Historie potłuczone [#13] O Ewie, co na Boga krzyczała 

Moj maz tez zrobil badania na plodnosc i okazalo sie, ze ma jeden plemnik zywy na milion. A on na to z calym swoim optymizmem: - Jest ok. To mi wystarczy. Wlasnie o ten jeden mi chodzi. No i rzeczywiscie odczekalismy swoje i mamy jednego brzdaca, lobuziaka. Rzeczywiscie, niezwykle zywy byl ten jeden plemnik. 🙉😂🤭

Kochani . Dziś jestem matką dwójki dzieci....Lecz jako mała dziewczynka wychowałam się w Domu dziecka - bo rodzice nadużywali alkoholu ....byłam bestroskim dzieckiem...biegałam,krzyczałam ,czasami nie chciałam się uczyć i dostawałam po rękach linijką...ale to stało się nagle byłam rok po komuni gdy nagle przyszła do mnie pani wychowawczyni i powiedziała że mam iść do Pani Dyrektor ....(myślałam że coś przeskrobałam)A tu otwiera mi drzwi Pani Dyrektor i pyta "czy chce mieć nową Mamę"a tam już była moja druga mama-trzymała na kolanachmoja przyrodnią siostrę -Bożene.Pamietam wszystko jak była ubrana ,i mój pierwszy obiad u mojej mamy ....mizeria mielone i ziemniaki ....chce tylko podkreślić że nigdy w do.u dziecka nie jadłam kotletów zakopywałam pod ziemniaki,a tu u Mamy zjadłam że smakiem....i wciąż nie mogę uwieżyć że z pośród kilkuset dzieci to Pan Bóg podążył mnie drugą Mamą...mimo że Mama miała już 2 swoich dzieci ....i stworzyła nie tylko mi dom i ciepło rodzinne Ale i moim przybranemu rodzeństwo a było nas ośmioro.....taka wesoła rodzinka ....DZIEKUJE CI MAMUSIU....❤

Słucham Ojca w domu kompletnie wykończona. Mój piecioletni synek śpi spokojnie, wrócił niedawno od dziadków. Pralka pierze. Ja spałam cały dzień, bo wczoraj miałam histeryczny napad i cały wieczór krzyczałam i płakałam. Stan lękowy mnie jeszcze nie opuścił, ale obecność syna przywołuje i uspokaja. Od czterech lat wychowuję go sama. Z daleka od rodziny borykając się z problemami psychicznymi , finansowymi i w ogóle wszelkimi. Jestem bardzo młoda i dzielna. Przeszłam tyle, że nikt by nie uwierzył, choć może przesadzam. Chodzę na terapię, ciężko pracuję. Ale czasem przychodzi strach , że w ogóle nie ma Boga. Ze jestem na pustyni rozpaczy i nikt nie słyszy mojego krzyku. Chcialabym bardzo mieć rodzinę, ale to nie takie proste. Mój syn Samuel jest dla mnie wyzwaniem i wielkim darem , ale czasem czuje się tak bardzo samotna , a tu nawet nie ma jak wyjść na nocny spacer. Więc słucham Ojca głosu i w domu i w pracy , sprzątając mój maleńki pokoik czy jedząc z Samuelem śniadanie. Czuje się czasem jak Ojca córka i jak nie mam z kim pogadać to zawsze słucham co tam Szustak znowu gada. Kiedys byłam na Ojca rekolekcjach w Krakowie. Tłum ludzi. Samuel spał na trawniku przed Kościołem, a ja siedziałam koło niego i myślałam, że może Ojca spotkam osobiście, ale ciężko się dopchać wśród tylu ludzi , a że dziecko zasnelo to po prostu zaniosłam go na rękach do domu po skończonej modlitwie. Czasem sobie wyobrażam jak by nas Ojciec odwiedził, bo my mieszkamy w takim pokoiku i nie ma na nic miejsca za bardzo I Samuel mówi, że Szustak mógłby u nas spać na antresoli. Także zapraszamy :D Chciałabym czasem wysłać Ojcu historię, ale nie mam siły jej napisać i w ogóle czasem nie wiem czy ma ona na ten moment jakiś morał . Wierzę, że kiedyś odnajde się w życiu i odnajde też Boga , którego szukam. Pozdrawiam wszystkich ciepło.

Droga Ewo , kiedy słuchałam Twoich zwierzeń ,poczułam, że powinnam podzielić się swoją historią. Doskonale Cię rozumiem, przez prawie trzy lata co miesiąc płakałam z zawodu , krzyczałam na Pana Boga i czułam się taka pusta. Jeszcze teraz łzy mi się cisną do oczu, gdy przypomniałaś mi ten czas. Najgorsze było to, że wszystko że mną i mężem wydawało się być w porządku, a upragnionego dziecka ciągle nie było. Byłam coraz starsza, grubo po trzydziestce, i szanse z każdym miesiącem coraz mniejsze. W końcu poddałam się , przyjęłam to jako wolę Bożą i odpuściłam . Kilka miesięcy później zaszłam w upragnioną ciążę i urodziłam synka. Ale to nie wszystko, za 3 lata Pan Bóg pobłogosławił nas kolejnym synem i za następne 3 - kolejnym- tu już miałam ponad 40 lat .Kaźdy z naszych chłopców był i jest cudem, chociaż w tej chwili bywają cudem trudnym- najstarszy ma 17 a najmłodszy 11 lat. Wiem , że bez nich byłabym gorszym człowiekiem. Piszę to, bo wiem, że Bóg ma dla kaźdego z nas najlepszy plan i ma moc, aby go przeprowadzić. Modlę się za Was, abyście mu zaufali.

Prawda Was wyzwoli. Historia Ewy to świetny przykład. Znajomi byli dobrze po 40 gdy zaadoptowali dziecko. Zaraz po tym znajoma zaszła w ciążę. Potem w drugą. Zawsze jest nadzieja.

Panie Jezu Chryste Ty wiesz, co dla mnie lepsze .Niech się stanie w moim życiu tylko to ,co Ty zechcesz.Daj mi to zechcesz i ile zechcesz i kiedy będziesz chciał. Postępuj ze mną jak Tobie się podoba i żeby to było ku większej Twojej chwale.

Witaj Ojcze ! Słucham cię z moją żoną którą mam od środy :) słuchamy cię na wyspach Kanaryjskich na naszej podróży poślubnej . Dziś ta historia którą ojciec czytał skłoniła nas do napisania komentarza ponieważ mamy nadzieję że Bóg da nam wrócić z tej podróży w trójkę bo też tak jak w historii chcemy mieć większą rodzinę ! Pozdrawiamy Adrian i Joanna ps: może i my opiszemy naszą historię jak Bóg nas połączył również ojciec się do tego przyczynił że jesteśmy dziś szczęśliwymi małżonkami ! Z Bogiem Paaa

Jezu, MOJA historia... WSZYSTKIE uczucia, KAZDE slowo, zaloba co miesiac, krzyk do Boga... Tutaj tez Ewa... I tez oczekujaca na potomstwo od prawie 9 lat... Nieplodnosc niewyjasniona, skutkow staran nie ma... Lata pelne krzyku na Boga, goryczy, zawodu, zazdrosci, glebokiego smutku... Tez nie wiem co dalej... Dziekuje Ojcze Adamie, ze mowiles dzis tak jakby do mnie... Ewa.

