jak wysokie ambicje ZNISZCZYŁY mi życie (jak temu zapobiec) 

Rety, ale Ci dziękuję za ten filmik! Bardzo go potrzebowałem! Ponieważ moja niepełnosprawność (mam porażenie mózgowe) powoduje częściowy paraliż lewej strony, głównie lewej ręki, staram ciężko mi próbować nowych rzeczy, ponieważ obawiam się, że używając głównie jednej ręki mogę sobie z czymś nie poradzić. Z tego powodu stałem się perfekcjonistą i kiedy próbuję czegoś od razu chcę być w tym najlepszy a jeśli mi się to nie uda, drastycznie spada moja motywacja, poczucie własnej wartości, co powoduje, że jestem smutny, zły i sfrustrowany. Na przykład chciałbym spróbować ugotować coś nowego, ale ponieważ robię to wolniej i jestem mniej poręczny, ciężko mi zdobyć do tego odwagę i motywację. Jako osoba niepełnosprawna też mam poczucie, że zawsze jestem w tyle za resztą i ciągle muszę nadrabiać zaległości, dogonić „normalnych” ludzi. Wiem, że każdy ma swoją indywidualną drogę i porównywanie się z innymi to strata czasu, ale i tak mnie to frustruje. Wiec tym bardziej cenie sobie Twoje myśli na temat zbyt dużego gloryfikowania produktywności. Bardzo polecam filmik autora Horses "Productivity rips you apart", który dzieli się bardzo podobnymi przemyśleniami. Swoją drogą, uważam, że te „męskie filmy motywacyjne” o harowaniu, ciężkiej pracy nad osiągnięciem celu itp. są bardzo wyczerpujące, frustrujące, a może nawet czasami triggerujące mnie. Dobrze jest akceptować się takim jakim się jest nie szukając protez w swoim poczuciu własnej wartości. Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję. :)

Jesteś tą osobą, z którą fajnie pogadać o 3 w nocy na dobrej domówce. Dzięki za film, bo idealnie do mnie trafia

Słowacki wrócił z mądrościami życiowymi na nowy rok 😇 wszystkiego dobrego!!!

Michał chciałbym zobaczyć Cię za 5lat w podręczniku szkolnym kiedy mój syn zacznie chodzić do szkoły i będzie uczył się nowego przedmiotu opartego na psychologii o której tak świetnie i zrozumiale opowiadasz. twórz, inspiruj, dziel się. DZIĘKUJEMY

Im dlużej żyję tym bardziej przekonuję się o tym, że najwięcej dla siebie można zyskać pomagając innym (nie bojac się przy tym wykorzystywania). Chodzi o pomoc na takim poziomie, ktory jest dla nas akceptowalny, komfortowy, bez poczucia jakiejś straty. Chodzi o to, że z niesienia pomicy, ktora jest realnie komuś potrzebna można czuć niesamowitą radość:) taka mała rada dla tych, którzy szukają swojej drogi w życiu. Pozdrawiam🤗

Moment w którym mówisz o ambitnych mądrych osobach i wypaleniu to jest dokladnie to co teraz przechodzę....jestem przebodzcowana i za duzo analizuję w głowię i nie mogę się tego pozbyć ale dziękuję za filmik... zmieniam to i idę do przodu

