po boisku i kopałem piłkę, wspinałem się po drzewach, chodziłem na wycieczki w góry szkoda, że samemu. Z jednej strony ktoś powie spoko. Z drugiej jest mi szkoda, że nie zasmakowałem niczego z elektroniki do której mieli dostęp moi znajomi ze szkoły.
Kuzyni mieli PS2 Tam narodziła się moja miłość do Resident Evil 4. Tak pozazdrościłem że żałowałem całe życie i dopiero teraz na święta kupiłem ps 5. Każdy miał dobrą konsole i czekałem zawsze na coś lepszego. I czekałem i czekałem I to było bez sensu. Teraz po takim czasie wziąłem ps5 i domyślam się że już nie wymienię.(niema to jak 30 na karku) a tyle odkładania tyle wyrzeczeń będzie lepsze. Hahahaha A coś czego mi brakowało kiedy to ten cały iPod MP3 miały max 2 gn a to miało 16gb. AGH. Niema to jak dołować się nostalgią z przed laty..... Fajny materiał
Telefon z klapką ale otwierany od boku z "pełną" klawiaturą 🔥 Niestety był po za budżetem (280zł) a więc dostałem typową starą Nokie... F. Przynajmniej był wgrany Snake więc były bite rekordy 😆
Jako dzieciak ze wsi.Pierwszy raz zobaczylem C-64 i Atari 65 u sasiada.Byl on jedyna osoba we wsi ktora miala taki sprzet.Wieczorami nas kilku zapraszal bysmy popatrzyli jak gra i tez kazdy mogl zagrac np w Rive Ride.Nie bylo nas stac na cos takiego.Ojciec kupil mi kiedys jakas tam konsole do gier na rynku.Wiadomo co 500 w 1 .Ale i tak sie zagrywalem az dzojstiki sie lamaly :) A w glowie jednak caly czas zylo marzenie o PC.Reszte skroce .Jak zaczolem sam zarabiac pieniadze .To i sie udalo 465 66 Mhz .A jak juz zarabialem duzo wiecej po latach wreszcie taki pecet jaki sie marzyl.Kupowalem gry jak szalony.Podczas przeprowadzki bylo prawie 450 :) Moral taki Marzen nie odpuszczaj ,kiedys sie spelnia.Pozdrawiam
2:35 "czarny, podłużny, cieniutki" To był iPod Shuffle - najprostsza podrodzina z rodziny iPod, urządzenia pozbawione ekranu i w praktyce zwykłe odtwarzacze muzyczne (niekoniecznie MP3 - używanie nazwy MP3 w odniesieniu do wszystkich cyfrowych odtwarzaczy muzyki zawierających pamięć masową jest mało precyzyjne - chodzi po prostu o przenośny, cyfrowy odtwarzacz muzyczny z pamięcią masową - jest wiele innych formatów kompresji audio). Była to pewnie trzecia generacja, ale czarna wersja kolorystyczna, która była rzadziej spotykana - domyślna wersja kolorystyczna to srebrna.
Najpierw moim marzeniem jeszcze w czasach 3-4 klasy podstawówki to był gameboy Color - kolega z ławki miał , ale moja fascynacja tym sprzętem minęła równie szybko co przyszła gdy dał mi na nim zagrać... Grało się tragicznie, gry były graficznie bardzo słabe... Ale wtedy był to czas gdy na rynek weszło PSP. Ceny wahały się wtedy ok 1100-1300 zł. Nie stać mnie było na to, ani moich rodziców. Zakochałem się w tej konsoli, a moja miłość do niej trwa do dziś - obecnie dysponuje kolekcja ok 80 tytułów na PSP i wciąż szukam kolejnych perełek. Więc po dwóch latach będąc już nam przełomie podstawówki a gimnazjum (rok chyba 2007?) w końcu kupiłem sobie wymarzone PSP... Nowe. Za 700 zł. Za ciężko uskładane pieniądze ze zrywania czereśni, borówki amerykańskiej, truskawek, koszenie trawy... Jak ja się cieszyłem z tego zakupu... Do dziś żałuję że pozbyłem się tej konsoli. Wszyscy mi jej zazdrościli. No ale że miłość jest silniejsza, kupiłem sobie PSP spowrotem :). Tak samo jak psvite oraz PSP street.
