Gdy się łączą ręce dwie w Imię Boże, Przed ołtarzem uroczystym w blasku świec. Wtedy zwykła ludzka miłość jest potęgą, Bo z miłością Jego wieczną splata się. Kiedy łączysz serca dwa w Imię swoje I związujesz między nimi mocną nić. Błogosławisz swoim dzieciom na wędrówkę, Pokazujesz, co to znaczy umieć żyć. Pójdą odtąd na radości i na smutki, Zawsze razem, przy nim - ona, przy niej - on Twoja łaska szlak im będzie wyznaczała I obroni od drapieżnych świata szpon. Teraz idźcie uśmiechnięci w Imię Boże, Pamiętajcie dzień dzisiejszy, bo od dziś. Wasze ręce będzie trzymał sam Bóg Ojciec, Jego Słowo, Jego Prawda, Jego Myśl.
