Gitgide Artan Genç İntiharları Üzerine | PODCAST 

İntiharın bir çözüm olmadığını biliyorlardı.Sadece gözlerini kapatıp , iyi hissetmek istiyorlardı.

Ne kadar üzücü değil mi? Belki de ileride mükemmel işlere imza atacak gençlerimizi bazı acılar, bulunulan ortam vs gibi sebepler yüzünden kaybediyoruz.

Ülkenin nereye gittiği belli değil gençlerin hayatı hiç önemli değil onlar için

Bugün moralim çok bozuk. Saatlerdir internette birkaç şeriatçıyla tartışıyorum. "Biz kimsenin dinine karışmıyoruz, sadece şeriat istiyoruz" diyorlar. Allahım kafayı yiyeceğim

Düzgün bir gelecekleri olamayacağını bildikleri için geleceklerinin olmamasını tercih ediyorlar. Gerçekten çok üzücü.

Geçen sene bir arkadaşımın böyle bir girişimi oldu. Yakın çevremden bir insan değildi ama iyi insan yani. Ara sıra aklıma geldikçe hala tüylerim ürperiyor. Çevresindeki insanların bu kadar dikkatini çeken bir insan, öğretmenleri, arkadaşları, ailesinin odağında bir insan yani birinin onu anlıyor olması gerekiyordu en azından bir kişinin. İnsan psikolojisini de anlamak zor gerçekten. O yüzden biraz açık olmak lazım, varsa bir çocuğumuz onun da bize karşı açık olmasını sağlamamız lazım.

Türk ve Kürt genclerinin hayatı önemli değil. Suriyeli ve diğer Arap gençleri üniversitesitelere YÖS aracılığı ile en kolay sınavlar ile veya diğer formatlar ile sınavsız girebilir. Türk ve Kürt gençlerine verilmeyen burslar bunlara verilebilir. Bizim hayatımız önemli değil. Arapların hayatı daha önemli.

Daha bu yıl bir arkadaşım intihar etti. Çok yakın değildik ama severdim onu. 4 Şubatta vefat kendisi. Daha 14 yaşındaydı bizim sınıftan bir yaş küçüktü. Gerçekten zekiydi, çalışkandı. Çok da neşeli bir insandı. Daha kötüsü ise onu ölümünden 2 gün önce görmüş olmam. Çok neşeliydi ama sonradan araştırdığıma göre buna karar vermiş olan insanlar 2-3 gün öncesinde daha neşeli olurlarmış. Mekanın cennet olsun Ömer.

Insanların gelecekten ümidi olmayınca intiharı kurtuluş olarak görülüyor ne yazık ki...

Teşekkür ederim gerçekten buna ihtiyacım vardı. İntiharı düşünecek kadar karamsarlığa düşmedim. 15 yaşındayım ve sürekli ülkede olan olaylar olsun ailemin baskıları olsun ve kendimi tanımaya ve hayatı sorgulamaya çalışırken sürekli negatif olayları bana aşılayan çevrem olsun hepsine rağmen dik durmaya çalıştım. Ama insan çöküyor hele ki bu yaşta yetişemiyor gibi hissediyorum yaşananlara. Karşıma geçip bunlar da geçecek diyip tavsiyelerde bulunan bir yetişkine ihtiyacım vardı. Bu 9. sınıf hayatım en rezalet yılımdı sürekli ülkeyi olumsuz etkileyen olaylar, gelecek kaygısı ve yaslanacak bir omuz dahi bulamamam. Ancak her şeye rağmen bu yaşımda hatalar yapabileceğimi kendime söylüyorum belki de birkaç sene sonra bu yazımı görüp en azından hayatta bazı şeyleri deneyimleyip hayattan ders çıkardım diyecek ve günlük hayatıma mutlu bir şekilde devam edeceğim. Aslında her bir cümleyi yazdıktan sonra derin bir nefes alıp gözlerimi kapatıyorum birkaç saniyeliğine kafam karmakarışık ve aklımdakileri toparlamaya çalışmak bir hayli zorluyor beni şu aralar. Vazgeçmek istemiyorum ve bu hayat yolculuğundan da sonunda aldığım ödülden de aynı şekilde mutlu olmak istiyorum ne az ne de fazla. Yarın ola hayrola diyor ve herkese iyi geceler diliyorum. Dilerim ki geceniz de gündüzünüz de size mutluluk getirir. ☁️

Sadece görüş sunuyorum lütfen alt tarafta laf atıp salak salak drama çıkartmayın teşekkür ederim. Dediğin gibi belki ekonomik durumunu 30 yaşında gerçekten iyi bir yere getirebilirsin. Peki 30 yaşında bunu yapınca ne kadar keyif alacaksın? Üzülerek söylüyorum malesef uzun zamandır ben de benzer düşüncede birisiyim ve neresinden bakarsan bak pek hoş bir sonuç görünmüyor. Şu an 17 yaşındayım, sanırım en çok hata yapıp en çok eğlenmemiz gereken yaşların başı. 27 yaşına kadar her türlü şeyi deneyip her türlü hatayı yapıp her türlü eğlenceyi tatmamız hayatı her şeklinde görmemiz gerekiyor. Çoğumuz kendi elinde olmayan, seçim şansı verilse yanından bile geçmeyeceği bir sürü sebepten zorbalıklara, zorunluluk ve sorumluluklara maruz kalıyor. Çocukluğumuzdan beri bize en yüksek hedef her zaman tıp sektörü olarak gösterildi. Bir doktorun maaşı neredeyse 1000 dolar :D? Ki o 1000 dolar için inanılmaz bir çalışma ve kendimizden bir sürü ödün vermemiz gerek ki aptal sistemin bize dayattığı şeylerden geçip de 1000 dolar için potansiyel köle olabilelim. Ailenin durumlarını toparlamasına çok sevindim ama kaç yaşındalar? Tahminimce 50 yaş ve üzeriler. Bu durumda kazandıkları parayı en fazla ne yapabilirler ki? Ne içlerinde 20li yaşlarındaki heves ne de vücutlarında o enerji olacak. En fazla belki birkaç haftalığına ülke turuna çıkabilirler. Normal koşullarda herkesin yapabiliyor olması gereken bir şey için yıllarca köpek gibi çalışıp da bu kadar ufak bir "ödül" almak çoğumuza aşırı saçma geliyor ve genel olarak bu sebepten yapılıyor. On milyarlarca dolar kazanan kişilerden örnek vermek çok komik değil mi? Kaç tane sayabilirsin ki 0'dan gelip milyoner/milyarder olan. 1/10⁶ ihtimali sunup da insanlara bunu yapabilirsiniz demek çok komik ve saçma geliyor doğrusu. İşi biraz spesifikleştirirsem eğer; cinsel yönelimleri, tarzı, düşünceleri ve hâli bulduğum şehire (Adana) göre çok ters bir insanım. Son bir haftadır yan sokağımızda akşamları insanlar bağırıyor, silah sıkılıyor ve sürekli ambulans ve polis sirenleri duyuluyor. Sabahın 6'sında köpeğimi gezdirirken birisinin gelip bana sadece keyfinden bıçak saplayıp hiçbir şey olmamış gibi gitmeyeceğinin garantisi yok. Sadece sevmedi diye köpek döven ve öldüren kişiler var. Fiziği hoşuna gitmedi, ben yapmasam başkası yapacaktı diyerek yüzlerce insanı öldüren kişiler var. Bunların olduğu bir ortamda hayatımızın bile garantisi yokken çabalayıp bir anda saçma sapan bir sebepten her şeyi kaybetme ihtimalimiz bu kadar yüksekken umutlu olmak pek mümkün görünmüyor açıkçası. Sanırım çoğumuz için pek de iyi bir çözüm ya da yol yok gibi :/

