Idea of Evil กับตอนที่หายไป - Berserk | The Codex 

ผมว่าเปรียบเทียบได้กับ บางสังคมในยุคปัจจุบันที่ก็ชวนสิ้นหวังเหมือนกันนะ 555 คนทำดีก็ไม่ใช่ว่าอยากจะทำดีจริง ๆ (ถ่ายคลิป ทำคอนเทนต์ หรือเวลาพลาด ก็เอาความดีที่ตนเคยทำมาอ้าง) กลับกันคนทำชั่วแต่ได้ดีมีเยอะครับ (ทุจริต โกง ใช้อำนาจกดขี่ แต่ลอยนวลด้วยเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ)

พอๆกับwarhammer 40k ครับถ้าเลือกได้อย่าเกิดมา ใน2 อันนี้เลย55555+

ต่างอะไรกับชีวิตจริง

เป็นโลกที่ตัวแทนของพระเจ้าก็คือความชั่วร้าย

การกระทำ = ผลลัพท์การกระทำ ไม่มีทำดีได้ดี ทำเลวได้เลว มีแค่ผลลัพท์จากการกระทำ ผมว่าก็เหมือนชีวิตจริงนะ ชีวิตจริงเราทำอะไรเราก็ได้ผลลัพท์กลับมาซึ่งไม่รู้ดีหรือไม่ดี ตัวแปรมันเยอะเกินกว่าที่เราจะสามารถกำหนดได้ว่า ทำดีได้ดี ทำเลวได้เลว ประโยคนี้ผมเลยไม่เคยเชื่อเลย

ถ้าข้าคิดอะไรเจ้าก็คิดอย่างงั้น เเละ ถ้าเจ้าคิดอะไรข้าก็คิดอย่างงั้น

ข้า เริ่มงงกับพวกเจ้าแล้วนะ 55+

🗿

"ต้องการไรบอกมาข้าจัดให้" เนี่ยแค่เนี๊ยะเกิดเป็นเราไปแทนคงงงจนขออะไรกากๆมาแน่555

งั้นเจ้าก็หายไปซะ เดี๋ยวพระเจ้ามันก็เลิ่กลั่กอะตุว่า ตัดจบดื้อๆ55+

;-; ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี

เหมือนเทพเคออสจริงๆ กรีฟีสก็คงเป็นเดม่อนปริ้น555+

@@หวัดไม่ดีต้องไปหาหมอ ตามนั้นเลยครับ 55

40kยังดีตรงออกมาได้เรื่อยๆไม่เหมือนberserk อยากจะเห็นthe great gameของเทพเคออส วันที่มันจะซัดกันนัวเนียแบบเอาให้ตายไปข้างนึงเลยแบบให้เหลือเคออสเพียงหนึ่งเดียว คงส่งผลต่อจักรวาลกายภาพออกมาเละแน่นอน

14:46 คิดเหมือนกัน ไอ้ความคิดนี้ เหมาะจะเป็นช่วงไคล์แม็ก หรือไม่ อาจารย์อาจจะอยากให้มีพระเจ้าด้านสว่างไว้เป็นอีกขั่วตรงข้ามแล้วก็ได้

มันก้คือ ปรัชญา เต๋านั้นแหละ คนมีอำนาจทำดีก็บอกว่าเป็นเทพ ทำไม่ดีไม่ถูกใจก็หาว่าเป็น มาร

อาจารย์แกเขียนซะผมคิดว่า ‘ไม่มีปาฏิหารย์’ ไม่มีความหวังใดใดเหลืออยู่แล้วครับ มีแต่กัซเท่านั้นที่ต้องกลายเป็นปีศาจ แล้วจมดิ่งกับความแค้นด้วยตัวคนเดียว

มนุษย์สร้าง พระเจ้า(เทพแห่งความปราถนา) ขึ้นมาเพื่อใส่"ความหมาย"ให้กับความทุกข์ทั้งหลายและความไม่แน่นอนทั้งหมดในชีวิตที่พบเจอ และพระเจ้าที่มีตัวตนจริงจากการสร้าง ก็สร้างโลกแบบมนุษย์ต้องการจะเห็นให้อีกทีหนึ่ง ทั้งความช่วยเหลือ และการทำลายล้าง

