Het zal de meeste mensen niet zijn ontgaan: afgelopen vrijdag is Ramon de Nennie op 66-jarige leeftijd overleden. Van iemand die dicht bij hem stond begrepen we dat zijn laatste dagen, kort na zijn verjaardag, heel liefdevol waren. Dat vonden we fijn om te horen.
Ramon kwam hier regelmatig voorbij de afgelopen jaren. We maakten zelf pas in 2017 écht kennis met deze sympathieke en veelzijdige kunstenaar, die begin jaren 80 al in Zeeland kwam wonen en werken. Gaandeweg kregen we in de gaten hoeveel deze man heeft gemaakt en gedaan, in al die jaren.
Dat was afgelopen weekend ook goed te zien aan de vele berichten online. Niet alleen van de PZC en Omroep Zeeland, maar ook van talloze kunstenaars, vrienden en kennissen en diverse organisaties die veel met hem hebben samengewerkt, zoals het Zeeuws Archief, Zeeuws Weerzien en gedeputeerde Jo-Annes de Bat, van Provincie Zeeland. Al die berichten zijn veelzeggend. Ramon kon behoorlijk kritisch zijn op de manier waarop er soms (of vaak) met kunst en cultuur wordt omgegaan in Zeeland, maar hij bleef (voor zover wij weten) ook altijd redelijk en vriendelijk.
Als je meer wil weten over het werk van Ramon hoef je niet zo gek veel moeite te doen. Alleen al in de digitale collecties van de ZB vind je veel moois. Interessante artikelen in de Kranten- en Tijdschriftenbank Zeeland, Affiches van zijn hand in Beeldbank, enz. Je kunt bijvoorbeeld ook door oude edities van Decreet bladeren, het tijdschrift waar Ramon zelf nauwe bij was betrokken: tijdschriftenb...
Als we zelf aan Ramon denken, dan denken we aan strijdvaardigheid met een lach. Of aan de t-shirts die hij soms droeg. Om jaloers op te worden! Een krachtig citaat van Bloem op zijn borst, of Boem Paukeslag. Dat werk.
Bij Ramon denken we ook aan de projecten die we meemaakten vanuit 'Wij zijn De Stad'. Weet je nog, die borden met kunst op de Loskade, vier jaar geleden? De Boulevard van Schoonheid en Troost. Geweldig was dat. En 'Kijk, daar beweegt iets', tijdens Middelburg 800. Ook al zo tof.
Maar het mooist vonden we misschien nog wel de exposities 'Geef het een plek', in de voormalige sterrenwacht aan de herengracht, en die grote in de ZB, eind 2022. Met 'Het einde van het lied' als titel van die expositie verwees Ramon naar de gelijknamige novelle van Slauerhoff.
De laatste alinea van die oude tekst lieten we los op Suno, de online waarmee je met AI muziek genereert. Of Ramon muziek en aanpak had kunnen waarderen, dat weten we niet zo goed, maar de tekst waarschijnlijk wel. Hij droeg eruit voor, toen in de bieb.
Rust zacht Ramon. We gaan nog lang genieten van al het moois dat je maakte en organiseerde! We wensen familie en nabestaanden veel sterkte met dit verlies.
De familie heeft laten weten dat Ramon a.s. donderdag zal worden herdacht op een manier die hij zelf zou hebben gewild: feestelijk. Dat gebeurt bij Kipvis in Vlissingen, met inloop vanaf 12.30 uur. De familie schrijft verder:
Wij bieden digitaal het rouwkaartje aan n.a.v. het overlijden van Ramon. Bij de uitvaart delen wij deze rouwkaart fysiek uit zoals Ramon zijn boekjes graag uitdeelde. Om Ramon’s kunst voort te laten leven vragen wij om een bijdrage in plaats van bloemen.
Je kunt desgewenst je donatie overmaken naar rekeningnummer: NL79INGB0107312220 t.n.v MLS de Nennie
De passage van Slauerhoff:
'Vannacht zal ik het horen, het eind van het lied.
De aarde zal het mij zingen. De aarde zal mij haar geheim uitleveren, maar mij meteen tot zich nemen voorgoed.
Vannacht zal ik het horen, terwijl zij daarginds halverwege verrijst, maar terwijl ik verder hoor, zal zij weer zinken ginds en dan ik hier.
Het is te ver. Weet men het onherroepelijke? Het geheim meenemen in zijn graf. Ik ben zo bang dat ik dit niet doe, welk een doodsangst te meer: dat een ander, later, het zal horen, die het wel overleeft, die haar aan het licht brengt, terwijl ik daarbeneden blijven moet, want mij wordt geen lied gezongen.
Toch, de aarde zal mij doorlaten, ik zal op haar stoten en vragen of zij nog wil worden verlost. Als zij door wil stijgen naar het licht, dan zal ik haar laten ontkomen en de verlossers aanvoeren, voorbij hun grens. En ik zal blijven in haar plaats.
Maar als zij op de aarde wil terugkeren en voor anderen wil zijn, terwijl ik al tot het eeuwig duister veroordeeld ben, dan zal ik het niet zover laten komen, en zwijgen, en mij verheugen in haar verijdelde verlossing.
Ach, ik hoop dat deze angst en wraak niet meer nodig zullen zijn, en dat wij eenvoudig samen voorgoed het rijk van het duister kunnen blijven bewonen. Misschien wijst het lied ons de levenswijs der doden.
Vannacht zal ik het horen, het eind van het lied.'
Muziek video: Suno AI
22 окт 2024
