Είχα υποσχεθεί εδώ και πολύ καιρό σε κάποιους ότι θα το ανέβαζα. Με πρόλαβε το triponto.blog, αλλά η υπόσχεση είναι υπόσχεση.
Ίσως η πιο μεστή εμφάνιση του Γκάλη με τα χρώματα του Παναθηναϊκού. Γενικώς η απόδοση του 37χρονου Νικ την περίοδο 1993-94 παρουσιάζει έντονο μπασκετικό ενδιαφέρον, καθώς οι άμυνες ήταν πλέον πιο σύγχρονες και σίγουρα αναβαθμισμένες.
Ωστόσο παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ο Νίκος ήταν ακόμα και τότε ένα επίπεδο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την συγκεκριμένη εμφάνιση στους ομίλους της Ευρωλίγκας, η Gazzetta dello Sport τον ύμνησε, κάνοντας λόγο για "λευκό σωσία του Michael Jordan".
Αντιμετώπισε τους ειδικούς της άμυνας Claudio Coldebella (κατά κύριο λόγο) και Gianpiero Savio, τους οποίους κατατρόπωσε με σχετική ευκολία, ευστοχώντας στις 13 από τις 20 προσπάθειες που πήρε (12/18 δίποντα, 1/2 τρίποντα) και μοιράζοντας 7 ασσίστ, όταν η Μπολόνια έριχνε δεύτερο παίκτη επάνω του.
Μερικα από τα καλάθια που πέτυχε ήταν απλή απόδειξη της φυσικής του ανωτερότητας (μυικός όγκος), αυτής που καθώς φαίνεται τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους καλαθοσφαιριστές του ύψους του και εν πολλοίς εξηγούσε το φαινόμενο του τρόπου παιχνιδιού του.
Ο Γκάλης από το 1985 και μετά, παίρνοντας κιλά και δυναμώνοντας το κορμί του, είχε τη δυνατότητα να σπρώξει με το σώμα του οποιονδήποτε αντίπαλο γκαρντ (εκτός ίσως του Σιγάλα) και σε συνδυασμό με την ρομποτική του ευστοχία στα σουτ από μέση απόσταση (ένα σουτ που δεν δουλεύεται πια καθόλου, καθώς τα συστήματα αφορούν στην πλειοψηφία τους τις διεισδύσεις μετά το pick n' roll ή το ελεύθερο τρίποντο μετά τα split out) παρέμεινε ασταμάτητος μέχρι το κλείσιμο της καριέρας του.
Με τον Γκάλη να πετυχαίνει 32 πόντους και να οδηγεί μαεστρικά τον Παναθηναϊκό, η νίκη ήταν φυσικό επακόλουθο και η Βίρτους ή Μπάκλερ Μπολόνια του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, απλά υπέκυψε στην ανωτερότητα του.
25 авг 2024