มันอิงกันมากกว่า ตามปรัชญาเต๋า ความชั่วเกิดขึ้นก่อน และมนุษย์ถึงสร้างความดีขึ้นมาตอบโต้โดยอิงกับความชั่วที่มีมาก่อน เทพแห่งความปราถนา ในberserk นี่พูดชัดเจนว่า มันแค่ทำตามสิ่งที่มนุษย์ต้องการ ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว GODHANDที่ดูน่ากลัว แต่ในภาคหลังบางทีก็ อวตารลงมาช่วยกอบกู้สังคมมนุษย์ในบางเวลาเหมือนกัน

แล้ว "ความปราถนาที่จะหลุดพ้นจากทุกข์" ก็ถือเป็น "ความปราถนา"อย่างหนึ่งเหมือนกันใช่ไหม

@@analockman จากที่ผมศึกษามา เป็นเหมือนการเอากิเลสมาปราบกิเลสมากกว่าครับ ใช้กิเลสดับกิเลสมารเองเลย คือมีความปรารถนา แต่เป็นไปในทางที่ดี พอตรัสรู้จนหลุดพ้นทุกข์แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีปรารถนาอีก เพราะดับกิเลสทั้งหมดลงแล้ว, ยกตัวอย่าง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ความว่า “ตณฺหา ชเนติ ปุริสํ จิตฺตมสฺส วิธาวติ สตฺโต สํสารมาปาทิ ทุกฺขมสฺส มหพฺภยํ ตัณหาทำให้คนเกิดบ่อยๆ จิตของผู้มีตัณหาย่อมซัดส่ายไปมา เพราะหมู่สัตว์มัวท่องเที่ยวอยู่ในสังสารวัฏ จึงประสบทุกข์มากมาย” ตัณหา คือความทะยานอยาก ประกอบด้วยความเพลิดเพลิน ยินดีในอารมณ์ต่างๆ เป็นกิเลสที่นอนเนื่องอยู่ในส่วนลึกของสรรพสัตว์ เป็นทุกข์สมุทัยสัจจ์ คือเหตุให้เกิดความทุกข์ การที่มนุษย์ต้องเวียนว่ายตายเกิด และมีความทุกข์กายทุกข์ใจอยู่ในปัจจุบันนี้ เพราะมีตัณหาเป็นต้นเหตุ ความทุกข์ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นทุกข์ประจำหรือทุกข์จร ตั้งแต่ทุกข์จากการเกิดแก่เจ็บตาย ทุกข์เพราะการพลัดพรากจากบุคคลผู้เป็นที่รัก ความเศร้าโศก พร่ำพิไรรำพันต่างๆ เหล่านี้ ล้วนเกิดมาจากความทะยานอยากทั้งสิ้น เมื่อความทะยานอยากเกิดขึ้นก็ต้องมีการแสวงหา การแสวงหาทำให้เกิดการกระทำที่ภาษาพระท่านเรียกว่ากรรม เมื่อทำกรรมก็มีวิบากเป็นผล ความทะยานอยากเป็นเหตุนำให้ไปเกิดในภพภูมิต่างๆ ถ้ามีความทะยานอยากในกามภพ เรียกว่า กามตัณหา คือ ยังมีความยินดีในกามคุณทั้ง ๕ ยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ซึ่งเป็นเหยื่อล่อของพญามาร ให้เราหลงติดอยู่ในกามาวจรภูมิ แล้วยังมี ภวตัณหา คือความอยากมีอยากเป็น ที่ทำให้ติดอยู่ในรูปภพ และ วิภวตัณหา คือความทะยานอยากที่ทำให้ติดข้องอยู่ในอรูปภพ ตัณหาทั้ง ๓ อย่างนี้แหละที่เป็นเหตุให้เกิดทุกข์

