No tak, niby skąd Ewa miała wiedzieć, że gadającym wężom nie można ufać. Dlaczego Ewa się nie zdziwiła, że wąż przemówił? Czy wtedy zwierzeta przemawiały do ludzi? Czy wiedziała, że Yahwe na złego i sprytnego oponenta? Czy to możliwe, że nawet w boskim ogrodzie nie wolno wszystkiego? Czy to możliwe, że nawet Yahwe nie mógł stworzyć Edenu bez okazji do zła?
Źródłem nieporozumienia jest tu słowo „jada”, tłumaczone z hebrajskiego na polski literalnie jako „poznanie”. Zatem, „poznanie dobra i zła”, faktycznie oznacza raczej podporządkowanie sobie, decydowanie o czymś. Chodziłoby więc o próbę zapanowania nad dobrem i złem. Ludzie chcieli sami decydować, co jest dla nich złe lub dobre. (Pokusa te zresztą jest do dziś aktualna). Nie chodziło więc o umiejętność odróżniania dobra od zła lecz przeciwnie: o moralną samowolę, ignorowanie Boga i przyznanie sobie prawa do określania, co jest dobre, a co złe. Roman Zając.
