JJK ile hayal et-Bayıldığında Ayrıldığın Doktor Sevgilinin Hastanesine Gidersin- {TB} 

Devamı)“Iseul,Tanrı aşkına ne yapıyorsun mutfakta?” Ablamın aşağı kata indiğini belli eden ayak sesleri ile oraya doğru bakmaya çalıştım. -“g-geliyorum…” Sonrasında hissettiğim tek şey yere vurduğum kafanın acısı oldu. -- Iseul’un Ablası(Hana)’nın güncesinden; “Iseul,Tanrı aşkına ne yapıyorsun mutfakta?” aşağıya doğru indim ve gözlerim odada ıseulu aradı. -“g-geliyorum…” Gelen ses ile gözlerim sonunda Iseul’u bulmuştu ama tam o sırada Iseulun yere yığılması ile şok geçirerek donup kaldım. “I-ıseul?…” Birkaç saniye kendime gelemedim,kendime geldikten sonra hızla ona doğru koştum… “ISEUL!?” Gözlerim dolu bir şekilde ıseulun yanına doğru çömeldim. “Iseul!ne oldu sana,tanrım…hayır hayır hayır lütfen!ıseul lütfen uyan!” Gözlerimden düşen yaşlar ile Iseulu uyandırmak amacıyla yanağını tokatlıyordum. “Tanrım lütfen,lütfen birşey olmasın…” Iseulun sonunun da annemin sonu gibi olmaması için dua ediyordum ve bir yandan da hızlı adımlar ile evdeki çekmeceleri araba anahtarlarını bulmak amacıyla kurcalıyordum.ama gözlerimden düşen yaşlar işimi zorlaştırıyordu… En sonunda anahtarları bulmanın sevinciyle Iseulun yanına koştum… […] Yazardan(yani ben nihihaha); Hana,Iseulun sedyeye konulup uzaklaştırılmasını izlerken göz yaşlarına hakim olamıyordu. Sadece,ciddi bir şey olmaması için dua ederek kendini sakinleştirmeye çalışıyordu. O sırada arkasından gelen tanıdık ses ile hemen oraya döndü… “Hana?” Karşısında jungkooku görmesi ile neredeyse mutluluktan havalara uçacaktı. “Jungkook!Tanrım şükürler olsun,lütfen yardım et!?” “Hey,hey.tamam sakin ol hana.sorun ne?” “I-Iseul…” Genç kız cümlenin devamını getiremedi,zaten jungkook ne demeye çalıştığını anlamıştı. Jungkook eli ayağına dolaşmış bir şekilde telaşla Hananın yanına gelip omuzlarından tuttu. “Iseul?ne oldu ona hana!” “İçtiği ilaçlar…sanırım bedeni artık kaldıramadı,jungkook ıseulun sonu annemiz gibi-“ Genç adam hemen hananın sözünü kesti. “Hayır,sakın.sakın ama sakın öyle bir cümle kurma hana.ciddi bir şey olmadığına eminim,Iseul çok güçlü biri…” Genç kız gözleri dolu bir şekilde kafasını salladı. “Şimdi,sakinleş.Iseul seni böyle görmek istemezdi…sana sormam gereken birkaç soru var.” Hana merakla jungkooka baktı “Tabi…” “Iseul,kullandığı hangi ilaçları kullanıyordu?” Genç kız jungkookun sorduğu soru ile ona bıkkın bakışlar attı. “Bunu biliyorsun.” “Ah,peki…içtiği ilaçların üstüne…zararlı bir madde falan…” Genç adam kurduğu cümlenin devamını getiremedi,çünkü Iseulun böyle birşey yapmayacağını biliyordu…ama prosedür gereği sorması gerekiyordu… “Jungkook,cevabını bildiğin soruları sorma.onun hakkında herşeyi biliyorsun.böyle birşey yapmaz!” Jungkook sakinleşmeye çalışarak konuştu. “Tamam!tamam biliyorum…ve ciddi birşey olmadığına eminim tamam mı?endişelenme.” Jungkook hanaya endişelenmemesini söylüyordu ama asıl kendisi endişeleniyordu… “Tamam,tamam jungkook yeter ki Iseul’e birşey olmasın…” Jungkook destek verircesine elini hananın omzuna koyarak konuştu. “Iseule zarar gelmesine izin vermem.” Dedi ve hananın cevap vermesini beklemeden Iseulun yanına gitti… […] Iseul’un güncesinden; Yüzüme vuran beyaz ışık ile kendimi önce öbür dünyada sanmıştım ama maalesef odadan gelen sesler ile hastanede olduğumu