Historie potłuczone [ 

Przez te wszystkie lata choroby taty często czułam osamotnienie, brak zrozumienia, wstyd (pewnie wielu z Was to zna). Dzięki Waszym komentarzom zyskałam bliskość, wsparcie, poczucie wspólnoty w cierpieniu - widzę, ilu z nas lub naszych rodzin ma problemy z psychiką. Wiem, że Bóg zadziałał -wreszcie zyskałam zgodę na chorobę, a potem odejście taty. Mam swój cud czwarty, ale przede wszystkim mam nadzieję, że i Wy poczujcie się mniej samotni w chorobie, we wszystkim, z czym jest Wam trudno. Dziękuję z całego serca i modlę się za naszą Languste!

Proszę o modlitwę za wszystkie osoby, które żyją z osobami chorymi psychicznie i za tych chorych. O cierpliwość, czułość i wytrwałość jak powiedziałeś Ojcze Adamie na koniec podkastu.

Te historie tak bardzo uczą pokory... za dużo energii trace na złość i żal.. a za mało doceniam prostą codzienność. Dziękuje Ewie za te historie!

Pozdrawiam z Tarnowskich Gòr. Buchty to kluski na parze.😃

Ojcze ,zawsze będę pamiętała słowa mojej kochanej sióstry , która zmagała się 20 lat z choroba psychiczną(schizofrenia) Powiedzia któregoś razu kiedy czekaliśmy na korytarzu przychodzi lekarskiej przed gabinetem psychiatrycznym ,...wiesz tak bardzo chciałabym być normalnie chora..."patrzyła wówczas na ludzie wchodzących do innych niż my specjalistów lekarskich To jest naprawdę ogrom cierpienia,i tak ojcze masz rację trzeba pamiętać że to co robią to nie oni ale choroba w nich to czymi Pozdrawiam cieplutko wszystkich langustowiczow Ela

Jejku jak dobrze, że słuchałem historii krojąc cebulę. Rosły facet zapłakany nad cebula nie budzi wielkich sensacji w kuchni. Sądzę, że to uderzającą historia dla wszystkich, którzy stracili rodzica w wyniku przewlekłej choroby. Módlmy się za naszych chorych, słabych, czasem trudnych i tych zmarłych rodziców.

U mnie zdiagnozowano depresję ponad przeszło rok temu.... To stany ciemności. ..gdy zapadasz się w samym sobie....gdy nie masz siły wstać...gdy lęk, ból, strach...wszystko miesza się z codziennością... tym że musisz ogarniać...siebie, Innych...życie.

Bardzo wymowne, że jest odcinek o walce taty z depresja. Dokładnie w 8 rocznice kiedy depresja również „zabrała” nam tatę, ale w zupełnie inny sposób. Miałam wtedy tylko 18 lat, do dziś walczę na psychoterapii z pogodzeniem się z tym, ze to jest „choroba” a nie zamierzone działanie bliskiej osoby. BARDZO DZIĘKUJE za ten odcinek i mocno tule wszystkie dzieci osób chorych psychicznie.🤍Jest to okrutnie ciężkie.Mam nadzieje kiedyś spisać i moja/nasza historie. Pozdrawiam

Depresja, czyli życie z nowotworem duszy.. Zmagam się z nią od ponad 20 lat.. właśnie ostatnio znowu powróciła ze zdwojoną siłą.. Na szczęście mam wsparcie Przyjaciela i psychoterapeutki.

Dziękuje za tą opowieść, za te słowa które spowodowały u mnie uczucie spokoju i potoku łez. Boże wiem co to jest cierpienie psychiczne,sama leczyłam się(skutek uboczny po covid) . Mam syna którego kocham bardzo i jestem bezsilna bo on nie chce pomocy. Cierpi bardzo a ja razem z nim. Cieszmy się z każdego dnia spędzonego z rodziną, z możliwości posłuchania np Historii Potłuczonych bo życie jest piękne mimo tak silnego bólu i lęku. Lęku który sama mam i głupich myśli oraz leku o syna. Jestem tak zmęczona walką o siebie i syna że oddałam to wszystko Bogu. Gdyby ktoś z Was byłby tak miły i podczas modlitwy pomyślał o nas i pomodlił się za nas to z góry bardzo dziękuje. Niech Was wszystkich Bóg błogosławi🙏😇❤

Bardzo dziękuję Ewo za Twoją opowieść- bardzo ciężko odnaleźć się w sytuacji problemów psychicznych- Tak- trzeba starać się rozumieć tę osobę i pamiętać, że w jej zachowaniach jest choroba, a nie ta osoba. Trzeba jednak też zrozumieć innych zajmujących się na codzień osobą chorą, bo zmęczenie i stres odbiera im momentami empatię a patrząc z boku widzimy tylko kogoś, kto ostro lub nieprzyjemnie odzywa się do chorego. Trochę to zrozumiałam, gdy sama opiekowałam się chorą osobą przez dłuższy czas. Niektórzy mówią, że STAROŚĆ się Panu Bogu nie udała, a może została dana, aby przećwiczyć naszą miłość? To wszystko trudne. Pozdrawiam wszystkich. Dziękuję Ojcze Adamie za wszystkie podcasty- dają mi dużo sił na każdy dzień. Bóg zapłać.

A ja dzis slucham po porodzie z malutka Zosią śpiąca obok. Pozdrawiam wszystkich ❤😊 Maja

Słuchałam i płakałam.... Gdzieś wśród tych setek historii masz Ojcze i moja... Bardziej mojej córki. Zmaga się z depresja i anoreksją. Jakie to jest trudne... Trudne dla nas rodziców trudne dla czwórki jej rodzeństwa ale najbardziej trudne dla niej samej. Ile bym dała żeby jej to zabrać a jednocześnie tak często nie potrafię z nią być. Pisze i właśnie dzwoni. Cała zapłakana Mamo ja nie wiem co się dzieje 😢 serce mi się rozrywa na kawałki bo już myślałam że jest lepiej a tu od kilku dni jest taki dół. Boję się o nią boję się o naszą rodzinę wiem też jak bardzo kocha nas On ma nas w Swojej opiece Tylko dzięki Niemu idę dalej... Proszę pomódlcie się w intencji mojej córeczki. P.s. ojcze Adasiu masz tak kojący głos . Tak sobie wyobrażam głos Pana Boga w niebie jak kiedyś tam weźmie i mnie mocno przytuli i powie mi że mnie kocha

Bardzo smutna historia, sam mam zdiagnozowaną schizofrenię paranoidalną ,zapisane leki i pomyśleć że choroba psychiczna może doprowadzić do takich stanów, ja do dziś nie mogę tego do siebie przyjąć że mam ją, u mnie lekarka na podstawie testów i tego co o sobie opowiedzialem w szpitalu oświadczyła że musiałem mieć stan lekkiej psychozy ale ogólnie to nie jestem chory i pociesza trochę ten Fakt ale jednak leki muszę brać no i jakoś wydaje mi się że mam pewne problemy związane z tym, a mianowicie zbudowanie związku relacji z ludźmi Jakoś trzeba z tym żyć i mam nadzieję Że uda się najlepiej

Słucham i się w sobie zapadam...mój syn zmaga się z tą chorobą. Cierpi on i cierpimy my ... Masz rację Ojcze, choroby psychiczne to inny wymiar troski o najbliższych

Słucham podczas sprzątania po niespodziance dla rodziny i przyjaciół ( pod przykrywka urodzin męża ) cudownej wiadomości ze będziemy mieć 5 bobaska. Z jednej strony cudowna wiadomosc a z drugiej wczoraj pochowałam moja cudowna Babcie Rozalie która w wieku 98 umarła w wymarzonym domu wśród bliskich. Wiem że już patrzy z nieba na nas i uśmiecha się ❤

Dziękuję za tą historię. Miałam łzy w oczach. Autorka wyrzuca sobie wiele rzeczy, a ja ją podziwiam, że umiała być ze swoim chorym tatą. Moja mama od wielu lat cierpi na depresję, z tego co wiem ma też zaburzenia border line, kilka razy była w szpitalu psychiatrycznym. Ale ja nie umiem z nią być. Nie wiem czy wszystkie jej zachowania wynikają z choroby. Może gdybym przyjęła, że tak, byłoby mi łatwiej? Tymczasem mam do niej ogromny żal za wiele rzeczy. Ostatnio na sprawie rozwodowej rodziców byłam świadkiem taty żeby udowodnić w sądzie, że ich naprawdę nic nie łączy. Że chyba nigdy specjalnie nie łączyło. Myślę, że ich małżeństwo po 3 miesiącach znajomości było nieważnie zawarte. I czasami wraca myśl, czy powinnam działać na rzecz rozwodu? Mama mówi, że popełniam grzech. Ale ja naprawdę czuję, że w tym przypadku to jedyne wyjście. To wszystko bardzo trudne, nigdy nie myślałam, że nasza sytuacja rodzinna tak się skomplikuje. Wierzę, naprawdę wierzę, że Bóg ma na to wszystko pomysł. I bardzo się modlę żeby rodzice zbliżyli się do Boga, ale tak naprawdę. Naprawdę wierzę, że wtedy wiele spraw udałoby się im rozwiązać. Tata jest ogromnie zły na Kościół, mama pozornie bardzo religijna i wierząca, ale tak naprawdę to chyba niewiele ma wspólnego z prawdziwą wiarą. Pozdrawiam i proszę o modlitwę. I proszę, nie oceniajcie mnie

Dziekuje za kolejna piekna historie Bog zaplac pozdrowienia dla wszystkim zmagajacych sie z choroba I ich bliskich Duzo Blogoslawienswa Bozego❤

Samo życie! Moim dzieciom tatę zabrała dwubiegunówka, a ja zmagam się od lat z depresją. Mam trudne relacje z dziećmi, bo zbyt mocno obarczyliśmy ich swoimi chorobami.odlę się o zdrowie swoje i dzieci, o to, by mnie kochały, mimo to, że nie byłam dobrą matką. Nie ma lepszych i gorszych chorób, ale choroby psychiki są traktowane jak znamię czy przekleństwo, budzą powszechny lęk. Zostańcie z Panem Bogiem!

Pozdrawiam wszystkich. Pierwszy raz pisze a slucham Ojca od paru lat, wiec jestem w Tej rodzinie

Dobry wieczór, słuchałem historii a przed oczami mam obrazy dokładnie sprzed roku z czasu odchodzenia mojego taty. Choroba zabrała mu ostanie dwa lata życia, nowotwór krwi a do tego doszły problemy ortopedyczne. Dwa miesiące przed odejściem tata złamał kość biodrową. To położyło go do łóżka z którego już nie mógł wstać. Dwa miesiące heroicznej walki o ulgę w bólu i cierpieniu toczonej przez mamę i braci. Ja niestety mieszkam daleko i mogłem być tylko kilka dni w tym trudnym czasie. W końcu zabrali go do szpitala w którym zmarł. Jest tak jak powiedział ojciec Adam czasem śmierć jest ulgą a pomocą dla nas Pan Bóg.

Trudne jest dla nas odchodzenie bliskiej osoby,zwłaszcza,kiedy choroba oddala ich od nas i utrudnia kontakt. Przeżyłam podobnie ostatnie miesiące,dni i chwile z mamą,ale w czasie tego odchodzenia,moja mama pierwszy raz przytuliła mnie tak mocno do siebie.. i ja wtedy mogłam ją przytulić tak,jak zawsze tego pragnęłam...Potem już się to nie powtórzyło,a byłam z mamą do końca jej dni...Do dzisiaj noszę tamtą chwilę w sercu moim i dziękuję P.Bogu za nią... Dziękuje za HP i dziękuję Tobie o.Adamie.❤🕊

Dziękuję za tą historię. Też to znam. Jak ktoś ma depresję to choruje cała rodzina.