Słucham tej opowieści z łezką w oku, myślę o mojej przyjaciółce, która przed chwilą wylądowała na porodówce :) cieszę się ogromnie, przychodzi na świat kolejne maleństwo, które "ciocia Kasia" będzie mogła bawić :D mam nadzieję, że Pan Bóg zrobi kiedyś "taki cud" i będzie dzieciątko, które nazwie mnie mamą ❤️ póki co, jestem singielką i ciocią wszystkich dzieci wokół 😅❤️ Pozdrawiam Kasia 😊

Jestem pewna że nikt nie przewijał. Pozdrawiam całą Langustową ferajnę - jak dobrze że jesteście. W waszym towarzystwie i oczywiście w twoim kochany Adasiu zapominam trochę o moim wieku 70+ uszkodzonym kręgosłupie i zdezelowanych kolanach. "Langusta na palmie" to najlepszy lek na wszelkie schorzenia

Ewo piszesz również o mnie Kochana. Dziękuję Tobie i Ojcu za tą historię. Wracam z rekolekcji ignacjanskich w milczeniu....milczeniu na temat moich niepowodzeń w straniach o dziecko....my zachodziliśmy w ciąże ale za każdym razem ją traciliśmy. A było tych razów kilka...na rekolekcjach oddałam wszytkie moje dzieci Bogu, które nosilam w sercu. Moje serce i ja nie byliśmy juz w stanie tego nosić. I wracam a tu historie potłuczone a w nich ta właśnie opowieść. No, nie przypadek....Ojcze Kochany i Ewo dziekuję wam. W milczeniu odnalazłam Jezusa który powiedział " Kasia zajmij się mną a ja zajmę się Tobą, oddaj mi to nie trzymaj tego" Oddałam....

Za takie pary regularnie modlę się dziesiątkę co wtorek. Pozdrawiam serdecznie!

Szczęść Boże🖐🏼 Słucham historię potłuczoną siedząc w akademiku, trochę nie wiedząc "a co dalej?". No bo w końcu przyjechałem na pierwszy rok, i to w ogóle z innego kraju, którym jest w moim przypadku Białoruś. Na razie nikogo nie wiem w Warszawie, bo tu właśnie zaczynam studia. Ale mam nadzieję, że znajdę dobrych ludzi i przyjaciół, z którymi łatwiej będzie pokonać trudności. Ale wiem jedno: z Panem Bogiem wszystko się da, jeżeli Jemu się zaufa. I siedząc właśnie w tej niepewności i niewiedzy, jestem pewny, że On jest blisko, jako jedyny najlepszy przyjaciel.

A ja właśnie siedzę w łazience na podłodze. Jedno oko mam na dwójkę starszaków wariujących w wannie i notorycznie mnie zalewających chłodną już nieco wodą. Drugie oko i jedna ręka zajęte są bobasem leżącym w bujaki i żywo komentującym niespodziewany deszcz. A jedno ucho słucha Ojca...Drugie musi być czujne na zaistniałą w łazience sytuację

Wow... Ewa, Twoja historia bez zwieńczenia jest najlepsza, bo dotyczy każdej/każdego z nas. Myślę, że większość spotyka głucha cisza ze strony Boga w ważnych kwestiach życiowych. Łzy lecą, próbujesz prośbą, groźbą, obrażaniem się, potem znowu łzy i przepraszanie... Przytulam Cię mocno. Męża ani dziecka nie posiadam, ale niewysłuchane prośby a i owszem. Trzymaj się Dziewczyno!

Ewa będzie wszystko dobrze. My po 15 latach małżeństwa i odmówieniu nowenny pompejańskiej z Ojcem Adamem doczekaliśmy się córeczki. Wszystko w rękach naszego kochanego Boga. Oddaje modlitwę za Was Panu

A ja słucham Ojca zajadając się pysznm ciastem które zostało po wczorajszym świętowaniu 50 rocznicy ślubu moich rodziców ♥️ Moi rodzice wytrwali ze sobą pół wieku! Choć nie było łatwo mojej mamie, oj nie! Ale z Bóg bardzo ja wspierał! Ja jestem z mężem 11 lat po ślubie i zawsze sobie powtarzałam że ja nie będę się tak poświęcać.... I robię dokładnie to samo, może mamy inne trudności niż moji rodzice, ale już wiem że z Bogiem zawsze jest nadzieja i zawsze warto! Moc Błogosławieństwa dla Rodziców na kolejne lata!

Słucham podkastu na nocnej zmianie w pracy,historia Pani Ewy jest bardzo poruszająca i potrzebna, Pani stara się o dziecko, mój przypadek jest podobny chciałabym bardzo mieć dziecko pragne je, ale póki co nie mam z kim mieć dziecka nie trafiłam na odpowiedniego mężczyznę i myślę że nie znajdę a mam już swoje lata czuje się beznadziejnie i bezradnie, trzymam kciuki za powodzenie dla wszystkich pragnących

Niesamowite, jak Bóg potrafi przemawiać. Słucham tej serii od samego początku. Dziś postanowiłam włączyć sobie odcinek i wziąć kąpiel. To był ciężki dzień, a właściwie tydzień. W tamten weekend miałam załamanie i to takie konkretne, a dziś słucham historii tak bardzo podobnej do mojej. Z Mężem staramy się o dzieciątko ponad 1,5 roku, a od 7 miesięcy jesteśmy pod kontrolą lekarza. Tydzień temu usłyszałam kolejna rzecz, która stoi na przeszkodzie w spełnieniu naszego pragnienia, tyle badań leków i znowu kolejna sprawa.. . Byłam twarda bardzo długo. Ale tak jak w tej historii.. Każdy miesiąc jest pełen rozczarowania i każdy kolejny jest coraz trudniejszy. Ale wypłakałam się za te wszystkie miesiące, poszłam do spowiedzi (nie to że to po jakimś długim czasie czy coś, chodzę raz/dwa w miesiącu i akurat to był ten czas) i przyszło oczyszczenie. Za bardzo skupiałam się na tym pragnieniu, niby ufałam ale co chwilę sprawdzałam czy to już, obserwowałam się jak oszalała, czy mam jakieś objawy. Miałam. Ale ostatecznie nie oznaczały one ciąży (chyba że ciąże urojoną). A w tym tygodniu było też czytanie mówiące o tym, że wszystko ma swój czas. My również zawierzyliśmy nas, nasze pragnienie Matce Bożej i ufamy ze wszystko ma swój czas 😇 dziękuję za tę historię i powierzam w modlitwie + Jezu ufam Tobie

Pozdrawiam Ojca Adama i wszystkich słuchających. Niech Bóg błogosławi wszystkim!

