𖦹Sadece bir kurgudur 𖦹Oppacı değilim, hobi olarak yazıyorum 𖦹Lütfen ama lütfen beğenmeyi ihmal etmeyin, abone olmayıda unutmayın bayağı bir düştü... Üzülüyom be 📜JJK İle Hayal Et •Çocuk Sahibi Olmadığınız İçin Eşinin Kucağında Ağlarsın fakat...• ♥︎𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘑𝘶𝘯𝘨𝘬𝘰𝘰𝘬 ♥︎𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘈𝘯𝘯𝘢 📜 Elime çantamı almış ve kapıda beni bekleyen eşime doğru ilerlemiştim Jeon"Hazır mısın hayatım?" Anna"Evet..." Elimi tutmasıyla evden uzaklaşıp arabaya binmiştik. Fazlasıyla stresliydim. Vücudum titriyordu. İçimde büyük bir korku vardı Jeon'un arabayı çalıştırmasıyla, kafamı cama yasladım. Gözlerim dolmuştu ve birazdan akacaktı, beni böyle görsün istemiyordum Titreyen ellerimin üzerinde Jeon'un iri elini hissedince, gözlerimi sıkıca yumdum Jeon"Sakin ol bebeğim... Lütfen ağlama. Seni böyle görmek istemiyorum" Gözlerim ona döndü, üzgün bakışları bana değerken daha çok ağlamak istedim Anna"Yapamıyorum Jeon. Olmuyor... İçimde kötü bir his var" Elimi dudaklarına götürdü ve güçlü bir öpücük kondurdu Jeon"Kötü düşünme... Her şey iyi olacak... Hadi gözlerini sil ve dik dur" Parmakları yanağıma çıkarken, dökülen yaşları silmesine yardım ettim... Bu halde olmamızın sebebi bir evlat sahibi olamamamızdı. Jeon ile henüz bir yıllık evliyken bir çocuğumuzun olmasına ümitlenmiştik. Defalarca denemiştik fakat hamile kalamamıştım. Doktora başvurduğumuzda çocuğumuzun olması için tedavi görmem gerektiğini söylemişti. O gün bu gündür önerilen ilaçları kullanıyor doktora gidip test yaptırıyordum. Şimdi ise iki gün öncesi yaptığım testin sonucunu öğrenmek için hastaneye gidiyorduk Fakat testin sonucu tekrar olumsuz çıkacak diye çok korkuyordum. Biliyorum Jeon belli etmese de üzülüyordu. Bir çocuğu olsun istiyordu. Ama benimle oldukça bu mümkün değildi. Bu yüzden kendimi suçlu hissediyordum Hastaneye geldiğimizde, arabadan indik ve binaya girdik. Doktorun odasının önüne geldiğimizde ise meşgul olduğunu görmüştük. Korirdordaki boş sandalyelere oturarak beklemeye başladık Jeon elini belime atmış beni kendine çekerek göğsüne yaslamıştı. Kalp atışlarını hissediyordum. Hızlı ve ürkek vuruşlar sergiliyordu... Anna"bu sefer başarabilecek miyiz Jeon?" Jeon"Başaracagız güzelim..." Kollarımı ona doladım Anna"Ama çok korkuyorum Jeon" Jeon"Neyden korkuyorsun bebeğim? " Derin bir iç çektim Anna"Sana bir evlat verememekten korkuyorum" Jeon"Şşt öyle deme... Bizim bir bebeğimiz olacak ve sen çok güzel bir anne olacaksın" Anna"Kendimi kandırmak istemiyorum... Eğer sana bir evlat veremezsem-" Jeon"Sakın o cümleyi tamamlama Anna... Bizim bir bebeğimiz olacak... Senden ve benden bir parça... O bizim meyvemiz olacak" Kafamı göğsüne bastırdım. Bir hıçkırık koptu. Canım yanıyordu fazlasıyla... Doktorun odasının kapısı açılınca hızla yerimden doğruldum. Hamile bir kadın çıkmıştı... Mutlu görünüyordu. Çok mutlu... Jeon"Hadi bebeğim" Birlikte doktorun odasına girdik. Karşısına oturunca doktorun konuşmasını bekledim Doktor"Hoşgeldiniz" Karşılık verip merakla Jeon'a döndüm. Umut dolu bakışlarıyla bakıyordu Doktor"Bayan Jeon, iki gün önce yaptırdığınız testin sonucunu öğrendik... Üzülerek söylemek istiyorum ki, biraz daha çabalamanız gerekecek... Iyi bir haber de var ve neredeyse iyileşmiş görünüyorsunuz" Sonuna doğru sevindirici olsa da