Jan Piwnik "Ponury" - Legenda Armii Krajowej.
Film Konrada Gałki.
MAJOR JAN PIWNIK „DONAT", „PONURY"- BIOGRAFIA.
Urodził się 31 sierpnia 1912 roku w Janowicach powiat Opatów. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum im. J. Chreptowicza w Ostrowcu Św. W 1932 roku zdał maturę i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim. Ukończył ją w 1934 roku jako plutonowy podchorąży rezerwy. W tym samym roku uzyskał stopień chorążego. Wstąpił do Policji Państwowej i po ukończeniu szkoły policyjnej w został przydzielony do osobistej ochrony premiera Walerego Sławka.(1935). W 1936 był na praktyce w Kowlu, a w 1937 roku objął stanowisko komendanta posterunku w Kisielinie powiat Horochów. Skierowany w 1938 roku do szkoły oficerów policji w Mostach Wielkich po jej ukończeniu w stopniu aspiranta był dowódcą kompanii szkolnej rezerwy policji w Golędzinowie. W Kampanii Wrześniowej walczył w II Brygadzie Górskiej. Po rozbiciu brygady przez Niemców przedostał się do Francji a potem do Wielkiej Brytanii. (We Francji walczył w Pułku Artylerii Ciężkiej ppłka. Kamińskiego.) Został żołnierzem Dywizjonu Artylerii w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców. Następnie odbył przeszkolenie w I Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W nocy z 7 na 8 listopada 1941 roku został zrzucony jako „cichociemny" na lądowisko Łyszkowice k/Skierniewic. Przydzielony początkowo do komórki odbioru zrzutów-„Syreny" a następnie do „Wachlarza" zostaje dowódcą II odcinka (Wołyń). Aresztowany --ucieka z więzienia w Zwiahlu, przedostaje się do Warszawy, by 18 stycznia 1943 roku dowodzić akcją uwolnienia więźniów z więzienia w Pińsku. Za tę akcję został odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Skierowany w Góry Świętokrzyskie obejmuje 4 czerwca 1943 roku dowództwo kieleckiego „Kedywu". Niemal jednocześnie dowodzi Zgrupowaniami Partyzanckimi, likwiduje bandytyzm i scala chodzące dotąd luźno oddziały partyzanckie. Zgrupowania liczą ok. 400 ludzi i są największą tego typu jednostką w okupowanej Europie. Walczą-podzielone na trzy jednostki ( Dowódcy: nr.1-por „Nurt"-Eugeniusz Kaszyński; nr.2-ppor. „Robot"-Waldemar Szwiec; nr.3-por „Mariański"-Stanisław Pałac) na terenie Lasów Siekierzyńskich, Koneckich i Świętokrzyskich. 28 października 1943 roku rozgrywają najbardziej znaną bitwę na uroczysku Wykus.
Na skutek konfliktów z Komendą Okręgu w styczniu 1944 roku „Ponury" zostaje karnie zdjęty z dowództwa Zgrupowań i po interwencji majora Macieja Kalenkiewicza u Komendanta Głównego AK przeniesiony na Nowogródczyznę. Jest dowódcą VII batalionu 77 pułku piechoty AK; tworzy szkołę podchorążych, prowadzi swych żołnierzy w kilku akcjach (Szczucyn, Nowy Dwór). Ginie 16 czerwca 1944 roku podczas ataku na strażnicę niemiecką w Jewłaszach k /Nowogródka. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora; pochowany w Wawiórce- powraca w Góry Świętokrzyskie 17 września 1987 roku. Obecnie jego grób znajduje się w krużgankach klasztoru Ojców Cystersów w Wąchocku. (od czerwca 1988roku).W naszym regionie „Ponury" jest legendą.
13 сен 2024