Dziwna jest ta opieka zdrowotna w Pl. Opiszę we Włoszech, gdzie pracuję w opiece zdrowotnej i codziennie w tym siedzę. Przede wszystkim kwestia transportu: istnieje nie tylko czerwony krzyż wyposażony w karetki, ale również niebieski krzyż, zielony i może jeszcze inne dysponujące karetkami dla potrzeb wszelkiego typu transportu- od dializ do codziennego przewozu niepełnosprawnych do ośrodków do których uczęszczają tam i spowrorem codziennie. Nie mówiąc o osobach leżących, którzy mają być wypisani ze szpitala bo to szpital najpierw organizuje transport, potem wypis. Kiedy osoba leżąca potrzebuje opieki w codziennej pielęgnacji, podawaniu pokarmów, leków, wykąpania itp do domu przychodzi, nawet codziennie, nawet 2 razy dziennie 2 pracowników socjalno sanitarnych odpowiednio przeszkolonych. Kąpią taką osobę (w łóżku, we 2 można to zrobić), karmią, czasem dowożą posiłki gotowe ze stołówki, czasem robią zakupy, w zależności co kto potrzebuje. Przychodzą też aby posiedzieć 2 godziny dla towarzystwa, aby członkowie rodziny mogli gdzieś wyjść, zrelaksować się, odpocząć od tej sytuacji, pójść do fryzjera czy na kawę do sąsiadki chociażby. Nie wspomnę o kwestii sprzętów specjalistycznych, łóżka na pilot, podnośnika dla osób niemobilnych aby przenieść bez wysiłku z łóżka na wózek czy na fotel, do innego pokoju czy na balkon. Przysługuje wózek inwalidzki, materac przeciw odleżynom, nawet poduszka na wózek inwalidzki przeciw odleżynom, przysługują pieluchy gratisowe, są refundowane leki na choroby przewlekłe, nawet na nadciśnienie czy cholesterol. Koleżanka miała mieć biopsję ostatnio, lekarz powiedział, aby przyszła z osobą towarzyszącą z która mogłaby potem wrócić do domu aby nie prowadziła pojazdu ani nie korzystała z trans. publ bo zastrzyk przeciwbólowy może opóźnić reakcję w przypadku prowadzenia auta oraz wskazane było trzymanie torebki lodu na piersi. Pielęgniarka upewniła się rano, że w poczekalni jest ta osoba towarzysząca, jeśli nie, istnieje transport specjalny w tym wypadku osoby po takim zabiegu do domu. Gratis. Płacimy składki na ubezpieczenie zdrowotne, usługi medyczne są odpłatne, niedrogo, ale odpłatne więc są środki do zagospodarowania na rzeczy naprawdę ważne w opiece zdrowotnej. Myślę, że Polska powinna brać przykłady ze stosowanych rozwiązań w innych krajach skoro tak kiepsko sobie z tym radzi. Słyszałam że w Polsce osobę sparaliżowana na zwykłym krześle dwóch sąsiadów do auta osobowego znosiło po schodach, ludzie! Średniowiecze. Mamy starzejące sie społeczeństwo, potrzeby będą coraz większe, potrzebne są innowacyjne rozwiązania, odpowiednie przeszkolenie kilku tysiecy osób aby system zdrowia sprostal podstawowym potrzebom chorym, niepelnosprawnym i os starszym.

Pierwszy raz popłakałem się przy jakiejś historii. Sam choruję na depresję i nerwicę od ponad 12 lat (mam 28, niedługo 29) i wiem jak to ciężka choroba. Szczególnie, że obecnie mam poważne zaostrzenie. Dziękuję ta historia była mi niesamowicie potrzebna.

Balsamiczny Ojcze Adamie, to jakby o mnie, słucham hp, a w pokoju obok dorosły syn z zaburzeniami depresyjnymi, w innym rodzice staruszkowie z demencją, proszę o modlitwę, dziękuję ślicznie ❤

Właśnie dowiedziałem się, że kolega stracił długo wyczekiwaną córeczkę. Miała przyjść na świat już za kilka tygodni. Doczekali się jej, ale nie tak do miało wyglądać 😢. Proszę o modlitwę za nich 🙏. Ze mnie niestety kiepski katolik. Ojca ostatnio słucham zwzięcie, a ludzi mądrych dobrze się słucha 😉. Może to dopiero początek mojej drogi...

Historia o mnie … to ja właśnie sobie uświadomiłem co mnie czeka jak nie poszukam pomocy , staram się wołać krzyczeć ale to jest mój krzyk w środku mnie , na zewnątrz uśmiech i ciagle udawanie ze jest ok. Dziś nawet usiadłem na łóżku w sypialni obok żony i milczałem myśląc ze jakoś sie mną zainteresuje za pyta czy jest ok - jej reakcja mnie zmroziła - wyjdź bo się Ciebie boje - jesteś taki dziwny 😢

Słucham wracając ze szpitala, gdzie na onkologii leży mój 17 letni syn. Rok temu na raka zmarła moja mama😢 Teraz znów musiałam się zmierzyć z tą okropną chorobą. Czasami trudno mi się w tym wszystkim odnaleźć. Po dzisiejszym Twoim komentarzu Ojcze, jest mi lżej. Dziękuję za hp, zasypiam codziennie przy historach. Pozdrawiam serdecznie i proszę o modlitwę za mojego syna ❤

Słucham, robię sobie manicure i myślę o jutrze. Uczę w szkole i jutro czeka mnie lekcja z dziewięciolatkiem, który już mógłby opowiedzieć swoją potłuczoną historię. Na razie toczy się dramatycznie, dla niego i jego otoczenia. Dość powiedzieć, że w nocy przed lekcją w jego klasie nie mogę spać. Ja- dorosły człowiek. A co ma to dziecko powiedzieć? Proszę Cię ojcze o modlitwę za to dziecko i za nas, nauczycieli za kolegów i koleżanki z klasy. I za jego mamę. Żebyśmy wszyscy dali radę i wyszli na prostą. Żeby się życie temu dziecku nie potłukło jeszcze bardziej. Iza.

Kochana Ewuniu! Bardzo, bardzo dziękuję Ci za Twoją historię. To dla mnie opis wielkiej miłości do chorego taty, pełnej poświęcenia, służby, uważności dla drugiego człowieka. Ile było w Tobie determinacji, siły i woli! To świadectwo miłości dla wszystkich "langustowiczów", które zapadnie nam w pamięci.

Dziękuję za te HP. Właśnie siedzę przy łóżku mojej mamy, wsłuchuję się w jej oddech i czekam aż przyjdzie Siostra Śmierć. Tak trudno jest pozwolić jej odejść... Tak trudno wszystko zrozumieć. Zostanie ogromna pustka... Proszę o modlitwę. Asia

Słucham HP z autokaru pielgrzymkowego do Asyżu. Byliśmy też u bł. Carlo Acutis, wspaniały święty.

Czasem Pan Bóg daje Cierpienie bliskiej osobie by odkryć niedoskonałość bliskich osób, i pokazać wartość cierpienia ludzkiego, myślę że Pan Bóg wyprowadził z tej sytuacji dobro dla Ciebie Ewo, bo zrozumiałaś i zaczęłaś mieć czesty kontakt z innymi i nie popadłaś głębiej w twoją chorobe. Kiedyś też doswiadczylam tej choroby - depresji, gdyby nie mój syn i dobrzy ludzie 🌷wyrozumiali🌷 to nie nie wiem jak by to ze mną było. ❣️Myślę że Bóg mi ich wtedy postawił na mojej drodze, za to jestem i bede wdzieczna Jemu❣️.Życze Ci Ewo siły do dalszego życia bez Taty, nie bedzie to łatwe ale masz rodzine i wsparcie od Boga i Maryji.🌷🥀 Dziekuje Ci za tą Historie Ewo i Ojcu 🥀🌷. 🌸🌺Pozdrawiam serdecznie całą Langustową rodzinkę 🌸🌺

A ja słucham z pieskiem w urodziny, cały dzień czekałem na historię potłuczoną, to chyba najlepszy prezent jaki dziś dostałem.