1989 r tutaj i w dodatku z wioski 🙂 to po kolei: gra z bazarku 1000 w 1, czyli Tetris i inne mini gry, Tamagotchi, Pegasus, potem kolega miał Gameboya, komputer jakikolwiek, PS1, Xbox 1. W liceum jakiś fajny odtwarzacz mp3 lepszy niż te bazarowe np Creative Zen ten duży, Xbox 360, ale nigdy nie chciałem takich drogich prezentów, mimo, że rodziców było na to stać, widocznie nauczyli mnie szacunku do pieniądza. Później to w sumie zawsze chciałem mieć jakąś konsolę. Teraz mam 34 lata, konsolę mogę sobie kupić od tak, ale jak gram raz na miesiąc to wystarczy mi laptop z 960m, daje radę, szkoda mi kasy 🙂
Nie licząc wiecznego żebrania o nowy komputer to moim największym marzeniem technologicznym z czasów już dość późnego dzieciństwa (połowa gimnazjum) była PS Vita. Dziany kolega miał to urządzonko na premierę i chyba nigdy wcześniej ani później żaden sprzęt do grania mnie tak nie oczarował. Marzenie spełniłem dopiero rok temu mając 23 lata i jestem bardzo zadowolony, jest to świetny sprzęt i ma kupę świetnych gier do ogrania. Szkoda tylko niewykorzystanego potencjału który leży w tym handheldzie, polityka Sony zabiła genialną konsole nim ta zdążyła się na dobre rozkręcić. A nie licząc technologicznych marzeń to wiecznie prosiło się rodziców o LEGO, zwłaszcza Star Wars xD Kończyło się co najwyżej małymi zestawami, choć raz dostaliśmy z braćmi dużego ARC-170. Teraz będąc dorosłym też realizuje te marzenia z dzieciństwa i kupuje wszystkie modele o których za dzieciaka marzyłem najbardziej.
Ja marzyłem o PS2. Byłem wtedy wielkim fanem GTA i jak się dowiedziałem, że wyszły części GTA tylko na tę konsolę i PSP (mowa oczywiście o Liberty City Stories i Vice City Stories) to bardzo chciałem mieć konsolę by je ograć. Próbowałem się bawić z emulatorami, ale wtedy nie były tak dopracowane no i miałem za słaby sprzęt. Swoją drogą marzenie spełniłem parę lat później, jak już byłem trochę starszy to kupiłem PS2 i pierwsza gra jaką na nie kupiłem to było właśnie GTA Liberty City Stories. Wprawdzie było to już parę lat po premierze PS3, no ale dalej chciałem ograć te części GTA.
Ja w dzieciństwie jak miałem 6 lat prosiłem Świętego Mikołaja w liście, żeby Ash z pokemonów przyszedł do mnie i się ze mną pobawił. XD jakież było moje rozczarowanie kiedy jak się domyślacie, nigdy się to nie wydarzyło.
W moim przypadku będzie to PS3. Marzyłem o tej konsoli. Do dziś wspominam adrenalinę jaka towarzyszyła mi w grze Motorstorm Apocalypse, którą miałem możliwość ograć u przyjaciela na jednej z domówek. Moje o tej konsoli marzenie było tak wielkie, że nawet robiłem w MS Excel tabelkę z kosztami zakupu konsoli i gier. Niestety zawsze wychodziło zbyt wiele. Ostatecznie pierwszą konsolą jaką kupiłem było PS4 Pro.
Co do dsa to jeden z nielicznych gadżetów który okazał się znacznie lepszy niż się spodziewałem :) miałem już od dawna PSP ale ds lite to było to co naprawdę używałem.
Sądzę, że głównym powodem tego, że w tamtych czasach dzieci miały dużo mniej tego, co wtedy było najbardziej modne nie jest wcale cena tych gadżetów (również cena w stosunku do pensji), a inne postawy rodziców wobec własnych dzieci. Obecnie ceny najbardziej modnych gadżetów w stosunku pensji wcale nie są dużo niższe - obecnie topowe modele iPhone'a kosztują 1-2 średnie polskie pensje, a i tak znam wielu ludzi mało zarabiających, którzy kupują dzieciom nowe Phone-y! Sam pamiętam, jak już w czasach gimnazjum (2013-2014 r.) bardzo wielu moich kolegów i koleżanek, nawet z biednych rodzin dostawało od rodziców najnowsze wtedy modele iPhone-a, a 2013-2014 r. to już znacznie inne czasy niż początek lat 2000! Sądzę, że te najpopularniejsze wtedy gadżety w stosunku do polskiej pensji kosztowały podobnie co najbardziej modne gadżety obecnie, ale inne było wtedy podejście rodziców. Kto był wtedy skłonny kupować dziecku najświeższe konsole za 1-2 pensje? Tymczasem teraz PlayStation 5 za 3000 PLN kupuje dzieciom bardzo wielu!
