Buna görə iyulun 14-də iki hərbi vertolyot rayon mərkəzinə gəldi. Mənim o zaman 13 yaşım var idi. Bu dəfə Kəlbəcərə gələn vertolyotlar fərqli olduğu üçün uşaqlara ikiqat maraqlı idi. Həmçinin də ermənilərin aparılma səbəbi insanlarda maraq doğurduğu üçün stadionun içinə çoxlu adam toplaşmışdı.
O zamanlar Sovet İttifaqı dağılmadığına görə, Qarabağdakı Təşkilat Komitəsinin istəyi yerinə yetirildi. Vertolyotlar terrorçuları gözləyirdi. Onları stadiona polis maşınında gətirdilər. İnsanları oradan uzaqlaşdırdılar. Birinci vertolyot getdi, ikinci vertolyot böyük olduğu və küləyi daha sürətli vurduğu üçün uşaqlar daha çox ona tərəf yaxınlaşdı.
Vertolyot 10-20 metr hündürlüyə qalxandan sonra qəflətən yan üstə stadionun bir tərəfinə doğru hərəkət etdi. Həmin vaxt nə olduğu anlaşılmadı. Sadəcə göründü ki, havaya qalxarkən elektrik dirəyinə dəydi. Hamı qaçdı. Mən də qaçarkən qəfildən böyük dəmir parçası kürəyimdən vuraraq, yerə yıxdı.
Qorxu hissi ilə dəmir parçasının altından çıxıb, sürətlə qaçdım. Təhlükəsiz yerə gəlib çatanda geriyə dönüb baxdım ki, vertolyot aşıb və tüstülənir.
Mən yenidən stadiona qayıdanda gördüm ki, hər yer qan içindədi. Dəhşətli bir faciə baş vermişdi. Orada həlak olan uşaqların əksəriyyətini tanıyırdım. Hadisə nəticəsində vertolyot uşaqları doğrayıb tökmüşdü. Bir anın içində sanki ət maşınından keçirmişdilər onları.
6 сен 2024