Piękna historia ❤ Też mam przyjaciółkę, która od lat choruje na depresję lekoodporną. Kocham Ją bardzo i pamiętam czas, gdy była wesołą, najukochańszą osobą jaką znałam. Gdy 20 lat temu przyszła na świat moja Małgosia nie wyobrażałam sobie żeby Jej mamą chrzestną nie została moja przyjaciółka. Małgosia, tak jak Jej mama chrzestna również od kilku lat choruje na depresję. Nie tak ciężką. Jest pod opieką specjalistów. Leki działają. Cieszę się z każdego dnia razem, z tego jak walczy i nie ma już, przynajmniej nie tak często jak kiedyś złych myśli.. Ale się rozpisałam 😁 Dziękuję Tobie Ewo za tę historię ❤ Dobrego wieczoru Wszystkim 🤗

Leczenie musi być! Leczyłam się rok, wiem co mówię 🤔

Bóg nas kocha nawet jak wariujemy❤ daje nam cuda i najwiekszy cud smierc i nowe życie.❤

Biegunówka to piekło..razem z Bogiem walczę, byłem w psychiatryku. Ale dalej są gorsze dni, lecz słuchanie HP jako początek tygodnia pracy w pon pomaga :) p.s. proszę o zdrowaśkę za braciszka, co w wieku 19 lat przegrał z depresją i nie ma już z nami.

Dzisiaj pomógł mi Ojciec wstać i zebrać się na zajęcia. Musiałam zaraz po weekendzie wstać przed szóstą, więc jeszcze w łóżku włączyłam HP i Ojca głos pomógł mi się zmotywować do podniesienia się z poduszki. Nawiasem mówiąc, to powinno być zabronione - wstawanie przed świtem to, jak dla mnie, zbrodnia przeciwko ludzkości 😬 No ale zebrałam się i jadę teraz na zajęcia - z psychiatrii do... Tarnowskich Gór właśnie. Szczerze mówiąc, to moje ulubione zajęcia na studiach i trochę "pomyśliwam" O tej specjalizacji. Kiedy Ewa wspomniała o depresji lekoopornej, to od razu pomyślałam sobie o elektrowstrząsach, że to metoda leczenia dająca dobre efekty w tej jednostce chorobowej, o czym dowiedzieliśmy się na zajęciach w klinice w TG. Co jeszcze chciałam napisać, Ewo kochana, zawsze po śmierci bliskich myślimy sobie, co mogliśmy zrobić więcej albo lepiej a prawda jest taka, że nic nie mogliśmy, bo zrobiliśmy wszystko, co było dla nas dostępne w tamtym momencie. Ty dałaś Tacie najlepsze, co miałaś do zaoferowania - obecność, czułość i ufne powierzenie Bogu. Nie trzeba też się wstydzić ulgi, którą czujemy po śmierci bliskich - to naturalne, że czujemy ulgę, kiedy kochana osoba jest wolna od cierpienia. Zresztą, oni żyją a to my umieramy (nie pamiętam, kto to powiedział). Ściskam, pozdrawiam i pamiętajcie! 😉 Proszenie o pomoc to nie wstyd, pójście do psychiatry to też nie wstyd a czasem może nawet uratować życie. Z Bogiem! Ania

Przesłuchałam wszystkie historie,na niektórych płakałam na niektórych się uśmiechnęłam. Na tej ryczę jakbym znów była dzieckiem,mam mamę chorą min na schizofremię która była wynikiem znęcania się psychicznego i fizycznego przez jej byłego męża ( ojciec nie przechodzi mi przez usta)który do naszego domu przyprowadził kochankę. Mama słyszy głosy w głowie, że jej dokuczają,podglądają... a ja się złoszczę na nią dlaczego jest taka słaba...ryczę po tej historii bo tak ciężko czasem zrozumieć,że to choroba przemawia przez człowieka. Opowiem Wam kiedyś jedną z moich historii... Ojcze Adasiu,bez Ciebie i wszystkich Twoich gadań,historii, kanałów... byłoby smutn serdecznie dziękuję za to,że jesteś ❤.

'czasami po prostu byłam...' Ewo, to tak ważne a tak trudne... Dziękuję za historię 🖤

Słucham jako osoba wysoce wrażliwa, historia w połączeniu z głosem ojca to efekt filmu w mojej głowie. Ewo mocno Cie przytulam i Twoja rodzine. Moj tata od prawie 3 lat jest już w niebie, a do mnie często wraca myśl że nie pamietam kiedy ostatni raz powiedziałam mu, że go kocham.. teraz co wieczór wołam do niego i wierzę, że on to słyszy i uśmiecha się u boku Boga 🤍

Słucham najczęściej w domu przy sprzątaniu, albo w samochodzie, gdy jadę odebrać córkę z przedszkola. Od 2 tygodni słucham Ojca codziennie, przerabiam po kolei HP. Ojca głos znają już nie tylko moje króliki, ale także dzieci i mąż, którzy chętnie przytłaczają się do słuchania, kiedy są w domu. Myślę, że uporam się ze wszystkimi HP w ciągu najbliższych tygodni, a potem przejdę do innych Ojca filmów, bo słuchanie Ojca jest dla mnie jak uczta dla duszy. EDIT: wczoraj po południu akurat słuchałam odcinka o "Michale co miłość wśród chłopaków znalazł". Słuchałam tego odcinka razem z moją siedmioletnią córką Marysią i układałyśmy przy tym puzzle z Psim Patrolem. Układałyśmy je razem, bo Marysia ma mózgowe porażenie dziecięce 4-kończynowe. Nie chodzi, nie siedzi, umie trochę ruszać jedną ręką i tą jedną ręką pomagam jej np. układać puzzle. To znaczy wygląda to tak, że ja kieruję jej ręką, pomagam jej. Ona jest intelektualnie sprawna, umie mówić, jest niesamowicie pogodną dziewczynką, naszym promyczkiem radości. Nawet gdy czasem mam jakiś podły nastrój i depresyjne myśli nie dają mi spokoju, Marysia potrafi sprawić, że w moment się uśmiechnę. Ma w sobie taką iskrę, która potrafi rozświetlić nawet najciemniejszy mrok. Potwierdzam wszystko co opowiadał Michał na temat ogromu miłości jaki dostał od niepełnosprawnych chłopaków i potwierdzam to wszystko co mówił też potem Ojciec na temat znajomych rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi. To jest ciężka droga dla rodziców, oczywiście, że tak, cholernie ciężka. Ale... No właśnie, nie wiem nawet jak to nazwać... Człowiek zaczyna widzieć i doceniać to, co w życiu najważniejsze.