Każdy z nas zapisuje się w karcie historii. Nawet jakby miało to być zapisanie się w karcie historii przypadkowego, pojedynczego człowieka. Mimo to, że ten ktoś też o nas w końcu zapomni (albo po prostu będąc zwykłym śmiertelnikiem - umrze, a wraz z jego śmiercią zginie jego pamięć o nas :)) to w tym jednym danym momencie, czy w jakimś okresie czasu - nasza osoba zaistniała w jego życiu czyli --> mieliśmy wpływ na życie tej osoby. Ważny tu jest efekt motyla - nawet małym stopniu wpływając na czyjeś życie, uruchamiamy cały ciąg wydarzeń o charakterze przyczynowo-skutkowym, o o wiele większym zasięgu niż nam się wydaje. Nawet czysta serdeczność np ustąpienie komuś miejsca w autobusie czy przytrzymanie komuś drzwi, albo zwykła dobra rada czy komplement - to wszystko może zmienić czyjeś życie. Życzliwość jednej osoby emanuje na kolejne osoby i tak o to dzięki nam nie jedna osoba, ale grupa ludzi doznała aktów życzliwości. Dobra rada czy komplement może uświadomić kogoś na jakiś temat i sprawić, że ktoś zacznie myśleć czy działać w zupełnie nowy sposób a to spowoduje zmianę w życiorysie tej osoby i jej otoczenia. Dopóki człowiek jest częścią społeczeństwa (a nawet nie tylko społeczeństwa a ogólnie całego wszechświata pełnego powiązań), dopóty będzie zapisywał się w pamięci i historii innych ludzi. Podsumowując, nie musisz być Edisonem i wynaleźć żarówki aby zapisać się w historii tego świata. Wystarczy że nakarmisz bezdomnego kota, pomożesz staruszce przejść przez pasy czy uśmiechniesz się do przypadkowego przechodnia - każda z tych rzeczy spowoduje że nasz świat stanie się trochę bardziej przyjazny i zachęcający by w nim żyć - a to chyba cel tego wszystkiego co?

Co do tego patrzenia się na innych. Pracuje w korpo i każdy się łapie za głowę jak mówię że kształce się na elektryka z zamiarem rzucenia pracy biurowej. Mimo wszystko i tak przez innych ludzi często mam obawy czy aby na pewno dobrze postępuje:/

Traktuję ten kanał jako takie safe place i często wracam do twoich filmików po dostaniu 1 w szkole, żeby się przekonać, że jeszcze nie wszystko stracone xD

Jeśli chodzi o garnki!! Mój tato jest garncarzem od około 12 lat i z tego żyje, utrzymuje całą rodzinę i daje radę więc zachęcam do podążania za pasją tak jak ty Michałku😊

Oglądając to przypomniało mi się: Ja kiedy idę coś zjeść i czuje poczucie winy że robię sobie przerwę od nauki. Straszne uczucie.

jesteś totalnie comfort osobą ;)) dzięki że tworzysz bo robisz naprawdę wartościowe treści, dobrego roku dla Ciebie!

Miałem bardzo podobny problem. Byłem związany węzłami ambicji i codziennie biegłem za osiąganiem kolejnych celów I maksymalizowaniem swojej produktywności. W wyjściu z takiego mindsetu bardzo pomógł mi twórca z kanału "julienhimself". Szczerze polecam ten kanał. Promuje on bardzo podobne wartości do tych, przytoczonych w tym filmie i zarazem rzuca bardzo ciekawe i nietuzinkowe światło na relacje międzyludzkie i zdjęcie maski zasłaniającej nasze prawdziwe "Ja"

Ten balans między osiąganiem celów a spokojem ducha (czasem dla siebie i bliskich) jest kwestią najbardziej istotną. Jeszcze jakiś czas temu, jak obrałem jakiś cel to poświęcałem mu 100% wolnego czasu i tak jak mówisz, po jego realizacji uczucie spełnienia było jedynie chwilowe. To błędne koło. Budowanie swojej wartości bazując na tym kim się jest a nie co się robi, ma znacznie większy sens :) Podziwiam Cię i zazdroszczę, mądrości, którą w sobie nosisz w tak młodym wieku!

