Jak przepracować traumę z dzieciństwa 

Dzień dobry🦋🍓🌱Wolałabym czerpać moc i siłę z dobrego, przepojonego miłością❤️dzieciństwa👶🍭 niż z jego ciężkich przeżyć. Moje doświadczenie opowiada historię nie o nadzwyczajnej sile, którą uruchomiła trauma🏋️‍♀️ ale o walce🤼‍♂️ i PRZEżyciu każdego dnia a to nie to samo. Rozumiem przekaz Pani Beato(nie bądźMY ofiarami)ale hormeza tyczy się małych dawek kortyzolu a stres😤 w traumie jest przewlekły i permanentny co powoduje zmiany w mózgu🧠Życzę wszystkim osobom straumatyzowanym życia a nie PRZEżycia❤️

Ja jestem drzewkiem podlewanym, dbanym i kochanym i mam silne korzenie i dojrzałe owoce które dają miłość i wsparcie moim dzieciom. Mój partner jest drzewkiem połamanym przez wichury życia i nie ma w sobie ponadprzeciętnych sił życiowych tylko słabości, depresje i wewnętrzne smutki. Rozumiem Beatko twoje przesłanie ale to o czym mówisz to faktycznie są wyjątki wyjątków. Ludzie którzy siłowo, energią wymuszonego przetrwania zapuścili korzenie. Ale tam jest siła wymuszenia przetrwania. Miłość dobry wzrost i dojrzałe soczyste owoce wyrastają z energii miłości. Przytulam z miłością gorąco wszystkie słabe drzewka smagane huraganami życia i zimnym deszczem

Nie zawsze tak jest jak Pani mówi i nie każdego wzmacnia. Mnie moje traumatyczne dzieciństwo i poobijane życie osłabiło bardzo mocno. Nie tylko na całe życie ale i jak sądzę już na zawsze, a jestem osobą w podeszłym wieku zmagającą się od wielu lat z ciężka nerwicą lękową pomimo leczenia terapeutycznego.

a jak ktoś był drzewkiem, któremu łamano gałązki, podlewano trucizną korzenie i mówiono, że jest nic nie warte? jaką "dobrą radę dostanie"?

Ja byłam drzwkiem nic nie wartym któremu nic się nigdy nie uda i nie mam żadnych super umiejętności żadnych nazdwyczajnych zdolności. Powiem więcej, znam ludzi którzy byli mocno wspierani i chwaleni wręcz przesadnie przez rodziców i są ludźmi wspaniałe radzącymi sobie w życiu wcale nie przemądrzałym, znającymi swoją wartość i idącymi do przodu. Uważam że osoby opisane w tym filmiku to wyjątki. Owszem są na świecie ludzie którzy mimo że od małego dostają po dupie idą do przodu i świetnie sobie radzą. A rzeczywistość wygląda tak że trudne dzieciństwo łamie człowieka. Uważam że nie da się tego nadrobić. Można przepracować na terapii wiele problemów itp. ale tych fundamentów już nie da się odbudować.

Hmm napewno dobre życie tworzy słabych ludzi, ale trudne życie nie zawsze tworzy mocnych ludzi czasem za mocno poobija i to osłabia na długo a może już na zawsze ? Pozdrawiam wszystkich Marta

To prawda, ale czy jest się silniejszym? Szczególnie jeżeli nie jesteś w stanie funkcjonować bez leków i terapii...🤷 Nie wszyscy oczywiście ale myślę że coraz więcej jest depresji i nerwic..z powietrza się to nie wzięło a właśnie z wielu braków w dzieciństwie

Zazwyczaj zgadzam się z Panią. Tym razem zupelnie nie. Bylam dzieckiem niekochanym i odrzuconym. Do dzisiaj mnie to boli i sprawia ze jestem slabsza. Zazdroszczę ludziom ktorzy nie mieli takich doświadczeń, uwazam ze oni o wiele lepiej radza sobie w życiu. Dobrzy, madrzy, kochający rodzice dają dzieciom wiare w siebie i siłę. To jak wzrastanie w dobrej ziemi.

To zależy jakie traumy to są. Systematyczne trucie w dzieciństwie osłabia na właściwe już całe życie czy roślinę czy człowieka i praktycznie nie ma powrotu do stanu normalności a cierpienia nie tylko pozostawiają wielkie blizny w psychice i dezformują ją pozostawiając lęki ale i często do końca się nie goją już wcale w tym tu życiu mimo starań gdyż jest to ponad siły naturalne.. A poza tym to oczywiście, że jakieś naturalne ale trudności mogą pomóc być silniejszymi a nadmiar dobra robi zależnym.

Nie zycze nikomu byc zaniedbanym drzewkiem… byc moze jestes teraz nadzwyczajny w tym czy tamtym, a byc moze jestes teraz zlamanym czlowiekiem… kazdy ma tez inna konstrukcje psychiczna. Zawsze warto walczyc o swoje zycie ale wielu z nas nie ma na to sily i nie ma narzedzi by radzic sobie w zyciu doroslym. Bardzo plytka jest ta “analiza”….