Intihar etmeyin. Bu ülke siz intihar edince 'aa millet ölüyor bir şeyler yapmalıyız' gibi düşünmüyor. Umrunda değil bizim ölmemiz. Onlar insan canini yıllardır umursamıyor.

Geleceğin temelleri olan gençler intahar ediyor. Ben temeli olmadan bir binanın dikildiğini görmedim. Demek istediğim böyle giderse ortada ne gelecek, ne de bir bina olur...

Ben kendi amaçlarımı buldum. Çalışıyor, öğrenmeye çabalıyorum. İntihar etmeyeceğim. Sadece Türkiye'de doğmak kötü bir şans. Yurtdışında her şey çok ucuz yiğenim. Sonra farkettim ki meğer bizde pahalıymış. Şu an onlar yeni dönemi yaşarken biz daha eski bir dönemin kalıntılarını yaşıyoruz. Yine de hayat güzel. Çünkü rüzgar yükseliyor. Yaşamaya çalışmak lazım.

(Çok uzun yazmışım, sanırım biraz içimi döktüm.) Arkadaşlarımın hiçbiri mutlu değil. Ne zaman nasılsın desem en iyi cevap yuvarlanıp gidiyoruz oluyor. Artık mutsuzluk gençlerde kronikleşmiş. Ben bunu bazı sebeplere bağlıyorum, birincisi aşağılık kompleksi. Aileleri, arkadaşları, akrabaları, öğretmenleri tarafından hep en iyiye yönlendirilmesi genellikle insanı demoralize eder. Bir de çocuk çalışıp da o konuma gelse dahil hep daha iyi bir konum bulunuyor, çocuk da yoruluyor haliyle. Aşağılık kompleksi çok tehlikeli; insanı tüketir, sağlığıyla oynar- çünkü araştırmalara göre a.k. yaşayan insanlar daha sağlıksız beslenip spordan uzaklaşırlar, obezleşirler(Belki de bundan Türkiye Avrupa'daki en obez ülkedir.) - hedeflerinden saptırır. İkincisi hedef eksikliği gibi geliyor bana. İnsan kafasına bir hedef koymadan hareket etmeyi anlamsız bulur, amaç sonuç ile hareket eder. En ama en kötüsü de sanırım demoralizasyon çalışmaları. Bu zaten Rusya, Çin ve Amerika gibi devletler tarafından yapılan bir şey, adamlar saklamıyor. Sanat ve medyada holiganlık, intihar, isyan övülüyor. Medeni cesaret diye sundukları paçavralarsa sjw. Zaten saklanmayan gerçeklerden biri de bir dünya harbi çıkarılmak istenmesi. Çünkü enerji az, yemek ve su az ama insan çok. Bunun için ortam hazırlanıyor ve bu da Çin'in başına patlayacak. Sıkıntı dünya nüfusunun sadece Asya ile sınırlandırılamayacağı gerçeği. Bizim gibi ülkelere ise ne yapacaklarını bilemiyorum. Velhasıl kelam, hiçbir şey senin canından önemli değil. Doğduğun için Hiç kimseye borçlu veya alacaklı değilsin. Başkaları her zaman senin vaktini, paranı ve umutlarını çalacak; hiçbir zaman bir bitiş çizgisi geçemeyeceksin. Ama şunu unutma ki kimse bitiş çizgisini geçemedi, geçemeyecek. Bir bitiş çizgisi geçilebilir olsa koskoca Newton geçerdi zaten, demek ki öyle bir şey yok. Önemli olan bu maraton sonunda kendinle gurur duyabilmen. Yoksa taksiye binen Üsküdar'ı geçer. :)

Mangal yelleyip, hayatın anlamı üzerine derin sohbetler yapmak mı? Var bir hayalimiz...

Bakın çoğu kişi intihar etmeyin diyor, intihar etmeyin kimsenin umurunda olmaz boşa ölürsünüz gibi cümleler kuruluyor. İntihar etmek isteyen bir birey yalnızlıktan, mutsuzluktan destekçisi olmayışından, kaygılarından dolayı intihar eder. Kimse birilerin umurunda olsun, akım olsun diye kendini öldürmez durduk yere, ölümden bahsediyoruz sigara içmekten değil. Ayrıca o kadar diyorsunuz etmeyin, kıymayın hayatınız değerli gibi şeyler. Ama 1 kişi bile doğru düzgün gel konuşalım bana derdini anlat yalnızsan arkadaşın olayım demiyor. Kendimden biliyorum, derdimi yazabildiğim tek bir yer var o da metin belgesi, kendi kendime kendi derdimi yazıyorum oraya. Instagram' da ki postların , RU-vid 'da ki bazı konuyla alakalı videoların altına benimle konuşabilecek birisi var mı diye yazdım. Neredeyse bütün yorumların altında 1 cevap varken benimkinde bırak 1 cevabı beğenen bile yoktu. Ama sözde herkes yardım etmek istiyor. Şu intihar eden insanların tek ihtiyacı tanıdığı ya da tanımadığı birisi tarafından dinlenip derdini anlatabilmek, ya şu kadarını yapsalar hayat kurtaracaklar %80 ihtimalle ama...

Ne demişler öldürmeyen acı güçlendirir umarım aklından bu düşünceler geçen kardeşlerim hayat ne kadar zorlarsa zorlasın psikolojileri ne kadar bozulursa bozulsun yaşamın her zaman ölümden çok daha güzel ve anlamlı olduğunun farkına varır ve vazgeçerler sonuçta bu şans bize sadece bir kere veriliyor

Bir ergen olarak o kadar anlıyorum ki bu intiharları ..

Intihar etmemi engelleyen tek şey hamsterım. Benden sonra kimsenin ona benim gösterdiğim gibi özen göstererek bakmayacağını biliyorum. Ama artık piskolojimin kötü bir olay daha kaldıramayacağını da biliyorum.

Bu kadar önemli şeyleri nasıl yayınlamazlar anlamam

Bunu dinleyince farkettim ki buna çok ihtiyacım varmış. Teşekkür etmek istedim bu yüzden. :)

Abi anlatıyorsun böyle şeyleride devir annenle babanın devri değil biz gençler olarak gram desteklenmiyoruz kendi ülkemizde ötekileştiriliyoruz herkes ülkeyi terk etmek istiyor ben istemiyorum mesela ama her gün çıkan şeyler gençlerin ne kadar değersizleştirildiğini gösteriyor istemeden ülkemden dolaylı yolda olsa kovulmak zorunda kalıyorum bu durumda yöneticilerimiz tamamen kendi sağlıklarını ve bu günü atlattım mı atlattım kafasında her hangi bir kişide gençler adına konuşmuyor herkes şu kötü bu kötü ne yapalım sen söyle gözünü seviyim kimse bizi desteklemiyor bir işin ucundan tutmaya çalışıyoruz o da yok zorumuza gidiyor istemeden kendi başımıza da bir yere kadar

mangaka olmak istiyo- oha o kalem fiyatları ne, boşver. webtoon çizmek istiyo- çizim programları pahalı zaten yeteneksizim yapmasamda olur. çevirmen olmak istiyoru- derslerime çalışmalıyım sonuçta hiçbir işime yaramayan şeylere çalışmam daha önemli. genetik mühendisi olmak istiyo- fenim 70 geldi ben gerizekalıyım. makyaj sanatçısı olmak istiyoru- hayır yapamam çünkü çevrem izin vermez. bak şurada çok güzel bir lise va- sınav aşırı zordu umarım imam hatipi tutturabilirim.

18 yaşında ve sanayide çalışan bir yks öğrencisiyim, kız olduğum için sorun olduğu varsayılsa da maaşımın düşüklüğü ve hayati riskler haricinde bir problem olmuyor; yine de devam etmeme karşın tek arkadaşım benden iki yaş küçük olan kişi intiharı ciddi ciddi insanlara katılamadığı için intihara çok meyilli... Üzülüyorum...

hayat zaten 3 günlük, neden 2. gün de 3. günü bilmeden bırakayım ? Belki de 3. gün hayatımın en iyi günü olacaktır.

15-14 yaşında intihara kalkıştım. Aileme depresyona girdiğimi söyleyince "bana ben senin yaşındayken çalışıyorduk, sen rahatsın." demesinden. kendimde suçluluk hissedip bir işe girecektim. oyun yapımına ama model yapacaktım ve modellerim beğenilmedi. Bende vicdan azabından kendi boğazımı kemer bağladım sıkıp taktım ben bayılınca hala sıkı olsun diye örgüydü istediğim kadar sıkıp taka biliyordum. Kendimi boğarken annem beni geldi kurtardı. Daha sonradan bir daha denemedim çünkü öyle bir şey başarsaydım sonsuza dek cehenneme gideceğimi öğrendim. O sözlerin bana tek hissettirdiği sen bir robotsun ve iş yaramazsın denmesi gibiydi moral vereceğim derken beni intihara sürekledirler. İnsanlar ne yaptığını genellikle bilmiyor.

of o kadar yoruldum ki gerçekten zar zor dayanıyorum artık. ya hayır kimse de bir şey demiyor ki. destek olan biri yok çok yoruldum. anlatmak istediğim için söylemek istiyorum bunları yani destek istiyorum çünkü. 5,6,7 yaşlarımda 3 akrabamdan tacize uğradım. disleksi hastalığım olduğu için 1. sınıfta ailemin baskısını fazlasıyla hissetmeye başladım. daha 4. sınıftayken depresif duyguyu hissetmeye başladım. öğrenme zorluğum var ve bunun nedenini de araştırdım ve öğrendim. (nedeni buymuş; çocukken yaşanan travmalardan ve görülen cinsel görüntülerden dolayı oluşan bir sorun oluyormuş. p*rno izleyenlerde de aynı etkiyi gösteriyormuş.) herneyse 5. sınıfta her ders ağlıyordum. öğretmenime anlattım buna katlanamayıp öğretmenim beni çıkışta karakola götürdü. 10 yaşındaydım. hani normalde psikolog ile ifade vermem gerekirken beni onca insan içinde her şeyi açık açık anlatmaya zorladılar. ailem geldi. eve döndük. ailemde tık yok. 2. kez gittik ve ailem ifademi geri aldırdı. 10 yaşında falan diye geçiştirdiler. dava başlamadan bitti. ailem beni zorla kapattı. zorla imam hatip okula gönderdiler. sırf bol pantolon giydim diye dayak yedim. ailem beni desteklemiyor. depresyona girmek istemiyorum bu yüzden kendimi geri çekmeye çalışıyorum. 6,7 yıldır depresif duygudan korunamıyorum. son zamanlarda bu büyüdü ve kendime zarar vermeye başladım. beni taciz eden 3 akrabamdan ikisi ile konşuyum aynı bahçe içinde yaşıyoruz. bu yaz köye gittik. ben yerde yeri temizliyorum. beni eskiden taciz eden adam resmen beni izliyordu aynı odada olan babam fark etti ve sesini bile çıkarmadı. kaçmak istiyorum artık ağlamaktan yoruldum. ders çalışıyorum ama gerçkten bir işe yaramıyor. çok yoruldum. hiçbir destek almıyorum. aileme bu olanları anlatsam üzerimdeki baskılarının artmasından başka hiçbir şeye yaramaz. ayrıca ailem beni büyüyünce acilen evlendirmek istiyecek bunu tahmin edebiliyorum. kaçmam lazım ama yapamıyorum.