Jeszcze kilka lat temu byłem przekonany, że prawda jest tylko jedna. Tak jak równanie ma jedno rozwiązanie, tak po zebraniu wszystkich dostępnych danych można określić prawdę absolutną. Zupełnie nie wziąłem pod uwagę, że matematyka jest dużo bardziej złożona i równanie może mieć jedno rozwiązanie, nie mieć rozwiązania albo może mieć ich wiele, które dodatkowo można opisać jakimiś tam funkcjami. Zmieniłem nastawienie do "prawdy" postrzegając ją jako zjawisko lokalne i subiektywne. Oczywiście nie oznacza to, że ktoś może nie mieć racji i tkwić w błędzie, będąc przekonanym, że to on ma rację. Świat jest cholernie skomplikowany a my jako ludzkość chyba dopiero zaczynamy to rozumieć. Do czego zmierzam? W tym, jak w innych filmach masz oczywiście sporo racji, ale ta racja doskonale rezonuje z Tobą i nie musi mieć przełożenia na życie innych osób. Wszyscy jesteśmy chodzącymi zagadkami, różnimy się całkowicie mimo pozornych podobieństw a naszą osobowość może zmienić każda chwila, każdy moment. Może zmienić zamieniając nasze życie w szary ponury deszczowy dzień, może zmienić nasze poglądy o 180 stopni w ułamek sekundy. Nie mówię tu chwiejnych poglądach, mówię tu o fundamentalnych sprawach, o naszej tożsamości. Mówię tu o takich zdarzeniach jak wypadek drogowy, śmierć kogoś bliskiego ale też i o dobrych, takich jak narodziny dziecka, spotkanie kogoś wyjątkowego, prawdziwego przyjaciela. Ambicje... czym są ambicje? Jak zdefiniujesz ambicje tak głęboko, nie cytując definicji ze Słownika Języka Polskiego? Jak wyrazisz zachwyt? Czym się różni zachwyt nad wiosenną panoramą Bawarskich Alp od zachwytu nad zachodzącym do Pacyfiku słońcem na plaży na Hawajach? To nie ambicje niszczą życie, zresztą nie każdy jest i nie każdy musi być ambitny. O samej ambicji można by napisać książkę i nakręcić niejeden film. Problemem jestem prawdziwy motyw, dla których kieruje nami ambicja. Ja trzy miesiące temu skończyłem 39 lat i strasznie mnie to przeraża, bo nie osiągnąłem niczego wielkiego pomimo całkiem niezłych predyspozycji. O ADHD dowiedziałem się całkiem przypadkowo i diagnozę dostałem dopiero w wieku 37 lat. Od tego czasu dowiedziałem się o sobie bardzo sporo, ale chyba największym odkryciem w ramach terapii jest to, że moja podrażniona ambicja wynikała z potrzeby doświadczenia dumy u moich rodziców. Robiłem co mogłem, aby rodzice byli ze mnie dumni zamiast robić to, do czego zostałem stworzony. Z kolei ADHD (w które nomen omen moi rodzice ku... nie wierzą!) sprawiło, że jako dzieciak ciągle sprawiałem problemy, z którymi próbowali walczyć tradycyjnie - biciem, surowymi karami, odcinając mnie od kolegów "bo mają na ciebie zły wpływ". Przez całe dorosłe życie próbowałem wynagrodzić im trudy dzieciństwa, chciałem aby byli dumni z moich osiągnięć... Po co piszę ten fragment mojej historii? Dorastanie w takich warunkach mocno mnie ukształtowało, zdefiniowało i mimo, że mam jakieś talenty, to zostałem z nich ostrugany. Gdybym miał teraz 20 lat a Ty 39 i byś nagrał ten film a ja bym go obejrzał - nic a nic by to nie zmieniło. I dla wielu nie zmieni, bo prawdziwe problemy są zakopane głębiej. Gdybyśmy byli rówieśnikami (w Twoim wieku) i ucięlibyśmy przyjacielską pogawędkę - również to by nic nie zmieniło. Zresztą, ja wiele razy w życiu od równieśników słyszałem, że za bardzo się przejmuję. To nic nie dało, bo co innego gdy ktoś w domu mówi że Cię kocha a ty słyszysz, że jesteś śmieciem, baranem, tłukiem. Traktuję Twoje filmy (i nie tylko Twoje, innych ludzi mówiących przez pryzmat ADHD też) jako vlog ze spostrzeżeniami i proszę o więcej, bo poszerzają perspektywy. Zarazem proszę też, pamiętaj o tym, że każdy z nas ma inną perspektywę i choć głęboko wierzę, że każdy w nas ma dobre intencje, to czasem możemy zaszkodzić. Ja nie uważam, że ambicje mogą zniszczyć życie. Pomimo tego, że chciałem uzyskać poczucie dumy u swoich rodziców i moje ambicje zwiodły mnie nieefektywne metody wykorzystania własnego potencjału, to jednak nie powiem, żebym życie zmarnował. Czegoś tam jednak się nauczyłem i o życiu też się czegoś dowiedziałem. Ambicje są ok, problemem są chore ambicje i wypadałoby się zastanowić, co jest przyczyną właśnie tych drugich. Wszystkiego dobrego dla Ciebie i Twoich najbliższych. Wspierające otoczenie dla ADHD-eka to cud, który zmienia wszystko. Ja to rozumiem dopiero od dwóch lat dzięki cudownej żonie.

