Zamanlama manidar ile öğrenci hazır olduğunda öğretmen görünür olgusu tam oturdu. Yaklaşık iki hafta önce bu konuda bir uyanış dürtüsü oldu ve ben bunlarla boğuşurken travmanın adı, sanı, çözümü karşıma geldi. Videoyu ikinci kez arada durdurup not alarak dikkatlice izledim. Teşhisimin doğrulanmasını deneyimledim ama bu kadar zamanı da gereksiz yere boşuna harcadığıma üzüldüm. Çünkü bir tek zamanı satın alamıyoruz ve ben bu travmayı dibine kadar yaşamış olduğumu gördüm. Diğer bir konu ise kadın için anlattığınız büyük kısımdaki sorunları erkek de aynen olmasa da benzer keskinlikte ve hırpalanarak yaşıyor. Burada erkeği kadın yaratır sözünü ele alarak, sizin de bahsettiğiniz 1-3 yaşlarda daha dikkatli, bilgili, itinalı anneler ile toplum düzelecek. Yoksa benim etrafımdaki belli seviyedeki entelektüel arkadaş çevremde kadın erkek fark etmeden anne tarafından yerleştirilmiş küçük düşürme travması başarı ile oluşturulmuş. Tabi irdeleyince bunun annelere büyük bir konfor alanı yarattığı ve çocuğu kullanarak eşini yönetmeyi de kotarması ilginç. Bu aşamada babaya bakınca evi geçindirme telaşı içinde çocuğun üzerinde etkili olamayıp anneye tüm yetkiyi verdiği ancak bu ağırlığı annelerin taşıyamadığı bizim kuşağın travması gibi. Öyle ki, üniversite mezunu, iyi kariyerleri ve mevki edinmiş dost ve arkadaşlarımda gördüğüm, kadın erkek fark etmeden, küçük düşürülme travmasına uygun olarak utanmaktan kaynaklanan adeta bir esaret hayatı ile ne cinsellik, ne özgürlük ama sadece istismar merkezinden kurtulamamalarıdır. İşin dramatik tarafı ise bu şekilde travmalar ile büyümüş ve sonra ebeveyn olan çoğunluğun aynı modelden kaçınmak istemeleri ancak onun yerine ne koyacaklarını bilemedikleri için çocuklarına bu sefer ya kontrolsüz ve dengesiz bir serbestlik vermeleri ya da tamamen ipi koparıp sorumluluktan kaçmalarıdır. Her iki durumun da tasvip edilecek yanı yok diye düşünüyorum. Tabi ki esas soru, travmasız bir hayat için ana babalar nasıl donanmalıdır? Emekleriniz çok değerli. Sevgi ve şükranla. ❤🙏💐