Piękna Historia. Pokazująca miłość, bezradność i chorobę... Depresję o której tak mało się mówi... a gdy ktoś potrzebuje pomocy musi czekać czasami kilka miesięcy na kontakt z psychiatrą czy psychologiem. Dziękuję za historię, wyciągam kolejną lekcję i idę do przodu... do przodu ♥️

Dziękuję za tą historię. Pokazuje mam wiele bólu cierpienia całej rodziny ale wskazuje również droga dal nas. Wyczula nasze serca, pokazuję całościowo złożoność problemu. Sama walczę każdego dnia z czymś czego nie widac a co tak bardzo rani. Miłości Bożej ❤

Bóg zapłać,tak to prawda to choroby niszczą nas , niszczą naszych bliskich,Oni nie chcą nas ,my chcemy Ich ,ale choroby biorą górę ,jakie to smutne,jaki straszny ból ,tylko Ten to wie co się z tym zmaga,ale jest nadzieja w Bogu zaufać i codziennie MU oddawać wszystko,Dobry Bóg daje pokój i prowadzenie przez to WSZYSTKO ,bo po ludzku jest to nie do udźwignięcia ,Bóg zapłać 🙏🥰

A ja wiem co czuje Ewa. Mam męża który po wypadku cofa się w rozwoju i tatuśka dla którego zawsze byłam ukochaną córeczką. Tatko ma Alzheimera i Parkinsona. Już nie wie jak się nazywam. Ale czasem poznaje, ten uśmiech na mój widok jest najwspanialszym uśmiechem nawet jak nic nie mówi. Dużo by pisać i pewnie by była nie jedna HP. Dziękuję

Przytulam Was kochani ❤

Ojcze Adamie proszę o modlitwę o zdrowie dla dwóch bardzo mi bliskich osób. Ich życie, choć zupełnie różne i nie powiązane jest bardzo ciekawą, obfitującą w wzloty i upadki historią, wielokrotnie potłuczoną. Modlitwa o zdrowie jest im bardzo potrzebna.

Kota wyprawiłam na dwór i zabieram się za słuchanie...Za godzinę przyjdzie i będzie domagał się żarcia. Coraz więcej je, coraz gęstsze futro. Będzie sroga zima.😺👍♥️ PS Dziś zmarła Hanna Gucwińska z ZOO we Wrocławiu. Miała 91 lat. Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie... .🙏♥️

Ojcze Adamie, w ciągu ostatnich dwóch lat zorganizowałam trzy pogrzeby, w tym Brata i Taty...teraz spoczywa na mnie odpowiedzialność za moją Mamę...to tak jakbym miała trzecie dziecko pod opieką, dziecko, które się nie słucha, jest trudne, często agresywne i bardzo chce mieć mnie przy sobie...dziękuję za tą historię i Twój komentarz- zwłaszcza słowa o uldze- rozumiem mając nadzieję na łaskę cierpliwości i miłości gdy przychodzi zwykła ludzka bezradność ❤

Martwi mnie to ze nie tylko starsi ludzie cierpia na choroby psychiczne ale w obecnych czasach duzo mlodziezy zalamuje sie iszuka pomocy u psychiatrow, a niektorych na to nie stac, za malo sie mowi o tych stanach i chorobach

Dziękuję za tą historię Ewo, też się zmagam z depresja, może nie taką, ale jest. I to prawda ufajmy Bogu, zawierzmy wszystko Jemu. Dziękuję ❤❤❤

Dziękuję za dzisiejszą historię potłuczoną. Ile można czerpać sił z tych ludzkich sytuacji i zachowań.Bądzmy dobrzy dla siebie nawzajem i kochajmy Boga, bo tylko z Bogiem damy radę... naprawdę.

Moja mama chorowala po 2 udarach 15 lat lezac a wczesniej juz czula sie zle ,byla polsierota i od 14 roku zycia pracowala ciezko, az do 70 roku zycia nie miala nic z zycia tylo ceizka praca na 2 etatach bo z jednego nei dalo sie utrzymac a nie chec wspomniec iele pomogla w spim zyciu ludzia,byla zlosliwa ,potrafila ponizac ,robic rozne rzezczy ,mam nadziej ze BOG juz ja utulil i doznala szczescia,milosci i ma wszystko czego na ziemi nie miala i jest jej tam dobrze i dostala wszystko na co naprawde zasluzla co najlepsze tam moze byc i nie wiem co jeszcze tam moze byc oprocz spotkania z Bogiem,Maryja,Jezusem ,byla bardzo wierzaca i mam nadzieje ze tam dla Nieba urodzila sie poraz drugi i zyje bez bolu i moze mozna tam wszystko co co tu bylo dla kogos niemozliwe .

Życzę wam wszystkiego dobrego kochani .Pani ❤❤❤ Ewo dziękuję ❤❤

Adasiu, to prawda, że to choroba, a nie człowiek robią różne złe rzeczy 😢 i bardzo współczuję tym , którzy się z nią zmagają, lub mają w rodzinie kogoś chorego. Jednak pamiętam czasy, kiedy jeszcze nie mówiło się o depresji i jej skutkach. Także w mojej rodzinie choroba odebrała nam kochanego wujka, znam też innych, u których depresja doprowadziła do samobójstwa. Wtedy jest trudno wytłumaczyć, że to nie oni, to choroba, jeszcze trudniej żyć z tym po ich śmierci.

