GR: Φίλοι από την περιοχή της Τσατάλτζας Κωνσταντινούπολης, απόγονοι ανταλλάξιμων από την Ελλάδα, που μιλούν φυσικά ελληνικά, όχι από σχολείο, σε μια διαλεκτική μορφή 100 χρονών παλιά.*
Για όσους έχουν γλωσσικές ευαισθησίες είναι μία σημαντική πηγή πληροφόρησης για τα διαλεκτικά «πάθη» (διαφοροποιήσεις) της γλώσσας κατά περιοχή και εποχή.
Συγκινητική είναι ιστορία του Αλή που έγινε Αλέξης, από το 3:10.
Ενδιαφέρον έχει ότι προσθέτουν το «σ» για να κάνουν την ονομαστική και των τουρκικών ονομάτων: Αλής (4:46) Αρήφς (6:27) Χασάνς (3:44)
Μερικές «στιγμές»:
«Όλες μιλάμε ελλενικά» (3:05)
«Ιζουμίντα» = εβδομήντα (βδ = ζ)
«Γέρεται» = έρχεται («γιαγιέρνω»=γυρίζω στην κρητική)
«Ξέρουνται (ελληνικά) εδώ ποιος δεν ξέρει» (1:33)
«Η μάνα και πάππους καν τουρκικά δεν ήξεραν, όλου ρουμέικα» (0:04)
*(Από τον καιρό της αναγκαστικής μετανάστευσής τους στην Τουρκία το 1924, με την τότε μεγάλη ανταλλαγή των πληθυσμών, που συμπεριλαμβανόταν στη συνθήκη της Λωζάνης.)
TR: Çatalca, İstanbul/Konstantinopolis bölgesinden arkadaşlar, okuldan değil, 100 yaşında değişmeyen diyalektik bir biçimde, doğal olarak Yunanca konuşan, torunları. *
Dil duyarlılığı olanlar için, dilin diyalektik "tutkuları" (varyasyonları) hakkında bölgeye ve mevsime göre önemli bir bilgi kaynağıdır.
Hareketli Ali'nin, 3: 10'dan gelen, hikayesidir.
İlginç bir şekilde, Türk isimlerinin Yalın Hal’ını yapmak için yunan "s"yi ekliyorlar: Alis (4:46) Arifs (6:27) Hassans (3:44)
Bazı önemli noktalar:
"Hepimiz Yunanca konuşuyoruz" (3:05)
"Izumida" = “evdominda” (= yetmiş “bd” “z” olur)
"yerete" = “erhete” (=geliyor / Girit lehçesinde "yayerno"=“dönüyorum” gibi)
“Burada (Yunanca) biliyorlar, kim bilmiyor” (1:33)
"Büyük anne ve büyükbabam Türkçe bilmiyordu, sadece rumeika (rumca)" (0:04)
* (1924'de Türkiye'ye zorla göç ettikleri zamanlardan sonra, o zamanlar Lozan Antlaşması'na dahil olan büyük nüfus değişimi ile).
GB: Friends from the region of Tsalatza Constantinople, descendants of exchangeable Turks, who speak Greek naturally, not from school, in a dialectical form 100 years old. *
For those with language sensitivities, it is an important source of information on the dialectical "passions" (variations) of language by region and season.
Touching is the story of Ali who became Alexis, from 3:10.
Interestingly, they add the "s" to make the nominative casus of the Turkish names: Ali (4:46) Arif (6:27) Hassan (3:44)
Some “highlights”:
"We all speak Greek" (3:05)
"Izumida" = “evdominda” (=seventy “bd” becomes “z”)
"yerete" = comes (like “yayerno” ="I return" in Cretan dialect)
"They know (Greek) here, who does not know" (1:33)
"Great mother and grandfather didn't know Turkish at all, only romeika-rumca" (0:04)
* (From the time of their - forced - immigration to Turkey in 1924, with the then great population exchange, that was included in the Lausanne Treaty.)
5 авг 2019