Sanırım birkaç güne bu sayıya bir kişi daha eklenicek sj

Elektrik elektronik mühendisiyim. 2yıl 5 ay asgari ücret ile çalıştım. İşimden keyif alamadığım için ayrıldım. Daha sonra üniversitede akademisyen olan akrabamın çalıştığı bir projede yer aldım. işler istediğim gibi gitmedi. Özellikle sonlara doğru yaşadığım o gelecek kaygısını tarif edemem. Projeden ayrıldım. ilk zamanlarda yaşadığım o çaresizliğinde etkisiyle beden işçisi ilanlarına başvurdum. Biri kabul edildi ve gitmedim. İyiki gitmedim. Çünkü bugün Alman-Türk ortaklığı bulunan bir şirkette işe başladım. Maaşı ve sosyal hakları çok iyi. İşe kabul edilmemde proje geliştirirken öğrendiğim programlar ve önceki işimden edindiğim tecrübe etkili oldu Şunu demek istiyorum: Kendinizi geliştirin ve sabredin. Kimse hemen zengin olmuyor. Mutlaka sıkıntılar yaşayacaksınız. Ama sonunda sonunda başaracaksınız.

Ölen genç babamın bir arkadaşının oğluymuş;babamın bir kaç kere konuştuğu olmuş, söylediğine göre mutlu biriymiş gerçekten insanların dış görünüşüne aldanmamak gerekir kim bilir neler yaşamışta intihar kararı almıştır :(

Mart ayında okulumdan bir çocuk kayalıklardan atlayarak intihar etti, tam da yakınımdan bunlara şahit olmak çok üzüyor

Bilmiyorum ergenlik çağında olduğum için mi ama senin dediğin gibi hayatın mükemmel bir şey olduğunu pek düşünmüyorum çünkü mutluluk ve mutsuzluk çizelgesi yaptığımız zaman mutsuzluk daha çoktur ama gene de bu dünyaya geldim ve istediğim şeyleri başarmadan gitmeye pek niyetim yok.(Ben yazılımla uğraşıyorum ve kendi kazancımda var bunları ben düşünüyorsam diğer yaşıtlarım ya da benden büyükler nasıl hissediyor düşünmesi bile kötü)

İnsanlara yaşayın demek bu kadar kolay olmamalı... hayat ne kadar kötü olsa da ölümden iyi demek muhtemelen burayı okuyan çoğu umutsuz insan sadece yazdıklarınıza acı duyup geçicek onlar zaten o hissi kaybettiler. Sürekli olarak her ay kız olduğum için mentalitem dibe vuruyor zaten. Çoğu kişiye göre daha iyi durumdayım belki hatta amaçlarım da var ama insanları en çok bu amaçlar yoruyor. Bir sürü kişi için çok basit bir çözümü olan sorunu senin çevren ailen yüzünden çözememen çok yoruyor. İnsanlar çoğunlukla bu sorunlarını çevresine göstermiyor çünkü çözememelerin çoğu sebebi de onlar. Dışardan görenler mutlu olduğunu düşünüyor iyi olduğunu ama biliyorum. Bazılarının hayatında ağlamak bile başlarına çok büyük sorun açabilir. Duygularını saklamak kişiliğini saklamak karşınızdaki gerçekten gördüğünüz kişi mi bilmek zor. İnsanlara yaşamalarını söylemeden önce acılarını hissettiğini göstermek gerek bence... sonuçta en büyük duyguda yalnızlık bize benziyen o kadar çok kişi varken kabuklarımızda saklandığımiz içinde yalnızız. Bu kompleks dünyada eğer birini kurtarmak istiyorsanız yaşayın çünkü hayat değerli demekten daha etkili şeyler olduğunu düşünüyorum. Yaşayın çünkü bilmiyorum belki birimiz sonunda tüm acı çekenleri kurtarıyordur. Birinin kim olduğu belli değil ama sen ya da ben bile olabiliriz. Bizim gibi hissetmemiş biri bizim için gelmez ya

İntihara meyyal bir tipim. Bunun genetikten kaynaklı bir kökeni var. Yazarım. Biraz yaptığım iki yüzlülük gibi de gelecek ancak ben sadece intiharın ne kadar hatalı bir şey olduğunu anlatmak üzerine yazdım hep intihar konusunda

İntihar etmeyin arkadaşlar zor durumdayız hepimiz ama halen gülebilicek umut edebilicek şeylerimiz var bu kadar gelmişken pes etmeyin unutmayın yaşamaya geldiniz iyi yaşamaya değil

Ciddi bir soru, hangimizin aklına gelmiyor? Üzücü...