tekrar olumsuz bir cevap almak beni yıkmıştı. Jeon doktorla konuşmaya durunca, öylece kendimden geçmiş bir şekilde onları dinlemeye başladım Ben artık bu cevapları değil, hamile olduğum haberini almak istiyordum. Anne olacağımı duymak istiyordum Jeon"Her şey için teşekkürler. Görüşmek üzere bay Park" O ayaklanınca bende kalktım. İçimde bi kırıklık vardı Odadan çıkınca vakit kaybetmeden Jeon'a sarıldım. Sım sıkı sarıldım Anna"Jeon... Canım çok acıyor" Elini saçlarımda gezdirirken bir yandan da kendine bastırıyordu bedenimi Jeon"Lütfen Anna... Lütfen bebeğim, yapma böyle. Üzme kendini" Anna"Kendimle birlikte seni de kaderime mahkum ediyorum Jeon..." Saçlarımın arasına öpücük kondurmaya başladı Jeon"Böyle düşünme yalvarırım... Bak hiç bir şey umurumda değil. Çocuk sahibi olabiliriz, her türlü fakat senin sağlıklı olmanı istiyorum bebeğim. Üzme kendini" Sözleri beni o kadar rahatlatıyordu ki, ona sahip olduğum için Tanrı'ya şükür ediyordum. Hayatımda ki tek doğrum sensin Jeon... . Bulaşıkları makineye yerleştirdikten sonra ellerimi yıkayıp salona gittim. Bahçe kapısı acıktı. Yavaş adımlarla kapıya ilerlediğimde. Bahçe koltuklarında bacaklarını kendine çekmiş öylece oturan Jeon'u gördüm. Yanına gittim. Beni görünce doğruldu ve gülümsedi Jeon"Bebeğim..." Anna"Rüzagar esiyor Jeon. Üşüteceksin" Titreyen sesiyle konuşurken kafasını eğdi. Üzgün olduğunu biliyordum Jeon"Sadece hava almak istedim" Indirdiği dizlerine oturup kafasını göğsüme yatırdım Anna"Üşümüşsün ama" Jeon"Sen ısıtırsın beni" Saçlarının arasına öpücük kondurdum ve kokusunu içime çektim. Seni üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum bebeğim... Jeon"Tanrı'ya dua ettim Anna. Bize bir neşe göndermesi için dua ettim. Sence sesimi duymuşmudur?" Anna"Bilmem ki..." Bedenime doladığı kollarını daha sıkı sardı, ardından kafasını kaldırdı ve gözlerime baktı Jeon"Ümidi kesmeyeceğim Anna'm. Bizim bir çocuğumuz olacak, biliyorum... Senin ağlaman, üzülmen canımı sıkıyor sadece. Vazgeçmenden korkuyorum" Anna"Vazgeçmeyeceğim Jeon" Jeon"O halde tekrar deneyelim Anna. Tekrar deneyelim" Ses çıkarmadım. Bir şey diyemedim. Ne diyecektim ki? Ya yine olmazsa? Bu sefer akan göz yaşlarımızla kalacağız Birden dudaklarıma kapanmasıyla ellerim istemsizce omuzlarına gitti. Bir yandan bedenimi kendine bastırırken bir yandan da sertçe öpüyordu Ayağa kalktı ve beni kucağından indirmeden hızlı adımlarla içeri girdi. Ardından yukarı çıkarak odamıza ilerledi. Kaç saniye sürdü bilmiyorum ama bu kısa sürede beni yatağa bırakırken üzerimde yerini aldı Jeon"Olacak, biliyorum... Gerekirse saatlerce, günlerce sevişeceğiz" Bu sefer dudaklarını boynuma sürterken, bir yandan da kalçamı okşuyordu. Ön sevişme ardından saatlerce bedenlerimiz birbirinden ayrılmadan sevişmiştik. Bu işe yarar mıydı ki? D̶i̶ğ̶e̶r̶ Y̶o̶r̶u̶m̶
. . . . .D̶ö̶r̶t̶ g̶ü̶n̶ s̶o̶n̶r̶a̶ O günden beridir denemelere devam ediyorduk(nedensizce utanıyom aq) Jeon çok istekliydi, bu yüzden onu kırmak istemiyordum. Üzülmesi çok zoruma gidiyordu. Ona bir evlat verememek, böyle bir duruma mahkum etmek kendimi suçlamama neden oluyordu. Bu yüzden ses çıkarmıyordum Kapı zili çalarken oturduğum koltuktan kalktım, fakat hızlı davranmamdan mıdır bilmem, başıma bir ağrı saplanmıştı. Parmaklarımla masaj yaparak kapıya ilerdim. Açtığımda güler yüzlü kocam ile karşılaştım Anna"Hoşgeldin