23 januari 1945 was zo'n typische koude dag, waarvan er al zoveel waren geweest die winter. Overdag kwam de temperatuur al dagen nauwelijks boven nul, terwijl in de winter het kwik regelmatig daalde tot 10 graden onder het vriespunt. In deze omstandigheden vochten de Britten in Midden-Limburg al tien dagen op rij om de Duitsers terug te drijven over de Roer. Operatie Blackcock leek een succes te gaan worden en het ene Limburgse dorp na het andere werd bevrijd.
Op diezelfde dinsdagmorgen bevonden de mariniers van 45 Commando zich aan de westelijke dorpsrand van Brachterbeek. Het hoofdkwartier bevond zich aan de Stationsweg 74, het westelijkste huis van het dorp. De manschappen moesten die dag zo ver mogelijk proberen op te rukken, eerst richting 'Brachterstatie', waar tot 1938 het station van Maasbracht had gelegen, vervolgens naar Montfort, dat al enkele dagen gebombardeerd werd om vijandelijke troepen te verdrijven.
Al snel nadat de soldaten door de bevroren velden op pad gingen werden ze hevig onder vuur genomen. Duitse fallschirmjäger hadden verschillende machinegeweren opgesteld in de Linnermolen, een dikke halve kilometer ten noorden van de Stationsweg. Er vielen verschillende gewonden.
Toen Henry Harden te horen kreeg dat er gewonden waren achtergebleven, sprintte hij naar buiten. Terwijl de kogels rondom hem in het rond spatten, ontfermde hij zich over de gewonden. Eén voor één probeerde hij de mannen de meest noodzakelijke zorg te geven.
Korporaal Harden nam een korte pauze om zichzelf op te lappen en om op adem te komen, waarna hij weer op pad ging, opnieuw vergezeld door de twee dragers. Luitenant Corey, de laatste gewonde die zich nog buiten bevond, had erop gestaan dat hij als allerlaatste gered zou worden. Ook nu injecteerde Harden de gewonde met morfine terwijl zijn vrijwillige helpers hem bevestigden op de draagbaar.
Luitenant Corey herinnerde zich jaren later nog altijd precies wat er op de terugweg gebeurde. Harden hielp mee de brancard te dragen en liep voorop. Ze waren nog maar 40 meter verwijderd van het hoofdkwartier toen er plotseling een geluid klonk dat Corey beschrijft als een 'klik'. De medic ging plotseling onderuit, waarna Corey met brancard en al hard op de grond terechtkwam, vlak naast Harden. Door het plotselinge extra gewicht vielen ook Mason en Haville neer. De laatste twee krabbelden op en brachten in allerijl de brancard in veiligheid. Harden bleef levenloos liggen.
16 сен 2024