Abi ben de 16 yaşındayım farklı bir açıdan yaklaşabileceğimi düşünüyorum konuya.Ben hiçbir zaman yapmayacağımı düşünsem de sık sık düşünüyordum intiharı birkaç yıldır.Hani insanlar nasıl tepki verirdi vesaire beyin jimnastiği gibi.Tabii alkol aldığınız zaman gecenin sonunda beyin jimnastiği ile gerçeği ayırt edemeyecek hâle gelme ihtimaliniz olabiliyor.Bir gün ciddi anlamda düşündüm intiharı,önceki gün alkol almıştım da o baş ağrısı ile balkondan gidecek gibi olduydum sonra düşünmeye başladım,lan ne uğraşacağım daha üniversitesi var o su var askerlik var iş var emeklilik var direkt salsam ne farkedecek diye.Bu tarz bir modda takıldım epeyce,hayat enerjim çekilmişti adeta.Neyse uzatmayayım sonra okulların açılmasıyla bir kızla konuşmaya başladım işte.Çok az seviyede evrim bilgim vardı,Türkiye'de büyük bir şey bence, ve anarşizmin "Kural yok moruq" dan ibaret bir şey olmadığını öğrenmiştim birinden.Bunları kullanarak sohbet edince hafiften entel vibe ı vermiş oldum kıza.Bir anda randevulaştık 4-5 gün sonrası için.Lan kız bir bok bilmediğimi farkedecek diye tutuştum hemen girdim youtube a azcık konuşulabilecek bilgi kasayım diye,felsefe yazdım.O enter tuşuna basmam kırılma noktam oldu sanırım.Birkaç non-theist video izlediğimde meşhur "Böyle bir seçeneğim olduğunu bilmiyordum." lafını adeta yaşayarak kendimi kapattım bir süre.Buluşma geldi geçti ama yeni öğrendiğim bilgilerin yanında buluşmanın heyecanı kaçmıştı zaten.Aradaki 4-5 ay süren boşluk hissi gittiğinde cidden çok farklı biriydim.Daha doğrusu artık "biri" idim .Bu konuya bağlayacak olursam,after life inancım olmadığından beri kalan,en iyi ihtimalle,verimli geçirebileceğim 50-60 yılımı değerlendirmem gerektiğini düşünüyorum.Tabii "boşluk hissi" süresince intihar etme ihtimali çok daha fazla öncesine göre ama atlanabilirse inanılmaz bir kişisel gelişim gösteriliyor.Diyeceğim o ki ne kadar işe yarar bilemiyorum fakat bu yorumu okuyan ve intiharı düşünen insanlar varsa,madem kaybedecek bir şeyiniz kalmadı ve kararlısınız.Gitmeden non-theist sağlam birkaç kitap,video veya yazı okumanızı tavsiye ediyorum.Sevgilerle. edit:ps 3 yıla yakın sigara ve alkol kullandım ama sonuç olarak bunları da hayatımdan çıkardım.Tabii bunlar kişiye bağlı ama madem 70-80 yıl yaşayacağım kaliteli yasayım diye düşünüp spora başlayan,sigarayı ve alkolü bırakan çok oluyormuş.Ben de istisna değilim.

"Fakir doğmak senin suçun değil ama fakir ölmek senin suçun" Yunus çok doğru konuşmuş intehar geçici sorunlara kalıcı çözümdür.

Potcast fikri:Kris ve lisanne adındaki iki kadının ölümü ve yaşadıkları

Doğru konuşalım günümüzde intihar düşünmeyen genç mi var

Yemin ederim az önce aklımdaydı bu konu RU-vid artık dinlemiyor zihin okuyor.

Ne intihar etmesi daha bakanın cebi için harcıycak bir hayatım var.

küçük bi kağıt parçası yüzünden oluyor gençlerde sınav denen o allahtan sonra en korktuğumuz şey

İntiharın bir çözüm olmadığını biliyorlardı.Sadece gözlerini kapatıp , iyi hissetmek istiyorlardı. -Kerem Yıldız

siyaset yada duyar çıkmayacak bir intiharsa haberlere çıkmaması normaldir

Ben dark fantasy türünü baya severim novellerini kitaplarını okurum film dizi animelerini izlerim oyunlarını oynarım ama hiçbirinde bu tür şeyler görmüyorum ülkemizde olanlar bu türün yazarlarının bile hayal gücünün ötesinde bir iki yıl önce Antalya’da bir aile eş çocuk baba el ele tutuşup intihar ettiler böyle bir şey benim için oldukça ürperticiydi ve işin ilginç tarafı ülkede kimse umursamadı normal bir olay diye

