Na skraju lasu domek stał maleńki pochylony
W nim mieszkał stary siwy drwal co głód i nędzę znał
Miał on córeczkę niby kwiat co osiem latek miała
Dla niej pracował dla niej żył w niej widział cały świat
Kiedy w zimową jasną noc otulał ją kołderką
Gdy zasypiała w słodkim śnie te słowa nucił jej
Emilio tyś moje dziecię
Emilio jam ojciec twój
Tę troskę która cię gniecie
Złóż na me serce ach złóż
A gdy szesnaście miała lat to porzuciła ojca
Rzuciła dom rodzinny swój gdzie matka zmarła jej
Teraz w Warszawie bawi się i hula noce całe
Kochanków koło siebie ma na balach bawi się
Raz w księżycową letnią noc gdy autem gdzieś jechała
Jej szofer chciał zatrzymać wóz wtem ojciec zjawił się
Emilio tyś moje dziecię
Emilio jam ojciec twój
Ja nie mam nikogo w świecie
Emilio wróć do mnie wróć
24 авг 2024