Słucham, ogarniam kuchnię, zmywarkę i rozwieszam uprane pieluchy naszego najmłodszego dzieciątka. Dziękuję Bogu za nasze trzy skarby Piotra, Olivię i Adasia i za dar płodności. Będę się modlić za wszystkie pary które czekają na poczęcie, adopcję, oddanie siebie dla drugiej małej niewinnej istoty.

Mamą się jest, bo się kocha. Pozdrawiam i dziękuję-Mama adopcyjna i biologiczna. Pozdrawiam. Kiedyś opowiem o mojej, tak podobnej i tak szczęśliwej historii. Niech Ojca Bóg błogosławi. Bóg zapłać.

Ojcze te historie są najlepsze i nigdzie się nie wybieramy... bedziemy Cię słuchać👂nawet w nieskończoność💟 ♾➿♾➿♾➿♾➿♾➿♾➿♾➿♾

Ojcze Adamie, dziękuję... Właśnie odkryłam, że jestem niewolnikiem pragnienia. Dokładnie takiego samego jak Ewa. Kiedy już byłam pogodzona z faktem, że nigdy nie będę miała dziecka stało się... Zaszłam w ciążę, którą nieśmiało, ale jednak, cieszyłam się przez 2 tygodnie. Potem dramat - nie ma serduszka, nie ma niczego. Samoistnego poronienia też nie ma. Szpital, tabletki i czekanie... Wokół słychać KTG, a ja w rozpaczy... Tabletki nie zadziałały - zabieg i do domu. W domu ludzie, a ja sama - pusta. I tak minęło półtora roku. Ja nadal pusta i co miesiąc w żałobie - kolejny test, bo lekarz powiedział, że nie widzi przeciwskazań skoro raz się udało, kolejna miesiączka i tydzień rozpaczy i złości. Nawet sama już nie wiem na co się złoszczę. Może na siebie? Bo na Boga nie mam odwagi? A może jednak na Boga, tylko nie umiem się do tego przyznać... Jakiś czas temu stwierdziłam, że już nie chcę, ale czy to prawda? Chyba nie, bo co miesiąc nadal rozpacz - cicha, żeby nikt nie widział i nie wiedział... Najgorsze jest to, że czasami ta złość ze mnie wychodzi w dziwnych, nieoczekiwanych momentach i zupełnie nie w temacie. Nie umiem tego opanować i coraz bardziej mi z tym źle. Znam teorię - wiem, co powinnam, a czego nie, wiem że powinnam oddać się Bogu - ale nie umiem, po prostu nie umiem żyć jak kiedyś.

... jadę autem...i słucham...moja przyjaciółka...((znamy się kilkanaście lat, jest w wieku moich dzieci, moja znajoma, która wychowala sie w domu dziecka...)) zadzwoniła do mnie i powiedziała, że nie ma gdzie sie podziać, ze nie ma gdzie dziś spać...z dnia na dzien została osobą bezdomną... zgarnę ją do siebie i spróbujemy jakoś rozwiązać problem...

Zakutana w polarowy koc niczym burrito, w morzu zmiętych chusteczek higienicznych lekko nie w formie, dojadam placek ze śliwkami w towarzystwie herbaty z cytryną i miodem ... z jesienną chorobą ciała sobie muszę radzić sama, z bolączkami duszy - Ojciec Niebieski przez Ojca Adama pomagają mi się zmagać na codzień i od święta :) Bóg zapłać!

Składam czyste pranie i słucham i pomimo (a może właśnie dlatego że) mam dwoje, dorosłych już zresztą, dzieci to też mi łzy lecą. I może nie na temat ale przypomniało mi się jak wieeeeele lat temu szwagierka będąc w ciąży z drugim dzieckiem powiedziała „ jak tak kocham te moją Marysię (starsza córka) że nie wiem jak ja podzielę tę miłość na dwoje dzieci” Cóż odpowiedziałam tylko że miłości nie trzeba dzielić bo ją da się tylko mnożyć. Pozdrawiam cieplutko

Jesteś super gościem 😜trzymaj tak dalej!Dziękuje Ci ✨❤️przez Twój kanał langustynka mój chłopak z ateisty znalazł Boga w sercu i otwiera się. Zawsze był zimny jak lód. A teraz to plaże mamy 😆 dziękuje Tobie i naszemu OJCU ❤️dziękuje jeszcze raz❤️

Droga Ewo, opowiem ci w skrócie dwie historie. Żyje we Francji gdzie medycyna prawie na wszystko pozwala i znam pewne małżeństwo które z rozpaczy wszystkiego próbowało. Na końcu zrozumieli że jest to nie tylko bardzo dla nich nieprzyjemne ale i nie etyczne mówiąc krótko wbrew woli Bożej która, pragnie tylko i wyłącznie naszego szczęścia. Przeżyli bardzo ciężkie chwilę i postanowili poprosić o pomoc w inny sposób. Zorganizowali grupę modlitewna dla związków cierpiących z takich powodów i nie tylko. Przez 2 lata modliliśmy się za nich i rezultat, mają obecnie 2 wspaniałych dzieci. Druga historia jest też wzruszająca gdyż chodzi o bezpłodne małżeństwo które postanowiło pojechać do Polski, jeden z rzadkich krajów gdzie można zaadoptować rodzeństwa. Mają obecnie 3 dzieci którym daja miłość i wszystko to co rodzice mogą dzieciom dać. Dzieci te były w bardzo złym stanie zdrowotnym. Można powiedzieć że im prawie życie uratowali. Było to już dawno, w czasach komunizmu. Te dzieci obecnie są dorosłymi ludźmi i kochają ich rodziców tak samo à może i więcej niż niektóre biologiczne dzieci. Ojciec Adam ma rację! Można być płodnym w różny sposób, nie koniecznie tak jak to sobie wyobrażamy. Życzę wam dużo odwagi i szczęścia. Pozdrawiam

Właśnie piję kawę i słucham historii. Od początku do ostatniego słowa. Uwielbiam te historie. Lubię słuchać o ludziach i Bogu w ich życiu. Chciałabym, żeby Pan Bóg pokazał ojcu ile życia w nas wlewa swoim gadaniem. Dzięki ojcu uwierzyłam, że Bóg mnie kocha, bo kocha mnie pomimo wszystko i zna moje serce właśnie On i tylko On. Mam nadzieję, że ten cykl będzie trwał do końca świata. Bóg zapłać ojcze Adamie za życie z Bogiem.