Dziecięce marzenia są przeklęte. Obecnie mam wszystkie konsole i gry jakie śniły mi się po nocach za szczawika i nawet mi się nie chce podłączyć tych dwóch kabli, albo naładować baterii żeby pograć w wymarzoną produkcję z lat młodości.
JA to chciałem mieć dostęp do Internetu, jakikolwiek, może byc wolny. Dopiero w gimnazjum miałem, wcześniej koledzy mający internet łatwiej dowiadywali się różnych rzeczy, których akurat nie miałem w posiadanych książkach i drażniło mnie to. Graliśmy też poza tym w jakieś proste gry online w szkole, a w domu nie moglem. A teraz mam Internet i wolę gry single player. Chciałem też mieć przenośny telewizor, ale dobrze, że nie wydałem na to dużo, bo to by było duże rozczarowanie. Jak sobie w końcu kupiłem telewizor 5" "samochodowy" za chyba 60zł, to łapał coś oprócz TVP1 tylko z podłączoną kablówką nawet, jak była telewizja analogowa. Głownie chodziło o możliwość oglądania, gdy główny telewizor jest oglądany przez rodziców na innym kanale, a nie o chodzenie z nim. Dalej mam ten telewizor, służy głównie jako monitorek do Raspberry Pi, na którym mam pouruchamiane różne serwery i kiedyś słuchałem z niego muzyki z RU-vid, jak nie było tyle reklam, a Raspberry Pi 3 lepiej radziło sobie z odtwarzaniem. Oprócz tego chciałem mieć zdalnie sterowany samolot lub helikopter, generalnie pojazd latający. Teraz można kupić dron zabawkę za 50zł i nawet OK lata, ale wtedy to w Polsce albo w ogóle nie widziałem, albo jakiś totalny absurd cenowy. Oprócz tego kiedyś widziałem w sklepie laptopa z Windowsem chyba 95, wielkości podobnej jak Nintendo DS (ale w latach 90.) I to dopiero to był absurd cenowy. Konsoli stacjonarnej nie chciałem, bo głównie grałem na PC. Ale chciałem móc grać w starsze gry na PC również nie w domu, i potem, jak byłem juz w szkole, również używać na tym programów tylko na Windowsa. Dopiero kilka lat temu kupiłem GPD WIN i to jest właśnie to, czym smartfon niestety nigdy jakoś nie został, a miałem nadzieję, że zostanie. Świetne do starych gier, typu Worms 3D, stare Prince of Persia lub Tron 2.0, lub jakichś zadań serwisowych typu przeprogramowanie czegoś, co jest przykręcone i w niewygodnym miejscu. Albo szybkiej edycji jakiegoś dokumentu potrzebnego na wczoraj w miejscu, gdzie nie mam dostępu do "dużego" komputera. Z konsol przenośnych miałem PSP, i co najmniej 10 lat sporo na nim grałem. Jakość grafiki konsol przenośnych przed PSP jakoś nie usprawiedliwiała dla mnie ceny gier, więc jakoś specjalnie nie chciałem ich mieć, w ogóle konsole Nintendo i ich klony jakoś mnie ominęły, bo byłem otoczony przez graczy pecetowych, ewentualnie Playstationowych.
@@ws1902 No to mowie,kwestia rozmiaru. Można wziąć z schorniska kundelka i na tych 50m na spokojnie się z nim pomieścić i pamiętać,że w około bloku to nie spacer tylko szybkie siku,a pies potrzebuje pochodzic
Przede wszystkim komputer. Jednakże jak już pierwsze komputery jakie weszły w nasze progi to były takie darowane. No i za dziecka od dalszej rodziny sprezentowano mi walkmana.