anlamıştım… Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım,o sırada odadaki kişilerin,büyük ihtimalle doktorların konuştuğunu anlamıştım… x”abartılacak birşey yokmuş.” x¹”sadece zehirlenmiş olabilir mi?” “Hayır,sanmıyorum.” En son gelen tanıdık ses ile gözlerimi hızla araladım,odadaki birkaç doktorun içinde jungkooku görmem ile adeta elektrik çarpmış gibi olmuştum… -“jungkook…” Dedim belli belirsiz,aslında bunu neden dediğimi de bilmiyordum.ağzımdan kaçmıştı işte… Söylediğim kelime ile odadaki herkes dönüp bana baktı,jungkookun gözlerinde gerçekten endişe ve şevkati gördüm. “Uyanmışsın…” Dedi bana hasret kaldığım sesiyle. Odadaki diğer insanlara başıyla çıkmalarını söyledi,sonrasında bana döndü ve yavaşça yanıma gelerek yatağımın ucuna oturdu. “Nasıl hissediyorsun?” -“hiçbir şey hissedemiyorum…” “İlaçlarını niye almadın peki?” Söylediği şey ile birkaç saniyeliğine donup kaldım,söyleyecek bir şey bulamadım.sadece bakışlarımı ondan kaçırarak yere sabitledim. Oda bıkkın bir nefes vererek bana biraz daha yaklaştı. “Iseul,senin için çok endişelendik…” -“endişelendik?” “Ablan ve ben.” O sırada aklıma ablamın gelmesiyle hızlıca bakışlarımı jungkooka çıkardım. -“Ablam-“ “O iyi,sadece çok korktu…” Rahatlayarak derin bir nefes verdim ve tekrar yatağa yaslandım. O sırada jungkook tam yanıma oturdu ve soğuk elimi sıcacık elleri arasına aldı,yaptığı hareket beni bir yandan şoka uğratırken bir yandan da aklıma onu ne kadar özlediğimi getirdi… “Ellerin…” dedi güzel sesiyle. “çok soğuk…” diye devam ettirdi yine güzel sesiyle. “Büyük ihtimalle kansızlıktan dolayı…” dedi. -“Hayır,sensizlikten dolayı” dedim. Şaşkınca bakışlarını bana çıkardı. -“Ellerim artık sen tutmadığın için soğuk jungkook,kansızlıktan değil…ben,ben…sensiz yapamıyorum jungkook…” Bu sözleri söylerken dolan gözlerim ile onun da gözleri doldu… “Iseul,sen ciddi m-“ “Evet jungkook…çok ciddiyim,sensiz yapamıyorum sensiz olmuyor,ilişkimizin bizi çok yorduğunu düşünmüştüm ama sensizlik beni daha çok yoruyor…ben ayrılmayı düşünmemeliydim…çok üzgünüm.” Jungkook gözünden düşen yaşlar ile bana sıkıca sarıldı,hemen karşılık verdim… “Bu anı ne kadar uzun zamandır beklediğimi tahmin edemezsin…1 ay,tam olarak 1 ay oldu…sensiz bir şekilde geçirdiğim lanet 1 ay…çok özledim sevgilim…Hemde çok…” Jungkook omzumda ağlarken kendimi en sonunda aylar sonra iyileşmiş gibi hissettim,o an benim ilacımın jungkook olduğunu fark ettim… Jungkook kafasını boyun girintimden çıkardı ve dudağıma minik bir öpücük kondurdu. “Çok korktum…sana birşey olacak sandım…ıseul ben çok korktum…” Bir yandan gülümsüyor bir yandan ağlıyordum,onu tekrar kendime çekerek sıkıca sarıldım… -“sakin ol…geçti artık…” Evet,geçmişti artık.ablam demişti bana ‘geçecek’ diye.gerçekten de geçmişti… -Son- -Ay hiç içime sinmedi ama aktiflik amacıyla yaptım. -fikirleriniz benim için çok önemli o yüzden saygı çerçevesi içinde yorumlarda belirtirseniz sevinirim… -istek alıyorum. -Size yıldızlar kadar öpücük bırakıp bu hikayeyi de burada bitiriyorum… -Allah’a emanet olun ulann

Ablası ne yaptı 😂 müqqqq💜

Hiç bu tarzda bir kurgu yazmamıştım ama çok hoşuma kaçtı,kesinlikle yazacağım güzelim…fikir için teşekkür ederim🫶🏻

@@tatashiw ne demek beğenmene sevindim miniğim rica etsem yazınca hatırlatırmısın bu arada içimde kalmasın kalemin çok güzel

Yerim sizi