Ewa jesteście wspaniali, jesteście kochani, wszyscy będziemy Was polecać. Bądźmy dla siebie życzliwi, dobrzy. ❤️

Bardzo polubiłam potłuczone historie 💛 Nareszcie natrafiłam w sieci na coś wartościowego! W dobie tego całego hejtu, przekleństw słyszanych i widzianych w TV, na portalach informacyjnych, mediach społecznościowych...., te cudowne historie koją moje negatywne emocje (które odbieram z otoczenia). Dziękuję za te wszystkie świadectwa 🤗. Dziś słucham historii piekąc placek z czarną porzeczką (strasznie kwaśna jest). Pomyślałam, że taki placek to by pewnie Ojcu smakował 😋.

Drogie Kobiety i Mężczyźni,mam obok siebie kogoś za ścianą,kto ma tak samo jak Wy.Ja się modlilam z tą dziewczyną o dziecko dla niej i jest ale... z adopcji.Ja miałam prośbę do Boga abym mogła adoptować jakąś dziecinę ze świata.Dostaliśmy dziewczynkę dla tej osoby.Jesteśmy rodziną a mój syn traktuje ja jak siostrę.Kiedyś mi powiedziała,ze mnie też kocha jak swoją mamę.Zrobiło mi się ciepło i dziękowałam Bogu,ze przyszła do nas za ścianę domu.My ja uczymy się modlić i śpiewać piosenki religijne.Bierzcie dzieci z domów dziecka bo one potrzebują najbardziej miłości.Z Panem Bogiem.

Historia Ewy to jedna z najpiękniejszych. Tak mocno przebija przez nią pragnienie dziecka i wiara w Boga.

Witajcie, już się nie mogłam doczekać. Zbieram kasztany, i słucham. Muszę zrobić dla mamy nalewkę, bo ponoć kasztany świetnie pomagają na stawy. Oczywiście nalewka do wcierania, nie picia. Chociaż, kto wie może też by pomogła. 🤣🤣. Ojcze nie kończ tej serii, nigdyyyyy! Jest przecudowna. Pozdrawiam gorąco ❤️❤️❤️❤️

Ja slucham z mama jak jedziemy do domu po kosciele, a czasami sam jak mam trudne rano i jade do pracy jako sheriff. Dzienkuje za te podcasty, niewiem czy ksiadz nawet wie jak bardzo one pomagaja ludziom. Pozdrowiena z usa ps team policja 💯

Witam ojcze Adamie. Ja trochę z innej beczki ale przypomniałem sobie, że kiedyś słuchałem "historii potłuczonych" w samolocie kiedy wracałem ze swoich pierwszych wczasów samolotem z Grecji. Lot do był okropny, bujało, trzęsło, stres bo to pierwszy raz. Doleciałem, ale już wracać do domu chciałem promem. Podczas wakacji, przeglądając prasę natrafiałem na artykuły o zderzeniu samolotow, to na film na którym skrzydła samolotu tańczyły "węgorza". To potęgowało stres. No nadszedł dzień powrotu do Polski. No i dostałem fotel przy którym widziałem całe skrzydło. No fatum jakieś. No ale nic, zakładam słuchawki z i lecę w akompaniamecie historii potłuczonej. I jakoś lżej, bo słyszę z Twoich ust, że Bóg czasem chce nas przygotować i to my się boimy niepotrzebnie. Skrzydło tańczyło w powietrzu ale już strach mniejszy bo widziałem filmik na którym się to dzieje i samolot działał nadal. Ja skończyłem podcast, wylądowałem, podziękowałem Bogu za lot i za ojca Adama co dodaje otuchy i dodaje odwagi. Pozdrawiam.

Dziś bardzo nietypowo Siedzę przed szpitalem i czekam na Kasie, która poszła z mamą na izbę przyjęć, (ma mieć zabieg usunięcia kostniaka) Myślę że wsztsko się uda, proszę o modlitwę za nią 😍 żeby nie brakło siły 💪 Jest piękna ciepła ale wietrzna niedziela 😍 Dziękuję za kolejną historie ♥ ♥

Kilkanaście lat temu tak samo jak Ewa pragnęłam przede wszystkim pełnej rodzimy. Nie mam jej. Kiedyś mądry ksiądz powiedział mi, że może Bóg chce, abym była matką w inny sposób... Miał rację. Jest tyle możliwości kochania i opiekowania się... Mam wymarzony do tego zawód, poza tym wspieram dzieło adopcji na odległość itd. Nie mam do Boga żalu. Wiem, że moje życie jest takie, jak On chciał, by było.

Ewa, niech Bóg Wam błogosławi ❤

Historii potłuczonych słucham od jakiegoś czasu, ale muszę przyznać, że właśnie ta najbardziej mnie poruszyła, może dlatego, że moi rodzice są też po podobnych przejściach związanych z drogą do rodzicielstwa, może dlatego że jestem położną która siłą rzeczy w zawodzie styka się z problemem. Drogę tę znam tylko z opowieści ale myślę, że moja mama miała bardzo wiele podobnych myśli w sobie. Rodzice praktycznie od razu po ślubie planowali powiększenie rodziny, byli młodymi ludźmi po 20tce, reszta rodziny się rozrastała więc oni tak samo pragnęli aby u nich w domu pojawiło się dziecko. Okazało się, że nie będzie im to dane od razu. Po długich latach leczenia, próbach in vitro (rodzice są praktykującymi katolikami, ale nie chcieli nie spróbować wszystkiego), nieumiejętnością zaakceptowania stanu rzeczy, mama spotkała w sanatorium siostrę zakonną, która po poznaniu jej historii powiedziała po prostu, że widocznie plan Boga dla nich jest inny. Minęło trochę czasu, rodzice "wyluzowali", zaczęło do nich dochodzić, że może nie będzie im dane mieć biologicznego dziecka. Po pewnym czasie mama ni stąd ni zowąd stwierdziła, że spróbuje zawalczyć ostatni raz, złożyła papiery do ośrodka adopcyjnego. Nie minął miesiąc, jak dostała wiadomość, że jest sobie na świecie ktoś kto bardzo potrzebuje rodziców- tą osobą byłam ja, zaledwie 3-miesięczny bobas :). No a następnego dnia byłam już w domu :) I tak po prawie 10 latach starań moi rodzice zostali moimi rodzicami. Bardzo ich kocham, są najlepszymi ludźmi jakich znam. Niektórzy jak patrzą na nasze wspólne zdjęcie mówią, że jestem podobna do Mamy :) Ja zwykle uśmiecham się pod nosem i przytakuję :P Mama mówi, że położne które zajmowały się mną przez ten okres powiedziały, że urodziłam się w czepku i coś w tym chyba jest bo nie mogłam trafić lepiej jeśli chodzi o rodziców no i chyba zainspirowałam się pobytem w szpitalu bo od dwóch lat sama ten czepek położnej noszę :) Dziś mogę tylko dziękować Bogu za to, że tak pokierował życiem moim i moich rodziców, że mieliśmy szansę się spotkać i stworzyć rodzinę. Ewo trzymam kciuki za Was !!!