A jak słucham dziś HP w domu, pod kocykiem z pudełkiem chusteczek, godząc się z porzuceniem przez osobę, której bardzo zaufałam. Myślałam, że po rozwodzie, trafiłam na człowieka, który mnie rozumie, szanuje, kocha, wspiera, z którym jestem w stanie ułożyć sobie na nowo życie, jednak nie był w stanie zaakceptować moich dzieci, które mają specyficzna wrażliwość. Swoją drogą ojcze Adamie, w pewien sposób poczulam, że ostrzegłeś mnie przed tym porzuceniem. Tydzień temu w sobotę, byłam w Łodzi na mszy , którą prowadziłeś, mówiłeś wtedy o upadku kościoła, ale mówiąc zdanie , że czasmi coś musi się rozpaść, żeby powstało coś lepszego, poczułam, że mówisz do mnie. Te słowa bardzo mocno we mnie utkwiły. Jak wyszłam płakałam. A kilka dni później rozpadł się mój związek. Więc teraz rozbita na milion kawałków zbieram się i próbuje z tym pogodzić, ufając, że będzie dobrze. Dziekuje, że te słowa i tamtą mszę. (Pan będzie czuwał nad twoim wyjsciem i powrotem)

A ja nie cierpię listopada, dlatego leze przy kominku i alucham HP. To moja langustoterapia❤ Chociaż w tym roku listopad nie będzie az tak smutny, bo 24 listopada spotkamy się aby wielbić Pana na Atlad Arenie w Łodzi. Mam za co dziękować bo właśnie 2 listopada po raz czwarty zostalam babcią. Chwała Panu ❤ Moja potluczona hisstorie zostawiam za sobą bo po trudnym dzieciństwie jestem dzis szczesliwa żoną, mamą i babcią. Kazdego dnia dziekuje Panu za wszystko i On mnie prowadzi i podnosi gdy upadam. Dzięki Ojcze ze jesteś bo pomagasz isc drogą Pana calej naszej Langustowej Rodzinie. Bog zapłać, Marzena❤

Depresja to jest jeden wielki smutek. Trafić na dobrego lekarza to połowa sukcesu.

Moja historia się skasowała, ale pisząc ja wiele zrozumiałam,teraz idę dziarsko do przodu,żeby przebaczyć trzeba trochę zapomniec:)Dziękuję za wirtualnych przyjaciół.❤

Pięknie opisana trudność życia w takich sytuacjach tylko miłość trzyma nas i Bóg,to rozumieją osoby, które przechodzą taki czas choćby opieki nad rodzicami. Dziękuję za tę historię. Niech dobry Bóg błogosławi wszystkim ,opiekującym.

Ohhh jak dobrze wiem jak to jest cierpieć psychicznie...stojąc pod grobem męża widziałam jak mój tata też sobie nie radzi, nie pogodził się z Tym, jego mama, moja babcia też go nie poznaje, cierpi pół życia na schizofrenia.Moja teściowa też po śmierci mamy,męża, syna jest w kiepskim stanie...najlepiej radzą sobie moje dzieci...uczę się od nich...

Słucham we wtorek, po nieprzespanej nocy, wszystko we mnie buzuje. Czuje wewnętrzny ból który mnie rozrywa od środka. Leczę depresje, jestem z mężem w terapii małżeńskiej od ponad roku. Syn jest w trakcie diagnozy ADHD i zespołu Aspergera, córka przechodzi bunt 8latka. Mam kompletnie dosyć. Brak sił na pracę, brak sił na cokolwiek. Nawet drobna rzecz urasta do wielkiej wagi i powoduje mój wybuch. Nie mam sił walczyć, nie tak miało wyglądać moje życie.

Buchty to kluski drożdżowe,gotowane na parze. Mogą być nadziewane słodkim farszem lub tylko polewane stopionym masłem i posypane cukrem. Pychotka!

Ojcze dziękuję za wszystko. To mój pierwszy komentarz choć jestem na Languście od ponad 10 lat. Ciągle czuję się że jestem zbyt mała i grzeszna żeby co kolwiek napisać. Moja historia jest tak bardzo potłuczona poplątana tragiczna i długa że raczej nie nadaje się do napisania. Ale dziękuję za każde Twoje błogosławieństwo bo udzieliłeś mi już kilku. Staram się być w każdym dostępnym mi miejscu gdzie głosisz. Kluczbork Opole Brzeg to moje tereny i tam też widzieliśmy się. Jestem ,bo orarz mi serce a ja tego potrzebuję. Dziś kolejny raz jestem na dnie..... powiedziałeś że moje imię znaczy BŁOGOSLAWIONA.... w dniu w którym po tak długim czasie otrzymuje łaskę przyjęcia Jezusa do serca rodze się na nowo.... zniszczyłam to Ojcze. Tak bardzo się boję że Jezus mi nie wybaczy. Tak bardzo Go potrzebuję. Do zobaczenia.... Mam nadzieję w Łodzi bo w Gdańsku i Krakowie byłam za co dziękuję Dobremu Bogu Tobie i ludziom z którymi byłam. Ojciec proszę wspomnij mnie choć raz w modlitie. Beata

Ewciu, ściskam Cię mocno❤dbaj o siebie i ufaj😊

Dziękuję Ci Ojcze Adamie za tę historię. Słucham HP czyszcząc krzesełko do karmienia młodszej 14-miesięcznej córeczki, sprzątając po kolacji starszej 3-letniej i z oczu ciekną mi łzy... Rozumiem co mogła czuć Ewa czy Jej Mama, ponieważ mój Mąż obserwując moje zmagania na co dzień ma podobnie, gdyż pojawiły się u mnie zalążki depresji, którą nie wiem czy już mam, ale zaczęłam od niedawna terapię, by do niej nie dopuścić. Tak to prawda - choroby psychiczne niszczą w środku nasze serce i nasze ciało, a nie są do uchwycenia... Były w moim życiu momenty, w którym czułam, że tylko Pan Bóg mnie rozumie, tylko Pan Bóg jest ze mną i trzyma mnie przy życiu i to dzięki Niemu jeszcze się nie poddałam... Moja historia (bardzo potłuczona w tym roku) się pisze... Pomódlcie się proszę za mnie drodzy Langustowicze, by te ciemne chmury w moim domu wreszcie choć trochę wpuściły do niego słońce...❤

Sluchalam,teraz czytam komentarze...z lezka w oku ,jak duzo ludzi potrzebuje pomocy lekarza,psychatry,psychologa...😮znam takie osoby...ciezko...czesto dodaje do swoich intencji,za chorych i cierpiących,i za tych ktorzy im towarzysza....oj,ciezko móc udźwignąć...wszystko w rekach Boga,i ten chory i ten , który niesie mu pomoc...przytulam i współczuję ❤🙏♥️sciskam i zycze sily cierpliwosci i wytrwałości 💗💗💗

Szczęść Boże Ojcze Adamie, chciałam tylko wyjaśnić, że buchty to kluski na parze. Widać że dziewczyna jest raczej z górnego Śląska, bo tu czasem też się mówi futrować. Apropos tej historii to muszę przyznać, że u bardzo wielu osób dostrzegam problemy emocjonalne, depresyjne i uważam, że oczywiście trzeba się leczyć, ale też uważam, że brak jest niestety odpowiedniego zrozumienia tych osób w otoczeniu często ich zachowania bywają niezrozumiałe. A to wielka szkoda bo najbliżsi mają wpływ na takiego chorego. Trzeba dużo miłości, rozmów i wzajemnego zrozumienia.. Bo licho nie śpi i zły ciągnie takich ludzi w przepaść rozpaczy. Gdzie nie ma miejsca na nadzieję, na pomocną dłoń i pokazanie choremu że ta radość jest w nas i trzeba walczyć żeby właśnie nie dać pokonać się mrokom ciemności z Bożą pomocą i na Bożą chwałę kochać siebie i bliźniego swego z wyrozumiałością, łagodnoscią i spokojem. Życzę Ojcu i wszystkim dużo zaraźliwego optymizmu, darów i owoców Ducha Świętego. Amen. 😇😇😇