Strasznie trudno, jest przyjąć do siebie te słowa, które wypowiadasz, ale są naprawdę ważne. Przez lata swojej edukacji robiłam wszystko co mogłam żeby piąć się do góry, efekt tego jest taki, że obecnie jestem na 1 roku studiów i czuję się zmęczona i przytłoczona. Też tak jak kiedyś uwielbiałam konsumować wiedzę dotycząca efektywnej nauki i pracy nad sobą tak teraz na samą myśl o tym czuje się zmęczona. Mam wrażenie, że obecnie trochę media też wywierają na nas presję, żeby robić więcej, szybciej, lepiej. W tym momencie mając 19lat czuję, że nie mam siły nawet na minimum ze względu na tę presję, która w różnej formie jest w moim otoczeniu. Dobrze, że wspominasz o tej drugiej stronie bycia ambitnym, z boku może wyglądać to naprawdę imponująco, ale niekiedy koszty takiego funkcjonowania są tego nie warte.

Bardzo potrzebowałam tego filmu . Wielkie dzięki ❤ 🐙🐙🐙

Chłopie, jesteś jedną z niewielu osób na youtubie, która ma wartościowy content. Jesteś wielki.

suuuper film, dzięki że jesteś

kolejny świetny film:) bardzo często wspominasz o technikach nauki, jednak częściej pasują one do nauki przedmiotów, które wymagają wkuwania itp. jak biologia czy historia. Zrobisz materiał o tym jak uczyć się ścisłych przedmiotów takich jak matematyka, chemia? Myślę, że to też pomogłoby wielu osobom🐙

Dziękuję za te wyjątkowo trafne treści. Od dłuższego czasu tkwię w tym niezdrowym "dołku", ale czuję że zbyt wiele od siebie wymagam, zupełnie świadomie nie dopuszczając do swojej myśli odpoczynku. Cieszę się, że natrafiłam na twój kanał, ponieważ robisz bardzo dobrą robotę. Pozdrowionka! ;)

Dziękuję za ten film ❤ Czuje się mega wypalony przez swoje ambicje i w ostatnich dniach kryzys się nasilił. Twój film pojawił się w idealnym dla mnie momencie...

Gratuluję rocznicy kanału, brawo!!🫶🏻

Cieszę się że ktoś wkońcu poruszył problem braku hobby w świecie gdzie jesteśmy przeładowani boćcami i dopaminą. Wypalenie zawodowe to jedno ale osobiście obserwowałem wśród moich znajomych w klasie maturalnej, że pod wpływem pierwszej dużej presji społecznej, w postaci zdania matury, niestety ale popadali w stany przed depresyjne jak i samą depresję. Według mnie brak spełniania swoich pasji to bardzo duży problem który jest bagatelizowany przez społeczeństwo. Pasje pozwalają nam doświadczać jedynych w swoim rodzaju emocji, adrenaliny oraz dopaminy, a w przypadku sportu sprowadza się do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Podsumowując, w obecnych czasach zaniedbujemy naturalne potrzeby naszego organizmu co odbija się znacznie na naszym zdrowiu psychiczny i fizycznym. W mojej opinii każdy potrzebuje takiego typu aktywności w której czuję wewnętrzny spokój, odczuwa dużą satysfakcję, ale jednocześnie jest w stanie dostarczyć rzeczywistą dopaminę, adrenalinę.

Ciekawy odcinek, pozwala się zatrzymać w pędzącym świecie. Dzięki Michał!

Dzięki serdeczne, Michał🐙 Dużo balansu i wszystkiego pięknego w nowym roku🔥

Film pojawił się prawdopodobnie najlepszym dla mnie momencie i znacznie więcej osób powinno go zobaczyć. Dziękuje.

Dzięki za ten film Michał. To o czym mówisz jest mi bardzo bliskie. Też miałem problemy jak pogodzic wysokie ambicje z byciem szczęśliwym tu i teraz. Ostatni rok zmieniałem myślenie w tym zakresie i jest już tylko lepiej, mam nadzieję że w 2024 będę dalej szedł w dobrą stronę😊

Dziękuję Ci za to nagranie 🫶 wszystkiego dobrego 🌞

Nawet nie wiesz jak bardzo potrzebowałam tego filmu, for real

uwielbiam oglądać twoje nagrania, dają mi możliwość zrozumienia samej siebie bo mało jest takich osób mam wrażenie i długo szukałam kogoś takiego z podobnymi problemami abym mogła sie z kimś utożsamić

Jaki to jest wartościowy filmik! Bardzo potrzebowałam tego dziś posłuchać (jest Nowy Rok). Ostatnio, jako lekarka na stażu przechodzę kryzys tożsamościowy i bardzo mi pomogły Twoje słowa! Dzięki

Świetny odcinek jak zawsze. Bardzo Ci dziękuję za mądre słowa. Rzeczywiście mam tendencję do wyznaczania sobie dużo ambitnych celów, które zamierzam wykonać w krótkim czasie. Przez to nieraz czuję ogromną frustrację i złość na samą siebie oraz przez pewien czas borykałam się z uczuciem chronicznego zmęczenia. Praca, studia, zakładanie włansnej firmy opartej na działalności freelancerskiej plus plan wyjazdu na studia magisterskie za granicą. Bardzo dużo w krótkim czasie, ale sądzę, że przez swój upór i determinację dam radę. Bardzo dziękuję Ci za ten filmik, powodzenia przy dalszych działaniach związanych z Twoją działalnością na YT . Pozdrawiam serdecznie.

Temat wysokich ambicji i jak sobie z nimi radzić jest super opisany w " Nowa psychologia sukcesu" - Carol Dweck

Czyli nie tylko ja się tak czuję, dzięki! Pomagasz w drodze do zrozumienia siebie ❤

Chciałabym, żeby ktoś powiedział mi wcześniej, że jestem wartościowa, niezależnie od tego, ile zadań udało mi się dziś wykonać. Przez wiele lat cierpiałam z powodu braku wystarczającej produktywności. Dziękuję ci bardzo za ten filmik!

Uwielbiam ten kanał. Ważne przemyślenia

Wow, pierwsza minuta filmu właśnie wyjaśniła moje uczucia i myśli z poprzednich 10 minut, dzięki za super film podnoszący na duchu

Jesteś jedyną osobą krórą lubie z wąsem ale tak na poważnie to jedyną osobą która wnosi coś do mojego życia tak na zawsze mam dopiero 13 lat ale myśle o mojej przyszłości dziękuje Ci ca to że jesteś❤

W naszym świecie subiektywizmu twoje prawdy życiowe wydają sie jednymi z piękniejszych. Dziękuje, mów proszę więcej

Chylę czoła za sztukę myślenia.

Duży i trudny temat. Też byłem w tym miejscu. Nakręcałem się cały czas. Zamiast pozwolić sobie na uczucie zadowolenia szybko szukałem nowego celu i bodźca, żeby już lecieć dalej. I to było bardzo kiepskie. Próba ciśnięcia cały czas skończyła się tym, ze wypięło mi bezpieczniki, i ciało się poddało. Teraz trzeba trochę odpocząć i dać przestrzeń ciału

Cześć. Postanowiłem się udzielić, bo temat, który poruszyłeś jest mi bliski. Niedawno skończyłem psychoterapię. Zdecydowałem się na nią, kiedy poczułem zagubienie i niepokój w życiu. Wcześniej, mimo że zawsze byłem świadomym człowiekiem, biegłem ale nie wiadomo gdzie. Do pieniędzy? Do szczęścia? Kiedy miałem pieniądze nie byłem szczęśliwy... Teraz po terapii powiedziałem, że będę skupiał się na tym co jest moje, na satysfakcji z życia i na byciu tu i teraz. Nie wszystkim pasuje moje przewartościowanie, ale to jest ich - nie moje. Masz zdrowy tok myślenia. Pozdrowienia dla Twojej dziewczyny - studentki psychologii. Może też niedługo nim będę, bo chcę wrócić na studia 🙂 Wszystkiego dobrego

Bardzo Ci dziękuję za ten film. Trzeba iść w tym kierunku. Przeżywać po prostu swoje życie ❤️

Wspaniały materiał, dzięki, że się podzieliłeś kawałkiem swojej historii :) Dobrze słyszeć, że "inni mają/mieli podobnie" :)