Witam 🙂 Ja zawsze słucham historie przygotowując się do snu, jeśli nie wysłucham ich do końca-jak zasnę-to przesłuchuje je następnego ranka. Zawsze te historie dają mi nową myśl, nową rzeczy która odkrywam w sobie żeby stawać się dobra. Pozdrawiam serdecznie

Droga Ewo też kiedyś wyzywałam do Boga, byłam taka egoistka😪. Myślałam że modlę się chodzę do Niego to mnie wysłucha. Tak się nie stało. Wściekała się krzyczałam przestałam chodzić do kościoła. Wtedy tego nie wiedziałam jak Pan patrzy inaczej🙏🙏🙏❤️❤️❤️. Ojcze Adamie uwielbiam ten czas z Tobą i słowem Bożym. Boże błogosław swojemu kaplanowi 🙏🙏🙏❤️❤️❤️❤️

Wczoraj przesluchałam wszystkie historie na Spotify. Nie spałam całą noc i wylałam litry łez. Wiele pytań, bez odpowiedzi, radość, przemieszana z okropnym smutkiem. Dlaczego tak we mnie wszystko wibruje, przez nie? Pan Bóg pokazuje mi wszystkie rany. Otwiera je, mam nadzieję że oczyszcza. Pokazuje mi cały gnoj, w którym się topię. Teraz jak to piszę, też ryczę.

Już raz o tym pisałem, ale w związku z tematem zachęcam Ewę i innych w podobnej sytuacji do zainteresowania się pieczą zastępczą. Wiele dzieci nie ma odpowiedzialnych rodziców. Piecza zastępcza zajmuje się dziećmi odebranymi rodzicom biologicznym, o nieuregulowanej sytuacji opiekuńczo-prawnej, ale po jej uregulowaniu można je adoptować. Okres w którym się to odbywa jest świetnym czasem do wzajemnego poznania i upewnienia się co do swoich zamiarów. Nastawienie od razu na adopcję powoduje, że dziecko traci czasem nawet kilka lat na pobyt w takim środowisku pośrednim, pomiędzy rodziną biologiczna , a adopcyjną.

Ewo. Adopcja jest cudowna sprawą. Sami jesteśmy rodzicami adopcyjnymi i wokół siebie mamy dużo podobnych rodzin. Mojej urodzonej serduszkiem córce, kiedy ktoś jej z tego powodu dokucza, zawsze tłumaczę se w pewnym sensie Pan Jezus tu na ziemii też był adoptowany. Józef nie był przecież biologicznym ziemskim ojcem. W naszym ziemskim rozumieniu adoptował syna i bardzo go kochał. Takie adoptowane serduszko bardzo kocha. Modlę się za wasze poszukiwania Waszego małego serduszka.

Jestem ojcem 27 letniej obecnie wspaniałej dziewczyny, każdego dnia cieszę się, że ona jest. Zbyt mało dziękuję za to Bogu, ten podcast mi to uświadomił. Dziękuję Adamowi.

Słucham wzruszona tej historii w pracy, sprzątam zawodowo.Droga Ewo, dla Boga nie ma nic niemożliwego, moi bliscy znajomi starali się ponad 10 lat o dziecko, nie było szans, zaadoptowali dwoje dzieci..I proszę sobie wyobrazić, że znajoma zaszła w ciążę i urodziła syna..I cieszą się teraz z 3 dzieci.👍Nadzieję zawsze trzeba mieć 😘😇.Pozdrawiam Ojca Adama, Bóg zapłać za wszystkie konferencje,które słucham od dawna. I was moi drodzy Langustowicze serdecznie pozdrawiam i dobrego startu tygodnia życzę. Pozdrowienia z Niemiec. 😊

Droga Ewuniu ... „niech bedzie Twoja a nie moja wola Panie” ... ośmielam sie tak napisać bo sama przechodziłam podobne rozterki jak Ty. W wieku 19 lat w wyniku choroby nowotworowej straciłam bezpowrotnie szanse na bycie mamą biologiczną ! Żałoba i przepracowanie straty jednak trwało bardzo krótko gdyż wiadomym jest, że Tatuś z trudnych doświadczeń potrafi zrobić piękne i WIELKIE rzeczy. I ZROBIŁ. Taki był Jego plan od samego początku na nas. Wystarczy poddać sie Jego woli, zaufać... TAK wlasnie miało być. Dzis jestem przeszczesliwą mamą cudownej, najlepszej DWÓJKI MOICH DZIECI ❤️ Bo choc nie nosiłam Ich w swym brzuszku, to zrodziłam Je z serduszka ❤️❤️❤️ i wiem, że Dzieki doświadczeniom z przeszłości jestem lepsza mamą i mówiąc z pełna odpowiedzialnością bardziej cenię macierzyństwo, bardziej kocham !!! Powiem więcej, moje serce jest tak obszerne, ma w sobie takie pokłady miłości, że myśli o stworzeniu rodziny zastępczej 🥰 Ewuniu, nie trać wiary!!! Zaakceptuj, zaufaj i ... oczekuj ☝️ A w miedzy czasie polecam lekturę: Dziecko z chmur i Dzieci z chmur 🕊 MAMA ADOPCYJNA 🌈

Jesteśmy w bardzo podobnej sytuacji. Słuchając Twojej historii, ryczałam jak bóbr, bo z jednej strony bardzo dobrze rozumiem Twój comiesięczny ból, a z drugiej ja się jeszcze łudzę, że oszukamy medycynę i cały świat. Czuję, że inaczej nie dam rady i bardzo boję się momentu, kiedy złudzenia mnie opuszczą, bo jeśli nie będę mamą, to nie wiem kim miałabym być. Modlę się za Ciebie Ewo z całego serca ♥️

Słucham po bardzo smętnym dniu i kąpaniu (och jaka ulga po grzybobraniu - poczuć się czystą). W łóżeczku z moim ukochanym psiakiem. Psiakiem, który jest dla mnie jak członek rodziny. On chrapie mi, a ja czuję że mam duże szczęście, mając go.

Słucham historii Ewy zalana łzami. Mam piateczkę dzieci i Bóg jeden wie jaka trudna była moja droga. Teraz patrzę na uśmiech mojej najmłodszej córki, przygotowujemy obiad a ona jest senna i kolejny raz dostaję dowód nas to, jak Bóg mnie kocha. Mam nadzieję, że Ewa i jej mąż będą szczęśliwi bez względu na wszystko, bo choć Ona nie może narazie przytulić do serca swojego dziecka to jest dzieckiem, które Ojciec nieustannie przytula.

