Επιτέλους ,ένας άνθρωπος που ανέφερε περί μουσικής ομοιότητας μεταξύ Moore και Μeniketti.Πριν πολλά χρόνια το είχα διαβάσει σαν τεχνική επισήμανση στο παλιό site Dinosaur rock guitar. Mπράβο!
Καλημέρα, Γιώργαρε. Να σε έχει παντα γερο ο Θεός- εγώ είμαι Χριστιανός,φίλε.Οχι καλός Χριστιανός,όμως είμαι και το δηλωνω.-και να μοιράζεσαι τις γνώσεις σου μαζί μας.Gary Moore Αθάνατος. Μέσα στην πρώτη 5αδα των καλύτερων μπλουζ κιθαριστων,απ'οσους έχω ακούσει,μαζί με Έρικ,Ρόρι,ΒB KING και μεχρι εκεί κατεω, που λεν και στην Κρήτη. Παντα ταπεινή η γνώμη μου,φτωχοτατες οι γνώσεις μου,μεγάλη η αγαπη μου για την μουσική μας.
Έκανες ένα τεράστιο αφιέρωμα στον γίγαντα Gary Moore όπως του άξιζε και ξέρεις γιατί?Γιατί είσαι και συ τεράστιος!Σε ευχαριστούμε νάσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις τέτοια βίντεο!
Η Κυριακή θα είναι ομορφότερη με αυτό το υπέροχο αφιέρωμα που μας χάρισε ο Γιώργος για έναν καταπληκτικό καλλιτέχνη που μας έδωσε απίστευτα τραγούδια!!!take a little time,to show me that you care for me....!!!!❤
Άκου rock σχεδόν μια δεκαετία, αγαπημένος μου κιθαρίστας είναι ο Blackmore, ή μάλλον ήταν, γιατί μετά τό αφιέρωμα σου, τρέμει η θέση του!!! Τί κιθαρόνι είναι αυτό!!!!!! Πιτσιρικάς τόν άκουσα στο ραδιόφωνο και πήγα να πάρω ένα album του, Ε! Έπεσα στο a different deat!!! Για χρόνια αδικήθηκε ο Gary Moore!! Πρώτη φορά ακούω δισκογραφίες του 70. Τί παίζει ο άνθρωπος! Τί καθαρότητα είναι αυτή! Αν όχι συνθετικά,παικτηκά ο Blackmore θά τόν ζήλευε σίγουρα! Ερώτηση: στο castles στους colosseum ll τραγουδάει αυτός? Υπέροχο αφιέρωμα νά σέ καλά!!
@@stormbringertv363 μπορεί να μήν έχει την κλάση τών μεγάλων τραγουδιστών, έχει όμως μια απίστευτη γλύκα η φωνή του. Φαίνεται όμως τί μουσικάρα είναι. Καί πάλι ευχαριστούμε για τό αφιέρωμα!!! Περιμένουμε καί άλλα!!! Peter green, Frank Zappa, humble pie, Nazareth, Cream, Eric Burton,... Καί και και....δώσε στο λαό μουσική!!!
Μπορεί να μήν έχει την κλάση ενός μεγάλου τραγουδιστή, έχει όμως μια απίστευτη γλύκα η φωνή του. Δύσκολο κομμάτι μουσικά καί εδώ δείχνει πόσο μεγάλος μουσικός ήταν. Καί πάλι σευχαριστουμαι για το αφιέρωμα. Περιμένουμε τα επόμενα!! Έχουμε Peter green, Frank Zappa,hample pie, Cream, Eric Burton, Nazareth.... καί, και.... Δώσε στον λαό μουσική!!!
Τεράστιος καλλιτέχνης, απίστευτες μουσικές, στο corridors of power υπάρχει και η τραγουδάρα the end of the world το οποίο ( εμφανώς ) επηρέασε και τους Maiden
@@stormbringertv363 δεν φαντάζεσαι! Είναι μέσα στις τέσσερις καλύτερες μου συναυλίες Maiden στην Φιλαδέλφεια, Stones στο ΟΑΚΑ, AC DC στο ΟΑΚΑ και αυτή.