Mądry i potrzebny film! Dzięki :)

Nie wiem, do teraz w sumie mam taki mindset jak ty miałeś, że pewna frustracja, złość powoduje w nas motywacje do działania. Co prawda są to sprinty, ale moim zadaniem życie w większości składa się z sprintów. Myślałem, że jest inaczej, zmieniał się moje nastawienie, dopóki nie poszedłem na medycynę, i zabrakło mi tych sprintów i tej nawet złej motywacji do działania

Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku 🍀🍀🍀

🐙🦑🐙 Jak zawsze jakościowo i z sensem. Ogromny szacunek za mądre i zdroworozsądkowe podejście. Uwielbiam Twoje kanał i zawsze z niekłamaną niecierpliwością czekam na nowy film. Wszystkiego dobrego w Nowym Roku🎉

Rewelacja!! Jeszcze trochę i zacznę zapraszać tutaj moich znajomych po pięćdziesiątce 😂😂❤❤❤🐙

🐙bardzo ciekawe przemyślenia, dzięki za film

Michał, strasznie lubię Cię oglądać :) Bardzo mi poprawiasz humor. TEż ze mnie ambitna bestia i też studiuję medycynę. Fajnie, że pokazujesz jak czasem wyjąć kija z dupy i tak bardzo się siebie nie czepiać

Bardzo silnie walczę z tym, żeby nie opierać swojego poczucia wartości na moich osiągnięciach. Marzy mi się żeby rozwijać swoje pasje z czystym podejściem i przestać się rozliczać z tego co robię, albo nie czuć poczucia winy jeżeli czegoś nie zrobię. Problem z tym mam tak naprawdę od najmłodszych lat. Dziękuję ci za ten filmik, myślę, że wiele tych słów potrzebowałam usłyszeć. Dobrze wiedzieć, że są jednak ludzie, którzy zmagają się z podobnymi problemami/rozkminami/refleksjami. Pozdrawiam cieplutko!

Szczerze, jestem w 2 klasie liceum i moja klasa jest polbiol ja do tego rozszerzam geografie i niemiecki i już nawet nie wiem czy to co robię jest słuszne bo czuje się jak więzień (mam średnia 5,1 na półrocze) i wiem że to dziwne ale... załamałam się bo miałam dwie czwórki mam nadzieje ze niedługo pojawi się material jak z tym walczyć 😢 dziękuję że jesteś❤

o boshe, za darmo, a już myślałam że to kolejny kurs za krocie ^^ Dzięki!

Yo ale w punkt😮 Bardzo wartościowe i widać, że wiesz o czym mówisz. Dziękuję, że dzielisz się doświadczeniem, że jesteś🤗

Dobrze mówisz To dla mnie na przyszłość: 9:03

Chciałabym odpuścić i się nie przejmować i stresować. Ale boję się że jak przestanę się stresować to właśnie moje życie zejdzie na niższy level i już nic nie osiągnę. 🫣 błędne koło

4:25 to o czym mówisz świetnie ukazuje piękna bajka Coco

potrzebowalam tego dziekuje

Mam 22 lata, za dwa tygodnie 23. To prawda, zacząłem kierunek studiów, który mnie nawet nie satysfakcjonuje. Rzuciłem gitarę, jakieś drobne grafiki komputerowe, żeby mieć jak najlepsze oceny na studiach. Jestem na 5 semestrze, jestem w polowie licencjatu - tu akurat na plus, bo wybrałem świetny temat. Po obronie zmieniam kierunek na ten, o którym marzyłem w dzieciństwie (informatyka) i wracam do hobby, takiego jak rower i gitara + myślę o czymś nowym, np. robienie na drutach!

Dziękuję że jesteś!

Ten film otworzył moje serce; poczułam że ktoś powiedział mi w twarz coś czego sama wstydziłam się sobie powiedziec

Zgadzam się z Twoimi wypowiedziami. Przez 15 lat harowałam jak głupia. Moje życie kręciło się tylko wokół spraw zawodowych. Nie miałam czasu na hobby, które rozładowało by stres. Skończyło się nowotworem. Nie polecam tej ścieżki. 🐙

Tymczasem ja odpisujący klientom w sobotę, oglądając ten film, dzięki za ten materiał, fajne!

