Historie potłuczone [ 

Też tak tęskniłam za Bogiem nawet o tym nie wiedząc. Tęskniłam, a całą sobą krzyczałam, ze Boga nie ma. Tęskniłam tak długo, aż w końcu sam Tata zastukał do mojego serca, obejmując mnie całą swoją miłością 🤍

Mocna historia. Spłakałam się przy kometarzach Ojca. Czułość z jaką Ojciec je mówi... No kocham ten głos ❤️ z historii Rafaeli zwróciłam uwagę także na jeden szczegół. Propozycja terminacji ciąży. Na szczęście odrzucona, a potem rodzi się synek. Diagnostyka, lekarze szukają i Pani doktor stwierdza, "że tak, przy takiej prenatalnej diagnozie może tak być, że potem wszystko okazuje się w porządku". Bogu dziękuję, że nigdy nie musiałam stawać w obliczu decydowania o kontynuowaniu bądź terminacji ciąży. Bo tyle znamy siebie ile nas sprawdzono.

Słuchając obsmażyłam bitki, złożyłam pranie, wymopowałam tu i tam, teraz robię budyń dla rodzinki... A miałam odpocząć! Mąż zabrał nasze dziewczynki na plac zabaw, żebym mogła odetchnąć przed kolejnym tygodniem, a tu proszę. Nie umiem w odpoczynek. Ale przynajmniej miło się słuchało! Takie historie jak dzisiejsza uświadamiają mi jak szczęśliwe mam życie. Nie potłuczone. No, może lekko stuknięte. Miejcie się dobrze! :)

Nie zjedzcie mnie...ale to taki akt desperacji, że nie wiem czy mi szkoda, czy mam po prostu nic nie mówić. Sama nie mam dzieci, długo się starałam...I chyba poniekąd staram dalej...ale nie uzależniam mojego szczęścia od posiadania dzieci...Może Bóg ma inną rolę dla mnie! Jestem nauczycielem, dzieci mnie kochają i to jest moja droga. Jestem szczęśliwa, choć nie mam dziecka...nie posiadam...cieszę się tym co mam

Piękna historia a jeszcze piękniejszy komentarz ojcze Adamie ,, pocieszycielu potłuczonych ". Wielkie dzięki. Kochajmy Boga ❤️🕊🙏

Witam serdecznie i slucham -niech Bóg blogoslawi wszystkim tu na tym podkascie ❤❤

Słuchałam w pocigu, jadąc od lekarza. Zamknięte oczy trochę łagodziły to ból głowy i zmęczenie po ciężkim tygodniu w pracy. No i apeluje - nie można tak robić! Mina innych pasażerów w momencie, jak sie gwałtownie poderwałam na "szóstce w totka". Patrząc po tytule, po tym jak przewrotne może być życie i szansie "jeden na milion", przez dobrych parę chwil myślałam, że autorka jest w ciąży mnogiej z sześcioraczkami 😂 tym bardziej, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Błogosławionego weekendu wszystkim życzę :)

Witam wszystkich serdecznie życzę Błogosławionej Niedzieli Tobie oraz wszystkich zainteresowanych którzy szanują Twoje Historie Potłuczone na Chwałę Pana Boga Bóg Zapłać Stary Baca ❤❤❤❤❤Amen

Przepiękna historia. Wiary, nadziei i miłości. Tęsknoty i oparcia w Najwyższym.

❤❤❤ Dla bohaterki historii. Bądź szczęśliwa.

Przepiękna historia! Otwiera oczy w wielu kwestiach związanych z macierzyństwem i małżeństwem- bardzo porusza serce, pokazuje jak często zapominamy KTO powinien być na pierwszym miejscu i KTO tak naprawdę jest jedynym źródłem szczęścia i zadowolenia! Bardzo ta historia i komentarz do niej był potrzebny mnie- matce piątki dzieci ( które przyszły na świat bez żadnego problemu, bez szczególnych starań). Tak bardzo te nasze ludzkie kobiece historie są takie same…. Faktycznie tak łatwo zrobić sobie bóstwo ze swoich pragnień, że swoich dzieci…i to nieważne czy jesteś kobietą, która latami starała się o dziecko czy matka, która zachodziła w ciążę miesiąc po jak sobie tego z mężem „zażyczyli”.

Najpierw wzrusz po wysłuchaniu historii, a potem małe rozczarowanie, jak powiedziałeś O., że historia jest lekko oszukana. Ps. Czekam na poniedziałek jak dziecko na swoje urodziny. Jestem napełniona endorfinami na myśl, ze w poniedziałek w Toruniu będę miała przyejmność posłuchać Ojca Adama na żywo ❤❤❤🎉

Przytulam i dziękuję 🤍🤍

Dziękuję ❤

Mordeczko, dotarłem. 147 historii (do wczoraj) dzisiaj 148 wysłuchanych w 3 miesiące, a gdzie? Na wózku widłowym w Holandii, tak tak, były łzy, był śmiech, wnioski wyciągnięte. Założyłem sobie, ze jak przesłucham HP żeby być na bieżąco to zacznę pisać swoją historie, a to będzie jazda bez trzymanki. Pozdrawiam Was wszystkich i pamiętajcie, bądźcie dobrzy dla siebie i bądźcie dobrzy dla innych, kochajcie siebie, kochajcie innych a nade wszystko kochajcie Boga.

Droga Rafaelo ❤ Nie znamy się, ale miałyśmy bliźniacze pragnienia, a nasze historie różni tylko to, że nie podjęliśmy się z mężem in vitro... Teraz też trzymamy w objęciach naszego wymarzonego i wytęsknionego Małego Człowieka. Wiesz, tak naprawdę NIC nas nie różni, jesteśmy takimi samymi grzeszącymi Kobietami, Żonami, Matkami, a jednocześnie najbardziej na świecie ukochanymi Córeczkami Boga! Tak samo Ty i Ja. Bez lepszych i gorszych, bez względu na nasze wybory. Naprawdę, nie pogrążaj sie już dalej we wspomnieniach przeszłości. Żal juz wybrzmiał. Dziś natomiast nie zwlekaj i uczyń swoje życie i calej Twojej Rodziny pełne Jego - najpełniejszego Szczęścia! Tulę ❤️ "Duchowa Siostra" P.s. Pamiętam w modlitwie! Do dzieła! Łaska jest rozlana!

Ja słucham potłuczonych pływając w basenie :) Słuchawki z przewodnictwem kostnym i kilka kilometrów tam i z powrotem, z ludzkimi historiami, mija szybko. Pozdro Byku ;)

Dotarłem do ostatniej historii, w dwa tygodnie i cieszę się jak Szustak w Mcdonaldzie😂 niech Was wszystkich Bóg błogosławi dziękuję ojcze Adasiu.

Jeju jak te słowa były dziś do mnie! Mimo że moja sytuacja życiowa jest zupełnie inna. Dziękuję❤

Dziekuje Pozdrawiam serdecznie ❤

Bóg mówi POCZEKAJ, CIERPLIWOŚCI.....

❤❤❤

Droga Rafaelo, każde dziecko jest kochane. Nie ma znaczenia skąd się wzięło. Ważne, żeby było kochane, bo tylko brak miłości może zniszczyć mu życie. Jestem z Wami ❤

Rafaello tak działa ciało, jezeli nauczy sie byc w ciąży to za kolejnym razem juz samo robi swoje bez naszej pomocy.

❤️🙏❤️☀️🥰

❤

😇

Rafaelo wszystkiego dobrego. Zobacz P. Bóg jest obecny. On Cię wysłucha tylko,że w tym czasie który on uzna za stosowny. My byśmy chcieli teraz a dla p. Boga te teraz będzie np. Dopiero za 5 lat.

Ale mięcho historia... 😮 Przekładając na Szustakowe - krowa na masce😅 Ale jakoś tak dziwnie pozytywna w moim odczuciu. Teraz zamiast spać będę rozkładał ją w głowie na części pierwsze...

A ja wracam do domu po wyjściu na kluby ze znajomymi. W kieszeni gaz pieprzowy a na słuchawkach Szustak. Nic złego mi się nie stanie❤

😢❤😢❤😢❤

Bez Boga życie nie ma sensu

Wzruszyłam się.. Mam bardzo podobna sytuację. Ściskam mocno Autorkę i jej wymodlone pociechy.

Czemu Tchnienia nie mogą być w kościele,żeby wszyscy mogli być,a nie tylko wybrani,bo niema miejsc.

❤❤❤❤❤❤❤❤

Uzależniłam się…a może powinnam napisać zaSzustokawiłam się :) na okrągło słucham HP i innych podkastow. Nadrabiam zaległości po swojej chwilowej ucieczce od Boga i Szustaka. Teraz mam pewność, gdzie jest moje miejsce :) wiem także gdzie będzie ono w najbliższy wtorek - to będzie Sala Ziemi, na którą zaciągnę też męża. Widzimy się Ojcze. Poznań czeka 🫶

Rafaela ma na imię tak jak ja.😆😁😄

Rafaella kochana wracaj pan Bóg jest a ja to wiem bo z takiego syfu i gnoju mnie wyciagnol mam milion dowodów na to kochana wracaj 🙏🙏🙏❤️❤️❤️❤️

Mam nadzieję Rafaelo, że nie masz głupich myśli dotyczących pierwszego dziecka. Wyzwoliłaś je z zamrażarki. Twoje ciało było dla niego ciepłem, miłością, wolnością, nosiłaś je 9 mc. Mam nadzieję, że kochasz niezmiennie swego synka, mimo że masz już córeczkę bez tej procedury.

Też widzę tą tęsknotę Rafaeli... ❤️

Bardzo mnie poruszyła ta historia. Niestety dotyczy mnie problem bezpłodności. Też były próby leczenia, bezskuteczne. My nie zdecydowaliśmy się na in vitro. Próbuję sobie wmawiać, że podjęliśmy słuszną decyzję. Mówię sobie: "Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?", ale ... Rafaela ma dwójkę dzieci (na tym świecie), a my nie mamy żadnego, więc może to jednak wybór in vitro jest słuszniejszy... Też jestem jakoś tam szczęśliwa, a nie szczęśliwa. Staram się budować relację z Bogiem, choć być może jakoś Go obwiniam za to, że nie mamy dziecka, choć wiem, że nie miał "obowiązku" nam go dać. Od razu tutaj napiszę, że nigdy nie dokonałam aborcji, ani nie stosowaliśmy nigdy antykoncepcji, pigułek przed, ani po, nie unikaliśmy poczęcia, a wręcz przeciwnie.

Przepiękna historia, smutna ale jednak ostatecznie ze szczęśliwym zakończeniem. Czasem sie zastanawiam dlaczego Bóg zwleka z pomocą gdy widzi jak komus na czymś zależy, gdy widzi jak sie ktoś stara i naprawde ciężko jest mu żyć. Dlaczego nie mógł spełnić tego marzenia o dziecku szybciej, zanim Rafaela zdążyła tyle wycierpieć. Przecież chce zeby czlowiek byl szczęśliwy. Nie mogę tego zrozumieć, skoro i tak chcial dać Jej dziecko, dlaczego dopuścił do tylu lat cierpień, rozczarowań, żalu. Wiem, wiem, pewnie zaraz posypią sie komentarze że Bóg wie lepiej, że może wystawił Ją na próbę jak Hioba i ostatecznie dał to o co prosiła, ale i tak nie rozumiem dlaczego tak późno. No ale jedno jest pewne, dla Boga nie ma nic niemożliwego. Pozdrawiam wszystkich serdecznie❤

💙💚♥️🕊️💕🫂

💙💙💙💙💙💙

A co właściwie Kościół uważa na temat adopcji zarodków z in vitro? Przecież w ten sposób można dać życie dziecku, a pewnie nawet je uratować z tej "wiecznej zmarzliny". Więc co w tym złego? Pozdrawiam, Magda

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak Pan Bóg ukazał się w tej historii! Pokazał swoją ogromną klasę i mądrość. Nie tylko chciał przypomnieć, że nie jest od spełniania naszych życzeń, ale tez udowodnił, że nie obraża się i nie odwraca, gdy my się gubimy. Rafaelo, obdarzył Ciebie i męża potomstwem wtedy, gdy uznał, że jest na to odpowiedni czas. Nie czekał, aż "zasłużycie", uznacie, że On istnieje, czy wrócie do kościoła. ON po prostu zawsze był, jest i będzie. Nie ważne, czy zbliżysz się, czy nie, ON będzie zawsze błogosławił i chronił. Intymne spotkanie z nim w szczerej rozmowie i modlitwie sprawi jedynie, albo AŻ to, że poczujesz, jak bardzo On Cię kocha. Nie lękaj się, wpuść Go do serca, a nie pożałujesz ❤️

💞

💙💙💙

Słuchałam i łzy plyna mi po policzkach jak my nawet nie wiemy , że tak bardzo tęsknimy za Bogiem w naszych ciężkich chwilach. Wspaniały komentarz o.Adasiu Bóg zapłać ❤

Szczęść Boże ojcze Adamie. Słucham historii i czuję jak ona mnie dotyka i jak układa moją historię. Nie mam i z medycznego punktu widzenie nie mogę mieć własnych dzieci. Pracuję w przedszkolu. Kiedyś będąc na praktykach usłyszałam słowa "Ja też nie mogę mieć dzieci ale widocznie Pan Bóg stwierdził, że będę lepszym pedagogiem niż matką i teraz zamiast 4 czy 5 dzieci mam 500". To pozwoliło mi złapać dystans do mojej sytuacji. Choć nie jest łatwo. Rafaelo przytulam Cię mocno.

Najstarsze dziecko kaszle, środkowe męczy alergia i ma okrutny katar, a najmłodsze ma jakiegoś przelotowego wirusa z gorączką. Cudowny weekend trwa. I wtedy wchodzi on, cały na biało, ojciec Szustak z nową "Historią potłuczoną". Pewnie nikt mi nie uwierzy, że 40 minut zbierałam jajka, ale tylko w kurniku mogę dziś posłuchać na spokojnie. Kolejna trudna i piękna historia. Ojcze, zamawiam coś weselszego ❤ Proszę ❤ Pozdrawiam Grażynka PS. Mąż się chyba zaraził od dzieci i tez zaczyna smarkać. To gorzej niż tamta trójka razem wzięta 🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️

Myślałam że te maile, leżą sobie bezpiecznie w jakimś podcastowym folderze i czekają w kolejce. Chyba nie byłam gotowa usłyszeć swojej własnej historii. Chciałam się wygadać, no to mam. Dziękuję ojcze Adamie za komentarz, nie wiem o co mogłabym się w nim obrazić (a może to już nie było do mnie). W każdym razie chyba będę musiała jeszcze raz posłuchać :) Naprawdę chciałabym, żeby było tak jak mówisz na końcu, ale... A jeśli chodzi o tą pierwszą uwagę, to z jednej strony trochę w sedno, a z drugiej ja chyba w ps źle się wyraziłam (jak to teraz czytam, to brzmi odrobinę złowieszczo, a nie koniecznie tak jest), będą być może jakieś wyzwania, ale nic na tyle trudnego, by mogło zmienić wydźwięk tej historii. Rafaela

Boże jak ja Wam dziękuję za tę historię. Miałem łzy słuchając tej historii. Jak ogromnie jestem wdzięczny za swoich dwóch synów i żonę. Jak bardzo wdzięczny jestem za pracę pedagoga specjalnego z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną i ze spektrum autyzmu. Boże! Chwała Tobie Panie!

Niech to będzie najlepszy czas dla każdego z Was 😊❤

Zacznij realizować plan swojej duszy. Wsłuchaj się w siebie a odkryjesz że, wiesz wiecej niż się spodziewałeś.Czuj sercem, analizuj mózgiem, kochaj całym sobą. Jesteś silniejszy niż myślisz. Twoja moc rośnie kiedy kreujesz, pomagasz, kochasz. Twoje ciało kiedyś umrze, ale" twoja dusza, twoje idee, twoja energia " są Nieśmiertelne.

Poruszyła mnie ta historia, bo ja również dostrzegłam w niej wielką tesknotę do Pana Boga i ból z tym związany. Drugą rzeczą jest in vitro, którym się mami małżeństwa i kobiety, że to jest dla nich 'zbawieniem' w sytuacji gdy nie mogą naturalnie począć dziecka, że to da im upragnione dziecko. Krytykuje się kościół za to, że głośno wyraża swoje zdanie, ale nie chce sie go poznać i nie próbuje się go zrozumieć. Tu właśnie o tę godność chodzi. Kiedyś pewien lekarz odpowiadając na twierdzenie, że 'in vitro nie leczy niepłodności' stwierdził, że owszem leczy bo daje dziecko, czy raczej daje możliwość posiadania dziecka w sytucji gdy kobieta tego dziecka mieć nie może. I to jest dokładnie to, dziś większość lekarzy nie szuka przyczyn tylko leczy skutki. I o to chodzi w tym biznesie. Czytałam gdzieś, że 90% par, które przeszły procedurę in vitro nie musiały jej mieć bo miały ogromną szansę na naturalne poczęcie, dużo większą niż Rafaela, ale nie trafili na lekarza, który ich dobrze zdiagnozował. Naprawdę życzyłabym sobie lekarzy, których misją jest właściwe diagnozowanie i leczenie ludzi, a nie zarabianie na ich tragedii. Każde dziecko jest darem od Pana Boga, KAŻDE!

Słucham i nie mogę się doczekać się konferencji Tchnienia w Poznaniu. Wreszcie zobaczy się Szustaka na żywo i całe grono Langustowiczów. Może nawet uda się spotkać Ojca Adama po zakończeniu konferencji i zamienić pare słów :) Do zobaczenia na Tchnieniach 👋

Tak Jak Ojciec mówi Big to nie św Mikołaj rozdający prezenty , on jest z nami kiedy jest nam dobrze i źle / moja córka jest chora na schizofrenię; długo nie umiałam się z tym pogodzić i czekałam na cud , ale pogodziłam się i cieszę się tak jak jest , pozdawiam

Słucham wszystkich Historii Potłuczonych, mimo, że jest to dla nie trudne. Zastanawiałam się: może w takim razie przestanę. Po co dokładać sobie cierpień, słuchając cierpień innych. Zaczęłam jednak widzieć plusy. Patrzę na ludzi jakby realniej. HP uświadomiły mi, że każdy może nieść naprawdę ciężkie rzeczy. Poznałam ostatnio kobietę, która była sama, choć miała małe dziecko. Miałam wrażenie, że była mi bliska i chciałam zapytać ją, czy nie słuchałam może kiedyś jej historii z tej serii. 😉 Historii pewnie nie słuchałam, ale wynajęłam jej mieszkanie. Mimo, że "samotnym matkom z dzieckiem" ponoć strach.

Słucham HP w mięciutkim cieplutkim łóżeczku otoczona kinderkami... umyłam zęby, ale trudno... tą gorzką historię próbuje osłodzić czekoladkami. Jutro do pracy, pierwsze do szpitala, potem do wojskowej służby zdrowia. Kocham pomagać innym jako fizjoterapeutka! Czy to generał sił wojskowych, czy to samotna starsza babinka - że szczerym sercem równo pomagam jak tylko umiem. W środku serca mój instynkt macieżyński rośnie coraz bardziej, co tym bardziej historia ściska mi serce, ale ufam Bogu, bo "bez Boga ani do proga" Kocham ludzi, kocham siebie... a nade wszystko kocham BOGA ❤️ pozdrowienia spod zaśnieżonych Tatr Ojczulku

Doskonale wiemy co dzieje się gdzie indziej, ale ośmielamy się narzekać. Zamknij oczy wyobraź sobie siebie w państwie, gdzie wolność słowa jest spiskiem, gdzie można umrzeć na zwykłą gorączkę. Wyobraź sobie życie bez wody pitnej, bez prysznica, brak jedzenia na stole. Wyobraź sobie siebie gdzieś w Afryce, w wiosce zbudowanej z ziemi pod palącym słońcem, ciężkie powietrze, pustynną przestrzeń, to mizerne stado kóz, twoją rękę i ten kij. Ten długi spacer który musisz odbyć aby twoje zwierzęta mogły się paść.Te kilometry do zrobienia, tych złodziei bydła i ich karabiny którymi strzelają bez zastanowienia. Wyobraź sobie Madagaskar i jego góry śmieci. Wyobraź sobie że masz osiem lat, stopy bez butów, twoje ręce w śmieciach szukające kawałka chleba "można się przyzwyczaić". Wyobraź sobie Warszawę i jej obwodnicę gdzieś pod mostem niedaleko ruchu. Wyobraź sobie siebie pod brudną kołdrą, walkę z zimnem, walkę o przetrwanie. A teraz wyobraź sobie że siedzisz w domu na kanapie. Powiedz mi, jak się czujesz, czy patrzysz na to w inny sposób? Zanim zaczniesz obrażać życie, pomyśl o tym co sobie wyobraziłeś. Zamknij oczy, wyobraź sobie siebie. Zobaczysz jak piękne jest twoje życie. Dlatego dziękuję Bogu za wszystko co mam. Przepraszam za dni kiedy narzekam. Dni kiedy widzę tylko siebie, swój nos i nic więcej. Przepraszam za te wszystkie chwile kiedy wyolbrzymiałem swoje problemy. Zamknij oczy tylko na sekundę. Zobacz nędzę świata i swoje miejsce w tym wszystkim. Uświadom sobie jakie masz szczęście a może zobaczysz, że życie jest piękne.

Ja dziś pierwszy raz słucham z zamkniętymi oczami, nie z własnej woli a z powodu ostrej reakcji alergicznej na zjedzoną gruszkę 😰 nie, nie mam alergi na gruszki, tymczasem zaczęło się solidnym atakiem kichania, skończyło na buzi i oczach napuchniętych jak po garści orzechów (na te akurat uczulona jestem😂) - jeżeli do końca odcinka nie zelżeje to czeka mnie niedzielna wizytacja SORu, sama przyjemność 😂 trzymajcie kciuki! 🙏🏻

Słucham historii i odliczam dni do Tchnienia w Szczecinie! Oby ten tydzień szybko przeminął❤

Cudowna historia. Tylko ten, kto sam doświadczył niepłodności, zrozumie, jaki to wielki ból. Walczyliśmy o dziecko 6 lat. Teraz mamy synka z in vitro, a w moim brzuszku rośnie już jego siostrzyczka. Wiem, że dla Kościoła jestem grzesznikiem, jednak ja kocham Boga całym sercem i mocno się Go trzymam. Wierzę, że moje dzieci są wspaniałym darem od Niego i bardzo mnie do Niego przybliżyły. Od kiedy zostałam mamą, jest mi łatwiej zrozumieć miłość, jaką darzy mnie Bóg. Bo ja kocham moje dzieci tak mocno, że nie potrafię opisać tego słowami, a przecież Bóg kocha mnie tysiąc razy mocniej! To niesamowite. Choćby Kościół odwrócił się ode mnie, ja będę się Boga zawsze mocno trzymać, bo On jest sensem mojego życia.

Cześć wszystkim, słucham dziś hp, wyjątkowo w niedzielę, w moim pokoju, ubrana w piżamkę, po całym dniu na studiach (zaoczne). Było mi przykro, poleciało kilka łez i tak sobie pomyślałam, że może włączę i posłucham historii kogoś innego, kto może ma trudniej niż ja i chociaż "złączę się w bólu". Zazwyczaj nie jestem taka ponura, przepraszam wszystkich których zdołuję. Gdyby ktoś przeczytał i miał chwilkę, proszę o modlitwę, czuję, że potrzebuję wsparcia w tym moim krótkim (21 lat) życiu. Twoje słowa ojcze Adasiu: "Twoje serce jest bardzo blisko Niego, tylko o tym nie wie, bo próbuje sobie coś wkręcić, ale Twoje serce wie za kim tęskni" uderzyły mnie, jakby ktoś stał obok i do mnie mówił, chyba miały być też do mnie.

Zawsze gdy słucham i widzę jak Bóg działa w naszym życiu to płaczę i nie mogę tego opanować, ale to są łzy szczęścia. Wtedy wciskam pauzę i modlę się, własnymi słowami do naszego Tatusua i dziękuję MU za dobro które czyni. Ja zawsze nazywam GO moim "Niesamowitym Tatusiem" bo taki dla mnie jest. Gdyby każdy człowiek na ziemi choć raz dziennie uczyniłby coś, ofiarując to BOGU, to wiem że życie nas wszystkich wyglądałoby inaczej, niestety wielu z nas traktuje Boga jak magię, a przecież to nasz Tata, który kocha nas najbardziej❤

Drogi ojcze Adasiu, Twój komentarz CUDNY ! Jak wszystkie w HP. Twoje słowa są tak czułe, wypowiadane z niesamowitą delikatnością a zarazem ogromną troską, skierowane bezpośrednio do bohatera każdej historii jak w najbardziej intymnym spotkaniu, a jednocześnie trafiające do tak wielu z nas, jakbyś wśród tylu tysięcy słuchaczy z każdym z osobna rozmawiał i znał każde słuchające Cię serce. To właśnie one - Twoje słowa - tak strasznie przynaglają mnie tutaj, na HP co tydzień w niedzielny wieczór. Tak mocno spragniona jestem miłość, akceptacji, zrozumienia, nieoceniania i nadziei. (Myślę, że nie tylko ja…) I tak strasznie złakniona takiego obrazu Boga, jaki przed nami odkrywasz: pełnego dobroci, bezbrzeżnej miłości, który jest mimo wszystko, nie czyha na potknięcia, nieustannie woła i cierpliwie czeka. Dziękuję, że mogę chłonąć to wszystko tutaj, co tydzień po każdej potłuczonej historii. Nie dziw się, że lgniemy tu na Langustę tak tłumnie i odważamy się odsłaniać przed Tobą najciemniejsze zakamarki naszych serc. Myślę, że mało w dzisiejszym kościele miejsc, gdzie taka zagubiona dusza, która mówi, że „jest do niczego i już chyba nie wierzy w Boga” może usłyszeć „ Kochana, ty nie odrzuciłaś Boga, ty jesteś (wbrew pozorom) bardzo wierząca i twoje serce wie, że ON jest i jest bardzo blisko NIEGO”. Takich głosów ze świecą szukać na większości ambon. I dlatego my - zagubione langustki przybiegamy tu na palmę, po takie właśnie słowa, aż się za nami kurzy! Ojcze Adasiu, tak trzymaj!! Jak najdłużej! Żebyśmy nie pospadali z tej langustowej palmy.

Mamy dusze, dzieci też …, narodzone i nie narodzone. Dbajmy o nasze dusze 🤍

Czasami też coś chcemy za wszelką cenę, ale po co? Bóg najlepiej wie co nam potrzeba. Pozdrawiam z zimowej wiosny 🥰💚

Od zawsze wierzę w istnienie Boga, od dziecka chodzę do kościoła, wybieram, żeby wierzyć, bo jakże by to było straszne żyć w przekonaniu, że Go nie ma. Mimo to, często nachodzą mnie myśli "A co jeśli Jego nie ma? Co jeśli po śmierci nic nie ma? Co jeśli jesteśmy tylko najwyżej rozwiniętą formą białka?" Nawet często, będąc w kościele na mszy myślę sobie "A co jeśli to jest tylko jakiś cyrk? Przedstawienie wymyślone przez ludzi, by było im łatwiej żyć? Jeśli Boga nie ma, to my tutaj wszyscy odwalamy jakąś farsę..." Ale zaraz potem mówię sobie "Przestań Hania, On jest. Musisz w to wierzyć, musisz mieć nadzieję". Myślałam, że skoro miewam te myśli, wątpliwości, to znaczy, że moja wiara jest słaba. Nigdy nie miałam jakichś niesamowitych emocjonalnych doświadczeń z Bogiem. Inni ludzie płakali na modlitwach wstawienniczych, śmiali się, przewracali się, a ja nigdy nic z tych rzeczy. Ale powiedziałeś Ojcze tutaj w komentarzu do tej historii coś, co do mnie trafiło i czułam, jakbyś to mówił do mnie. Powiedziałeś, że szukanie Boga i poczucie Jego pustki, przejmującego braku czegoś, jest najpiękniejszą formą wiary. Ja to od zawsze właśnie tak odczuwam, w sensie brak czegoś, czego nie zaspokoi nic na tej ziemi. Nieraz ubzdurałam sobie, że tą pustkę jest w stanie wypełnić mi jakiś człowiek... Ale zawsze doznawałam wielkiego rozczarowania. Dopiero po wysłuchaniu setek (no tyle już chyba będzie 😅) Twoich różnych filmów dotarło do mnie, że to jest głód Boga i dlatego nic na tym świecie nie jest w stanie go zaspokoić. Gdy myślę o moim spotkaniu z Bogiem kiedyś tam, mam nadzieję, mam w głowie tylko jeden obraz - jak przytulam się do skrawka Jego płaszcza gdzieś z tyłu przy stopach, jak dziecko. O tym marzę. I wierzę, że to jest właśnie to, czego mi tutaj na ziemi brakuje, żeby być z Nim blisko. Wrócić do domu, bo przecież każdy z nas od Niego pochodzi i do Niego chce wrócić nasza dusza. Jak kawałek jakiejś układanki, który się oderwał na jakiś czas i marzy o tym, by kiedyś wrócić na swoje miejsce. Przepraszam za ten długi komentarz, trochę mnie poniosło. Ale musiałam to napisać.

❤😊

Szczęść Boże Wszystkim!Bardzo proszę o modlitwę w intencji mojego Brata.Bóg zapłać Wszystkim!

Bóg zapłać za kolejną HP. Serdeczne pozdrowienia dla Ojca, Bohaterów dzisiejszej historii i wszystkich Was!

Jak to jest możliwe, że mając tak różną historię od opisanej, tak dobrze rozumiem te myśli o Bogu Rafaeli? Wiem jak to jest zamknąć się na Boga bo się w głowie coś uroi a potem tęsknić za Nim i jednocześnie napychać sobie głowę bzdurami o tym, jak to łatwiej jest być ateistą. Czasem udaje się na dłuższą chwilę zobojętnieć na jakiekolwiek wspomnienia o wierze, zagłuszyć obowiązkami w domu, grami i filmami, ale tęsknota wraca z uporem maniaka i nie raz, nie dwa, wyciśnie łzę... Ostatnio w chwili zobojętnienia zastanawiałam się, czy w ogóle chciałabym znaleźć się w niebie skoro nawet nie wiem jak tam jest, czy warto się starać. Tyle się mówi o piekle, a o niebie prawie nic. Następnego dnia wpadł na youtuba film o tytule "Jakie jest niebo?" 🙄

Słucham i łzy spływają po policzku. Ojciec ma rację mówiąc, że Rafaela teskni za Bogiem❤️🙏

Pan Bóg spełnia nasze największe pragnienia i to w nadmiarze jest tylko jedna rzecz do zrobienia to o czym ojciec mówi cały czas trzeba zająć się Nim i nie chcieć nic poza Nim. Doświadczyłam tego wczoraj Panie Boże Ty wiesz i dziękuję Ci z calego serca❤❤❤❤

Ja dziś HP słuchałam w grocie solnej relaxując się ♡

Cudowna historia :) ❤ myślę, że wiele osób odnajdzie się w niej na swój sposób i tam gdzie Bogu nie dowierza, nie ufa. Jezu ufam sobie... chcę spełnić swoje pragnienia... niestety tak wiele razy zamiast powiedzieć Jezu ufam Tobie, ufamy bardziej sobie :) Dziękuję Ojcze Adamie za przeczytanie tej historii 😊❤ Odnajduje się niestety w tej historii 🙈🙉🙊🫂 Ludzie, ogarnijmy się i bądźmy szczęśliwi z Panem Bogiem 😘

Rafaelo! Mamy cudowną Córeczkę dzięki komórkom dawczyni. Jesteśmy przeszczęśliwi tak bardzo, że często mam irracjonalną ochotę się nawrócić, by po prostu mieć Komu podziękować za ten CUD (gdyby tylko się dało nawrócić na zawołanie! ;) ). Ale wiem też, że niczego nie żałuję, więc - paradoksalnie - co by to w ogóle było za nawrócenie..? P.S. rozmowę o dawstwie zostaw na czas, gdy Wasz Syn bedzie już bardzo dorosły, nie zabieraj rozedrganemu dzieciakowi poczucia bezpieczeństwa wynikającego z przynależności. Pozdrawiam!

Tato przepraszam,że idę do ciebie tylko wtedy gdy czegoś potrzebuje. Wybacz mi

Bóg zapłać ks Adamie za HP

Ojcze Adasiu, tej historii wysłuchałam nocą, kiedy moja mama lat 93 chora na ciężką demencję (Alzheimer) zasnęła i mój umysł może być choć na chwilę bardziej skupiony. Bardzo Cie przytulam Rafaelo i mam nadzieję, że odnajdziesz pokój serca, a raczej , ze to On odnajdzie Ciebie . Przyznam, że po raz pierwszy z trudem słuchałam komentarza Ojca ( a wysłuchałam wszystkich historii), szczególnie słów o szczęściu. Staram się być blisko Pana Boga, modlić wg wskazań z książki Ojca, jak i wg własnych intuicji, żyję życiem sakramentalnym, na ile potrafię- kochać ludzi, a jednak nie czuję się nawet "jakoś" szczęśliwa. I nie mam na myśli porywów serca, ekscytacji , tylko zwykły pokój serca. Czuję się teraz jeszcze bardziej jakaś taka "zepsuta" i winna i chyba osamotniona.

" Bóg, czym wiecej jego tym bardziej tensknie, I niech tak zostanie". Zawsze z ❤Jezusa. Nie słucham systematycznie bo otej godzinie juz spie,na wyspach jest wszystko inaczej,muszę wstac o 3 tano zeby tartak od palic, a jestem sama wiec wszystko we mnie. Ale to wszystko to nic, w porownaniu upajaniem sie w Bogu w samym sobie i uwielbilbianiem Go bo On jest moim życiem." Zawsze z ❤Jezusa...

Uff nareszcie optymistyczna, dobra historia!😍🥰 Ale przecież to całe invitro jest odpowiedzią na potrzebę ofiarowania miłości, nie sądzę, aby Bóg mocno ukarał to całe invitro. Głowa do góry.

Czy to nie jest tak, ze ona uratowala ten zarodek przed smiercia. Przyjela go do siebie ❤

Słucham w trasie i myślę o wszystkich rzeczach, które ja uczyniłem "bogiem" w swoim życiu. I jak żadna z nich nie jest w stanie mnie nasycić, choćbym nie wiem ile jej się "nażarł". Zawsze zostaje niedosyt.