Πάλι έγραψες Γιώργο . πολύ καλη η παρουσίαση του αφιερώματος σε αυτον τον γιγαντα της κιθαρας. Περιμένω να κάνεις ενα βίντεο στους 10 καλυτερους μπασιστες στο rock και heavy και extreme metal τους αγαπημένους σου απο τη δικη σου την σκοπιά.
Μαζι με τον Μ.Shencker, προχωρησαν το παιξιμο και τον ήχο της ροκ ηλεκτρικής κιθαρας από τα mid 70s μέχρι τους Van Halen και Randy Rhodes. Φοβερος κιθαριστας και μουσικός, τον παώ καργα. (Όντως Σαραβακος). Βεβαια και ο Robbo μεγαλη λατρεια, αλλά ο ΜOORE είναι ΜOORE.
Καλημέρα Γιωργο, καλή Κυριακή να έχετε εκεί στο σπιτικό σου!!! Ιρλανδία......Γη της οργής, της φρενιτιδας (ire) για τους Αγγλοσάξονες, Γη της αφθονίας για τους Κέλτες, τόπος ιερός, μεταφυσικός για τους αρχαίους Έλληνες!!! Μαλλον ο συνδυασμός των τριών αυτών ερμηνειών ειναι ο λόγος που εκείνα τα μέρη μεγάλες προσωπικότητες ειδικά στην αγαπημένη μας μουσική!!! RORY, ROBBO, PHIL, GARY.... ΜΎΘΟΙ!!!! "Murder in the Skies", πρώτο άκουσμα, πρώτη γνωριμία με αυτόν τον ΤΕΡΆΣΤΙΟ κιθαρίστα - συνθετη - στιχουργό... "Victims of the Future", πρώτο άλμπουμ που απέκτησα και στις αυτού του Ιρλανδού αρτίστα!!! Ακολούθησαν και τα υπόλοιπα (φυσιολογικά)!!! Όταν ένας άνθρωπος μιλάει και καταθέτοντας ευφυία και ψυχή, ακουμπώντας κάθε συναίσθημα, κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμα του ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ και γίνεται κομμάτι της ιστορίας των μεγαλύτερων (κι ευτυχώς πολλών) επιτευγμάτων της ανθρωπότητας, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ΘΕΌΣ!!! Για τους "ΘΕΟΥΣ" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (CALM OR WILD) FRONTIERS!!!....... Πλέον οι Κελτικοι χοροί και μουσικές, τα μπλουζ διηγήματα, τα hard rock/metal "ταρακουνήματα" συνεχίζονται δυνατά εκει που πραγματικά δεν υπαρχουν σύνορα..... Μόνο ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ......Καλη συνέχεια παλίκαρε......για σένα, την οικογένειά σου και όλες τις ανήσυχες ψυχές εδώ μέσα κι εκεί έξω........KEEP DIGGING, THINKING, STRAIGHT TALKING AND STORMING 👑♥️👏👏👏👏👏🤘🤘🤘🤘🤘🍻🍻🍻🍻🍻
Thanks for the great historical summary of one of my favourite guitarists and artists of all time, Gary Moore. I was lucky to meet him twice for some nice chats (1984 & 1987). I have a soft spot for the "Dirty Fingers" album (this is the one with Charlie Huhn singing). Because i've heard it in two of your videos, excuse me for one correction. "Friday on My Mind" was by the Easybeats (Vanda and Young from AC/DC fame) not the Yardbirds. Yes, "Shapes of Things..." was the Yardbirds. Now I'm reminded of the wonderful solo in the live version of "Shapes..." on "We want Moore!". Thanks again for your efforts.
