Bylem na koncercie w Leeds Nasz Janko jest Debesciak Jego glossss to masakra jest supeeerr Anglicy tez Go bardzo le to bardzo Pokochali.Pozdrowki z Nottingham UK
Każdy marzy o pracy, która jest pasją, także pogratulować Jankowi. Niemniej... Mam nadzieję, że praca i kariera nie przysłonią mu świata i będzie dbał o życie prywatne i czas dla siebie. Wiele gwiazd, które zachłysnęły się karierą, nie skończyły dobrze. Depresja, samotność, uzależnienia, bo w końcu to co kochali zaczęło ich przerastać, a oczekiwania wobec nich wciąż rosły... Dlatego życzę Jankowi tego balansu, o którym wspomniał i rozsądnego zarządzania swoim czasem i swoją osobą. To on sam musi być na pierwszym miejscu, dopiero później muzyka...
@@julianiewinna976Dlatego życzę Jankowi fanów, którzy będą go wspierać. Dadzą mu prawo do ciągłego uczenia się i popełniania błędów, bo on jest tylko człowiekiem i jak każdy z nas czasem nie wie co robi dobrze a co źle. Nie będą wymuszać na nim swoich oczekiwań i nie będą stosować presji. Takie coś tylko blokuje i może paraliżować, szczególnie jak ktoś jest introwertykiem i z natury ma problem z komunikowaniem się z ludźmi, jest wysoce wrażliwy oraz ma natłok uporczywych myśli, które mocno utrudniają codzienne funkcjonowanie. Jestem introwertyczką i wiem co mówię. Nie wyobrażam sobie jak Jann daje radę to wszystko ogarnąć mając jednocześnie ADHD. Szacunek dla niego, bo ja bym tego raczej nie udźwignęła.
Może to dobrze, że prowadzący nie skończył dziennikarstwa, bo prowadzi wywiady lepiej niż jego koledzy po studiach. Jann był wyraźnie zadowolony, że wszystkie pytania, które usłyszał, były dla niego nowe. Panowie, miło się Was słuchało.
Bardzo się cieszę, że tworzysz w zgodzie ze sobą. Wspieram bardzo. Na płytę poczekam tyle ile będzie trzeba. Nie śpiesz się. Do zobaczenia na koncertach :)
Super ten wywiad! Jeden z lepszych jakie oglądałam z Jankiem. Ze względu na to, że jest taki prawdziwy, pytania są interesujące. Atmosfera jest trochę mniej formalna, ale nadal profesjonalizm :) I to czuć.
Każdy jego wywiad i każde pytanie jakie ma , jak ogladam , mam wrazenie ze jest taki dopelniony w punkt z wypowiedzią 😊😊 taki dojrzały, cudowny 😍😍i to ADHD wcale mu nie przeszkadza w karierze , wrecz przeciwnie 🤣🤣taki nasz cudowny wariateczek 🤗🤣🥰🥰ktory owocuje budowaniem swojwgo wizerunku i swojej kariery 🤗🤗
Bardzo przyjemny wywiad ❤ sympatyczny prowadzący z poczuciem humoru :) Janek widać ze dobrze się tam czuł. Super :) będę często wracać do tej rozmowy :)
Bardzo fajna rozmowa , ciekawie poprowadzona , Janek mógł, w swoim stylu 🙂 , wyrazić swoje podejście do muzyki, jej przekazu, wyborów artystycznych, kariery oraz planów
Idealny opis. Również Janka tak odbieram 😊 Taki normalny chłopak, a jednocześnie niespotykanie niezwykły w dzisiejszym świecie pełnym sztuczności i udawania.
