այո Հով ջան ,,,էն ժամանակ ես հիշում եմ տան դռները բաց էր գնում էինք հաց ու պանիր վերցնում ուտում էինք ,,,ոչ մեկ չէր ասում ինչի եք ուտում,,,շատ լավ մանկություն ենք ունեցել Հով ջան
❤❤❤❤Հովհանես ջան շատ լավներ ու եսել հիշեցի իմ մանկությունը 90թվականներին,որ Հայաստանում էինք ինչքան դառը ու ցուրտ բայց լի էր սերով դեպի մարդկանց հանդեպ։
հովհաննես ջան ես այդդաժան տարիների մեկ տարին ապրեցինք հունական ծագում ունեմ եկանք հունաստան որովհետև էլ բան չէր մնացել տանը ծախեցինք իմերկու երեխաներով եկանք եթե ուտելիք ունենայի երեխաներիս համար ես իմ սիրելի հայրենիքը չէի լքի աստծուծ ստանա Լևոնըառաջին ծախվածը որ ղարաբաղ գոռալով մեր ազգը մինչև հիմա վճարում է այդ դավաճանի կործանումը և այսօր այս հաղուրդումից մեջս քար ու քանդ եղա բայց դու շատ լավ ներկայացրեցիր իմ մեջ էլ մի բան է շատ խիստ մնացել գիշերները պատուհանի տակ կրակոցներ ով ում ուզում էր ջնջում էր որ մեկն ասես
Որպես անեկդոտ եմ պատմում,էդ թվերին գնացել էի Մալաթիա շուկա ծածկոց պիտի գնեի,խնդրեցի ,որ բացի նայեմ ձևը ,չափսերը ինձ կոնկրետ ծածկոց էր պետք։Դժվարությամբ բացեց հեսա նկարածա նայի ասումա,մի խոսքով չգնեցի որովհետև իմ ուզածը չէր , անցա մոտեցա մյուսին, սա գոռումա Աննա չբացես էտի առնող չի։😂😂😂😂Ծիծաղում եմ ինչքան հիշում եմ։
Դաժան, բայց ուրախ էին մարդիք,բժշկությունը զարգացած չէր,ու հիվանդություններնել քիչ ,հիմա տեխնիկան բժշկությունը զարգացավ,հիվանդություններնել շատացավ, մահերնել են երիտասարդ։🥺
Բարև Ձեզ Հովհաննես ջան շատ եմ խնդրում պատասխանեք հա կոմենտիս ամեն անգամ այս stand up-ը նայելիս մի հարց է հետաքրքրում ետ վառելուց հետո գնեցինք այդ պիջակը թե ոչ 😄😄
Կարիք չկա 90-ականները որպես մութ անցյալ ներկայացնել: Սխալ ու ճիշտ պատասախան տալու փողոցային, անբարո մշակույթը մինչև հիմա էլ կա, թե՛ փողոցում, թե՛ դպրոցներում, թե՛ բանակում: Միջնադար՝ ժամանակակից բառապաշարով:
