Horyzont zdarzeń - Astronarium 153 

Nic bardziej mylnego, pozdrawiam razem z Vegetą

Co ty tu XDDD

Ty tutaj :o ?

Robi wrażenie

kebab już nie robi przy tym wrażenia,przykro mi bardzo

Zgadzam się w całej rozwiązłości ..

Nigdy nie schodzą, są niesamowici. Bez nich nie można funkcjonować.

Dlatego tak żadko pojawiają się nowe materiały.

@@Robert_Barszcz gensto som ..

Kopiujcie szybko, bo zaraz zniknie. Mój eksperyment udowodnił że heliocentryczny model nie istnieje!!! Bądźcie sami dla siebie naukowcami! Wszystkie odległości do gwiazd, Księżyca i planet, spreparowano z pomocą twierdzenia Talesa. To twierdzenie jest absolutną podstawą, bo w prosty sposób pozwala na obliczenie wielkości kątowej obiektów znajdujących się na odległości. Na przykładzie Słońca Ci pokażę. Bierzesz odległość 150 000 000km dzielisz na średnicę Słońca- 1391 000km =107,836 Ta liczba jest kluczem. >Opisze konkretny przypadek z lustrem płaskim o szerokości zwierciadła 11,5 cm. Ustawiamy lustro (szer. 11,5cm) naprzeciw Słońca. Ustawiamy się 12 metrów dalej od lustra. Za pomocą aparatu robimy fotkę wpierw lustra z tej odległości bez filtra, następnie robimy fotkę z użyciem filtra słonecznego lustra i odbitego w lustrze obrazu Słońca. Robimy też fotkę bezpośrednio Słońcu. Trzy fotki powiedzą nam prawdę o świecie. Wykonujemy obliczenie z twierdzenia Talesa. Przyjmujemy hipotetyczna odległość 30 cm od oka i liczymy jak wielkiej należy użyć zasłony by na 30 cm od oka zasłonić obraz kątowy Słońca odbitego w lustrze Liczymy wielkość kątową Słońca: 150 000 000km dzielisz na średnicę Słońca- 1391 000km =107,836 Ta liczba jest kluczem. 30cm /107,836=0,278 cm~~2,78mm. Tyle wynosi wielkość zasłony jakiej należało by użyć na odległości od oka 30 cm. Teraz liczymy wielkość kątową lustra. Szerokość lustra płaskiego 11,5cm Odległość do lustra 1200cm/11,5- (szerokość lustra)=104,3478 To jest liczba bazowa Teraz mierzymy jak dużej należało by użyć zasłony na odległości od oka 30 cm z dystansu 12 metrów od lustra, by zakryć wielkość kątową lustra. 30cm/podzielić na liczbę bazową. 30 cm/104,3478=0,2875 cm.~~2,875mm. By z odległości od lustra 12 metrów, obserwator mógł zakryć wielkość kątową lustra, powinien użyć zasłony o wymiarze 2,875mm ustawionej 30cm od oka. Szerokość kątowa lustra z odległości 12 metrów na odległości zasłony od oka wynosi 2,875mm/ dzielimy na szerokość kątową Słońca na przykładzie szerokości zasłony jakiej należało by użyć na odległości od oka 30cm. patrząc na Słońce, ta szerokość zasłony wynosi 2,78mm. 2,875/2,78= 1,03 razy. Tyle razy powinien mieścić się obraz odbitego Słońca w lustrze o szerokości lustra 11,5 cm na odległości od lustra 12 metrów. Jak widzimy wielkość kątowa Słońca odbitego w lustrze o szerokości lustra 11,5cm i na odległości od lustra 12 metrów, wielkość kątowa Słońca na odległości od oka 30cm powinna być równa zasłonie ustawionej 30 cm od oka, czyli wielkość kątowa słońca wynosi 2,78mm. Wielkość kątowa lustra odległego 12 metrów od obserwatora liczona według wielkości zasłony postawionej na odległości od oka 30cm wynosi 2,875mm. Jak więc widzimy wielkość kątowa Słońca i wielkość kątowa lustra jest niemal identyczna. Wnioski: Obraz Słońca odbity w lustrze na odległości oka obserwatora 12 metrów od lustra powinien być widziany w szerokości lustra 11,5cm i powinien mieścić się w szerokości lustra 1 raz. Ani więcej razy ani mniej razy. Gwarantuję Wam, że Słońce nie zmieści się 1 raz w szerokości lustra bo w rzeczywistości wielkość kątowa Słońca jest o wiele za duża! Ten sam eksperyment możecie przeprowadzić z obrazem Księżyca odbitym w lustrze i tutaj już bez filtrów. ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-vEijsPJ-3QM.html

Może coś się przyśni oby w Naszym zasięgu wzroku 😄

Patrze na ekran telefonu i mówię mam jakiś mały włos na ekranie , muszę go usunąć ale się nie da 😄😄😄👍

@@dziennikarzsledczy pada Ci na obiekt😁 Obecne rysy u mnie na 2496🙃👊

Tak facet jest rewelacyjny

Od dawna już, fascynował mnie 'Horyzont Zdarzeń', ale ciężko mi było w pełni zrozumieć jego fenomen, dopiero dzięki waszemu odcinkowi, nareszcie wszystko zrozumiałem i moja ciekawość została zaspokojona. Dziękuję uprzejmie za przygotowanie tego niezwykle ciekawego i edukacyjnego materiału. Z pozdrowieniami dla całej redakcji!

i jeden z najlepszych programów stworzonych przez TVP... Ta, wiem, że poprzeczka była nisko ustawiona, ale warto wspomnieć, że dobrą robotę chociaż z jednym programem odwalili ;)

@@jasparta993 to prawda topią setki milionów na partyjnych kacyków a pisowskie zgredy uszami klaszczą gdyby to zainwestować w inteligentnych ludzi w polsce jak ci od astronarium to.....

Wolę ekipę i fritza

@@Kanonka28 to jakim cudem wszedłeś na coś co wymaga chociaż trochę wiedzy, jakiś missclick?

@@jasparta993 nie srisclick

@@logicznie9590 Akurat nie mam potrzeby lizania zadu i nawet nigdy nie miałem, pierwszy raz spotkałem się z taką podpowiedzią widocznie masz przykre doświadczenia 🤣 ja bynajmniej nigdy tego nie potrzebowałem robić. Pozdrawiam

Proponuję psychiatrę Najpierw obejrzyj i posłuchaj człowieku,gwarantuje że nie będziesz wiedział połowy rzeczy o których mówią naukowcy.

Bo tak innym łatwiej jest oglądać durne filmiki i wspierać pustostany z tiktokow 😖

bo wszyscy przechodzą na tik toka i wolą oglądać losowe bez wartościowe rzeczy

Próg wejścia jest za wysoki

@Logicznie Komentarz dla algorytmu YT.

Pod warunkiem, że wiesz czym są fluktuacje kwantowe, bo to słabo wytłumaczył.

Bardzo źle i niepoprawnie to wytłumaczył

To działa inaczej niż przedstawiono w filmie - pod tym względem bardzo nierzetelnie. Przede wszystkim nie ma czegoś takiego jak ujemna energia. Ten niemiecki profesor wprowadza w błąd, albo posłużył się jakimś skrótem myślowym. W rzeczywistości: z piany kwantowej, z próżni, powstają dwie cząstki o takiej samej energii (cząstka i antycząstka - choć pewnie najczęściej to przeciwne kwarki - im mniejsze energie tym większa szansa na kreację), jedna wpada do dziury, druga odlatuje. Pozornie dziura zwieksza więc masę o jedną cząstkę, ale próżni należy oddać pożyczoną energię zużytą na kreakcję dwóch cząstek. Jedna zasiliła dziurę, drugiej brakuje - więc zwrot energii pobierany jest kosztem czarnej dziury. Dlatego właśnie wyparowuje z niej energia. Co ciekawe - duża czarna dziura wyparuje dzięki temu szybciej niż mała, bo ma znacznie większą powierzchnię horyzontu zdarzeń, więc odleci z niej więcej takich cząstek, których koszt musi zwrócić czarna dziura. Do prawdziwie naukowych faktów polecę od siebie kanał smartgasm, tam nie ma takich zaniedbań.

Ja pokazuję

Z ust wyjąłeś mi to pytanie!

Nie ma czegoś takiego jak ujemna energia. Ten profesor wprowadza w błąd, albo posłużył się jakimś skrótem myślowym. W rzeczywistości: z piany kwantowej, z próżni, powstają dwie cząstki o takiej samej energii (cząstka i antycząstka), jedna wpada do dziury, druga odlatuje. Pozornie dziura zwieksza masę o jedną cząstkę, ale próżni należy oddać pożyczoną energię zużytą na kreakcję dwóch cząstek. Jedna zasiliła dziurę, drugiej brakuje - więc zwrot energii pobierany jest kosztem czarnej dziury. Dlatego właśnie wyparowuje z niej energia. Co ciekawe - duża czarna dziura wyparuje dzięki temu szybciej, bo ma znacznie większą powierzchnię horyzontu zdarzeń, więc odleci z niej więcej takich cząstek.

Daj już spokój z wciskaniem Dragana wszędzie...