In de lente van 1972 bereikte het nummer Alone again (naturally) van Gilbert O'Sullivan de Nederlandse hitlijsten, en wist het op 5 april tot de 21ste plaats te brengen.[1] Kees van Kooten en Wim de Bie, die op dat moment meewerkten aan het VARA-programma Hadimassa, besloten het lied van een Nederlandse tekst te voorzien. Ze vertolkten het nog diezelfde maand, op 28 april in de een na laatste aflevering van het programma.
Het lied is geschreven vanuit het perspectief van twee mensen, die vertellen over hun eenvoudige, maar gelukkige kinderjaren eind jaren veertig. De tekst ademt een nostalgische sfeer, waarin verlangd wordt naar 'die goeie ouwe tijd', een tijdperk waarin geluk blijkbaar nog heel gewoon was.
Kees van Kooten, geboren in 1941, vertelde in 2004 in een radio-interview dat hij bij het schrijven van het lied werd geïnspireerd door een sterk "verstild" ideaalbeeld: "De warmste gevoelens die ik ooit heb gehad (...) Absoluut, een warme gelukkige herinnering. En tegelijkertijd een heel beangstigende herinnering, want je denkt, wat waren we nog onwetend!" In werkelijkheid was 1948 minder rooskleurig en gelukkig. NIPO-onderzoek onder de Nederlanders uit die tijd liet onder meer zien dat twee derde van de ondervraagden aan het begin van de winter van 1947 verwachtte die winter niet met de kolen uit te komen, en er was onvoldoende winterkleding en voedsel. Naast een gebrek aan de eerste levensbehoeften was 1948 ook het jaar van zorgen over communistische dreiging, de Koude Oorlog begon, en maakte men zich zorgen over de Indonesische kwestie.[2]
Van Kooten en De Bie zetten het nummer zelf niet op de plaat. Annemarie Oster, medespeelster van Van Kooten en De Bie in Hadimassa, liet de liedtekst aan haar toenmalig echtgenoot John Vis zien, die het een geschikt nummer vond voor Gerard Cox.[3] Cox, die Van Kooten nog uit cabaretgroep Lurelei kende, nam het nummer vervolgens op met producer Ruud Jacobs.[4]. De muziek werd verzorgd door Rogier van Otterloo. Voor Cox markeerde dit nummer, tezamen met 't Is weer voorbij die mooie zomer dat hij rond dezelfde tijd uitbracht, een omslagpunt in zijn carrière. Hij wist met zijn vertolking van het nummer in november de 23e plaats in de Nederlandse Top 40 te bemachtigen.
Het bekendste zinnetje uit het lied zou Gerard Cox ruim 20 jaar later, in 1994, gebruiken als titel voor de succesvolle komische televisieserie Toen was geluk heel gewoon. Net als het liedje was ook de serie een nostalgische terugblik naar vroeger.
Eind 1999 zongen Gerard Cox en Sjoerd Pleijsier nog een millenniumversie op de wijs van 1948, over Nederland anno 1999.
13 авг 2012