Tak bardzo żałuję ostatniej soboty, przecież to była taka świetna okazja żeby zrobić po swojemu i nie wsiąść do tej taksówki i wrócić do domu na piechotę z PKP Świder. Niestety moi rodzice robią mi całe życie problemy z dupy. Muszę sobie to wszystko poukładać w głowie bo albo biorę się za życie albo zawsze mam pilniczek i dawne leki o których mogę pomyśleć kiedy przyjdzie zrezygnować z walki o to wszystko, np. projektuje sobie wyjście na dłuższe zakupy rok bo nie mam siły. Jeszcze nie wstałem bo nie mam siły i czuję potworny ból psychiczny, dałem wczoraj za wygraną mimo, że tak bardzo walczyłem o tę sobotę i tata prawie mnie pobił. Ciągle śpię, nawet nie miałem siły napisać do UW na Wydział Fizyki a od jutra chcę tam zostać wolnym słuchaczem raz jeszcze. Powiedziałem Tacie, że traktuje mnie jak dziecko i mam ich dosyć. Ja już nie wytrzymuję. Nie mam pracy, nie mam matury, nie mam prawa jazdy, śpię u rodziców. Mam 25 i raz w życiu robiłem wywalczony obiad. Jestem osobą niepełnosprawną wraz z zaburzeniami osobowości, leczę się dziewięć lat. Nigdy w życiu niczego nie miałem, własnym sumptem. Chodzę dziewięć lat na psychoterapię, szukam pracy. Tak bardzo żałuję wczorajszej soboty, przecież to była taka świetna okazja żeby zrobić po swojemu i nie wsiąść do tej taksówki i wrócić do domu na piechotę z PKP Świder. Niestety moi rodzice robią mi całe życie problemy z dupy. Muszę sobie to wszystko poukładać w głowie bo albo biorę się za życie albo zawsze mam pilniczek i dawne leki o których mogę pomyśleć kiedy przyjdzie zrezygnować z walki o to wszystko, np. projektuje sobie wyjście na dłuższe zakupy rok bo nie mam siły. Jeszcze nie wstałem bo nie mam siły i czuję potworny ból psychiczny, dałem wczoraj za wygraną mimo, że tak bardzo walczyłem o tę sobotę i tata prawie mnie pobił. Ciągle śpię, nawet nie miałem siły napisać do UW na Wydział Fizyki a od jutra chcę tam zostać wolnym słuchaczem raz jeszcze. Powiedziałem Tacie, że traktuje mnie jak dziecko i mam ich dosyć. Ja już nie wytrzymuję. Nie mam pracy, nie mam matury, nie mam prawa jazdy, śpię u rodzia jazdy, śpię u rodzia jazdy, śpię u rodziców. Mam 25 i raz w życiu robiłem wywalczony obiad. Jestem osobą niepełnosprawną wraz z zaburzeniami osobowości, leczę się dziewięć lat. Nigdy w życiu niczego nie miałem, własnym sumptem. Chodzę dziewięć lat na psychoterapię, szukam pracy. Żałuję tej ostatniej soboty. Nie jestem w stanie się do niczego zabrać. Przez ten cały czas nie udało mi się napisać do UW z prośbą o możliwość bycia wolnym słuchaczem na Wydziale Fizyki. Nie pojechałem dziś ani na rehabilitację ani na uczelnię. Korzystam z swojego świętego prawa do dwóch nieobecności na miesiąc. Okres rehabilitacji publicznej bardzo koliduje mi z życiem i nie wiem co mam z tym wszystkim zrobić. Chciałbym chociaż porobić chciane przez siebie rzeczy, muszę walczyć bo za rok będę w tej samej czarnej dupie. W piątek też nie zamierzam iść na rehabilitację tylko na uczelnię. Nie wiem czy mam siłę np. na naukę Polskiego skoro nie miałem tego pięć lat temu. Chciałbym dobrze napisać pięć przedmiotów na maturze i postarać się o pracę w fundraisingu. Teraz muszę już dawać 8 przedmiotów za 400 zł. Tak potwornie mi przykro z powodu mojego życia i z powodu tego, že oddałem tę sobotę w walce rodzicom, którzy nie pozwolili mi wrócić do domu na piechotę. Muszę się nad tym wszystkim zastanowić bo albo biorę się za życie albo zawsze mogę samemu sobie pogrozić pilniczkiem i starymi lekami kiedy przyjdzie myśl by sobie odpuścić. Chciałbym przeczytać wszystkie lektury, których nie przeczytałem w szkole.