hayatım" Jeon"Hoşbuldum yavrum" İçeri girerek elindeki poşetleri mutfağa götürdü. Kapıyı kapatarak arkasından ilerledim Jeon"Immm mis gibi kokuyor~" Bana dönerek ellerini belime koydu Jeon"Yoksa en sevdiğim yemek mii?" Gülerek kafa salladım ve kollarımı boynuna çıkardım Anna"Evett... Doğru tahmin" Jeon"O halde yemek yiyelim, çok açım" Anna"Üzerini değiştirde gel, ben de masayı hazırlayayım" Jeon"Pekii" Dudağıma öpücük kondurup, mutfaktan çıkmıştı. Deli çocuk Jeon'un getirdiği poşetleri elime aldım. Mutfak için alışveriş yapmıştı fakat oldukça ağırladı. Karnımda nedensizce bir ağrı belirdi. Sabahta olmuştu bu, evi toparlarken Pek takmayarak poşetleri bir köşeye bıraktım daha sonra halletsem iyi olacak. Tabakları çıkarabilmek için üst dolaba uzandığımda, sancı iyice artmış, midemin bulanmasını sağlamıştı. Gözlerim kararırken yere çöktüm. Ne oluyor bana böyle Elimi ağzıma götürdüm, dayanamayacağım. Koşarak yukarıya, yatak odasına koştuğumda Jeon'u es geçerek, ebeveyn banyosuna girdim. Midemi boşaltırken arkamdan endişeyle gelen eşim, saçlarımı tutarak arkama almıştı Jeon"Anna! İyimisin bebeğim!?" Konuşacak durumda değildim. Eğildiğim klozetten uzaklaşarak duvara yaslandım. Karnım çok ağrıyor Anna"Jeon... Karnım çok ağrıyor" Jeon"Hastaneye gidelim, hadi" Halsiz olduğumu bildiği için kucağına almıştı bedenimi. Aşağıya inerken bir yanda da sorular soruyordu. Inan ne olduğunu bende bilmiyorum Jeon Dış kapının yanındaki vestiyerden arabanın anahtarını alarak evden ayrıldı. Beni hızla arabanın arka tarafına yatırarak koşarak şoför koltuğuna oturdu Büyük bir şey yoktu fakat endişelenmişti. Halsiz olduğum için ses çıkarmadım Yolu neredeyse yarılmışken kafasını saniyelik arkaya çevirerek konuştu Jeon"Hala ağrıyor mu karnın?" Anna"Öncekine göre çok ağırmıyor" Jeon"Offf! Ne oldu birden?" Hastane bahçesine girdiğinde arabayı park ederek aşağıya indi daha sonra kapımı acarak beni kucağına aldı Anna"Jeon, yürüyebilirdim" Jeon"Şşt sessiz ol Anna" Beni boş koltuklardan birine dikkatle bırakarak doktorumuz bay Park için sıra almaya gitti. Çok geçmeden yanimda olduğunda "Bir hasta varmış ondan sonra biz gireceğiz sabret güzelim" diye bilgi verdi Anna"Ciddi bir şey yok sevgilim. Sadece mide bulantısı" Jeon"Ya olursa? Bu konularda dikkatli olmalıyız Anna" Ellerini bacaklarının arasına sabitledi o titriyormuydu? Yüzüne baktığımda hafif yayılmış gülümsemesine takıldım Anna"Jeon, neden heyecanlı gibisin?" Bana döndü ve ellerimi tuttu Jeon"Anna'm, istemisin hayallerimize kavuşalım?" Anna"Nasıl yani?" Jeon"Ya hamileysen? Bir hafta (tabiriyle dört gün) önce bay Park'ın dediklerini hatırla. 'İyileşmiş görünüyorsun' demişti. Biz neredeyse ara vermeden günlerce denedik. Ya bu sefer başarabildiysek?" Sözleri bana da ümit vermişti. Böyle bir şey olabilir mi? Hamile olabilir miyim? İsmimizin çağrıldığını duymuştuk. Ayağa kalktık ve bay Park'ın odasını tıkladık ardından içeri girerek karşısına oturduk Doktor"Hoşgeldiniz" Jeon"Hoşbulduk bay Park" Doktor"Bayan Jeon, bir sorun mu var?" Randevusuz geldiğimiz için sormuş olmalı Anna"Sanırım. Sabahtan beri devam eden karın ağrım var, midem bulanıyor ve başım dönüyor. Ağır kaldırdığımda, ani hareket anında gözlerim kararıyor" Şaşırmış gibi bana bakıyordu. Umarım bir sorun yoktur Doktor"Sizi bir kaç test için burda tutacağım. İki saat sürer