Ja zaczęłam studia w wieku 30 lat i dopiero teraz wiem ze jestem na dobrej drodze

🐙 dzięki za mądre słowa. Czekam na kolejne filmy.

Hej, skąd pomysł, że gdyby Nikola Tesla rzeczywiście poszedł na terapię to byłby lepszy w tym co robił? Osobiście zgadzam się z twoją pierwszą teorią, a nie ze zdaniem Marty. Ogromna część wielkich ludzi - uznanych wynalazców, filozofów i w szczególności artystów zmagała się z depresją, wyalienowaniem i generalnie ciężko powiedzieć, że byli ludźmi szczęśliwymi. Badania wskazują nawet, że procent chorych na depresję wśród takich osób jest wyższy niż przeciętny

Pierwszy raz widzę twój filmik, ale już wiem że zostaje na dłużej potrzebowałam usłyszeć te rzeczy. Bardzo fajny materiał!❤

Powiedziałeś coś, co powinienem już dawno temu usłyszeć. Dziękuję Michał 🫶

Mega lubię Twoją energię !!!

Zgadzam się w 100% Świetny materiał!

Wspaniały film❤❤ potrzeba takich więcej

Mega mądry i potrzebny film🔥

Fajnie się słucha💪

Bardzo dziękuję, jestem bardzo wdzięczna:)

Zajebisty materiał! To ciekawe jakbym słuchał siebie bo miałem podobne problemy!

Dobrze się Ciebie słuchało, bardzo mądry i prawdziwy odcinek 🐙

Dzięki za ten film 🫠

Modry odcinek, dał mi do myślenia, dziękuję 💛

trafiłem na ten film w idealnym na niego momencie. dzięki!

Kocham każdy twój film, naprawde

świetny film

Super film! 🐙

Dzięki Michał!

Dzięki za ten film

głośniej dla tych z tyłu!! :)

Super odcinek:)

Fajnie tak posłuchać osoby która jest mądra i ma takie samo podejście jak Ty 😊😊😊

Mam 30 lat i uwielbiam Cię słuchać. Ba, nawet notatki robię.

Świetny film 😎

Hej, świetnie się ciebie ogląda, wielokrotnie ostatnio widzę na social mediach te filmiki w których mówią ci żebyś wstawał o 5.00 i szedł biegać półmaraton potem wziął lodowaty prysznic i zarobił 100 kafli w 3 godziny. Mam tego dość i chcę się odciąć od tiktoka rolek itd bo są mega toksyczne i zaniżają poczucie wartości. To jest jak błędne koło. Bardzo doceniam twoje filmy, choć nie oglądam wszystkich Pozdro❤

Cześć akurat piszę książkę fantasy w którym główny bohater, ma ambicje, ale nie oznacza to, że traci wszystko co osiągnął poprzez rezygnację. Mam nadzieje, że trafię w twój gust :) Seria będzie się nazywała "Ciężar Korony"

9:04 zaśmiałam się potężnie

Super ❤

Michale, jestem mamą Konrada i przyznam że dzięki Waszej znajomosci trafiłam na ten kanał, ale pragnę powiedzieć , że mimo zupełnie dojrzałego wieku 😉, ja się od Ciebie uczę. Jesteś mądrym, niepoprawnie pozytywnym ( to komplement!) , pełnym młodzieńczej energii młodym człowiekiem i… filmy, które robisz, są świetne!

Ważne!

Uderzyły mnie twoje słowa o "złotym dziecku". Bo jeśli całe życie ludzie chwalili mnie za to że jestem mądra i zdolna, to jak mogłabym przestać się uczyć na przedmioty które mnie nie interesują? Nawet jeśli ta wiedza na nic mi się nie przyda? Tak myślałam większą część życia a twoje filmiki upewniły mnie że mam dość systemu przez który straciłam już tyle czasu i chcę przejść na edukację domową, za co bardzo Ci dziękuję ❤ Zgłosiłam się też do twojego "wyzwania ogarnięcia" i chciałabym zapytać, jak to dokładnie działa? I czy ten "prezent niespodzianka" nie ma żadmych haczyków? Bo naprawdę wydaje się zbyt dobry, żeby był prawdziwy

Dobre. Dzięki 😊

świetny film❤