Ja za pieniądze z komunii jechałem specjalnie 140 km do Wrocławia z rodzicami by kupić sobie PS2. Gdzie rodzice rok wcześniej zakupili komputer. Na brak gier nie narzekałem w dzieciństwie . Bardziej marzyłem o elektrycznej hulajnodze tej z lat 2000 , kolega ze szkoły taką dojeżdżał do podstawówki. I chciałem mieć chociaż taka zwykła na kauczukowych kółkach bez napędu , ale i tak rodzice się nigdy nie ugięli Po latach w 2019 roku kupiłem sobie, ale ninebot czyli taką nowoczesna ,a więc nie wiem czy liczy się to ,że dostałem to czego chciałem 😁
mi tam za dzieciaka nie była żadna elektronika do szczęścia potrzebna. Co prawda miałem do czynienia z komputerem, czy MP3 - jką, ale nie ciągnęło mnie do tego. Swój pierwszy telefon dostałem dopiero w zawodówce, nie dlatego, że się w końcu zdecydowałem na posiadanie, ale dlatego, że musiałem go mieć, żeby mieć kontakt z domem, bo taka wyszła okoliczność.
Pamiętam, że będąc w pierwszej czy drugiej klasie podstawówki pojechałem na zieloną szkołę i jeden z moich kolegów zabrał ze sobą PS Vita. Nie musze chyba mówić, że GTA, które tam uruchomił totalnie rozsadziło mi banię, no ale wartość tego sprzętu jak na tamte czasy to była za duża. Zabawne natomiast jest to, że prawdopodobnie gdybym jednak wtedy dostał byłbym bardziej playstanion'owcem zamiast xbox'owcem, bo zamiast PSV dostałem w późniejszym czasie XBOX'a 360, z którym mam masę wspomnień i ogromną nostalgię do tamtych dni, a potem konsolę szlag trafił i muszę znaleźć jakiś punkt serwisowy, aby ją oddać do naprawy. Fajnie by było znowu poklikać w "Przygody Tintin'a", czy pograć w "Kinect Sports". To były dobre czasy.😌
W gimnazjum bardzo chciałem PS2 i kamerkę eye toy. Wydawało mi się wtedy, że niewiele się to różni od obecnego VR xD Chciałem się uczyć na tym sztuk walki :D
U mnie to wszystko co związane z Nintendo. Względnie mama z babcią (początkowo jeszcze z ojcem) starali się mi ogarnąć jakąś konsolę lub konsolę przenośną, ale zawsze jedną z jednego typu. No i miałem do wyboru PSX lub Nintendo 64, albo PSP lub Nintendo DS, itd. Zawsze wybierałem ostatecznie Sony ze względu na bibliotekę gier, a czegokolwiek od Nintendo do dzisiaj nie mam :/
Przed obejrzeniem (może ktoś z chłopaków powie). Zawsze, nie tylko w dzieciństwie, ale też jak jako dorosły, raczej nie zarabiałem kokosów (do czasu zostania programistą) marzył mi się programowalny robót z LEGO technic. Dziś już go mam
Chciałem mieć Amigę... Kumpel sąsiad mający A500 nie chciał mi uwierzyć, że mam pożyczoną od kolegi mojego ojca Amigę 1200. Od kilku miesięcy jestem posiadaczem Amigi 500 ;) Już udało mi się ją uruchomić, została mi jeszcze do wymiany folia w klawiaturze i wybielenie obudowy.
kiedyś miałem gatki (bokserki) po pruły się. :( bardzo je lubiłem tyle miłych i ciepłych wspomnień związanych z nimi. jak musiałem je wybrać czułem się nieswojo zakładając inne więc czasem zakładałem mokre. z czasem jak wspomniałem wcześniej po pruję się bardzo płakałem. błagałem, prosilem mamę kup mi nowe takie same proszę kup... lecz się jednak nigdy nie doczekałem.
Mp3 czarny, cienki model... czyżby to była nasza rodzima Manta? A PS2 dostałem pod choinkę i chyba byłem szczęściarzem... Budokai Tenkaichi 3 to było coś... ech wspomnienia z młodości
O dziwo nie miałem takich gadżetów które czułem że chcę a nie mogę mieć.... mimo tego że ominęła mnie całkowicie generacja PS2/Dreamcast/GameCube/Xbox, handhalde'a też nie miałem okazji mieć... Piec jednak tak szybko rósł w siłę że szybko zastąpił każdą ewentualną konsolę... i tak do tematu wróciłem dopiero z PS3 a obecnie nadrabiam gry z PS4 na PS5... nie żałuję.