Pomiędzy traumą a nadopiekuńczością jest jeszcze normalność. Normalności życzę wszystkim dzieciom, tak aby wykształcily normalna osobowość. Wsparcie i czułość rodzica to nie nadopiekuńczość, to normalność. Nie gloryfikujmy cierpienia, nie krzewmy cierpiętnictwa. Pozdrawiam.

Tak,tak np. więzienia są pełne osób ,które miały szczęśliwe dzieciństwo dlatego nie radzą sobie w życiu 🤔. Ręce opadają🙄

Odsunac sie od istot , przez ,ktore dzialaja demony zla , nawet jesli jest to rodzina ...

Wczoraj zerwałlam garść lawendy ten zapach daje tyle szczęście ,czemu nie wiedziałam tego wcześniej 😊Ile trzeba przejść by docenić naturę i piękno?Odejść od tej pogoni za niczym.Przepracowalam swoje traumy ,wiem teraz czemu jestem taka a nie inną.Zrobilam to sama bez psychologów.Wybaczylam tym co mnie skrzywdzili świadomie i nieświadomie.Jestem wysokowrazliwa a kto o tym słyszał 40lat temu?Dlatego żyje dalej ciesząc się pięknem tego świata choć na duszy rysy.Trzeba żyć dalej.Pozdrawiam

Pani Beato bajki pani opowiada. Jako ogrodniczka wiem ze lepsze i obfitsze owoce wydaja zadbane rosliny. Jak dziecko z toksycznego traumatycznego domu widze ze ja miotam sie z moimi traumami a ci ktorzy byli kochani robia kariery i Maja dostatnie zycie.

Czy Pani Beata ma wykształcenie psychoterapeutyczne skoro odważa się przekazywać tego typu opinię? Dużo w tym racji, ale przerobienie traumy powinno należeć do specjalistów a nie dziennikarki/ podróżniczki.

Nie mogę się z Panią zgodzić Pani Beato. Przede wszystkim systematyczne lanie za wszystko do pękające skóry nie nazwałbym , że działo się "niechcący ". I co do tych super mocy jakie wynikają z traumy - myślę że ludzie woleliby nie mieć tych cudownych cech za to mieć dobre dzieciństwo i kochających rodziców. To daje znacznie więcej siły. Ja wykształciła mnóstwo mechanizmów obronnych, bo tak nazywa się to o czym Pani mówi, płace za to ciągłą walką z depresją. Więc NIE - przemoc wobec dziecka nie daje siły.

Mówi Pani o wyjątkach, lecz życie pokazuje coś zupełnie przeciwnego...słabe pocieszenie jeśli taki miał być przekaz ponieważ innego nie dostrzegam:(

Ja też miałam trudne dzieciństwo i brak wsparcia w rodzicach a jednak dzisiaj... mieszkam w Turcji, pod palmami, na dobre mi to wyszło 🤍 Dziękuję Beatko za twoje słowa, od lat dodają mi inspiracji i chęci do dobrego życia ❤️ LOVE YOU

Wydarzenia z dzieciństwa mają wpływ na resztę życia

Dwa drzewka? I ogrodnik z konewką. A dwa ogródki? Jeden doglądany, a do drugiego nikt nie zagląda... Jeden z nich będzie rzeczywiście zadbany. Ale ten drugi nie tylko że będzie zaniedbany, ale narośnie tam cała masa chwastów a nawet dziki las. Mmm... Lubi pani gruszki? Ja nie mam doświadczenia ani wiedzy na ten temat ale zazwyczaj jemy dorodne i soczyste gruszki. A kupiłaby pani sobie pierdziołki?... To są takie malutkie gruszeczki, pypcie. Kiedyś naciąłem się na takie drzewko. Spróbowałem i w smaku były nie najgorsze. Ale takich gruszek to ja bym sobie akurat nie kupił... W tym czasie kiedy natrafiłem na to drzewko przypadkiem natrafiłem na nagranie z panem Janem Przybyłem który użył tej metafory mówiąc o człowieku. Myślałem wtedy że coś mnie strzeli... Otóż takie drzewko ponoć można zoperować i ogrodnik który coś o tym wie, umie zrobić tak żeby takie drzewo wydawało dorodne duże gruszki. Jeśli nikt taki po to się nie znajdzie żeby coś takiego zrobić, to takie drzewo już zawsze będzie wydawać takie małe i nieatrakcyjne pypcie. Nigdy nie wyda dużych i soczystych owoców. Nie śledzę obecnie twórczości tego człowieka. Trochę szkoda. Ograniczyłem się do absolutnego minimum. Gdybym miał normalną sytuację życiową to pewnie bym przepracował jego materiały ale na razie to jest niemożliwe żebym oglądał wszystko to co mnie interesuje. Niektórzy ludzie nie dostają tego co jest im naprawdę potrzebne... Tak, zgadzam się z panią. Ponoć istnieje jakiś taki defekt, wyjątkowa anomalia genetyczna za sprawą której człowiek ma pamięć idealnie doskonałą. Tak. Podobno rodzą się ludzie z doskonałą pamięcią. Pamiętają każdą jedną godzinę, minutę i chwilę swojego życia. Dosłownie każdą chwilę swojego życia... Ale większość ludzi nie ma tego szczęścia żeby móc pamiętać każdą sekundę swojego życia w nie zniekształconej formie. Ja bym był usatysfakcjonowany gdyby w latach mojego dzieciństwa nauczono mnie jak mieć dosłownie absolutnie wszystko poukładane w perfekcyjnym porządku. Żeby mnie nauczono jak wiedzieć absolutnie wszystko to co powinienem wiedzieć, bo wtedy w razie kłopotów i komplikacji mamy świetnie poukładane argumenty którymi możemy się nie tylko bronić, ale również wytykać potknięcia i błędy innych ludzi które czasem mogą być nawet po prostu groźne. Nie mamy tego szczęścia żeby mieć pamięć doskonałą, szkoda. Pewnych ograniczeń się nie przeskoczy. Poprawiłem literówki. Przepraszam za to, czasem nie wiem czy to ja, czy to moje urządzenie. Zauważyłem że np. notatnik czasem zjada mi litery. Nie wszystko zauważę a jak jestem w kiepskiej kondycji psychoaktywnej to wtedy nie widzę tego typu mankamentów w czasie pisania.