14:38 Mersinde yaşıyorum sırf o piknik için istanbula gelirim

Eksikleriniz size bir kırbaç olsun.⚘️

önceden bu düşünceleri düşünmüş biri olarak bir 1ntıhar videosunun altına yazdıgım yorumu bırakıyorum belki size iyi gelir. "Uzun bir yazı olabilir eğer initharı düşünüyorsanız veya psikolojiniz bozuksa okumanızı ve vakit ayırmanızı rica ediyorum.Bu psikolojiyi yaşamış biri olarak, nasıl bu psikolojiden kurtulduğumu ve o psikolojideyken yazdığım bir yazıyıda ekleyeceğim. İlk öncellikle belirlememiz gereken şey şu neden intihar etmek istiyoruz ? Veya neden psikolojimiz bozuk bir çok nedeni olabilir, aile ortamı, felsefi sorunlar ve sorgulamalar, içekapanıklık, sınav, sevdiğimiz kişileri kaybetmek vb. bir çok neden. Ben beni en çok etkileyen sınav döneminden bahsedeceğim.Neden sınavı kazanamamaktan dolayı üzülür stres yaşarız ? Çünkü başka çaremizin olmadığını düşünürüz.Ailemizin durumu iyi değildir, ya da iyi olduğu halde bize çok imkan tanıdıkları halde biz yapamayız veya yapamayacağımızı düşünürüz.Bununla beraber gelecek kaygısı oluşmaya başlar 12.sınıfa kadar hiç düşünmediğin sorunlar 18 yaşına girdiğinde düşünmeye başlarsın daha önceki yıllara göre kafa yapın değişmiştir.Şunu anlarsın annen ve baban bir gün vefat edecek ve sen ekonomik özgürlüğünü kazanamak zorundasın.Bunun içinde eğer özel bir yeteneğin yoksa bu sınavı kazanmak zorundasın.Bu şekilde kendini şartlarsın ilk zamanlarda bu çok iyi bir motivasyondur tek şansının bu olduğunu düşündüğün için program yaparsın çalışırsın.Ancak her zaman hayat planladığın şekilde gitmez.Her zaman planladığından daha kötü senaryolar ortaya çıkar ve bu olduğunda bir şekilde çalşamamaya başlarsın çalışamadıkça youtubeda takip ettğin ve hoca sandığın kanalların videolarını görürsün.Benzer başlıklardır amaçları sadece tıklanma almaktır, para kazanmaktır."Ararlık ayında çalışmazsan allah seni çarpar, Ocak ayı ölüm ayı, bu sınav her şeyin" bla bla bla sürekli seni aşağılayarak yok çalışmazsan şu olur yok bu olur gibi motive etmeye çalışırlar bu bazı insanlar için çok etkili olabilir ama bazıları için hiç etkili değildir.Aksine insanin morailini bozar ve içten içe bitirir farkında olmasanda.Çok bilmiş hocalar sanki tek bir yol varmış gibi konuşup dururlar.Eğer sınava ilk kez giriyorsan bunlara kanarsın anlamazsın.İnanırsın bu hocalara sürekli kendini şartlarsın.Ama olmaz, o videoda anlatıldığı kadar kolay ve basit değildir.Bİr sorun çıkar karşına ve geçemezsin bir haftan iki haftanın boşa gittiğini düşünürsün.İlk başlarda anlamsız bir üzüntü olur içinde, buda genellikle yarış psikolojisijden kaynaklanır bir günde 1000 tane soru çözen uzaylıyı görünce herkes çalışıyor ben gerizekalıyım diye düşünürsün.İlk başlardaki hedefinden çok uzakta olduğu her geçen gün farkedersin.Farkettikçe üzülmeye başlarsın, çünkü sen onlar gibi değilsindir.İnsanlar günde 300 soru çözebiliyorken sen bir konuyu bitirip sorularını çözmen bir gününü alıyordur.Matematikte yavaşsındır ve bir testi 30dakikada çözebiliyorsundur ama bunları hiç biri umursamaz tıpkı eğitim sistemi gibi iyi olana bakarlar.Sınava yakınlaştıkça 6 ay ölüm ayı, 5 ayda sınavı kazanmak gibi saçma sapan başlıklarla yine sizi kandırmaya devam ederler.Aslında baktığınızda son 2 yıl kanallarına video atmasalar zaten önceki çektikleri videolar yeterli olacaktır, ama anlatıkları şeyleri tekrar tekrar anlatırlar sanki yeniden anlatıyormuş gibi bildiklerini satmak zorundadırlar.Peki hepsinin sonunda n'olur ? Seni ilk başta temelin olmadığı halde yapabileceğine dair umut verenlerin umuduna kapılarak harekete çıktığın bu yolda sınav yaklaştıkça ağlamaya başlarsın.Anlamsız ve nedenini bilmediğin bir şey çöker üstüne, boğazın düğümlenir, konuşmaya çabaladığında dudakların titrer, sonrasında geçmişte çalışmadığın ya da tanrının sana neden adil olmadığı hakkında sorgularken göz yaşların yavaş yavaş dökülmeye başlar ellerini başına koyarsın masanın önüne doğru eğilip eski günleri düşünürsün, mutlu olduğun hiç bir şeyi umursamadığın günlerindeki kendini özlersin.Sorgulamaya başlarsın, hala gözyaşların dökülmeye devam ediyordur, ne ara bu hale geldim sınavmıydı bunların hepsini bana yapan ? Neden kendimi üzüyorum şuan çalışmam lazım rakiplerim beni geçiyor.Sonra odaya aile bireylerinden biri girer gözyaşlarını silersin ve hiç bir şey olmamış gibi rol yaparsın yemek yemeye gidersin aklında eski halini ve eski günlerini hatırlarsın.Sorunun asıl nedenini bilmezsin neden böyle olduğunuda sorunları takmayan birisindir belki ama şuan neden taktığını o zaman farkedemezsin.Bunlar olmaya başladığında gün geçtikçe diğer sorunlarında ortaya çıkmaya başlar, saçlarının döküldüğünü farkedersin, neden diğer insanlar gibi özgüvenli değilim dersin bunun gibi beynin sürekli seni aşağılayacak şeyler üretip durur.Bu durumdan kurtulmak için youtubedaki aptal motivasyon videolarından birini açarsın arkada sağırmışız gibi bağıran birini ve onun bu anlamsız haykırışını dinlersin.Videoda da yaklaşık 500 kez izlediğin görüntülerin derlenmiş hali vardır ve aynı şeyleri anlatıyordur "Asla uyuma, aslanlar uyumadan çalışır günlük 2 saat uyu ertelersen o gün bitti kalk koş çabala inanmak başarmanın yarısıdır vb." diye gider sen bunları izleyince gaza gelirsin, kendinle konuşup geçiçi oğlum,kızım bunlar haydi kalk ayağa yapılacak çok iş var gibi kendini motive edersin.Bir kaç gün bu işe yarar sonra herhangi bir derse çok uzun vakit ayırdığını ve diğerlerinden geri kaldığını farkettiğinde yine üzülürsün.Bu sefer sınava 3 ay kalmıştır, sınav giderek yaklaşıyordur komşunun kızı oğlu 100 netlerde uçuyorken sen 50 netlerdesindir ya da hedefin neyse onun altında.Bu geçiçi motivasyondan sonra tekrar aynı döngüye girersin yine bir şeyi başaramayınca ağlamaya başlarsın, en ufak duygu dolu bir videoda gözyaşlarını tutamazsın.Eğer ailen tartışıyorsa sürekli onlarında sesi her geldiğinde duvarları yumruklamak evden kaçıp gitmek istersin, eğer ailen sürekli çalışmadığın için seni azarlıyorsa içinden küfürler ederek o masaya oturur çalışmaya çabalar ama tek kalem oynatamazsın çünkü aklın doludur.Bir çok şeyi denedikten sonra depresyonun 2.evresi gelir ben doğru mesleği mi istiyorum gelecekte nolacak iyi bir derece yapamayacağım belli ya da derece yapacağım ama nasıl ve ne kadar para kazanacağım ? Mutlu olacak mıyım ? Gibi sorular sormaya başlar ve git gide mesleğinle alakalı şüpheler duyarsın.Şüpheleri duydukça hayat sıkıcı anlamsız ve hedefi olmayan birine dönüşürsün.Hayal ettiğin meslekte olsam ne olacak ki bu ülkede umut yok, hayat yok, yaşam koşulları oldukça zor diye düşünürsün.Bu dönemlerde tek bir pencereden dünyaya baktığın için sınav artık tek çıkış yolundur ve kazanmayacağını geri kaldığını anladığın an ailenin sınavdan sonraki baskılarından kaçmak, dünyadaki bu kadar koşuşturmacanın içinde olmamak için aklına intihar etmek gelir.5-6 sene önce tek derdin oyun oynamak ya da sevdiğin bir hobiyi yapmakken 18 yaşına geldiğinde ve sınav sisteminin içine düştüğünde tüm hobilerini bırakır ve bu sınava odaklanman gerektiğini söyleyen ahmaklar yüzünden deli gibi ders çalışmak olduğunu düşünürsün.Sürekli ailenin yanında kalmaktan ve güzel yaşamdan bir anda hayatın gerçeklerine geçen bu sert geçiş seni oldukça korkutur, çünkü eğer özgüvenin yoksa tecrübesiz olduğunu iş hayatını vb. her şeyi en ince detayına kadar düşünürüsün.Her kalktığın gün intihar ne zaman edeceğim, ettikten sonra nolacak gibi sorular sorarsın.Sonrasını özellikle çok düşünürsün, çünkü psikolojinde şu vardır onlara bir ders vermek.Daha uzun yazmak isterdim ama oldukça sıkıldığınızı düşünerek 2.kısıma geçeyim."