@@analockman พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเล่าถึงสมัยที่พระองค์เคยเสวยพระชาติเป็นพญานกยูงทองว่า ครั้งนั้นท่านได้อาศัยอยู่ในถ้ำทอง ทุกๆ เช้าก่อนที่จะออกไปหาอาหาร จะบินขึ้นไปเกาะที่ยอดเขา แล้วหันหน้าไปทางทิศตะวันออก เมื่อเห็นพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น ท่านจะแผ่เมตตา และสวดพระปริตร เพื่อขอให้พระรัตนตรัยคุ้มครองให้ปลอดภัย แล้วจึงร่อนลงไปหากิน ครั้นตกเย็นก็จะบินไปเกาะที่ยอดเขาอีก แล้วหันหน้าไปทางทิศตะวันตก มองดูพระอาทิตย์อัสดง แผ่เมตตาสวดพระปริตร ให้พระรัตนตรัยคุ้มครองในเวลากลางคืน แล้วจึงบินกลับเข้าถ้ำ ท่านทำอย่างนี้อยู่เป็นเวลานาน ทำทุกวันไม่ได้ขาดแม้แต่วันเดียว จึงไม่เคยมีนายพรานหรือสัตว์ร้ายใดๆ มาทำอันตรายท่านได้ อยู่มาวันหนึ่ง มเหสีของพระราชาทรงพระสุบินเห็นพญานกยูงทองมาแสดงธรรมให้ฟัง จึงกราบทูลพระราชาว่า อยากฟังธรรมจากพญานกยูงทองมาก พระราชาจึงให้นายพรานไปดักจับพญานกยูงทอง ซึ่งแม้นายพรานจะใช้ความพยายามเพียงไร ก็จับไม่ได้ จนนายพรานหมดอายุขัยสิ้นชีวิตลง เมื่อพระมเหสีไม่ได้ดังพระประสงค์ทำให้พระนางตรอมพระทัย และสวรรคตในที่สุด พระราชาทรงกริ้วมากถึงกับจารึกลงในแผ่นทองคำว่า “ถ้าหากใครได้กินเนื้อของนกยูงทองตัวนี้ ที่อาศัยอยู่ที่ทิวเขาในป่าหิมพานต์ จะมีชีวิตเป็นอมตะไม่แก่ไม่ตาย” เมื่อพระราชาองค์ใหม่มาสืบต่อราชวงศ์ ได้พบเห็นหลักฐานที่จารึกไว้ มีพระประสงค์จะได้ชีวิตเป็นอมตะ จึงส่งนายพรานไปคอยดักจับพญานกยูงทอง แต่ก็ไม่มีใครทำได้สำเร็จ แม้เมื่อสิ้นราชวงศ์ มีพระราชามาครองราชย์ผ่านไปอีกถึง ๖ พระองค์ ก็ยังไม่มีใครสามารถจับพญานกยูงทองได้ วันหนึ่งนายพรานของพระราชาองค์ที่ ๗ สังเกตเห็นว่า ทุกเช้าและทุกเย็น นกยูงทองได้สวดมนต์แผ่เมตตา จึงรู้ว่าเป็นเพราะอานุภาพแห่งพระรัตนตรัยคุ้มครอง ก็หาอุบายที่จะทำให้ใจของนกยูงทองโพธิสัตว์ซัดส่าย ไม่ตั้งมั่น และไม่เลื่อมใสในพระรัตนตรัยอย่างที่เคยเป็นมา จึงได้นำนางนกยูงตัวหนึ่งมาเป็นเครื่องล่อพระโพธิสัตว์ เพื่อเพื่อให้เป็นไปตามแผนการที่วางไว้ วันนั้นพญานกยูงทอง ได้ฟังเสียงของนางนกยูงที่ไพเราะจับใจ เกิดตัณหาครอบงำ กิเลสที่ตกตะกอนนอนเนื่องมายาวนานก็กำเริบขึ้นมา เกิดความกระวนกระวายใจ จนไม่สามารถเจริญพระปริตรได้ ได้บินไปหานางนกยูง แล้วถลาลงไปบนพื้นโดยไม่ได้ระมัดระวังตัว เท้าทั้งสองข้างจึงสอดเข้าไปในบ่วงที่นายพรานดักไว้ ไม่สามารถจะสลัดให้หลุดได้ ยิ่งดิ้นบ่วงก็ยิ่งรัดแน่นหนาขึ้น