Słucham już po raz kolejny na spacerze. Serie odkryłam dopiero niedawno i tak od kilkunastu dni codziennie wieczorem towarzyszy mi jedna potłuczona historia. Spotykani przez mnie wieczorni spacerowicze z mojej wioski są od pewnego czasu świadkami mojego płaczu lub nagłych wybuchów śmiechu:) Dziękuję bardzo za te Historie! Bardzo! Teraz jak już nadrobiłam wszystkie, czekam z utęsknieniem na kolejną. Dzięki wszystkim pięknym ludziom, którzy dzielą się swoimi Opowieściami i Ojcu za świetny pomysł. W ogóle piękny ma ojciec głos😊

Słucham tego wieczorem już przed snem i wspominam równe 8 lat temu, kiedy urodziłam dzieciątko za wcześnie (w 5 miesiącu). Walczyłam o utrzymanie ciąży prawie kosztem swojego życia, ale nie udało się i od razu po porodzie Ta Kruszynka znalazła się w domu najlepszego Taty. Wróciłam sama do domu... Historia zbyt długa i skomplikowana... Wiem jednak, że Bóg wie, co robi...

Słuchałam tuląc córeczkę w ramionach do snu. Jestem zmęczona i jeszcze bardziej wdzięczna za dar macierzyństwa.

Dziekuje Adamie i Ewo za ta historie jakze ja lubie ich sluchac pasuja one jak piesc do oka i czasem sa bolesne poniewaz mialy juz miejsce w moim zyciu. W tej chwili widze je troche inaczej i latwiej sie z tym wszystim pogodzic.Jestem ojcem doroslego syna i doroslej corki z wieloma przejsciami zdrowotnymi tez nie moglem sie z tym pogodzic i mocno sie z Panem Bogiem klucilem dlaczego znowu moje kochane dzieci to spotyka. Pelnego cudu jeszcze nie bylo ,nadeszlo natomiast wyzwolenie i ufnosc w Pana, dziekuje za piekny dar Ojcostwa i kazda chwile z moimi dziecmi nawet tymi bolesnymi.Dziekuje Ewo za piekne slowa, z Panem Bogiem 🤗🙏🖐❤

Dziękuję za modlitwę za tych wszystkich , którzy starają się o dziecko ... Mam wrażenie, że Kościół mało się modli za takie małżeństwa... Ewo , Twoja historia - to moja historia... My odpuściliśmy leczenie i od 10 lat po 15 latach oczekiwania jesteśmy rodzicami - są jeszcze inne rozwiązania - adopcja ? Dlaczego nie ? Dla nas Pan Bóg wybrał taką drogę i jesteśmy mu bardzo wdzięczni... Pozdrawiam wszystkich !

Utożsamiam się z historią Ewy bo sama jestem w tej samej sytuacji ❤️

Wszystko jest mozliwe,bardzo mnie wzruszyla historie OJ Remigrusza Reclawa ,ktory swoje imie zawdziecza sanktuarium ,do ktorego sie udali jego rodzice ,aby prosic o cud,ktorego owocem jest on - wspanialy ksiadz ,zakonnik kierujacy wspolnota wLodzi Mocni w Duchu , moze I wasze dziecko ,jest takim w planach Pana

Dziękuję Ci Ewo za Twoja historię, dziękuję Ci Ojcze, że ją przeczytałeś. Historia dotyczy wielu kobiet, mnie również. Odsłuchanie jej dokonało we mnie jak by oczyszczenia. Płakałam słuchając ją, ale teraz jest mi lżej. Bóg zapłać za modlitwę ❤️

Dziękuję Ojcze za kolejną historię, która dodaje otuchy. Kilka tygodni temu słuchałam historii o Marzenie. Wtedy płakałam jak bóbr, przypominając sobie nasze 3 straty. Tym razem kiedy słucham jest we mnie spokój. Czuję że jestem w tym samym momencie co Ewa. Od krzyku i buntu po spokój i zaufanie. Po ludzku zrobiliśmy już wszystko co mogliśmy, resztę naszej drogi zawierzamy Bogu...

Pomyslalam, każdy ma swoją historię ,ale wysłuchać i usłyszeć to coś znacznie więcej. Dobra lekcja Ojcze Adasiu.Szczęść Boże

Ewa, tulę Was mocno! 🤗🤗 Bądźcie błogosławionymi dawcami Życia!

Płaczę jak bóbr, a nie mogę bo weszłam właśnie do pracy. Wzruszenie, współodczuwanie ale i pewność że Pan wie co robi. To jakby moja historia lecz bez krzyku na Pana Boga, z zupełnie innym zakończeniem i to wcale nie z urodzeniem dziecka się wiąże. Ewo zmobilizowałaś mnie chyba do napisania swojej życiowej historii bo wiem ile małżeństw ma te problemy i jak różnie się to kończy. Życzę Wam przyjęcia każdego daru od Boga i bycia z tym szczęśliwym.

A ja słucham tych pięknych historii na raty. Wpierw, kiedy gasną światła, gdy cała rodzinka słodko śpi po kolejnym darowanym przez Pana Boga dniu, głos Ojca utula mnie jako ostatnią do snu. Zasypiam, zasłuchana w treść tych niezwykłych historii. A potem w ciszy wschodzącego dnia, gdy moje najmłodsze dzieciątko budzi się do karmienia, słucham niedokończonych historii potłuczonych. Dziś wzruszam się, modlę razem z Ojcem o potomstwo dla tych, którzy tego pragną, dziękując Bogu za dar macierzyństwa: za Miłoszka, Helenkę i Tobiaszka. Pozdrawiam i błogosławię.

O łaskę rodzicielstwa, o łaskę przyjęcia woli Bożej 💞🙏

Chyba uzależniłam się od Historii potłuczonych 😆

Tak sam kojarzę rodzinę, która z medycznego punktu widzenia nie może mieć dzieci a ma 5, kojarzę też taką, która poszła w adopcje i Bóg ich obdarzył potem własnymi.

Szczęść Boże! Słucham Ojca w pracy, akurat miałam moment, że robiłam rzeczy nie wymagające myślenia, a że miałam zaległości z Historiami Potłuczonymi to uznałam, że posłucham podcastu. Nie spodziewałam się że po przesłuchaniu paru pod rząd podcastów porycze się w pracy... Bo okazuje się że historia o Ewie jest bardzo podobna do mojej. Dziękuję za nią i za modlitwę. Aktualnie staramy się z mężem o adopcję, ale jest to jak droga przez mękę, pełna inwigilacja. Mam nadzieję, że kiedyś będę dobrze wspominać ten okres wychowując już własne śliczne dzieciątko, choć nie rodzone :) ściskam i pozdrawiam.

Słuchaliśmy z mężem, kiedy go masowałam (ma problemy z kręgosłupem). Nie wiem jak On, bo leżał z głową w dół, ale mnie leciały łzy, kiedy słuchałam historii Ewy. Bo jej historia jest i nasza... W każdym razie też borykamy się z niepłodnością. Kiedy to piszę, znowu jest szansa, ale wolę się nie łudzić. Leżeliśmy potem przytuleni i wdzięczni za modlitwę - także i za nas ❤️

To uczucie, kiedy po wysłuchaniu historii uświadamiasz sobie co znaczy imię Ewa.