ve sonuçlar bu sürede belli olur" Onayladığımı belirken kafa sallamam ardından Jeon'a döndüm. Gülümseyen gözleri dakikalardır bana bakıyordu Umarım bu sefer başarabilmişizdir sevgilim... . Doktor bay Park sayesinde birden fazla testten geçmiştim. Neredeyse iki saat dolmak üzereydi. Jeon ile hastane parkında, banklarda oturuyorduk Anna"Ne zaman çıkacak sonuçlar? Beklemekten sıkıldım!" Gülerek, yanağıma öpücük kondurdu Jeon"Sabret güzelim" Anna"Offf ya! Neredeyse saat dokuz olacak! Yemekler de soğumuştur!" Jeon"Aç mısın?" Anna"Hayır, sen acıkmıştın ya. Benim yüzümden yemek de yiyemedin" Kolunu belime sarmıştı. Bana her yaklaştığında hissettiğim o huzur kokusu dolmuştu burnuma Jeon"Sorun değil bebeğim. Hem şu an aç hissetmiyorum" Anna"Peki" Tam sarılmasına karşılık verecektim ki telefon çalmıştı. Jeon'un telefonuydu. Arayan kişiye baktığımda bay Pak olduğunu görmüştüm. Açtı ve kulağına götürdü Jeon"Buyrun bay Park" ..... Jeon"Gerçekten mi?" .... Jeon"Oh peki, biz hemen geliyoruz!" Yüzüne yayılan geniş gülümsemesiyle elimden tuttu ve yavaşça kaldırarak hızlı adımlarla yürümeye başladı Anna"Hey! Ne oldu birden?" Jeon"Güzel bir şey olduğu kesin! Hızlı ol bebegim hadii" Ona ayak uydurarak binaya giriş yapmıştım. Bay Pak'ın odasına geldiğimizde ise kapıyı çalarak içeri girmiştik Doktor"Oh size güzel bir haberim var gençler!" Karşısına oturduğumuzda heyecanla konuşmasını bekledim Jeon"Lütfen hemen söyleyin bay Park" Doktor"Peki peki... Bayan Jeon'un testlerine göz attığımızda riskli tüm sorunları atlattığını gördük. Fakat gördüğümüz tek şey o değildi. Ultrason fotoğraflarına göz attığımızda küçük bir tohumun düştüğüne şahit olduk. Sonunda isteğiniz gerçekleşiyor gençler!" Söyledikleri mutlu bir şok yaşatırken, delirmemek için kendimi tuttum Jeon"N.Nasıl yani? Ş.Şimdi Bizim bir B.Bebeğimiz mi O.Olacak!?" Heyecandan sözleri titrerken, işittiklerim gözümden akan yaşların sebebi olmuştu Tanrım! Bizi gördüğün için sana teşekkür ediyorum! Doktor"Evet bay Jeon!" Ayağa kalkmasıyla, oturduğum koltuğa çakılmış vücudumu sarması bir olmuştu Jeon"Anna'm, demiştim! Sana demiştim!" . Eve geldiğimizden beri kucak kucağa oturmuş mutluluktan ağlıyorduk. Günlerdir hüzünle döktüğümüz göz yaşlarımız sonunda gün yüzü görmüştü. Sevdiğinin kollarında bu haberi alarak ağlamak o kadar güzelmiş ki. Hele ki günlerdir umutsuca ağladığınız haber için... Jeon"T.Tanrı sesimi duymuş Anna'm. Bize bir b.bebek vermiş!" Anna"E.Evet sevgilim" Elini karnımdan saatlerdir ayırmıyordu. Nazikçe okşayarak huzur veriyordu Jeon"Senden, benden bir parça güzelim. O bizim bebeğimiz" Anna"O bizim neşemiz Jeon. Aylardır aradığımız neşemiz" Eli yanağıma vücudumda gezerek çıkarken, dudaklarıma kapanmıştı. Kucağına daha da sokulup karşılık verdiğim sıra bu öpücük daha da alevlenmişti Nihayetinde başarabildiğimiz bu engebeli mutluluk, bir öpücükle kutlanırken ne kadar huzur verdiğini anlatmaya nefes yetmez. Kendimi sevdiğim adama haksızlık yaprak suçlarken, sonunda onu mutlu edebilmek benim için çok büyük bir anlam taşıyordu... Seni ve bebeğimizi ecel beni alana kadar bırakmayacağım Jeon.... SON Düşüncelerinizi yorumlara eklemeyi unutmayın... Hoşçakalın 💗
Benimde halamın bi çocuğu olmuştu fakat doğduğundan hemen sonra vefat etmişti ve ondan sonrada bebeği hiç olmadı ve onun için çok üzülüyor keşke onunda bi bebeği olsa