Dzieciństwo dzieciństwem . Ja teraz spełniam stare marzenia i cieszę się jak głupi ogrywając god of war 1 i 2 na ps3 gdzie już dawno jest ps5 god of war ragnarok 😂
Eh... w moim przypadku było nieco inaczej. Mianowicie. Brat dostał pierwszy komputer. Pamiętam na tamte czasy to też nie były małe pieniądze bo blisko 4tyś złotych, a ja oczywiście nic. Problem w tym że do owego Komputera często gęsto nie miałem nawet dostępu, gdyż brat stanowczo przypisał go sobie, więc nie pozwalał mi na nim praktycznie nic robić. Gdy ten więc dostawał od rodziców coraz to nowsze gry na Komputer ja obchodziłem się smakiem. A niektóre tytuły były na tamte czasy ciekawe. Gry takie jak Doom, Alien VS Predator, Crock, Carmagedon, The Sims itp. A ja stałem z boku jak kołek. Rodzice dopiero po może 3 latach kupili mi na odczepnego Konsolę PS1 kiedy na rynku już dawno gościła dwójka. A by było ciekawiej. Konsola oczywiście z komisu. Czułem się więc tym bardziej jak taki odludek. Brat dostawał to co najlepsze, a ja wręcz dosłownie śmieci. I w momencie kiedy brat mógł do późna w nocy grać czy to wspomnianego Alien VS Predator czy Alice Madness pierwszą część ja gdy tylko odpaliłem konsolę by zagrać w choć w Final Fantasy IX słyszałem " Znów przy tej konsoli siedzisz!!! wyłączaj ją i do nauki! " Gdy brat po czasie stwierdził że jego komputer jest od tak słaby. Rodzice bez namysłu ponownie sięgnęli do portfela kupując mu nowy. Na tamte czasy wręcz powiedziałbym że Gammingowy Komputer. A ja oczywiście ponownie nic. Długo musiałem prosić by dostać choć ten stary komputer, to gdy go dostałem i tak nie mogłem się zbytnio nim cieszyć, bo nie miałem pociągniętego kabla z internetem ( bo przecież po co ) to nie mogłem na nim zbyt wiele przez to zdziałać. To tym bardziej przekonało mnie co do tego jakim to priorytetem był brat? Gdy ponownie prosiłem choć o nowszą konsolę i niby wręcz dostałem zgodę rodziców. To brat oczywiście szybko wyskoczył że nie, że to szankiel. Ponownie więc wręcz musiałem wywalczyć PS2 i to ponownie z komisu gdzie na rynku ponownie gościła już 3. Wiem jak to brzmi, ale taka jest niestety w moim przypadku prawda. Gdy brat chciał nową grę, rodzicie mu ją kupowali. Gdy ja poprosiłem choć o Final Fantasy X to usłyszałem. Tyś chyba głupi jesteś jeżeli myślisz że wydamy na tamte czasy blisko 120zł.
Moim marzeniem był Game Boy Advance, pamiętam, że był jakiś program o grach w TV i pokazywali jego premiere i gry... Nigdy go nie dostałem, cena była epwnie zaporowa na temate czasu. Ale... W zeszłym roku kupiłem używane Game Boy SP, jednak mnie nie porwało, kupiłem Nintendo Switch Lite i to jest to, ograłem Zledę i kilka gierek :) Fajny gadżet, nawet do patrzenia nia niego :)
Masz rację chyba tak :) Wieczorami to leciało, pamiętam pokazywali premierę w Japonii... to były czasy. Pamiętasz na jakim programie to leciało?@@Stupi2137
Moje największe marzenie z dzieciństwa? Duuuuży zestaw (albo i kilka... dziesiąt:P) PIKO w skali H0... Teraz już jestem stary i wciąż mnie nie stać...:(
Ja chciałem mieć kolejkę elektryczną, niezrealizowane niestety, ale za to dostałem sporo resoraków, klocków lego, a później, jako nastolatek, płyt muzycznych. O grach nie było mowy. Nie, że były za drogie (kolejka była), tylko rodzice uważali, że będą mi kupować gier. Gadżety growe jako takie mnie i tak nie interesowały. Gry miałem głównie pirackie xd ewentualnie z CD-Action albo coś bardzo dobrego kupowałem za kieszonkowe.
