Kuzey Ege'de, Ayvacık kasabasında yaşayan 40 yaşındaki Yahya Bozkurt, geçimini kömürcülükten sağlıyor. Yahya, çalışırken üç gün uyumadığı zamanlar olduğunu söylüyor. "Uyursan bütün emeklerin heba olur" diyor. Ona göre kömür ocağı çocuk gibi ilgi istiyor.
Düzenli gelir getiren iş imkanlarının sınırlı olduğu bu bölgede, mangal kömürü üretiminden ekmeğini çıkarmamış köylü aile yok denecek kadar az. Bu, Yahya ve yöre halkı için süregelen bir iş iken, kimi köylüler içinse tarlalar ve hayvanlarla ilgili gündelik sorumlulukların yanında bir ek gelir.
Köylüler, mevsimsel olarak otlar tükenince, ağaçların dallarını buduyor, yapraklarla hayvanlarını besliyor, arta kalan odunlarla ocak yakıp mangal kömürü elde ediyor.
Yahya, kömür ocaklarının kara dumanından sıyrılabildiğinde, kendini tabiatın kucağına atıyor. Geçim derdi uzakta kalıyor, huzurun ve umutlarının beslendiği yer arılarının yanı oluyor. Arıların oğul vermesi onun en büyük mutluluğu.
Yahya, kendini sadece arılarına adamak istiyor. Ama bu durumda ekonomik sıkıntı çekeceğini biliyor. Yine de arıcılık yapıyor, bal üretiyor. Fazla üretemiyor belki ama doğal bal üretiyor. Aile sofrasından eksik etmediği balını, zaman zaman Ayvacık pazarında satıyor. Balın beğenilmesi onun en büyük mutluluğu oluyor.
Onunki, aile sofrasında tedirgin olmadan oturamadığı bazen düğüne, cenazeye bile gidemediği bir hayat. Yoldaşları ara sıra sohbet edebildiği yan tarla komşusu Şaban, güneş enerjisiyle çalışan eski bir radyo ve mangalındaki kömürcü çayı.
+90, "Kömürcü olmak nasıl bir şey?" sorusunun peşine düştü. Günü ve gecesiyle Yahya'nın hikayesine şahit oldu.
#Kömürcülük #MangalKömürü #KömürcüOlmak
16 авг 2021