@@analockman นายพรานเห็นดังนั้นดีใจยิ่งนัก คิดว่า พรานทั้ง ๖ คน ไม่สามารถดักพญานกยูงทองได้ ต่างสิ้นชีวิตกันไปหมด แม้เราต้องเพียรพยายามอยู่ถึง ๗ ปี ในที่สุดวันนี้เราก็จับได้ ในขณะเดียวกันก็นึกสลดใจว่า วันนี้พญานกยูงกระวนกระวายใจ เนื่องจากนางนกยูงเป็นเหตุ ไม่อาจแผ่เมตตาเจริญพระปริตรได้ จึงติดบ่วงของเราเพราะอำนาจกามตัณหาแท้ๆ ทำให้ต้องประสบทุกข์เช่นนี้ แต่ด้วยอานุภาพที่นกยูงทองแผ่เมตตาอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ จึงทำให้นายพรานเกิดความสงสาร เกิดความรักความเมตตา อีกทั้งนายพรานก็ไม่ปรารถนาจะทำร้ายพญานกยูงอยู่แล้ว เพราะรู้ว่านกยูงตัวนี้ประพฤติธรรม จึงได้ปล่อยนกยูงไป พญานกยูงจึงได้เปล่งสำเนียงเป็นภาษามนุษย์ว่า “ท่านอุตส่าห์เพียรพยายามดักจับเรานานถึง ๗ ปี เมื่อจับได้แล้วกลับปล่อยเสีย ไม่กลัวอาชญาจากพระราชาหรือ หรือว่าวันนี้ ท่านงดเว้นจากปาณาติบาต” นายพรานตอบว่า “เราไม่ได้กลัวอาชญาแผ่นดิน แต่เรากลัวผลของบาป จากการทำร้ายท่านผู้ประพฤติธรรม” นกยูงพระโพธิสัตว์จึงได้แสดงธรรมว่า “ผู้ไม่ทำปาณาติบาต และให้อภัยในสัตว์ทั้งปวง ย่อมได้รับการสรรเสริญในปัจจุบัน ละโลกไปแล้วจะมีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป ดูก่อนนายพราน สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนปรารถนาความสุข ดังนั้นผู้ปรารถนาความสุข จึงไม่ควรเบียดเบียนใครให้ได้รับทุกข์” นายพรานฟังดังนี้แล้ว ก็ตั้งสติพิจารณาธรรม ตามเห็นธรรมเข้าไป จนได้บรรลุปัจเจกโพธิญาณ ณ ที่นั้นเอง จากนั้นท่านอธิษฐานจิตทำสัจกิริยา กล่าวคำปล่อยสัตว์ ทำให้สัตว์ทั้งหลายที่ถูกกักขัง หลุดจากกรงได้เป็นอัศจรรย์ แล้วท่านเอามือลูบศีรษะ ความอัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้นอีก เพศคฤหัสถ์ได้หายไป เปลี่ยนเป็นเพศบรรพชิตผู้สมบูรณ์ด้วยเครื่องอัฐบริขารพร้อมทุกอย่าง ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ได้ทำเอาไว้ในอดีตนั่นเอง ท่านได้อนุโมทนากับพญานกยูงทองที่แสดงธรรมให้ฟัง แล้วก็เหาะไปบำเพ็ญสมณธรรมตามอัธยาศัย ฝ่ายพระโพธิสัตว์เมื่อพ้นจากบ่วงแล้ว พิจารณาสอนตนเองว่า ที่ตัวเราต้องพลาดพลั้งติดบ่วง แทบเอาชีวิตไม่รอดนี้ เพราะอำนาจกิเลสตัณหา ไม่สำรวมอินทรีย์ จึงขาดสติในการระลึกถึงพระรัตนตรัย ทำให้เราต้องมาติดบ่วงของนายพราน บ่วงของพรานว่าร้ายแล้ว แต่ยังไม่เท่าบ่วงแห่งกาม ตั้งแต่นั้นมา ท่านตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ ข่มอำนาจกิเลสกาม แล้วเริ่มเจริญเมตตาจิต สวดพระปริตร ตรึกนึกถึงคุณของพระรัตนตรัยตลอดอายุขัย ละโลกไปแล้ว ก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต เป็นเทพบุตรผู้มีอานุภาพมาก พระบรมศาสดา ได้ตรัสถึงกิเลสตัณหาที่ผูกมัดใจชาวโลกไว้ว่า “ขึ้นชื่อว่ากิเลสทั้งหลาย เป็นธรรมชาติที่หยาบ ถ้าหากกิเลสเหล่านี้ สามารถก่อเป็นรูปร่างขึ้นมาได้ แล้วมีผู้นำไปวางไว้ที่ใดก็ตาม ที่นั้นไม่สามารถรองรับกิเลสเหล่านั้นได้ เหมือนแม่น้ำสายเล็กๆ ไม่สามารถรองรับน้ำฝน ที่ตกลงมาทั่วท้องจักรวาลได้ เพราะกิเลสเหล่านั้นแทรกซึมอยู่เต็มไปหมด จนไม่มีที่ว่างให้บรรจุ กามทั้งหลายเป็นบ่วงแห่งมาร เป็นเหตุให้เกิดความประมาทจนแทบสิ้นชีวิต” เพราะฉะนั้น เราต้องมีสติเตือนตนเองให้ดี อย่าตกอยู่ในอำนาจของกิเลส ให้หมั่นเจริญสมาธิภาวนา ทำใจให้หยุดนิ่งเฉย ใจต้องหยุดอย่างเดียวเท่านั้น จึงจะหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง เหลือไว้แต่ความบริสุทธิ์ล้วนๆ ที่เป็นวิราคธาตุวิราคธรรม หมดความทะยานอยากในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ในกามภพ รูปภพ อรูปภพ ใจหยุดเท่านั้นจึงจะหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะได้ หลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ ท่านจึงกล่าวว่า *“หยุดเป็นตัวสำเร็จ”* ถ้าไม่หยุดก็ไม่สำเร็จ ดังนั้นให้หมั่นฝึกใจให้หยุดนิ่ง ไม่ว่าเราจะมีภารกิจอันใดก็ตาม อย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรคทำให้เราเกียจคร้านในการทำความเพียร เราจะต้องตั้งใจมั่นว่าจะปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมภายในให้ได้