Przykre bardzo, szczególnie jak temat dotyczy osób wśród których się człowiek obraca na codzień. To będzie moja dodatkowa intencja podczas różańca z Ojcami w październiku 🙏❤, to jedyne i najważniejsze co można dać drugiemu .....modlitwa.

Ojcze, a my słuchamy z Narzeczonym. Siedzimy przytelni na kanapie i czekamy, co Pan Bóg dzisiaj dla nas przygotował przez Twoje czytanie kolejnej potłuczonej historii. Sami mamy takich sporo w swoim życiu "osobno", a i to jak się spotkaliśmy i pokochaliśmy to też niezła historia, i nikt oprócz Pana Boga by takiej nie wyreżyserował. Gdy posłuchamy, wrócimy do niełatwego życia w naszych rodzinnych domach. Ale mamy Boga i mamy siebie. Chcemy z Nim i dobrymi ludźmi, których nam daje, pokonywać trudności, wierzymy, że On zawsze wie, co robi. Nakrzyczeliśmy się na Niego i napłakaliśmy, ale wtedy On przyprowadził nas do siebie. I teraz już razem, nawet gdy akurat nie możemy się przytulić, wspieramy się myślą i przytulamy razem do Niego. Pozdrawiamy Ojcze i dziękujemy, że jesteś!

A ja słucham historii o Ewie, dyndając się na huśtawce w ciszy i spokoju ogrodu... Moje patrzałki nie wytrzymały... przeciekają i kapią...takie jakieś chyba wybrakowane, bo często się im to zdarza... Ja mam to szczęście bo mam jedno dzieciątko...ale miała być (conajmniej) piątka 🖐 - marzenia 🆚 rzeczywistość 0:1 ...i łatwo nie jest, a wiem, że inni mają jeszcze gorzej... Ewka gorące modlitwy popłyną dzisiaj, jestem pewna, że nie tylko ode mnie...🙏 Pięknego berbecia Wam życzę...jeśli Pan Bóg tak chce to będziecie Mamą i Tatą ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

O pierwsze dziecko staraliśmy się 1,5 roku, podobnie o drugie. Jak się później okazało obydwoje pojawili się w najlepszym życiowo dla nas momencie, praca, finanse, mieszkanie, wszystko się pięknie poukładalo 😊 teraz czekamy na trzecie, które okazało się totalnym zaskoczeniem, ale już wiemy, że skoro Pan Bóg nam je teraz dał, to znaczy, że to najlepszy czas i nie możemy się doczekać, prosimy o modlitwę za naszą cała bandę ❤

Siedzę i ryczę jak bóbr. Nie jestem w stanie się teraz modlić. Na pewno jak się wyryczą, to się pomodlę. Pozdrawiam Cię Kochany Adasiu i Ciebie Kochana Ewo wraz z Mężem. Ściskam, Całuję.

Piękna opowieść. Pewnie że się pomyślę za tych małżonków, żeby spełniły się Ich marzenia. Mam dwoje dzieci, mające już rodziny: mam 9ro wnucząt i to jest piękne! Z Panem Bogiem!

Bez Twego " gadania" od rana ( kazanko do okienka) potem kolejnego ( mocno stronniczego 😊) no i na wieczor ( historii potłuczonych) dla mnie nie byłoby NIEDZIELI 😍oczywiscie Eucharystia o 12 z klasztoru w Łodzi i wspomnienie kazań z ojcem Tomaszem 🤔 jak ja bez WAS żyłam ponad 70 lat..... wie tylko BÓG 🙏 podcast każdy pisany, cztany i komentowany SERCEM 💝błogosławionej nocy WSZYSTKIM 💖😇👼

Tak jak Ewa staraliśmy się z mężem o dziecko, 2 lata walki przez wszystkie etapy.poza in vitro. Ciągle kłody pod nogi, zabiegi ginekologiczne, po 3 inseminacji kolejny znak od Pzna, by nie robić nic więcej, ale i mąż i mamz radzili, by jeszcze raz spróbować i stało się, udało się, niestety nir do końca. Okazało się, że hormon mówiacy o ciąży rośnie, ale nie można zlokalizować zarodka...Dopiero w trzkcie zabiego okazało się, że zarodek umiejscowił się w ścianie brzusznrj z nie w macicy, nie miał szzns rozdoju, musiano go usunąć. Po zabiegu okazało się, że zarodfk jeszcze żyje i muzzę dostać chemię, by go zniszczyć. Wtedy coś we mnie pękło. W łaziencd szpitalnej krzyczałam, wykrzyczałam Panu Bogu cały mój żal, gniew na Niego. Że przecież ja chcę rodziny, dziecka, tak jak On nakazuje, a zamian daje mk tyle cierpienia, co m-c żałoba po kolejnen stracie nadzieii... I wieczorem usłyszałam zdanie w mojej głowie " zz uszy Cię z tego wyciągam" Zrozumiałam, że to ja chciałam po swojemu, po ludzku spełnić jakieś pragnienia, a On ma inne plany wobec mnie...

Dobry wieczór-dziękuję za ciekawe historie -Maryjo blogosław wszystkim rodzica którzy chcą mieć potomstwo -niech nie tracą nadzieji.-wiara i ufnosć czynią cuda -milego wieczoru zycze.-pozdtawiam czekam na nastepne spotkanie.😘🙂🍁

Jest niedzielny wieczór, słucham historii Ewy i tak sobie myślę, że to moja historia. Choć my staramy się zdecydowanie krócej, doskonale rozumiem, co czuje Ewa. Dziękuję za modlitwę w naszej intencji. I proszę o więcej. Kasia

Ewuś bardzo mnie poruszyła Wasza historia 💗💗💗 Modlę się za Was. Ewuś jesteś piękna. 💕

To jest tak że jesteśmy Świątynią dla Nowego Życia. I to nie chodzi tylko o ciało. Jak można wychować dziecko w Wierze jeśli nie doświadczy się Łaski. A może być ona trudna do pojęcia... Odwagi Ducha. Również dla mnie. Chociaż nie mam męża to nie tracę nadziei że gdzieś ktoś jest mi pisany. Będziemy gotowi to będzie czas dla Nas. Bóg zapłać za tą dzisiejszą historie. I dla Ewy i dla Ojca :) Intencję biorę. Ps koleżanka mojej mamy po adopcji urodziła jeszcze 2 dzieci. To się nazywa Błogosławieństwo.