Ja też bardzo ją chciałem wtedy gdy wyszła. Pamiętam że kolega miał i chodziłem do niego trochę się na niej pobawić . Jedyne na co dałem radę namówić rodziców to była Nokia N73 na poczatku 2008r
W sumie trochę to smutne, te niespełnione marzenia, kiedy kładliśmy się spać rozmyślając o jakiejś rzeczy.. Taak, dzisiaj dzieciaki chyba tego nie zrozumieją, przez to iż jest naprawdę wszystko na rynku, a wtedy nam zostawały Chińskie podróbki kupowane na targach itp. Właśnie tak ostatnio z żoną zastanawialiśmy się co chrześnicy kupić na komunię, i tu, rozkmina , no właśnie co? bo jak się okazuje ma prawie wszystko. Co do wspomnień i niespełnionych marzeń to przytoczę historyjkę: Będąc w gimnazjum wybraliśmy się na wycieczkę szkolną w beskidy. To była duża grupa dzieci chyba z dwóch klas i mieliśmy nocleg w schronisku. NIe zapomnę do dziś jak kupa dzieciaków "wisiała" nad kolegą (który był tym bogatym dzieciakiem) i oglądała gameboya Advance na którym grał w Advance Wars... O matko... Aż sobie westchnąłem pisząc ten komentarz. Tak i to była moja upragniona konsola którą pragnąłęm. Po latach zapomniałem o niej, by przypomnieć sobie w czasach pandemi w 2020. I tak koniec końców kupiłem używany model wówczas za 200zł (na swoją 30stkę) i mam go do teraz :) Pozdrawiam i dzięki za sentymentalny odcinek :)
Moim marzeniem za dzieciaka było FL Studio, bo tworzyło się na tym muzykę XD Mało o tym wiedziałem, ale Music 2000 na pierwszym PS tknęło mnie w tym kierunku. Z racji, że jako dziecko nie mogłem kupić oprogramowania to jedynie oglądałem filmiki i patrzyłem jak inni korzystają z oprogramowania. Później udało mi się przetestować piracką wersję, ale wtedy zrozumiałem jak skomplikowany był ten program i się od niego odbiłem XD Lecz wciąż chciałem na tym tworzyć muzykę, więc po zyskaniu pewności siebie znów pobrałem pirata, uczyłem się na nim i w końcu podjąłem decyzję "Kupuję pełną wersję!". Sprzedałem górę komiksów, gier z PS3 łącznie z konsolą i kupiłem legalnie pełniaka. Tylko kilka wtyczek spiraciłem, przy okazji zawirusowałem kompa. Ale potem jak już podjąłem się pracy zacząłem płacić za licencje na wtyczki, paczki sampli, potem kupiłem keyboard.
@@mateusztomczak6181 hmm wydaje mi się, że Asapy nie mumbują. Twelvy gęsto rapuje jak za dawnych czasów. Nie znam Tano*c, ale wątek wydaje mi się niedokończony dlatego napisałem pytanie 😜
@@jwhjacek Tano*C to akurat Japońska ekipa, ale robią fajny hardcore, a znalazłem ich bo kiedyś trafiłem na USAO i jego Hardstyle xD Wkręciły mi się te klimaty i tak już zostało, ale jeszcze robiłem Trance i House
Zawsze marzyłem o psp. Po paru latach kupilem ps vita i spędzałem na niej większość swojego dnia. Zabawa byla przednia. Żałuję że nie dali gry soul sacrifice na stacjonarne konsole. Powinni tą gre rozbudowac. Nigdy zadnej podobnej nie widzialem a ta gra mogłaby byc top3
Ja za dzieciaka zawsze chciałem PSP pamiętam jakie to było niesamowite że można było w szkole grać w takie gta i inne fajne tytuły. No niestety od Mikołaja nigdy nie dostałem i też już nie chciałem bo dostałem laptopa który jak na tamte czasy radził sobie że wszystkimi grami
W okolicach 2003 dostałem Durona 900, dysk 40gb i to tyle. Nigdy nie miałem gameboya, PlayStation, nic. "Masz komputer i wystarczy". Pierwsze PS3 używane kupiłem w wieku 22/23lat
Hehehe mugen i te dodatkowe postaci ktore nie miescily sie na ekranie. Czlowiek po kawiarenkach chodzil z walizka dyskietek i zgrywal postaci by pozniej przekonac sie ze polowa zle sie skopiowala ;) Pozniej bedac juz nastolatkiem zobaczylem u kumpla jak siostra z Anglii przywiozla mu PSP gdzie w tamtym okresie w Polsce bylo to towar ekskluzywny i tak mu tego cholerstwa zazdroscilem ze co rusz od niego pozyczalem :)
Playstation2 to mimo, że zarabiałem już jakieś pieniądze, to podczas premiery cena była zaporowa... FAT nie kupiłem, ale Slim, już tak, 8lat po premierze... :) Do dziś uważam, że ta konsola, to hit. Ps. Tamagotchi, nawet podróba swoje kosztowała