Takie brednie może opowiadać osoba która może i podróżowała, ale na pewno nie poznała życia. Ile dzieci zostało przeznaczone na przeszczepy, czy eksperymenty medyczne. Ile ludzi nie otrząsnęło się z traumy i szoku i lęków które skłoniły w dorosłym życiu na wejście na drogę przestępczą. Ta kobieta nie wie o czym mówi.

Nie zgadzam się że trauma pomaga w rozwoju. Wręcz przeciwnie. Pcha w nałogi...

Ludzie są różni. To, czy złe doświadczenia kogoś wzmacniają, to jest kwestia temperamentu i tego, czy masz jakieś choroby wrodzone (psychiczne czy też fizyczne) niektórzy ludzie po trudnym dzieciństwie są silni i umieją funkcjonować dobrze w społeczeństwie. Są osoby, które są zaburzone i niszczą innych, żeby (w ich mniemaniu) przetrwać. Są również osoby, których dzieciństwo tak zniszczyło, że nie potrafią normalnie funkcjonować, mają wielki problem, by żyć przeciętnie. Moim zdaniem, dużo zależy od psychiki człowieka. Osoby bardzo wrażliwe mają większy problem, by się pozbierać.

A czy my w ogóle musimy być silni? Czy musimy mieć supermoce? Czy musimy dążyć do takich ideałów? Jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. Jak nas życie ukształtowało. Kto powiedział, że musimy być szczęśliwi? To współczesna kultura nas próbuje zakuć w takie kajdany. A dążenie do niedoścignionego tylko potęguje frustrację i cierpienie. Nie dość, że cierpimy sami z siebie to jeszcze mamy presję, że tego cierpienia trzeba się jak najszybciej z życia pozbyć, że nie można być nieszczęśliwym. To takie nie do pomyślenia. Ile by było mniej cierpienia, gdybyśmy przestali z nim walczyć. Po prostu zaakceptować, że coś boli i pozwolić sobie to przeżyć albo z tym żyć...

Coraz wiecej ludzi , zebra po ulicach , coraz wiecej ludzi bezdomnych , coraz wiecej ludzi prosi o zywnosc ...to sa te opuszczone „ drzewka „ , dzieci ,ktore uczylam przez 32 lata hdyby zostawic w dziecinstwie nie przezyly by , / wiecej psychologi poczytac / .

Dlatego dobry rodzic czy wychowawca stara się w sposób zrównoważony dawać wsparcie i jednocześnie - odpowiednio do wieku i osoby - mądrze nakierowywać podopiecznego na to, by w wolności mógł szukać rozwiązań i samodzielnie mierzyć się z trudami. Niestety, wygląda na to, że nie jest to częsta postawa, bo raczej korzysta się z wywoływania strachu i wykorzystywania - różnego rodzaju - przemocy do osiągnięcia władzy i może to mieć często miejsce zarówno w rodzinie, małych grupach, jak i w przypadku zarządzania państwami.

Jakoś bywa inaczej. Na polu może być za duży wiatr i złamać drzewko raz na zawsze. Może nie być wcale deszczu i drzewko uschnie albo dogorywa na wpół obumarłe. A te pielęgnowane drzewka są do końca pielęgnowane, dopilnowane i kochane. Dostają intratne prace, wepchnięte są do dobrych szkół etc............... To co Pani mówi ma pewien sens lecz nie jest prawdą objawioną. Najlepiej jest być wypielęgnowanym, kochanym i lekko rozpieszczanym przy wytyczeniu zasad, postawieniu wymagań i sugestii, że choć ma się dobrze, to nie jest się pępkiem świata. Złamane drzewko z podciętymi skrzydłami nie pofrunie......................

