Język rzeczy? Minimalizm - co dla mnie oznacza? 

Ja też kiedyś myślałam, że wynajmowanie mieszkania to strata pieniędzy. Jednak, gdy zaczęłam zgłębiać temat, okazało się, że to błędne myślenie. Załóżmy, że ktoś bierze kredyt na 180 tys. zł na 20 lat (ma 20 tys. własnego wkładu). Do spłaty ma prawie pół miliona zł, czyli 500tys. Wynajem przez ostatnie 10 lat kosztował mnie 50 tys. To bardzo mało, ale udawało mi się przez 9 lat znajdować mega tanie perełki. Od roku mieszkam już w drogim mieszkaniu. Załóżmy, że po kolejnych 10 latach wydam 100tys. na wynajem. To jest dopiero 150tys. Nic nie ryzykuję, jestem wolnym człowiekiem, bo nie mam kredytu i mogę się spakować, i zamieszkać tam gdzie jest praca, nie jestem uwięziona w jednym miejscu, gdyby coś poszło nie tak. Natomiast osoba, która bierze kredyt przy historycznie niskich stopach procentowych ryzykuje baaardzo wiele! Wystarczy, że oprocentowanie wzrośnie tylko do poziomów średnich za ostatnie dwadzieścia lat i rata może wzrosnąć o połowę lub nawet podwoić się. Mało tego, te niskie stopy procentowe nabiły tzw. bańkę na rynku nieruchomości, a więc cena mieszkania nie zależy od kosztów budowy, tylko dostosowała się do popytu, czyli cena mieszkań jest przeszacowana (niczym amerykańskie akcje ;D). Jeśli kredytobiorcy wzrośnie rata, a wartość mieszkania wróci do normalnego poziomu, będzie na gigantycznej stracie. Dodatkowo mieszkanie starzeje się, również tracąc na wartości. Do tego dochodzi nieubłagana demografia. Mieszkanie może być pewnego dnia niesprzedawalne i nie możliwe jego wynajęcie. To poczucie bezpieczeństwa wynikające z posiadania własnych czterech kątów jest bardzo złudne, bo dopóki nie spłacisz kredytu, mieszkanie nie jest twoje lecz banku, więc tak naprawdę od banku je wynajmujesz. Tylko w życiu z wynajmującym zwykle można negocjować, z bankiem nie. Jeśli po wielu latach regularnego spłacania rat, powinie się komuś noga, nie ma że boli, zlicytują mieszkanie, a człowiek zostaje do końca żywota z kredytem i ostatecznie znów musi iść na wynajem. Jeśli ktoś myśli dziś o kupnie mieszkania na kredyt, gdy nadchodzi poważny kryzys gospodarczy, a właściwie on już od dawna trwa, tylko teraz system na naszych oczach się za chwilę wykolei, to z całego serca odradzam!

To jest dla mnie bardzo dziwne nastawienie, że wynajmowanie mieszkania jest marnowaniem pieniędzy. To jest normalny comiesięczny koszt, po prostu za posiadanie dachu nad głową trzeba płacić. I dobrze jest móc się przeprowadzić wtedy, kiedy trzeba.

Madame Polyglot może troche źle to ujęłam z tym marnowaniem :) Chodziło mi o to, że znam wiele osób, które spłacajac kredyt płaca miesięcznie tyle samo, co gdy wynajmowali, a jednak po tych X latach to będzie ich dom, czyli coś im się “zwróci” z tych pieniędzy :) Zgadzam się co do przeprowadzek - jeśli ktoś nie chce zapuszczać korzeni w jednym miejscu to znacznie łatwiej jest wynajmować, bo pakujesz się i jesteś gotowa do drogi :)

@@Agnieszka-vr9sd dokładnie tak, ja to sobie bardzo cenię, że mogę mieszkać w dowolnym miejscu :)

@@ada_gie9552 To prawda, a wielu ludzi szczyci się "swoim" mieszkaniem, kiedy są dopiero na początku spłaty, a to mieszkanie będzie ich dopiero za 30 lat. Czuję się bezpiecznie wynajmując. Dodam, że mieszkam w Niemczech i nie zamierzałabym kupować mieszkania , nie będąc pewną gdzie chcę spędzić resztę zycia.

Nie, same rosną :D

Hahahaha, trzecia opcja zawsze najlepsza :D

PS w jakim języku śnisz. Ja nie jestem pewny ale chyba po polsku? :-)

"Bieda to brak wielu rzeczy, podczas gdy chciwość to brak wszystkiego." Arystoteles.

Aleksander Wielki był uczniem Arystotelesa, kiedy znalazł się w Koryncie na panhelleńskim synodzie, poprosił o spotkanie z Diogenesem, o którym słyszał. Diogenes był cynikiem, twierdził, że odrzucenie powszechnie obowiązujących norm i dóbr materialnych, jest warunkiem dobrego życia, a bgactwo, sława i inne dążenia większości ludzi uniemożliwiają osiągnięcie cnoty i zniewalają człowieka, dlatego powinno się z nich rezygnować...Poinformowano więc Diogenesa, który wylegiwał się w swojej beczce (Diogenes nie miał domu, sypiał w beczce), że król Macedonii ma zamiar go odwiedzić, Diogenes nie miał nic przeciwko temu. Kiedy Aleksander staną przed beczką Diogenesa, ten nawet się nie ruszył, przywitał króla bardzo "skromnie". Kiedy Aleksander zapytał Diogenesa, czy ma jakieś życzenie, które mógłby spełnić, ten odpowiedział: "Αποσκότησων με", czyli: "uwolnij mnie od cienia"... Chodziło o to, że Alexander zasłonił mu słońce kiedy stanął przed beczką. Aleksander miał odpowiedzieć: Podziwiam Cię Diogenesie, gdybym nie był Aleksandrem, chciałbym być Diogenesem...

Opowieść o spotkaniu Aleksandra Wielkiego z Diogenesem zawdzięczamy Plutarchowi, jednemu z największych pisarzy starożytnej Grecji, którego sporo dzieł zachowało się po nasze czasy. Osobiście lubię go m. in. za powiedzenie: "Mózg człowieka nie jest naczyniem do napełnienia, lecz ogniem do rozpalenia."

Może kiedyś się nauczę ;)