Modlę się za rodziny które czekają na potomstwo Jezu Ty zatroszcz się o wszystko Amen

Niesamowita historia Niedawno sama miałam takie zdarzenie w którym nie uczestniczyłam bezpośrednio ale aktualnie pracuje w hospicjum dziecięcym... Przychodzą do nas różne osoby z różnymi tragediami życiowymi... Ostatnio dołączyła do nas wolontariuszka... Jestem pielęgniarka i nie ukrywam też mam swoje osobiste problemy, z którym walczę od wielu lat. Zawierzylam że Pan Bóg ma dla mnie ukryty cel , bo przezylam 4x smierc kliniczna. Postanowiłam ofiarować swoją osobę potrzebującym. Jest mi strasznie ciężko czasami ale wiem że nie jestem sama... Ale wracając do Magdy bo tak ma wolontariuszka na imię jest osoba bardzo dobrze wykształconą i na pozór wesoła i silną osobowością. Nie zawsze to jest dobrze odbierane przez innych...np. moje koleżanki z hospicjum. Pewnego razu usłyszałam jej historię jakże podobna do historii Ewy... Przypomniało mi się jaka była moja reakcja. Wysluchajac jej powiedziałam jej podobne a byc moze nie mal identyczne słowa jakie Ty mówiłeś do wszystkich kobiet i mężczyzn którzy pragną swojego potomstwa a nie mogą mieć. Nic się nie dzieje bez przyczyny ona będąc w hospicjum rozjaśni swój cel życiowy. Pokocha sie taka jak jest i znajdzie swoje wewnątrzne powolanie. Ja no cóż mam nadzieję że nadal będę pomagała na ile mi siły pozwolą. Duch Święty pomaga mi zawsze i wiem że i mnie i jej nie opuści. Dziękuję ojcze za wszystko, za czynnie uczesniczenie w spotkaniach z Wami audio i nie tylko... Dajesz nam w rodzinie wiele energii życiowej, której z powodu pedzacego zycia tak bardzo nam brakuje Pozdrawiam, Monika

Słucham tego i myślę bo sam prawdopodobnie jestem bezpłodny

Kocham tę serię.🌞❤

Słucham przestawiając meble.. przekuwam bezsilną samotność w silną:-) dziękuję Ojcze, że jesteś oby Bóg dał nam więcej takich "heretyków" ;-)

Ojcze Adamie słucham Historii Potłuczonych wieczorami, do snu. Pomagają mi przetrwać ciężki czas w moim życiu. Uwięziona w domu przez koronawirusa od 2 tygodni, oddzielona od swoich dzieci, rozpaczliwie szukam ukojenia. To jest wyjątkowy czas w moim życiu. Tęsknota za dziećmi miesza się z radością, że mam przyjaciół, którzy o mnie dbają, dostarczają mi pod drzwi wszystko czego potrzebuję, i rozpaczą, bo mój były mąż właśnie teraz zamiast być z dziećmi spędza czas z kolejną kobietą, którą poznał. Najgorsze już za mną. W końcu zdrowieję. Bóg nade mną czuwa. Znajduję ukojenie w Twoim głosie Ojcze. Dziękuję.

Szczęść Boże Ojcze Adamie ja słucham Cię po pracy ze spuchniętą nogą jak bania czekając na wizytę u lekarza. Pozdrawiam i szczęść Boże

Ewuniu kochana Twoja historia bardzo mnie poruszyła.Poplakalam się jak bóbr.Kochani nie poddawajcie się zaufajcie Panu i jego Miłosierdziu.Obejmuje Was modlitwą. Pozdrawiam serdecznie.

Piękna i trudna historia. Boże daj siłę i spokój wszystkim Małżeństwom z trudnościami.

Mądre, pouczające i uniwersalne dla pragnień wszelakich - dziękuję. Otwieraj Panie nasze oczy, uszy i serca. amen.

Dzisiaj też słucham z Panem Jezusem. Polecę wszystkich co potrzebują Panu Bogu

Szczesc Boze, Ewciu bylam w podobnej sytuacji. Lekarze uznali ze zajscie w ciaze to jak wygranie w Totolotka. Praktycznie zadnych szans nam nie dawali, a ze parenascie lat temu wierzylam co prawda w Boga ale bylam bardzo daleko od Niego,katoliczka tylko na papierku...to zdecydowalismy sie na Invitro. Za pierwszym razem zaszlam w ciaze, bylam szczesliwa ze po 10 latach oczekiwan wkoncu bede miec dziecko.Po urodzeniu 9 miesiecy pozniej zaszlam naturalnie 2 raz w ciaze ,cieszylam sie bardzo: bede miec 2 dziecko. Tlumaczylam sobie ze to nie bezplodnosc, ze to moja psychika blokowala zajscie w ciaze,a lekarze tylko to wykorzystali to zarobienia kasy... Niestety niedlugo po urodzeniu drugiego dziecka ,maz odszedl do innej kobiety.Swiat mi sie zawalil. Nie wiedzialam jak sobie poradzic (rodzina,psycholodzy,przyjeciele nie umieli mi pomoc mimo ze sie starali jak mogli) W koncu zaczelam myslec o Bogu a raczej mialam do niego pretensje...glupia! sama sobie bylam winna! Naszczescie zaczelam sie modlic oczywiscie Bog okazal mi laske,pokazal mi moje bledy,nie moglam zniesc widoku tych grzechow,myslalam ze umre. Teraz kocham Boga ,pytam co mam robic,choc nie jest to proste. Od paru lat nawracam sie i chyba do konca zycia bede sie nawracac.Oddaj to Bogu, on wie co dla ciebie jest najlepe. Blogoslawienstwa Bozego ci zycze😇🤗

Zgadzam się, że to jest piękna historia, a Ewa jest bardzo mądrą kobietą. Pozdrawiam Cię Ewo 🙂

Co niedzielę od rana czekam na historie potłuczone. Właśnie siedzę w pokoju i składam wyschnięte pranie. Relaksuję się podwójnie, słuchając ojca i składając ubrania. Pozdrawiam serdecznie wszystkich słuchaczy ❤️❤️❤️❤️😊

Dziękuję Ojcze Adamie za serdeczną modlitwę. 🙏🕊️❤️🙋‍♀️

Siedzę na kanapie i słucham , mąż smaży grzyby kanie A w drzwiach stanął muj mały olbrzym Maksiu ma 19 lat i łzy mi się zakręciły bo rozumiem Ewę, nasz syn to marzenie wywalczone i uproszone od Boga , jedyne , Boże błogosław Ewie

Ojcze Adaśko. A ja właśnie składam torcik urodzinowy dla mojego taty. Uczę się, dzisiaj eksperyment z kremem kawowym i rafaello. Ostatnio mam bzika na punkcie robienia tortów, ale nie dlatego aby je potem zjadać, ale dlatego, że wystawiam je na licytację, a wygrywający przekazuje kwotę na leczenie i rehabilitację mojego kochanego męża. Wielu dobrych ludzi jest wokół, trzeba tylko pomóc Im pomagać❤A już niedługo, spotkamy się w Rzeszowie, z czego bardzo, bardzo się cieszę. Dziękuję ojcze za to, że jesteś❤