Dziękuję Beatko❣️❣️❣️ Zgadzam się 100 % Sama przeszłam traumę i dziś jest dokładnie jak mówisz! Zauważyłam w sobie siłę, która uruchomiła się właśnie po tej traumie! Wystarczy pójść za tym, a nie utwierdzać się, ze jestem” biedna”, bo mam/miałam traumę w przeszłości… 😉 Beatko, dajesz najlepszą terapię pod słońcem ☀️😘 Cudownie to przedstawiasz 👌🌷🌱 Dziękuję Ci za wszystko💛💚❤️

Byłam takim drzewkiem na polu i wiem że dzięki temu mam w sobie tyle siły ale niestety widzę że przez to stałam się zbyt samowystarczalna....a może nawet nie tyle samowystarczalna ile wyparlam część swoich potrzeb przez co może nawet nie raz oberwałam bo ktoś nie rozumiał dlaczego ja nie potrzebowałam czegoś co chciał dać

Dzieciństwo ma na nas istotny wpływ , na nasze wybory życiowe i nasza drogę jako-taka , szczególnie , ze większość ludzi z trudnym dzieciństwem była poniżana i upokarzana, zabijano w nich wiarę we własne siły i możliwości , komentowano ich barki / rodzina patologiczna , czy wgląd ;czasem takie dzieci miały szczęście i np. trafiały na dobrych nauczycieli, którzy wskazywali im drogę, poprzez naukę albo sport budowali wiarę w siebie etc. W naszym społeczeństwie dziecko nadal nie ma głosu, jest traktowane przedmiotowo , bez prawa głosu i potrzeb - po co dziecku miłość i szacunek ? Po co dziecku głos? Nie mówię tutaj o rozwydrzonych nastolatkach z nadopiekuńczych rodzin , oni tylko potrafią się domagać i być roszczeniowi bo im się należy. W życiu najważniejszy jest balans .

Są wpisy popierające tresci tego filmiku i przeciwne ponieważ każdy ma inną historię ale proszę pamiętać o jednym (to apel do wszystkich ) jest TEN który wszystko może, który zapełnia wszystkie nasze braki i wypełnia je skutecznie !!! U Boga musimy wiedzieć nie ma czasu jest ciągle TERAZ czyli Bóg ma Twoje dzieciństwo i każdą trudną sytuację z życia TERAZ ma ją TERAZ przed oczami i dlatego może w każdej chwili zmienić skutki tej sytuacji jeżeli powierzymy Bogu tą sytuację i powiemy żeby się nią zajął i uzdrowił nas z jej skutków !!!

Pamiętam, że czułam w dzieciństwie odrzucenie. Marzyłam, że okaże się, że to nie są moi rodzice. Przyjdą rodzice, którzy będą mnie kochać. Dzisiaj sama jestem mamą i ciężko jest w napiętych sytuacjach nie powtarzać tego mechanizmu, który doświadczałam.

Całkowicie się nie zgadzam. Wyrastanie w miłości i poczuciu bezpieczeństwa daje siłę, wiarę i poczucie własnej wartości.

Uważam, że drzewo wyrośnie na dużo zdrowsze oraz będzie dawało więcej owoców wtedy, gdy zapewniona będzie dla niego żyzna gleba oraz obfite deszcze na przemian ze słońcem.Te drzewka na polach wysmagane wiatrami i przesuszone, samotne, często wyglądają bardzo mizernie. Żyją długo, ale jakoś pokracznie. To moja opinia.

Dojrzała miłość rodziców polega na równowadze między miłością,a stawianiem wymagań.Rodzice nadopiekuńczy to często te osoby,które były niekochane.Dzieci potrzebują wsparcia i miłości ze strony rodziców.Chów uliczny nie jest zdrowy i dobry

nie chodzi o rodziców którzy trzymali dziecko pod kloszem ale którzy wspierali go w działaniach którzy go inspirowali do dalszego rozwoju to jest piękne Jeśli tego nie ma to nie ma nic

W pełni się zgadzam, z tą nadzwyczajną mocą powstałą na bazie trudnych doświadczeń. Mam to, ale niestety traumy również

Drzewa w aniedbanym ogrodzie nie wygladaja poeknie dziczeja nie wydaja pieknych owocow .

