Türkünün Hikayesi:
Çanakkale Boğazı, Nağra Burnu açıkları
4 Nisan 1953, Saat 02:15
Sessiz, soğuk ve bulanıktı gece… Uzun ve yorucu bir seferden dönen Dumlupınar denizaltısı, Nağra Burnu açıklarında İsveç bandıralı Naboland ile çarpıştı. Başından aldığı şiddetli darbe ile Dumlupınar birkaç saniye içinde sulara gömüldü. Gemideki 81 kişilik mürettebattan sağ kalan 22 kişi, geminin arka bölümündeki torpido dairesine sığındı. Mahsur kalanların su yüzüne fırlattıkları telefon şamandırasıyla gemi ile irtibat sağlandı.
Sağ kalan 22 kişiyi kurtarmak için herkes seferber oldu. Bu arada oksijeni idareli kullanmaları için, gereksiz yere konuşmamaları, şarkı türkü söylememeleri ve sigara içmemeleri konusunda uyarılar yapıldı.
Saatler süren kurtarma çalışmalarının sonunda, umutların tükendiği anda karanlıkta bekleyen 22 kişiye, her şey yine aynı sözcüklerle anlatıldı… Bu kez tam tersi ifadelerle elbette… Artık konuşabilirler, türkü söyleyebilirler ve hatta sigara bile içebilirlerdi.
Şamandıra’daki telefon hattının öbür ucundan, tüm Türkiye, denizaltıda ölüme söylenen hüzünlü ama başı dik türküyü dinledi.
“Ah bir ataş ver, cigaramı yakayım.
Sen salın gel, ben boyuna bakayım.
Uzun olur gemilerin direği…
Ah çatal olur efelerin yüreği…“
4 Nisan 1953 tarihinin o karanlık gecesinde, 81 cana veda edildi.
/ karsuwashere open.spotify.com/artist/0i0oX...
11 янв 2022
