2 kwietnia, w dniu rocznicy śmierci Karola Wojtyły, którego odejście i późniejsza żałoba były wielkim, społecznym przeżyciem nie tylko w Polsce, chcemy zaprosić do głębokiej i autentycznej „Rozmowy o przemijaniu”. Rozmowy trudnej, wielowątkowej, ale i takiej, która daje nadzieję, bo rozmowa o śmierci, to tak naprawdę rozmowa o jakości i woli życia, zarówno tych, którzy odeszli, jak i tych, którzy opłakują stratę.
Widzimy taką potrzebę, zwłaszcza teraz, w czasie pandemii i koszmaru wojny, kiedy temat śmierci, choć wszechogarniający, jest spychany w swej trudnej istocie na margines społecznego dyskursu i autentycznego, wspólnotowego przeżycia. A jego elementarne znaczenie w kulturze, społeczeństwie i życiu osoby jest sprowadzane do czysto statystycznego wymiaru i chłodnych kalkulacji ekonomicznych.
Tymczasem, jak podkreślają nasi eksperci i ekspertki zaproszeni do projektu, śmierć ma niezwykle ważny wymiar wspólnotowy. Ten wspólnotowy wymiar wyraża się nie tylko w rytuałach, ale także w tym, że w śmierci i żałobie niezmiernie ważna jest bliskość, czułość, obecność, rozmowa, „małe/wielkie” gesty miłości. Tym co pomaga nam przejść przez doświadczenie straty jest żywa relacja z najbliższymi. To właśnie ona daje odwagę do tego, aby zanurzyć się w tej Tajemnicy i, paradoksalnie, zobaczyć w niej ziarna życia i początek czegoś nowego.
dr Paweł Grabowski jest lekarzem, specjalistą medycyny paliatywnej, absolwentem Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum UJ w Krakowie i Studiów Podyplomowych w SGH w Warszawie: Zarządzanie Zakładami Opieki Zdrowotnej. W 2011r. założył Fundację Podlaskie Hospicjum Onkologiczne (obecnie Fundacja Hospicjum Proroka Eliasza).
Ma pod swoja opieką osoby nieuleczalnie chore, u kresu życia, które mieszkają na terenie 5 podlaskich gmin. Każda z tych osób otrzymuje spersonalizowany program opieki i w zależności od potrzeb pomoc: lekarza specjalisty medycyny paliatywnej, pielęgniarki, opiekunki, psychologa i fizjoterapeuty. Zespół hospicjum dojeżdża do pacjentów, pokonując codziennie setki kilometrów.
W filmie opowiada o tym, kto jest dla niego inspiracja do działania, czym jest dla niego opieka paliatywna (z łac. palium, czyli płaszcz). Mówi również o tym, jak wygląda starość na wsi, wskazując na singularyzację starości. - "Mamy podopiecznych, którzy mieszkają samotnie i czekają na nas bardzo. Jesteśmy istotami społecznymi i taka samotność wymuszona sytuacją społeczno-ekonomiczną jest czymś absolutnie nieludzkim".
Więcej informacji: www.centrumjp2...
5 окт 2024