Można mieć wdzięczność za trudności, które wzmacniają. Lecz zanim pojawi się przestrzeń na tę wdzięczność, jest jeszcze istniejący ból i schematy, które pozostawiają człowieka w miejscu uniemożliwiającym mu wzrost osobisty. W innych filmach i książkach mówisz Beatko o swojej drodze, ale w tym filmie etap ten pominęłaś i w komentarzach wrze.💚

Z całym szacunkiem, ale traumy dzieciństwa zostają na całe życie... i wcale nie wzmacniają, a trzeba z nimi się bić bardzo często do samego końca, nieraz potrafią sponiewierać, tak że człowiek wolałby wpierdol dostać.... wiem co mówię... do tego dochodzi fakt że żyjesz nie dla siebie tylko innych, wszystkim próbujesz się przypodobać bo wciąż czujesz się jak kompletne zero... to sobie można odsuwać od siebie, ale to wróci... zawsze wraca...

dziękuję za ten film, popłakałam się, to jest właśnie moja sytuacja, moje życie, a teraz mam 18 lat i mam ten ogromny bagaz doswiadczen, większy niż nie jeden 30 czy 40 latek i w końcu po 5 latach walki z depresją, jeszcze nieskończonej, jestem na tyle silna aby spełniać swoje marzenie o byciu oryginalną bez względu na opinie innych zwłaszcza najbliższych, traktuje wszystkie zle rzeczy jakie mnie spotkaly jako umocnienie, jako lekcje, choć czasem wspominam to wszystko i czuje się wlasnie jak ofiara, czuje, ze mam dość myślenia o przeszłości i przez to o przyszłości, ale czuję, że dam sobie radę, dziekuje naprawdę za ten film ❤

Nie zgadzam się, dom pełen miłości jest BEZCENNY. Dzieci z takich domów potrafią żyć, nie są smutne..Ta , nadzwyczajna siła" o której Pani mówi, to tylko kortyzol..

Z całym szacunkiem, ale jakie ma Pani kompetencje do tego, żeby wypowiadać się na tematy związane z traumami dzieciństwa. Nie wątpię, że Pani ich doświadczyła, ale wątpię, czy sobie Pani z nimi poradziła. Sam fakt, że kiedykolwiek zdecydowała się Pani na związek z tak zaburzonym człowiekiem jak Wojciech Cejrowski świadczy o wysokim stopniu straumatyzowania... który nie wiem, czy kiedykolwiek da się przepracować. Proszę zastanowić się nad głęboką psychoanalizą albo formą leczenia klinicznego. Pani internetowa działalność może być sposobem na zaprzeczenie czemuś, czym po prostu trzeba byłoby się fachowo i rzetelnie zająć.

Pani Beato, proszę się udać do ośrodka dla bezdomnych. Być może zrozumie Pani, że trauma pozostawia ślady do końca życia. Niestety najlepiej radzą sobie w życiu ludzie, którzy otrzymali od rodziców miłość. Nie chodzi o bogactwo i głaskanie po głowie tylko o miłość. Poza tym radzenie sobie w życiu nie polega na sztucznym uśmiechaniu się, wysyłaniu CV i wmawianiu sobie, że „wszystko jest możliwe”. Nie zawsze możemy być kowalami swojego losu. Jest wiele zawodów, do których szarzy ludzie nie mają dostępu - a nie każdy ma predyspozycje do wykonywania zawodów, które są ogólnodostępne (obecnie większość z nich bazuje na naukach ścisłych). Dodam, że irytuje mnie współczesny kult „silnej kobiety”. W wielu filmikach sugeruje Pani, że wrażliwość jest oznaką słabości i bezradności. Wrażliwi ludzie mają w życiu trudniej, ale bez nich nie byłoby większości przejawów ludzkiej kultury.

Myślę, że Pani jest wyłącznie teoretykiem w temacie DDA, wiedzą zdobyta na potrzeby filmu i wyświetleń. Pani przesłanie to niestety takie słodkie pitu pitu i ma niewiele wspólnego z ludźmi, którzy męczą się przez się życie z mechanizmami, które wyrobili sobie w dysfunkcyjnym domu.. W myśl tej Pani teorii drzewek ludzie, którzy dziś walczą na Ukrainie to będą takie silne drzewa? Myślę, że bliżej im będzie do traumy i syndromu stresu pourazowego, także mimo tego, że życzę im jak najlepiej to nie wróżę im świetlanej przyszłości w radości i sile.. będą terapię, samobójstwa, używki i może jakiś nieliczny procent przejdzie to bez większego uszczerbku na psychice. Sugerowałbym jednak nie robić filmów w tematyce, o której nie ma Pani pojęcia, np. Dda, czy też ddd

Całkowity brak wiedzy psychologicznej i medycznej. Tym co pani mówi rani pani osoby, które naprawdę przeszły traumę. Moim zdaniem otumania pani ludzi nieskończonymi komplementami, żeby ich przyciągnąć i zwiększyć oglądalność na której pani zarabia. A zwrot: "tak zwane trudne dzieciństwo", to już chwyt poniżej pasa.