No więc poszła i moja hp chociaż wcale jej jeszcze nie wysłałam😮 i już nie potrzebuje bo już to Ewo opisałaś i było mi to potrzebne. Błogosławione są te historie i jak widać uzdrawiająw mojej hp to moja przyjaciółka i nie odeszła w szpitalu ale sama odebrała sobie życie 5 lat temu. Dziękuję dopiero teraz dotarło do mnie że już niechce czuć tej ogromnej złości że przegrała a ja nic nie zrobiłam Ona nie była sobą że poprostu chorowała i zrobiłam wszystko co mogłam byłam. Dotarło w końcu. Zszedł mi ciężar z serca .Za tych których zabrała depresja. Niech Pan ich utuli.....

Słucham od dłuższego czasu znów wróciłam bo miałam takie przystoję słucham nie słuchałam ale teraz mam dużo czasu i jestem na bierząco ale jak nie mogę wytrzymać to słucham starszych wraz z synkiem w brzuszku 😍 Więc synek zna Ojca głos i nawet czasem fikołki w brzuszku robi :) Uwielbiam te opowieści i pozdrawiam każdego bohatera i ściskam mocno 🥰 Ojczulku Ciebie też ściskamy z syneczkiem 🥰

Pięknie choć trudna historia.Ewa ja Ciebie rozumie.2 tygodnie temu mój tata umarł na moich rękach a mama przebywała w szpitalu po operacji ratującej jej życie.Ponad rok temu nagle zmarł też mój mąż. Dziś już wiem że to Pan Bóg chciał abym mogła być z tatą w jego ostatnich chwilach ziemskiego życia.

Dziękuję za historię , dziękuję za Ojca słowa, dotyczące tego, że śmierć niekiedy daje wytchnienie tym co pozostali. Dla mnie było to takie uwalniające. Chwała Panu.

Nic dodać nic ująć z tego komentarza👍❤

Dziękuję Ci Ewo za tą historie i Tobie ojcze Adasiu za twój komentarz na temat chorób psychicznych. Tak jak mówisz wiele osób nie rozumie i nie podchodzi poważnie do tego tematu. Mój brat zmaga się z chorobą dwubiegunową od 20 roku życia. Teraz coraz lepiej sobie z nią radzi i my również, ale bywa różnie ale początki były bardzo trudne, a sytuacje czasami tragiczne. Poza tym moja ciocia od lat zmaga się z depresją ale znając temat dwubiegunówki, zaczęliśmy zauważać u niej, również jej symptomy i nie dawno, właśnie taką diagnozę dostała. Ciężko jest patrzeć na jej cierpienie związane z fazą depresyjną i złością na taką diagnozę, oraz na to że cześć rodziny tego nie rozumie, jak to było też w przypadku mojego brata. Trudno jest nam bliskim być z osobami z takimi problemami ale musimy starać się ich zrozumieć i na ile to możliwe wspierać. Skoro nam jest ciężko, to co dopiero mają powiedzieć osoby, które cierpią na te choroby, którym dosłownie sypie się życie przez te stany przez które przechodzą. Pozdrawiam wszystkich słuchaczy HP i czule tulę wszystkich, którzy zmagają się z chorobami psychicznymi oraz wszystkich członków ich rodzin, którzy zmagają się z tym razem z nimi. Niech wszystkim Wam Bóg błogosławi i daje ukojenie w ciężkich chwilach.

Buchty- kluski na parze😊 dziękuję za HP

18:46 Mówi się „Jeżeli żyjesz, to znaczy, że Ktoś Cię Kocha”. Miłość jest kluczem Życia 💜 nie zawsze brak miłości = smierć, ale jest to ważne, by Kochać i być Kochanym 💜

Dziękuję........

Jestem.. Posprzatalam po urodzinach córki. Kończy w tym roku fizjoterapię i marzyl jej sie szkielet czlowieka.. i dostala go od nas... cieszyla się jak male dziecko 😊 Jak straszne jest cierpienie i choroba bliskich.. Jejku mój tata też tak byl w kilku szpitalach... smutne jest to jak często podchodzą do pacjentów 😞 Moj tato zmarł 1 sierpnia o 5 rano w szpitalu a my w swoich domach ( mama i moja siostra) obudziłysmy się właśnie o tej godzinie 😞 Ewuniu sercem z Tobą 😘❤

Ojcze uściski ciepłe 🤗 Ta historia jest łagodna, ale jednak porusza. I bardzo dobrze opisuje na czym polega to cierpienie. Dobrze się stało, że ujrzała światło dzienne Wierzę , że ta historia zamknie usta a otworzy oczy tym, którzy mówią, że depresja to grzech, wymysł czy przesada. Ewa 💚

Nie słucham jeszcze, ale pewnie zaraz zacznę. Mąż wrócił dopiero do domu. Wkurzona byłam na niego trochę, bo zamiast być ze mną i naszymi dziećmi to w niedzielę po kościele (jak to się mówi) skręcał meble swojemu ojcu... Ale przeszło mi szybko i dziękuję Bogu, że szczęśliwe wrócił do domu. Młodszy Syn cysia, a starszak już śpi. Przed nami kolejny tydzień pełen wyzwań. Proszę o modlitwę za naszą rodzinę, Starszak ma w piątek rezonans głowy w sedacji. Z Bogiem!

