Tekst: 45 krzeseł 45 krzeseł wokół mnie, były w idealnym kole no to policzyłem je Myślę ej, kogo było tu 45 Kogo reprezentują kminie w ogromnym napięciu ej Mogę je zniszczyć, mogę rozwalić, mogę zostawić cało Czego nie zrobię, czego bym nie wymyślił, one się odradzają e Błagam o pomoc, błagam o litość, błagam o jakieś hasło Skacze tu biegam, pół godziny, myśląc co tu właściwie zaszło Muszę to wiedzieć, muszę to pojąć, muszę to poukładać Siedzę, wpisuje zdania, tworze równania, nowe poszlaki badam Niektóre leżą, niektóre stoją, żadnego nie brakuje Analizuje mebel z każdej strony trochę się denerwuje 45 krzeseł wokół mnie, były w idealnym kole no to policzyłem je
siedzisz sobie ze swoją rodziną pijecie herbatę w wiosce nowy wójt to jest rozmowy tematem zero potrzeb, bigos jedzony, koń oporządzony jest dobrze zatem ale nagle wiedźmin wchodzi ci na chate to sie wcale nie sni bardzo blada ma facjate mial zlecenie we wsi ale dostal juz zaplate idzie w strone pieca nie czeka na aprobate dwa miecze na plecach tutaj nie ma miejsca na debate dzieci chwytaja swojego tate przerazone łypią na białowłosego psychopatę twoja żona myśli czy to pora zegnac sie ze swiatem czy to czas na finalowa date wiedzmin ignoruje was i siada sobie w rogu zamyka oczy i oddaje sie w blogi sen uroczo chrapie nie przeszkadza nikomu w twoim domu znowu spi rzeznik z brawiken