Myślę, że kazdy ma swoja drogę. Pani Beata probuje podbudować i dowartościować tych, ktorym nie bylo lekko. I za to mozna jej tylko podziękować. Bo przygladajac sie tym wszystkim "drzewkom" to tak właściwie i w ogrodzie i na polu sa "bidule" albo piękne buki, czy inne klony ;)

No nie przekonuje mnie to, co Pani mówi. Psycholodzy biją na alarm, że najważniejsze dla człowieka jest dzieciństwo i właśnie mądra kochająca, wspierająca mama , zaraz po niej ojciec i stabilna rodzina. Tylko kochane i mądrze wychowywane dzieci, jako dorośli ludzie będą zahartowani i będą mogli sobie pozwolić na stwierdzenie " co cię nie zabije, to cię wzmocni". Nie ma to nic wspólnego z sukcesami zawodowymi czy rodzinnymi, dorosłego człowieka, tylko z " innym" odbieraniem świata. Każdy niezależnie od tego w jakiej rodzinie dorastał może kochać , być kochanym i prowadzić bardzo satysfakcjonujące życie. Jednak będzie , to życie z ciągłym poczuciem "braku" . W jednym ma Pani rację, czasem byłoby lepiej być drzewkiem. Miała Pani dobre intencje , za co cenię i szanuję.

I ja to wim 😁 wiem tez ze nie ma sytuacji bez wyjscia.. tego ucze moja corcie. Dziekuje za ten przekaz

Dziękuję serdecznie jest PANI FENOMENALNA, WYJĄTKOWA JEDYNA W SWOIM RODZAJU DZIĘKUJĘ ZA TO ŻE JESTEŚ,🤔🌹😘

Ponadto , czy ktos z tych doroslych ,ktorzy pakowali nas w te traumy kochalo nas ? ... Czy zastanawiali sie co robia ? Analizowali swoje , postepowanie ...nie ! W przeciwnym wypadku , niedoprowdzoliby do tego , dziecko ma byc traktowane z szacunkiem , kochane ,traktowane jak ksiaze do 7 lat , nastepnie uczone jak pomagac , a po 21 roku traktowane jak przyjaciel . Realacje maja byc zrownowazone , oboje rodzicow ma uczestniczyc w tym wychowaniu . Czesto tak nie jest , dlatego mamy terapie zamiast realizacje swojego zycia Wychowalam sie sama / ojciec mnie i brata nie chcial , matki nie bylo pracowala , a ja musialam wziasc obowiazki ojca majac 8 lat / , majac 10 lat malowalam obrazy aby zarobic pieniadze i tak zostalam artysta malarzem .

Słucham pani Beaty od niedawna. Jej intencjie są jasne i chodzi tylko o zmianę spojrzenia na rzeczywistość w sposób bardziej pozytywny. Dzieli się swoją wiedzą i próbuje pomóc. Nie każdemu da się pomóc, ale należy próbować. Czytałam wiele komentarzy i obiektywnie muszę przyznać, że z wieloma krytycznymi muszę się zgodzić. Każdy ma swoje spojrzenie na ten sam problem. Sama zmagam się z traumami z dzieciństwa, gdzie przez długi czas było zagrożenie życia. Studiuję psychologię i chodzę na psychoterapię. Szukam nieustannie sposobu, żeby zmienić swoje postrzeganie świata i zdecydowanie dostrzeganie pozytywów pomaga. Jednak trzeba do tego dojrzeć i nie każdy jest gotowy w danym momencie. Potrzebny jest czas żałoby, po każdym przeżytym traumatycznym doświadczeniu i nie należy go na siłę skracać. Czasem ten proces trwa bardzo długo. Zdarza się, że nigdy się nie kończy. Składa się na to wiele uwarunkowań. Jednak warto wierzyć, że można ruszyć do przodu w swoim czasie. Wszystko zaczyna się od decyzji, że chcemy zmiany. A wtedy znajdą się ludzie i narzędzia, by tego dokonać.

Piękny filmik, bardzo się wzruszyłam podczas oglądania. Czułam, że mam więcej "siły" w porównaniu do innych ale nie potrafiłam sobie racjonalnie tego wytłumaczyć. Dziękuję. ☺️

Dziękuje❤❤❤

w dziecku od małego jest budowanie poczucia własnej wartości i sprawczości to ona naprawdę może zdziałać wiele

Ja moze mam dar rozsmieszania ludzi, Bo chcialam byc zauwazona, doceniona. No coz ludzie nazywaja mnie klaunem. Czy chce nim byc nie . Nie chce. Zamknelam sie w sobie I nie chce mi sie zyc

Dziękuję

Dzień dobry. To prawda, życie zawsze ma coś do dania jeśli się otworzy nawet na cierpienie. Przechodzę ostatnio przez depresję, nerwice, niedowidzenie, brak pracy, brak udanych relacji i nie potrafię z tego powodu odczuwać radości życia Trwa to długo i jest męczące, ale z dnia na dzień życie podsuwa wspaniale, karmiące myśli i jakoś się przebijam do życia w nowym systemie wartości. Dziś dostałam informację, by ufać i uważać wszystko za cud, nawet stan bezsilności... Popatrzyłam na to faktycznie jak na niesamowite stworzenie i aż serce mi zabiło radośnie ♥️🙂i to jest dziś moim nowym objawieniem.