"Hayat gibi mükemmel bir şeyin." abi ben bile inanmadım

yardım etsekte karşıdaki insanı dileniyor modu sokabiliyoruz

Neden en teklikeli dönemde yani ergenlikte kimse destek olmak yerine o kişiyi daha çok aşağılıyor?

Yunusla Caddebostan sahilde köfte yemek için depresyona girme fikri çık aklımdan ve finallere odaklan gözünü seveyim mxmdmdkdd

videoya sarılıp uyumak istiyorum 🥺

böyle bi podcast geldiği için mutlu oldum çünkü ben de çevremde sık sık bu tür haberlerle karşılaşır oldum

böyle bir konuşmayı dinlemeye ihtiyacım varmış, teşekkürler köfte lordu :)

Yazılacak çok şey, söylenecek çok söz var. Biz ne kadar bağırırsak bağıralım üç maymunu oynayıp önlerine bakıyorlar. Yatağın bir köşesine oturup geleceğimi düşünüyorum ve hüzne kapılmış bir şekilde buluyorum kendimi. Bazen dalıp gidiyorum ve "bizim halimiz ne olacak" diye düşünüyorum. Siyasiler birbirini yiyip bitirmeye çalışırken ülke farklı konular üzerinde durup gençler arada kaynarken, eğitim sisteminin eksikliği, ülkenin ekonomik durumu, kadın cinayetleri, intiharlar derken büyük bir boşlukta buluyor insan kendini. Ne kadar özgür olduğunu ve bulunduğu durumu sorgularken buluyor kendini. Liseyi bitirmiş insanlar sokakta dertlerini "bizim zamanımızda yoktu" diyen amcalara anlatmaya çalışıyor, ama klasik bir cevapla susturulmaya çalışıyorlar. Bizim sorunumuz birbirimizi anlamamak, bizim sorunumuz görmezden gelmek, "bizim dinimizden değil, görüşümüzden değil" diyip elini uzatanı itmek. Zamanında olan eksiklikleri gençlerin yüzüne vurup onların yaşadığı sorunları bastırmak.

Rahmetli dedem kamyon şoförüydü adam şoförlük yaparken 2 tane kamyon, baya büyük bir arazi ve 10 civarı çalışan tutmuştu (o dönemde nakliyat kürek ile yükleniyordu) şu sıralar bir kamyon şoförünün 41 sene yemeden içmeden çalışması lazım ki böyle bir yatırım yapacak ekonomik güce sahip olsun... Ben ülkeme güveniyorum bu günler de geçecektir fakat geçmezse de hep yurt dışı seçeneği var iyi ekonomili onlarca ülke ve o ülkelere gitmek için yüzlerce yol var. Kız meselesini sallayın, zaten aşk dediğin bir insanı kusursuz olarak tanımlamaktır ve neticesinde kimse kusursuz değildir eğer seviyorsan dene olmazsa karşınıza daha çok kız çıkacaktır. Ve son olarak intihar meselesine determinist bir kafa ile baktığınızda mutluluk hormonu seviyesindeki ani düşüşten ibarettir 1 şişe votka içip 3 kere mastürbasyon yapın sonra soğuk bir duş alın yine intihar hissine kapılırsınız. İntihar sanılanın aksine kutsal bir olgu değildir...

2 ay önce 9 yaşındaki bir çocuk intihar etmişti. Kendisi zorbalığa uğramış okulda ve aynı ailesi çok kötü davranıyormuş ... ne diyeceğimi bilemiyorum .

Sarı dolar geliyor ):

Allah'a şükür çok kötü bir ailem yok, geçinebiliyoruz, babam gelişmem için herşeyi yapmaya çalışıyor, ama ben başaramıyorum. Okuldan çok gördüm, arkadaş ortamı edinmek benim için çok güç oluyor. Şu an bir arkadaş ortamım var fakat içime bir şüphe düşüyor. İnsan ilişkilerim kopuk kopuk oluyor. O kadar alışmışım ki herşeyden şikayet ediyorum sanki. İkiyüzlü olmam gerekiyor bunu öğrendim. Ama olmuyor. Hiçbir arkadaşım beni ben olduğum için sevmiyor maalesef :/ Yoruluyorum. Başkası olmaktan yoruluyorum. Sayısalım kötü diye birşeyler başaramıyorum. İnsanlara umut aşılamaktan başka işe yaramıyorum. Hedefim yok. Olursa birden fazla var. Rehberlik eğitimleri hiçbir işe yaramıyor. Hedefim vardı başaramadım. Daha da çöküş yaşattı. Kısacası bir sürü hedefler koyuyorum ama başaramayınca mutsuz oluyorum doğal olarak.

üniversites hazırlanan biri olarak arada bir aklıma gelmiyor değil

Elon Musk Afrika doğumlu adam şuan Marsta yaşamı bulmasına az kaldı. İnsan gerçekten isterse her şeyi yapabilir diye düşünüyorum.

14:35 piknik olmaz malum tutuklanabiliriz

insanlar şunu bir anlasa: eğer fakir ya da ortalama doğup ortalama ya da zenging bir hayata geçersen, zengin yada ortalama doğup yaşayan bir insandan çok daha fazla zevk alır, normalinden iyi şeyler seni daha çok tatmin eder.