ช่องทำทาปีนิดได้ขนาดนี้ถือว่าแมสเเล้วนะเเถมเนื้อหายังไม่ได้เจาะตลาดคนส่วนมากด้วย

ผมมองว่ามันเป็นการรีบบอก "คอนเซ็ป" หลักของเรื่องที่เร็วเกินไปครับอาจารย์เลยต้องเอาออก

โดนตกมาครับ 555555

คนทำมหาศาลแล้วครับ

@@Acastgame ก็อยากดูช่องนี้อ่ะ

ตอนนี้กระเเสของ เดอะวิชเชอร์ ก็ไม่ดังเเล้ว น่าจะทำได้เเหละ

แนะนำช่อง Fan faction studio เลยครับ งานดีพอๆกันเลย

เหมือนในเรื่องจะไม่มีเทวทูตหรือทูตสวรรค์นะครับ (หรือว่าพวกทูตสวรรค์เข้าร่วมกับพวกปิศาจหมดแล้วก็เป็นไปได้)

พวกก็อดแฮนด์ทั้ง 5 ตนไม่ต่างจากวาสโทรเต้ในบลีช ที่มีพลังต่ำกว่าอตีดของราชาบารากันในสภาพเต็ม 100% มาเจอกับหัวหน้าหน่วยยมทูทั้ง 12 คน ยกเว้นปู่ยามะ จากคำสั้งขององค์ เรย์โอ แลัวปู่ยามะก็สั่งการ 12 หน่วยพิทักษ์อีกทีในบลีช เทพมรณะ ฝ่ายใหนจะชนะ?

ประมาณ 12-13 ครับ

มีพวกเทพองค์อื่นๆ ซึ้งไม่ได้มีแสดงตัวออกมาแบบ เทพแห่งแสงที่จะมาต่อต้านความมืด มันออกแนวตีความไปว่าเทพแต่ละองค์ก็มีเป้าหมายและความต้องการของตนสะมากกว่าครับบ

ให้นึกตามก็พวกเทพใน H.P.lovecraft

ผมคิดว่า พวกเทพใน เเบอรเซอกมันคือสิ่งมีชีวิต ที่แข็งมากเฉยๆจนมนุษย์ บูชามัน ก็เหมือนใน Lovecraft ั่นแหละ

มันไม่มีดีชั่วที่แท้จริงครับ ทุกคนมีทั้งดีทั้งชั่ว กรีฟีสก็ไม่ได้ชั่วไปทั้งหมด กัสก็ไม่ได้ดีไปทั้งหมด รวมทั้งเทพทั้งหมดในเรื่องด้วย

เหมือนกัน

.....​

ซื้อยาคู้

ใช่ มันคือหัวใจแห่งโลกวิญญาณ ที่สูบฉีดวิญญาณมนุษย์ เข้าและออก พร้อมทั้งปรับเปลี่ยนจัดแจง ทุกวิญญาณที่ออกไปให้ไปเกิดในช่วงเวลาสถานที่ยุคสมัย ตามแต่ที่ต้องการเพื่อบังคับเส้นทางประวัติศาสตร์มนุษย์

berserk soundtrack 4

berserk ost gutsครับ

2