Dzień dobry 😇🌻🌈

Pani Beatko wypowiedzi Pani uczą szukania ludzi w nich samych mocy. Oto chodzi. Tylko człowiek sam powinien tego chcieć. Trzeba się też samemu wysilić, przewartosciowac,wyciągać wnioski i poprawić to co z czym się że czujemy. Pytajmy się sami,odpowiedzi przyjdą. Wszystko jest w nas. Pani podaje rękę i za to dziękuję. Reszta zależy od nas co my z tym zrobimy. Pozdrawiam serdecznie ☺💖

Witam serdecznie Panią ❤️ miłego wieczoru!

ieprawda gnojenie dziecka za małego i robienia z niego niczego gówna nic nowego Nie wnosi tylko traumy

Dziękuję . Bo faktycznie przez to co przeszłam w życiu z racji moich rodziców rozstania i patologi . Jestem dzisiaj silniejsza bo nauczyłam się uwalniać ból i emocje które mnie trzymały i dałam radę sama . Doskonale rozumiem Pani przekaz i dziękuję bo osoby jak ja docenia ten przekaz ❤❤❤ pozdrawiam gorąco

Odsuniecie sie od rodziny traumatycznej przynosi cierpienie ...to tylko nasze odczucie ,dlaczego mam sie plaszczyc przed traumatyczna rodzina? Miec wyrzuty i cierpiec ponownie , bo za chwile znow cos zrobia zlego wobec mnie , prosic o milosc ? Niedawno wrocilam do traumatycznej rodziny i zostalam pobita ...nie to nie tak , trzeba miec swoja godnosc i zyc swoim zyciem .

Kocham siebie , nie chce relacji maso i sado nawet jesli jest to rodzina .

Pani Beatko tak się cieszę że wraca pani do nas z tymi filmami są bardzo mądre i pomocne. Czekam na więcej.

traumy z dzieciństwa nie da się tak łatwo usunąć Mimo naszych zdolności i bogaci nie będą za nami szły

A pani Beata jak zwykle "zna się na wszystkim" 😀😀

Witam wszystkich serdecznie 😘

Beatko mówisz pięknie i przekazujesz całą prawdę. Teraz jest pytanie jak przestać być ofiarą i dlaczego ciągle się nią czuje

Witam Beatko: Po wsłuchaniu żałuję ,żem tego nie miał, nie wysłuchał 50/60 lat. Dziś Beatko gdy jestem tym samym drzewkiem na polu ale dziś choć dostałem tę ,,nadzwyczajną być może siłę" nikt mnie nie chce posłuchać, jestem upodlony, poniżony i mimo prawości i niewinności przez ludzi w tym systemie ,,wyrzucony poza nawias". Tamta trauma powtarza się dziś w Polskim Ładzie gdzie sprawiedliwość jest przekuta na odwrotność tego a to co się dzieje czyni się ,,ponad głową" a ja ,,bijąc głową w mur"7 lat nie widzę żadnej poprawy słysząc jak będziesz skakał znajdzie się powód by usadzić(to mówią ludzie z imunitetami, nie mający żadnego skrupułu tak jak Tusk,Putin i inni...przeżywał kolejną traumę beznadziei, pustki...

zrealizowana zemsta, tak można pokonać traumę

Jeśli to na polu, natychmiast po wysadzeniu nie umrze - przetrwa wszystko. Za każde dobro będzie wdzięczne..., tylko , że ta wdzięczność nie może zastąpić, zasłonić własnych zasług na drodze przetrwania. Wszystkiego, co dobre Beato, dla Ciebie i dla nas. Buziaki.❤️

Witam wszystkich serdecznie ❤❤

Pięknie i niezwykle wzruszająco opowiada Pani o tych dzieciach, które nie zaznały miłości. One musiały znaleźć w sobie siłę, gdy było tak źle, że nie mogły tego udźwignąć.

To ma sens tylko wtedy gdy taka osoba która miała trudne dzieciństwo zrobi pracę nad soba która jest bardzo trudna i długotrwała. Wtedy ta droga nas umacnia. Zasoby które mają czasem inni naturalnie osoby z traumami muszą wypracować przez wiele lat, a czasem nie są ich przerobić całe życie. Mimo to ta droga jest ich największym zasobem.