Dziękuję za tą opowieść❤...ja jestem po tej drugiej stronie jako osoba chora i często przytłacza mnie świadomość, że odbija się to wszystko na mojej rodzinie...mimo wszystko walczę i staram się żyć ❤

Ja słucham ogarniając kuchnię po całym dniu. W pokoju obok śpi mąż i nasza dwójka dzieci. 1,5 miesięczna Aniela Maria wczoraj przyjęła Chrzest Święty. Ksiądz w trakcie uroczystości wspomniał o tym, że dawną praktyką Kościoła bezposrednio po chrzcie dziecka była krótka adoracja przez całą wspólnotę, jako najświętszej osoby wśród tam zgromadzonych. Jakie to piękne! A więc adoruję naszą małą świętą, oby była taka piękna i czysta całe życie! Aga

Właśnie tak jest jak mówisz Adam i nikt obok nie potrafi zrozumieć. Ucieczka do Boga, ucieczka do naszego Ojca dobrego jest największym ukojeniem. Błogosławię przyjaciele, błogosławię, błogosławię w Imię Pana naszego Jezusa Chrystusa. ❤

Bóg zapłać za HP.❤️

Szczęść Boże wszystkim. Wszystkim, którzy mają problemy depresyjne polecam zbadanie poziomu witaminy D3, oraz naświetlanie Lampą bioptron. Oczywiście jako uzupełnienie terapii. To ważny element. wiem to z autopsji. Pozdrawiam wszystkich ciepło. Ania

Niestety dobrze znam gorzki smak tej niemocy, kiedy zostaje tylko modlitwa i wiara że po drugiej stronie jest lepiej...😢😢 Ściskam najmocniej wszystkich, którzy patrzą na chorobę najbliższych nie mogąc im w żaden sposób pomóc. Tato odszedł kilka miesięcy temu....

Ja dla swojego taty , ktory przez 8 Lat chorował, a ktory był moim największym przyjacielem ,nie miałam zbyt wiele serca. Brakowało mi cierpliwosci, wyrozumiałości, dbałam głównie o siebie, swoje studia, pasje, znajomych. Bylam bardzo niedojrzała. Mam do siebie o to żal. Wiele bym dała by móc dzisiaj, tak jak Ewa kiedyś, posiedzieć z tata i posłuchać muzyki.

Szczęść Boże. Jest poniedziałek 5:13, jadę do pracy i po ludzku chce mi się płakać. W sobotę pochowałam tatę a mama męża a w sobotę moją chrzestną a mama siostrę. Bardzo proszę Ciebie Ojcze Adasiu i Wszystkich o modlitwę za tych co odeszli i tych co zostali. Bóg zapłać ❤ Aga

Dziękuję za historię. Słucham dopiero w czwartek, bo wcześniej nie miałem możliwości. Jest to o tyle ważne dla mnie, że równo tydzień temu w czwartek umarła moja mama. Z własnego doświadczenia dla osób, które teraz mierzą się z taką sytuacją mogę powiedzieć jedno: nie módlcie się o zdrowie, nie módlcie się o śmierć, módlcie się, by Bóg zrobił to co chce, a wam pomógł przyjąć Jego wolę. Mi to pomogło i nadal pomaga.

no i nie powiedział nam Ociec na końcu, skąd dla nas nagrywał... Ewo, dziękuję za opowieść o pięknej, trudnej miłości

Ewo, rozumie cię moja mama w tamtym roku miała dwa razy taki czas przestała mówić, potem , jeść, potem pić. Schudła że nie można było się wkuć w żyły. Ze szpitala psychiatrycznego przewieźli ja do szpitala bo też było prawdopodobieństwo sepsy. Myśleliśmy że umrze. Ale obecność pielęgniarek, ludzi zdrowych przywróciła ja... Ale potem znowu. Tak to jest ogromne cierpienie które ona dźwigać nie potrafi, ani o tym mówić. Nie nauczono jej. Zamknęła się w sobie, w swoich ranach, w swoim bólu i cierpieniu. My mamy wiele możliwości by o tym mówić. Zwłaszcza tu w HP. To takie miejsce gdzie możesz powiedzieć o swej bezradności, o swoich lękach, o swoich radościach i smutkach. To miejsce, ta społeczność gdzie jesteś przyjęty z całym bagażem dobrych i złych doświadczeń. I często w tych historiach znajdujesz też swoje. u mnie też wydarzyły się cuda. Przeżyła za pierwszym razem,przeżyła za drugim. W Boże Narodzenie poszła do Kościoła i do Komuni.. nie.chodzila lata. Jest różnie. Raz lepiej raz gorzej. Ale Bóg czuwa. Rozumię cię i przytulam. ❤️ wiem że na mnie to ma wpływ miałam 13 lat, jak straciłam z nią kontakt. Choć wcześniej też był słaby. Mam fizycznie mamę, ona żyje ale choroba często ją zabiera i nie ma z nią kontaktu. Dziękuję za twoje podzielenie. Dziękuję za społeczność HP. Dziękuję że możemy się podzielić. Razem łatwiej dźwigać tę chorobę. Dziękuję ojcze Adasiu za HP. ❤🙏

Najtrudniejsze w hp jest moment kiedy wiesz że …historia czytana jest częścią naszego życia nasz Ojciec Adaś tak pięknie opowiada i utożsamia się z niejedną już przeczytaną historią aż ściska serce 😢

Słucham usypiając rocznego synka przy piersi. Biedny bardzo ciężko przechodzi ząbkowanie 😟 z małym Julkiem słuchamy regularnie szczególnie wstawaków i HP. Dziękujemy😊

Oh Ewo, popłakałam się.. Czuję Twoją historię osobiście, tak jak Twoja mama. Żyjemy całą naszą rodziną z tą samą chorobą. Mój mąż jest najlepszym Tatą na świecie, a ja nauczyłam się już tego, że to nie on, ale choroba odrzuca mnie i miażdży. Przez lata ostatnie był u mnie lęk wszechogarniający, lęk przed kolejnym epizodem choroby. Teraz wiem, że w największej ciemności i moim Szeolu On jest ze mną❤️ Moja starsza córka jest jak Ty Ewo🥰 , młodsza nie wszystko rozumie😞 Często słyszę, że jestem zbyt stanowcza i mało wyrozumiała...ale są momenty, kiedy tak trzeba, tylko zawsze z miłością. Przytulam Ciebie i Mamę🫂. Ojcze Adasiu, tak jak mówisz, to choroba nie człowiek rani..Tylko tak mało osób to rozumie😔

Słucham kolejnej Historii Potłuczonej w trakcie matematycznych wygibasów - właśnie obliczamy z mężem, ile płytek do łazienki jest nam potrzebne. Remont to niekończąca się historia... Dobrze Ojcze Adamie, że jesteś i przybliżasz nam życia innych Langustowiczów w HP. Aż zamilkłam, gdy usłyszałam o cudach w życiu Ewy, które wydarzyły się podczas jej trudnych doświadczeń... Pan Bóg zawsze działa, czasami namacalnie. Może kiedyś również napiszę do Ojca opowiadając o małych cudach w moim życiu. Ewo droga, dużo sił!

Dziekuje ❤

Dziekuje, nadrabiam zaleglosci z HP ostatnio nie bylo mozliwosci wysluchania na bierzaco. Ciesze sie ze znowu jestem z Wami🤗🙏🖐🕊🤝