@@louiezioulas791 I always make the same mistake when it comes to Friday on my mind.I call it a Yardbirds song instead of Easybeats.Despite the years that have passed I still make the same mistake 😞😞😞
@@stormbringertv363 I really like what you do with this channel, small mistakes and all. It's a lot easier for me to make comments here that to make a 45 minute video about the career of Gary Moore.
ειχα ακουσει οταν ημουν μικρος το thunder rising απο το wild frontier και ειχα παθει σοκ με το ποσο επικο τραγουδι ειναι σε σημειο που ηθελα να παρω αλογο🤣🤣
Από τον Peter Green πήρε το vibrato και τη γνώση της χρήσης του sustain,το φρασάρισμα και το συναίσθημα,από τα χρόνια του με τους colosseum II εξέλιξε την τεχνική και την ταχύτητά του,με τα περάσματά του από τους Thin Lizzy ανέδειξε το συνθετικό και παικτικό του ταλέντο και απέκτησε μεγάλη εμπειρία ως touring μουσικός.Κατόπιν ως σόλο δεν υπάρχει κάτι που κρίνεται μη ικανός να παίξει!Εν ολίγοις ο Gary έπαιρνε κεφάλια,ενώ έκανε την κιθάρα να κλαίει και να χύνει.Ακούστε το σόλο του στο empty rooms live 1987 στη Σουηδία και το Red House από την επετειακή συναυλία της Fender.ΥΓ Γιώργο ο Brian Robertson είναι Σκωτσέζος.
Καλημέρα φίλε Γιώργο πραγματικά έκανες ένα θαυμάσιο αφιέρωμα όπως αξίζει σε έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της γενιάς μας. Ο Gary είναι ο δεύτερος αγαπημένος μου σε σόλο καριέρα μετά τον άλλον τεράστιο τον Rory Gallagher.. Θα ήθελα έναν από τα επόμενα βίντεο σου να είναι για αυτόν δεν ξέρω αν έχεις κάνει Αγαπημένα μου Gary άλμπουμς back on the streets victims of the future Wild frontier και το Dirty fingers που είναι δισκαρα για μένα και δεν είχε την αναγνώριση που του άξιζε. Πεθαίνω για το Hiroshima !
Eπίσης ήταν ο ιδιοκτήτης της θρυλικής Les paul του Peter Green,με τον κατά λάθος βιδωμένο ανάποδα μαγνήτη.Την οποία έχει πλέον στα χέρια του ,ο Κirk Hammet.Kανονικά αυτήν την κιθάρα τη βάζεις σε μουσείο!!!Μετά τον GREEN και τον MOORE γίνεται παγκόσμιο μνημείο.Δεν την αγοράζεις,όποιος κι αν είσαι!
Ο Γιώργος μας φύλαξε για απόψε όχι ένα ακόμα αφιέρωμα αλλά την πιο ωραία του αφήγηση . Ένα heavy, bluesy, κελτικο παραμύθι για έναν ήρωα της κιθάρας . Μπορεί ο δρόμος για την κιθαριστική δεξιοτεχνία να είναι γεμάτος με ρυθμούς , τόνους , πεντατονίες , κλίμακες , διατονικές , όμως ένας αυτοδίδακτος Ιρλανδός έφτασε στο τέρμα αυτού του δρόμου κι ακόμα πιο μακριά γιατί έντυσε με την κιθάρα του όλα τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ όλων των ανθρώπων.. Αυτό λέγεται μουσική ευφυΐα και μαεστρία . The Messiah will come again.. Χωρίς άλλα λόγια . Το παραμύθι αυτό δεν θα πω ότι είχε άσχημο τέλος . Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν το έχω εμπεδώσει . Έμεινε απλώς ημιτελές , με τελευταίο του κεφάλαιο μια βραδιά στο Φάληρο , πριν από καμιά 15αριά χρόνια.. Ποιος ήταν εκεί να θυμηθεί ; Μαγεία .. και πώς να πιστέψω ότι ακουω live το Don’t believe a word ;;; Ροκ ύμνος , νοερά παρέα με τον Phil , for all the ladies, όπως θα’λεγε κι ο ίδιος . Κι όσο για το Parisienne Walkways…δεν μπορώ να θυμηθώ .. μέσα στο μισοσκόταδο του φιναλε .. έπαιξε 20’ , μισή ώρα , μια ώρα ; Μπορεί και να παίζει ακόμα .. I could write you paragraphs Συμπληρώνω μερικά ακόμα αξεπέραστα διαμάντια The Prophet Midnight Blues Cold day in Hell Separate Ways In my dreams Κι από το Out in the fields την εικόνα του Gary στις άγριες ακτές της Ιρλανδίας με την κιθάρα και την υψωμένη γροθιά .. Γιώργο , σ’αυτό το ταξιδι δεν ξέρω πόσοι θα μπορούσαν να μας βάλουν καλύτερα .. Είναι η γνώση , είναι το feeling, αλλά έχεις και μια δισκοθήκη …
Σχεδόν ποτέ δεν σχολιάζω τον τρόπο έκφρασης των ανθρώπων . Κι αν γίνει σπανίως ,θα είναι για καλό .. Το “τελειούργημα” λοιπόν .. Δεν είναι λέξη νεοελληνική . Έρχεται από κείμενα φιλοσοφικά ,στον Θεόφραστο εγώ τουλάχιστον την έχω δει , για να περιγράψει κάτι το ολοκληρωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να πληρώνει τον σκοπό της ύπαρξής του . Έτσι βλέπω ότι την χρησιμοποιείς κι εσυ , με τροπο πρωτογενή , υποθέτω χωρίς να την έχεις δει κάπου . Γι’ αυτό και το σχολιάζω , επειδη είναι κάτι τόσο ευχάριστο .
@@Mina-M-M η λέξη ήταν προϊόν γλωσσοπλασιας μου και δεν γνώριζα ότι προϋπήρχε μέχρι τώρα που μου το αναφέρες.Χαιρομαι τουλάχιστον που είπα μια λέξη που στο μυαλό μου έμοιαζε σωστή σαν έκφραση και απόδοση νοήματος.Ευχαριστω πολύ!
@@Mina-M-M ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΣΕ ΕΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ , ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ , ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΥΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ,ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!!
Αλήθεια είναι ! Το κανάλι έχει πετύχει σε όλα : ο Γιωργος με απίστευτες γνώσεις και υλικό , τα θέματα διαλεγμένα από τις κορυφές της μουσικής τέχνης ( Καλά , για το εύρος τι να πω , ζαλίζει ..) κι έτσι έχει συμπαρασύρει και θεατές πράγματι αξιόλογους .. Ό,τι δίνεις παίρνεις ..
Τα διαμάντια του Gary δεν είναι αυτά που οι περισσότεροι γνωρίζουν.Μάλλον είναι και αυτά. Ενδεικτικά PROPHET, THE MESSIAH HILL COME AGAIN, ONE DAY και ακούστε το ΕΚΡΗΚΤΙΚΌ SPEAK FOR YOUR SELF. Τι τραβάει η κακομοίρα η κιθάρα... 😅
Πολύ ωραίο αφιέρωμα φίλε μου. Ένα μικρό λάθος μόνο ίσως λόγω του ότι τα λες ' ζωντανά ' και δεν κόβεις και ράβεις στα videos σου και μπράβο σου. Στον δίσκο 'Run for Cover" o Hughes συμμετέχει στα τραγούδια Reach for the Sky και All Massed Up. Στο Millitary Man συμμετέχει ο διόσκουρος αδερφός του Gary Moore, Phil Lynott και είναι στη πραγματικότητα μια σύνθεση του υβριδικού συγκροτήματος του Phil Lynott Grand Slam το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ τίποτα δισκογραφικά εκείνα τα χρόνια αν και έκαναν ένα reunion το 2016 και κυκλοφόρησαν έναν δίσκο φέτος τον Ιούνιο με τίτλο "Wheel of Fortune" με ήχο και μελωδίες κατευθείαν απο τα 80ς. Επίσης το τραγούδι Friday on my Mind στον δίσκο "Wild Frontier" είναι των Αυστραλών The Easybeats και όχι των Yardbirds. Συνέχισε τη καλή δουλειά που κάνεις.