Nie do końca się z tym zgodzę. Drzewko posadzone na polu wcale nie jest w takiej traumatycznej sytuacji - to w zasadzie normalne środowisko dla drzewa - ma żyzną glebę, z ktorej może samo pobierać i której może się przytrzymać korzeniami. W traumatycznej sytuacji jest drzewko posadzone na zboczu gruzowiska - ani nie ma składników odżywczych, ani nie ma się czego przytrzymać, a woda z deszczu szybko spływa po zboczu. Takie drzewko, jeśli przetrwa, jest małe, chrome, powyginane, a jego owoce bardzo nieliczne, małe, czesto porażone chorobami 😕

Dzień dobry, to co Pani mówi o osobie która przeżyła traumę jest tylko małym wycinkiem prawdy jej rzeczywistości. Tak, jestem świetnym organizatorem, co z tego kiedy wzorce i mechanizmy rozwoju traumatycznego ograniczają zdrowe, żywe życie. Polecam ten wykład. Bardzo klarownie jest tam przedstawione co się dzieje na poziomie psychologicznym o fizjologicznym człowieka który przeszedł traumę i nie dostał wsparcia w właściwym czasie aby ja przepracować. ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-GlvsYebSu9Q.html

Dziękuję, ten film pomógł mi inaczej spojrzeć na moje życie i faktycznie daje motywację do działania zamiast zagłębiać się w bólu przeszłości. Trzeba przepracować co było zle i patrzec na siebie jak na to silne drzewo. Dziękuję :)

Oj taaak Pani Beatko😢wszystkie słowa co Pani wypowiada to głęboko mnie dotyczą. Mam 65 lat i do dziś mam to przed oczami Musiałam całe życie o swoje walczyć, To bardzo boli😪gorąco pozdrawiam❤

Jack London osobiście doświadczył życia poszukiwacza złota nad Yukonem. Tu polecam jego bigrafię "Żeglarz na koniu" autorstwa Irvinga Stone'a. Generalnie wszystkie jego książki warte są polecenia. Jack był wyznawcą teorii ewolucji i stąd ta surowość opisów życia na Północy i nie tylko. Tu świetne "Opowieści z Południa" I mnóstwo innych powieści i opowiadań. Dla odmiany genialnie tłumaczone na polski. Swoją drogą to śmiało mogłaby Pani spróbować sił jako lektor audiobooków 😀

❤Wmoim przypadku ma pani całkowita rację życie mnie nie rozpieszczało i nie rozpieszcza ale daję rady dziękuję bardzo.

Na przykładzie swoim, stwierdzam, że łatwiej jest ogarnąć wszelkiego rodzaju kryzysy, stresujące sytuacje. Wiem, też, że jak parę lat temu wyleciałem na zakręcie swojego życia, to te zdolności po prostu poszły w niebyt i każdy stres przeżywałem i przeżywam okropnie.

jak przepracowac traume z zycia doroslego ????

Ja mam wrażenie, że Pani swoich traum nie przepracowała. Ma Pani wiedzę teoretyczną, ale nie wiele życiowej.

nie zgodze sie.

DZIĘKUJĘ .. wspaniały przekaz Pani Beatko 💗💗💗💗💗🌿

Myśle ze to na polu może umrzeć w młodości a to pod parasolem w dojrzałym wieku

Dalej nie wiem jak pracować z traumą. Nie mam żadnej siły.

rzewko na polu będzie miało zawsze kompleks odrzucenia

Przeszłości nie zmienimy.Możemy tylko nadać jej nowe znaczenie. Jeśli postawimy pytanie ,,dlaczego,w jakim celu" ?Odpowiedź zawsze przyjdzie.Trzeba mieć tylko otwarty umysł i odwagę jej usłyszenia.Pozdrawiam serdecznie tych,którzy poszukują wewnętrznej prawdy.Moc jest w nas i z nami.

Dziękuję

Pięknie się Pani tym podzieliła. Dziękuję bardzo i łapka 481 leci z Pomorza dla Pani :) Pozdrawiam i życzę cudownego dnia :)

Beatko to tak jakbyś mówiła o mnie.🙂Te przesłanie o drzewkach pokazuje moją podróż życiową. Teraz wiem i rozumiem po co to było ❤️Kocham swoje życie takim jakim jest na dzień dzisiejszy ❤️ Idę po więcej ❤️😘 Pozdrawiam ❤️

Pani Beatko ja widzę że Pani zapomniała jak to jest być dzieckiem rodzice też nie mieli czasu tak o nas dbać nie raz dostałyśmy w skórę bo smy rodziców nie słuchały myśmy wyrosły na dobrych i uczciwych ludzi a ci drudzy uciekli z domu i wyrośli na zlodzieji i kłamczuchow i kryminalistów też tak jest pozdrawiam dziękuję też za mądre slowa

Co za głupoty. Zapomniałaś wspomnieć o trzecim drzewku. Podcinanym od korzeni, łamanym za każdym razem, kiedy chce odrosnąć i oblewanym Roundupem. Które wolałoby być niewidoczne. Lepiej nie filozofować o rzeczach, o których nie ma się pojęcia.

A co jeśli ma się 38 lat i nic się nie osiągnęło?

Najpierw trzeba przepracować traumę od rzucenia aby w ogóle móc dalej Sprawdź czy coś robić Wyszukiwanie za pomocą aparatu

Akurat jest dokładnie odwrotnie.