Kwestia in vitro to kompletny odjazd kościoła. Ksiądz który sam wyparł u siebie samego instynkty ojcowskie rodzicielskie potępia innych ludzi za to że mają silny instynkt macierzyński i chęć posiadania dzieci.... Kompletnie niezrozumiałe. Jak można wmawiać ludziom że chęć posiadania dzieci to bałwochwalstwo??? To najbardziej naturalna i pożądana potrzeba człowieka. A już czepianie się słowa zarodek czy transfer no ja nie mogę co za średniowiecze

W piątek straciłam ciąże, a tu taka historia...Jakbym nie zrobiła testu to bym nawet o nim nie wiedziała...totalne zaskoczenie. Zostały mi na pamiątkę dwa zdjęcia USG.

Szczęść Boże kochani❤ Nie wiem co napisać.. Ale napisze... Zaufalaś Mu w trudnym momencie. Ojciec kochany wysłuchał Twojeg "Ojcze Nasz .. bądź wola Twoja"❤ Ja bym synkowi powiedziala tylko jak dziecko podrośnie żeby zrozumiało. Dobrego niedzielnego popoludnia kochani ❤ Z Bogiem ❤

Wielki Panie Boże zapłać ❤❤❤

Piękny ojca komentarz, a historia bardzo mi bliska. Pozdrawiam i życzę tęsknoty za Tym, który jest przy nas blisko, choć Go nie widzimy ❤️🌸

Słucham w poniedziałek rano mieszając ciasto na chleb... W większości historii identyfikuję się z bohaterką. Dla mnie też droga do macierzyństwa była trudna i długa. Po 6 latach jesteśmy już we trójkę ale cały czas będę pamiętać tę kręta drogę którą szłam by być tu gdzie jestem...

37:37 Energetycznie i duchowo jest to ważne czyje to jest dziecko dla samego dziecka, bo później rodowo jeżeli są pewne kwestie, to dziecko z adopcji musi wiedzieć komu ma się ukłonić 💜 Co do nauk kościoła bardzo chętnie posłucham kiedyś Ciebie Ojcze Adamie o koncepcji grzechu i dlaczego nazywamy to grzechem, co tylko wzmacnia w nas poczucie winy, a wina, strach i lęk (wstyd) to najniższe wibracje we wzroście duchowym. Bardzo ściskam i pozdrawiam Rafaelę, którą doskonale rozumiem w potrzebie Boga 🩵 Ty ją masz i tylko znajdź swoją drogę do bycia w jedności z Źródłem 🩵 (Bóg = Źródło, Bóg = Światło) Kordian

Ojcze Adamie, nadrabianie HP w trudnej chwili zamiast radia czy muzyki w aucie naprawdę daje radę. Przechodząc ciężkie chwile, kryzys sensu i wiary w miłość poszukuję w HP Jezusa - chyba czuję że z dobrym skutkiem:) sam myślę czy nie napisać historyjki, ale gdy słucham tych PRAWDZIWYCH dramatów zastanawiam się, czy moja miłosna telenowela młodego człowieka się do tego nadaję, chyba jednak sobie odpuszczę. Słowa ojca dają nadzieję na lepsze jutro, może gdzieś jednak jest jakieś światło. Bo jeśli Jezus mi nie pomoże, to już nie wiem co, perspektywy przyszłości wydają się być zupełnie beznadziejne. Pozdrawiam ojca bardzo ciepło i dziękuję, że ojciec działa i po prostu - jest.

Ja aktualnie nie słucham podcastu ale robię sobie kanapkę z majonezem kieleckim i jakoś tak o Ojcu pomyślałam 😊 potwierdzam, że to najlepszy majonez na świecie i serdecznie pozdrawiam 🙂

Kochany Ojcze Adasiu , jak Ojciec mógł! Zacząć historię i nie skończyć! Co z tym Ojca nakarmieniem w Wilnie ? Mam nadzieję że się Ojciec wytłumaczy już w następnym HP ! Czy ktoś z słuchających za ?😊😅😉

Słucham i płaczę.

Słucham tej historii i mam jeden prosty wniosek. Gdyby Boga nie było Rafaelo, to byś o nim nie myślała. Twoja tęsknota nie wzbudziła się sama z siebie. To On, Tata, wręcz narzuca się tobie: "kochaj Mnie, kochaj proszę..." . Jestem facetem po 60-tce. Mi Tata też się narzucał i narzuca... . Dopiero teraz zrozumiałem: "kurde, On naprawdę istnieje". Wracaj Rafaelo...

Bóg wierzy w nas bardziej niż my w Niego 🧡

Słucham zerkając na elektroniczną nianię, która patrzy jak śpi nasza wyczekana, wymodlona córka. To było prawie 5 lat łez, bólu, walki ze sobą, z Panem Bogiem. Teraz dopiero widzę jakim wielkim i potrzebnym darem był ten czas. Pamiętam jaka byłam oburzona, gdy podczas spowiedzi żaląc się, że "inni już mają, a my dalej nie", usłyszałam: Pan Bóg to nie sklep. Dziękuję Ci Panie za tamten czas, za tego kapłana, za łaskę zrozumienia, za Twoją opiekę w tym oczekiwaniu. Za to, że postawiłeś w odpowiednim czasie naszego życia na naszej drodze Anioły, które zaprowadziły nas do Ciebie, do modlitwy Pompejańskiej, a przez to, do naszego najwspanialszego cudu- córeczki.