Simdiye kadar ki en iyi podcastin olmuş Yunus 💚

Günah diye intihar da edemiyorum. Bekliyorum ölümü...

lan intihara havalı ne demek oğlum, intihar demek havalının da havasızında bitmesi yok olması her şeyin karanlığa karışması demek bu kadar ciddi ve büyük bir sorunu nasıl böyle basit şeylere indirgiyorlar aklım almıyor

köfte fikri hoşuma gitmek

deep türk webdeki mustafa tilkiye döndüm iyice

Bu video çok içime dokundu çünkü bende intiharı düşünüyordum kendime zararlar veriyorum bir kez de iş ciddi boyutlara ulaştı ama yunusun anlattıklarından sonra bir baktım ki hani değmez dedim ve bu düşünceden kurtuldum gerçekten bazı konularda farkındalık yaşıyordum evet ama bu video resmen bana hayatımı geri kazandırdı bundan sonra pes etmek yok çabalayacağız belki düşe kalka olucak ama yenilmeyeceğiz mutluluk size oturduğunuz yerden gelmiyor arkadaşlar bunu en iyi ben biliyorum o yüzden çabalayalım umarım bu savaşı kazanırım 18 yaş hayatın başıysa eğer ben daha doğmadan intihar etmeyi düşünüyormuşum Teşekkür ederim Yunus 🤍🥺

Lan intihar etsem bile haberlere çıkamıyorum yeter ya

Yunus podcastin iyi geldi sağol ;)

8.26 ağzına sağlık abi yurtlar hakkında dediklerin hepsini yaşadım 1 gün kaldım çok kötü bir yerdi ama annem ve eniştem çok baskı yapıyor

oraya gidecek param yok :'/ minare yeter bize

Başta video sarı dolar yediği için tekrardan yüklendiğini sandım.Sonra olmadığını fark ettim.Demek ki ülkede bu kadar vakitte hiç ama hiç bir şey değişmemiş.Belki değiştiren biz oluruz yılmak yok devam edelim.

Tyt'de çıkan bir sorunun neredeyse aynısının lgs'de çıkması hakkında konuşur musun?

Teşekkürler Yunus

Ohh dostum bazen bunlari cidden takmamak lazim hep olan kotu haberler insani uzer bazen ben bile hayatimi sorguluyom su camdan atlasam ne olur diye saatlerce sorguluyom bazen haberlerde cikcak bazende sadece ahh knk bak nufus 1 dustu diyecen unutmaki doğunda sana verilen ilk sey hayatir ve hayat kisa ve uzundur ona gore yasa intiharlar sadece caresizlik anlamina gelmez her zaman olmasada coğu zaman cozum vardir sirf borcun olduğu icin intihar etmek yerine kaca bilirsin sirf bi bakkal 230 lira icin seni dunyanin diğer ucuna kadar takip etmez ayle sorunumu ayleni terk et ve iyi bi yer bul kacmak kolaydir ama arkandaki seyleri birakmak zordur

intigar eşiğinden dönmüş bir insan olarak şunu söyleyebilirim ki intihat bir kurtuluş değildir

Hacı ne konuştun be ulan 2 gün sonra tekrar yks sınavına girecem ondan sonra hayalim olan bilgisayar programcılığı ve siber güvenlik üzerinde gelişmekteyim ama sıfırım her anlamda bilgisayardan anlıyorum ama İngilizcem yazılım yapıyorum ama matematiğim kötü bir seviyede her seferinde öğrenirken aklıma şu geliyor ulan ben nasıl rakipleri geçeceğim diye onunda aklıma gelmesi her yaptığımda olmaması ama mücadele edip en sonunda ulaşacağım hayallerime üniversiteyi belki tekrar kazanamayacağım olsun ama tekrar deneyeceğim tekrar çalışacağım çok doğru söylüyorsun

Tam ihtiyacım olduğunda böyle bir video gelmesi...

ben şuan hayatta tutan tek şey 18 yaşımda basıp gitmek ve daha ilerileri için merak duymak. podcasti dinlerken bu merak duygum canlandı ve karamsarlıktan çıktım galiba, teşekkürler. (şu köfte işini de yapsak mı bi ara)

Konudan alakasız ama yeni çeriler çok tatlı

10:48 sorun şu ki, hakaret ve başka bir çok şey var. Düşünce yapısı aynı olmasın tamam ama artık beni kendilerinden öyle bir soğuttular ki , utanarak söylüyorum: “ölseler , üzülmiycek duruma geldim aq🤦🏻‍♀️” Tek isteyim ,üniversiteyi bitirip ilk maaşımla tek göz ev tutmak ve bu evden defolmak. Artık , üzülmüyorum da. Çünki ,alıştım qaliba .

Düşünüyorum

Nihilizm düşüncesinin önemli bir etkisi olduğunu düşünüyorum. Nihilizmin insan aklına neler yapabileceği belli... Bu düşünceyi kafaya takmış arkadaşınız varsa anlarsınız yani, hayatlarına ve hayattaki varlıklarına hiç değer vermedikleri çok oluyor. Ölümün ya da yaşamın bir değeri olmadığından ölümü seçmeyi baya kolaylaştırıyor bu durum.

Vaow Yunus evrim videosu filan mı geliyor?

13:55 azim ve hırsım yok sorun orda :d

İntihar fikri her halime gelindiğinde bu videoyu açıp izleyeceğim.

2:20 abu bu ekonomik sorun zaten ülkemizde avrupa bizi kıskanıyo diyen boomerler olduğu sürece gitmez

Bu adamın videoları psikologa gitmiş gibi iyi hissettiriyo

14:28 hayali bile güzel

Animasyonlarda iskelet mi kullanıyorsun yoksa tek tek mi çiziyorsun?

Of be hayat ne zor be bir kick starter vermemişler yukarıdan yollarken .yi bir dünyaya gelsek de yaşasak,çalışsak,yesek,öğrensek,üretsek,kendimize göre eş bulsak çocuk yapsak,yaşlansak;hırsızlık olmasa kötülük olmasa herkes rahat rahat doğsa yaşasa ölse be. Neyse ben hayal kurayım anca bi bok yapmadan boş boş...

İntihar etmeyeceğimde ölmeden önce bütün insanlığa bi kapak yapasım var nasıl yapabiliceğimi düşünüyorum

yunusun uzun podcastleri çok hoş oluyor

Keşke böyle olmuş da assdfhhddhgshd

Hayat gibi mükemmel bir şey????? belki Amerika'da