Γιώργο δεν πρόσεξα αν ανέφερες το Back on the streets ,που είναι θεωρητικά η πρώτη προσωπική δουλειά με συμμετοχή βέβαια φίλων όπως ο Phil Lynott,o Cozy Powell .
Γιώργο το προτζεκτάκι που έφτιαξε το 2002 με τον ντράμερ των "Primal Scream"... Darrin Mooney και την ΜΠΑΣΙΣΤΑΡΑ τον Cass Lewis την ανέφερες? Και μιλάω για τους "Scars" και το ομότιτλο άλμπουμ. Εάν το είπες και μου διέφυγε... πάω πάσο! Όταν είχα πάρει το CD τότε που κυκλοφόρησε, μια αγωνία-απορία την είχα για το τι κατέβασε πάλι η κεφάλα του αλλά τελικά το δισκάκι βγήκε αξιοπρεπέστατο! Σύγχρονο Hard Rock/Blues Rock με δύο killer tracks να ξεχωρίζουν, το "Rectify" και το "Stand Up" (Bassline όργιο εδώ από τον Lewis). Τσέκαρε αν σου διέφυγε ή το είπες και μου διέφυγε εμένα. Αξίζει πάντως να αναφερθεί!! PS: Δεν χρειάζεται νομίζω να σχολιάσουμε γιατί η μπάντα και ο δίσκος τιτλοφορούνται Scars. Φέρτε στο νου σας το πρόσωπο του αείμνηστου και θα καταλάβετε! 😁😁
Καλημέρα σας. Το Led Clones, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του Gary Moore (πηγή μου είναι τεύχος του περιοδικού Metal Hammer της εποχής), δεν απευθύνεται στους Whitesnake οι οποίοι, κατά τα λεγόμενα του τότε, κατάφεραν να αφομοιώσουν στοιχεία Led Zeppelin με καλό και πολύ επιτυχημένο τρόπο ξεκαθαρίζοντας συνάμα ότι ο David Coverdale έχει το προσωπικό του ιδιαίτερο ύφος και ηχεί διαφορετικά από τον Robert Plant. Αναφέρεται ξεκάθαρα και εχθρικά απέναντι στους Kingdom Come και τα παρόμοια σχήματα της εποχής.
@@louiezioulas791Σας ευχαριστώ για την επισήμανση. Έχει την πλάκα του ακόμη, το να σκεφτεί κανείς πως ο Don Airey που ακούγεται στο Still of the night είναι ο οργανίστας του Gary Moore στο επίμαχο άλμπουμ και πως ο Cozy Powell στα μέτρα του οποίου γράφτηκε το 1987 (δίχως να συμμετάσχει) τελικά αφήνει το ανεξίτηλο στίγμα του στο After the War... 😀 Να έχετε μια ευχάριστη συνέχεια!
@@christossimaioforidis8609 Yes, this is very ironic. I remember once in the late '80s when Jimmy Page stated that he was shocked when he saw the video for "Still of the Night", when in fact he played a role in getting Vandenberg started, and then later recorded with David Coverdale.
Και μια ερώτηση , αν το έχεις σκεφτεί : Πιστεύεις ότι υποτιμήθηκε ( όχι φυσικά από τον κόσμο που τον λάτρευε , αλλά από τους “ειδικούς” του χώρου ) επειδή ήταν αυτοδίδακτος ;
