Atatürk Pio vardı bizim orda, ben de orda kaldım, orda büyüdüm. Ben orada ağlayan çocukları şimdi biraz dalga geçerek anlatıyorum. Ama hoca anlatınca anladım ki, dalga geçilmemesi gerekiyormuş. Bana komik geliyordu çocukların ağlama yar ağlama anam türküsünü söyleyerek ağlamaları. Erkek gibi olun oğlum, biraz dik durun, ağlanacak ne var eğleniyoruz falan derdim. Benden öğretmen olmazmış, olmadı da zaten. Ama bu devlet yurtları kısmen hocanın anlattığı gibiydi. Ben şimdi bi kamu kurumunda çalışıyorum ve çalıştığım yerdekilere diyorum ki, biz üstümüzle başımızla hatta devletin verdiği botlarla yatardık diyorum, şaşırıyorlar. Çocukken öyleydik. Mesela iki sene kadar önce askere gittim. Askeriyeye gidip ranzaya uzanınca evime gelmiş gibi hissettim. O orta okul lise döneminden sonra üniversite ve göreve başladığım sürelerde bu evimden uzak kalmışım da askere girip de otuz kırk kişilik yatakhanedeki ranzanın birine yatınca, sanki evime dönmüşüm gibi bir his :D :D Yurtları evim gibi kabullenmişim. Hırsız hapishaneyi evi gibi hisseder, arada bir girip dinlenip, biraz gaspçıdan biraz araba hırsızından eğitim falan alıp çıkıp tekrar işine bakması gerektiğini düşündüğü bir yer gibidir, puhahaha ulan, bir de profilimdeki fotoya bak, anlattığım şeyler çok uyumsuz :D :D Evet pazartesi gelsin diye beklerdik, hafta sonu tenhalaşırdı, bizim gidecek yerimiz yoktu, çok kötü hissederdik, herkes anasının babasının yanına giderdi, bizde ana baba o zamanlar yoktu. Ama bu hoca yine çok dramatize etmiş olayı. Yani o çocuklardan öyle her gece falan ağlama sesleri duyulmaz. Nöbetçi öğretmen koğuşa girsin de kapının üzerine konulmuş kova dolu su başına dökülsün diye herkes yorganın altında tetikte bekler. Yani beyler şimdi realist olalım, çocuk duygusaldır ama her türlü puştluğun da peşindedir. Hakkıdır da, ne zaman yapacak bu yaramazlıkları, yaşlanınca mı :D :D Her neyse, hocamız yine de iyi ki var. Mesleğini hakkıyla yerine getirecek duygusal yeterliliğe sahip. Şahsen kablo ile yediğim dayakları yemesem, yediğim tokat darbesi ile beton zeminde takla atmasam, belki dövmeselerdi beni, farklı biri olurdum. Belki çok merhametsiz biri olurdum, belki de çok büyük bir adam olurdum. Bilemiyorum. Bu işi sosyologlarla İlber-Celal ikilisine havale ediyorum. O iki reyis konuşsa halleder gibime geliyor :D :D Sevgiler :)
