აქ ვსაუბრობ ყურადღებაზე, როგორც მოვლენაზე რომელსაც ცენტრი არა აქვს. პირი არა აქვს. არამედ არის მხოლოდ ყურადღება. ჩვენ ამას განვიცდით როცა მზის ჩასვლას ვუყურებთ, მანამდე სანამ ვიტყვით რომ "რა ლამაზია" - და დავკარგავთ ყურადღებას.
სინქრონის ექსპერიმენტი გამოვიდა და ყველა ვარიანტში გამოვა ფოკუსირების ხარჯზე, მაგრამ ამას ხომ ყოველთვის ვერ გავაკეთებთ. ვისაც არ უნდა ველაპარაკებოდეთ იმის სიტყვებს ხომ არ ვიმეორებთ ასე სინქრონულად სულ. მეორე, გაკვირდებით და როდესაც სტუმარი გყავთ არასოდეს არ იკარგებით, დავიჯერო სინქრონს აკეთებთ მთელი ორი საათის განმავლობაში? ყოველთვის იქ ხართ და არ გეპარებათ არცერთი სიტყვა თუ საკითხის გადატანა თუ ა.შ. მაინტერესებს, როგორ ახერხებთ ამას? მესამე, ამ ტიპის ვიდეოები აღარ იდება და დადეთ რაა, და ასეთი პაწაწკუნები არა რაა, please
@@makachiradze9311 იცით, სულ არა. მაგრამ როცა საჭიროდ ჩათვლით რომ გაიგგოთ. და მერე ჩემი გამოცდილება მკარნახობს რომ ავტომატურად ხდება აღარ ჭირდება დაძაბვა. :)
@@makachiradze9311 არა. მაგრამ როცა ეს განცდილი გაქვს იცი რომ როცა გჭირდება გააკეთებ. საბოლოო ჯამში აქ გამეორებაში კი არაა საქმე, არამედ იმაშია რომ შინაგანი კომენტარი სულაც არ არის საჭირო სხვისი მოსმენისას. :) დროთა განმავლობაში ამის ცოდნა მოსმენის ხარისხს აუმჯობესებს - მე ასე მგონია, ჯერ სრული სტატისტიკა არ მაქვს.
აუ ერთი 10 წუთი მქონდა ხელი აწეული )) ვიფიქრე ვიფიქრე და მეც სადღაც ტვინის თემაში წავედი, მაგრამ დასაწერი პასუხი ვერ ჩამოვაყალიბე და შევეშვი და ხელიც ჩამოიწია ))
ამ ბოლო დროს ესეთი რაღაც შევამჩნიე, როდესაც ცივ დღეებში სახლის გასანიავებლად ფანჯარას ვაღებ და სიცივეს ვხვდები ცნობიერად და არა მექანიკურად, სიცივის შეგრძნებითობა ქვეითდება , შესაძლოა თუ არა ამაში ერიოს ყურადღება? ისიც შევამჩნიე რომ თუ სიცივეს დავხვდები ისე რომ უნდა შემცივდეს მაშინ იმდენად მცივა რამდენადაც ფიქრმა სიცივის სიმძაფრის მაქსიმუმი წარმოიდგინა
ყურადღების განმარტება რა არის? ფოკუსს როცა ვახდენთ ყურადღება ამუშავებს და ყურადღება არის ის რისი მეშვეობითაც დაფოკუსებულის გააზრება ხდება თუ ცალკე სხვა რამეა? როგორ არის გამოხატული? სად ხდება იმის გააზრება რომ ახლა ყურადღებით ვარ? თუ სულ არის მაგრამ ზოგჯერ ვხვდები რომ ყურადღბით ვარ და ზოგჯერ არა? და ამას იმიტომ ვერ ვხვდები რომ ფოკუსირებას არ ვახდენ ყურადღებაზე?
არა ყურადღებაზე ფოკუსირება არ არსებობს. როცა არაა ძალისხმევა ფოკუსზე არის ყურადღება. ყურადღება არის განზომილება რომელი აღიქვავს სად არის ამ წამს ფოკუსი, ისევ როგორც ყველაფერ დანარჩენს. ყურადღება ნიშნავს რომ არ იყურები წარსულიდან. აი ნახე ფოკუსი არის როცა შენ გადაწყვიტე რომ ნემის გაუყარო ძაფში. ბოლო 10 წამია უყრი ნემს ძაფში. ეს 10 წამი ხდება წარსული გადაწყვეტიილებაში ფოკუსში ხარ. ამ დროს წარმოიდგინე რომ მოხდა რამე ბრრახუნის ხმა. შენ წამოხტები. იმიტომ რომ არსებობს ყურადღება რომელმაც ის გაიგონა და წამოხტა. წარმოიდგინე ისე ძაან რომ ფოკუსირდე ნემსშ ძაფის გაძვრენაში რომ აფეთქება მოხდეს და ვერ გაიგო. ძირითადად როცა ვსაუბრობთ, და ვოპერირებთ ცხოვრებაში ვფოკუსირდებით ამა თუ იმ მოვლენაზე, მაგრამ არსებობს ამის მიღმა ყურადღება, რომელიც არაა ძალისხმევა. და პრინციპში ის სულ არის, აქ საქმე იმაშია რომ გახსოვს თუ არა რომ არის. ფოკუსმა ხომ არ ჩაითრია მთლიანად? ფოკუსის დაკლება იწვევს ყურადღებას.
ცოტათი დავიკარგე და ხომ ვერ ამიხსნით ? "საკმარისია აღარ ვიყოთ უყურადღებო, რომ მდგომარეობა რომელშიც აღმოვჩნდებით ყურადღებიანი იქნება" ფრაზა არ მესმის. "ყურადღება არის კოგნიტური პროცესი, რომელიც გულისხმობს ცნობიერების ფოკუსირებას ხელმისაწვდომი პერცეპტული ინფორმაციის რომელიმე ნაწილზე"- ამ ამოსავალი წერტილიდან მოვდივარ და დაშვებას ვაკეთებ რომ თუ ყურადღება კოგნიტური პროცესია მაშინ უყურადღებობა არაკოგნიტური პროცესი გამოდის. ამ განსაზღვრებით უყურადღებობა ცნობიერებას არ ექვემდებარება იმიტომ რომ მის ფარგლებს გარეთ არის და მხოლოდ მაშინ შეიძლება შეჩერდეს უყურადღებობის პროცესი როდესაც დავაფიქსირებთ რომ უყურადღებოდ ვართ. პერიოდი ყურადღების დაკარგვიდან ამ ფაქტის აღმოჩენამდე არის უყურადღებობის პერიოდი. ვერ ვხვდები როგორ შეიძლება აღარ იყო უყურადღებო თუ ვერ აცნობიერებ რომ იმ მომენტში უყურადღებოდ ხარ.
მადლობა საინტერესო კითხვისათვის. ვერ წარმოიდგენთ როგორ მიხარია. ვეცდები გიპასუხოთ. მოდით ერთი დაშვება გავაკეთოთ, რომ მე ვამბობ რომ ყურადღება არ არის ქმედება/მოქმედება. ყურადღება არის ის რაც ხდება ყველა მოქმედება რომ შეწყვიტავს არსებობას. ანუ თქვენ ამბობთ რომ ყურადღება კოგნიტიური პროცესია. მე კი სწორედ იმის გამოხატვა მინდა რომ ყურადღება არის კოგნიტიური პროცესებისგანნ თავისუფალი მდგომარეობა. სწორედ კოგნიტიური პროცესი შეიძლება გაწყდეს და დაგეკარგოს. როგორც თქვენ აღწერეთ. დავუშვათ რამეზე რომ ვფოკუსირდები ან ვკონცენტრირდები, იმ მომენტში თუკი დავკარგე ფოკუსი სანამ აღმოვაჩენ და დავბრუნდები ფოკუსზე დავკარგე ფოკუსი. კონცენტრირების აქტი არის ქმედება. ყურადღება კი ქმედება არ არის. შეძლებისდაგვარად ვეცადე ამეხსნა, და დიდი სიამოვნებით გავაგრძელებ განმარტებას, თუკი დამიზუსტებთ რომელიც ნაწილი არაა ნათელი.
@@vakhoski ეს შენი წარმოდგენაა, ეხხვევა და შიგნით და ასე შემდეგ. მე დავწერე ძალიან კონკრეტული წინადადება. რომ ფიქრი არის ყურადღების ერთერთი ობიექტი. ეხვევა, და წარმოსახვები არაფერ შუაშია. თუ შეგიძლია კითხვა ჩამოაყალიბო ისე რომ ჩემს ნათქვამს არ გაცდე, უფრო გასაგები იქნება და ვეცდები გიპასუხო.
@@Podcasthub შენი წარმოდგენააო შენ ისე მეუბნები გეგონება შენ თვალწინ ხედავდე როგორ მოაქცევს ხოლმე ყურადღება ფიქრს თავის შიგნით რომ გახდეს მასთან მთლიანობა, თან მითუმეტეს რომ ყურადღებაში ჩავარდნის მომენტის დაფიქსირება შეუძლებელია ანუ შენ მარტო იმ დონეზე შეგიძლია აღწერო ყურადღების მოძრაობა რაც ყურადღებიდან დაბრუნდი
