Mój chłopak włączyl ten film, kiedy byłam w drugim pokoju. Tak mnie zaciekawiło o kim mówisz, że się dosiadłam i zostałam do końca 😀 Bardzo interesujący materiał! 👏
Ponieważ ludzie lubią prymitywną rozrywkę, rzucanie „łaciną”, generalnie nic co potrzeba zbyt dużo myśleć, ale za to trzeba podziękować tym, którzy na te masy w ten sposób wpływają, między innymi mass media.
@@marekfiedoriwicz9532 przecież tu oglądasz dla relaksu wcale nie trzeba się skupiać zbytnio na tych merytorycznych materiałach. Są po prostu cool. A że crapy mają 10 razy więcej wyświetleń no coż :D
Nigdy nie słyszałem o tym twórcy a także o tym by ktokolwiek inny dodawałby do normalnej gry prezerwatywy. D-2 wygląda nadal bardzo ciekawie i wygląda na najbardziej zaawansowaną grę twórcy. Dobrze wiedzieć że są też tacy twórcy którzy potrafili postawić na swoim i nie poddawać się
Ten materiał potwierdza Twoją mocną pozycję w segmencie gamingowej publicystyki. Jako jeden z nielicznych starasz się poszerzać horyzonty graczy poruszając tematy niszowe, a nie płynąc z głównym nurtem.
Dodam, że sam Kenji Eno to był dobry wariat :) Mam wrażenie, że gdyby nie Ty to nie tylko gracze, ale również dziennikarze nie wiedzieliby kim był ów twórca. Takie właśnie mamy dziennikarstwo.....
11:48 tu się nie zgodzę, być może na poziomie normal tak, ale na easy gdzie mamy więcej podpowiedzi i możemy więcej razy zapisać grę to wcale nie jest to jakaś trudna gra. Ot standardowy poziom trudności survival horroru. A co do samej gry to przed zagraniem pomysł walki z niewidzialnym wrogiem wydał mi się trochę dziwny, ale gdy zagrałem to okazało się, że walka z niewidzialnym wrogiem sprawiła, że uważam tę grę za jedną z najstraszniejszych w jakie grałem :D. Sam patent z nasłuchiwaniem jest zrobiony bardzo sugestywnie, na tyle że wiadomo kiedy strzelać i gdzie znajduje się wróg, trochę mi to przypominało szukanie artefaktów w Stalkerze: Cień Czarnobyla który być może się Enemy Zero tutaj zainspirował.
Specjalnie dla ciebie Krzysiu bo tak narzekasz że nikt nie ogląda tych filmów ( a one razem z pogadajmy i tym podobne są najlepsze ) że aż obejrze drugi raz
Cześć. Dobry materiał. Tak na przyszłość: し/shi czyta się śi - jak w "SIano" (nie szi) ち/chi - czyta się ći jak w "CIeszyn" (nie czi) つ/tsu - czyta się cu jak w "łańCUch" (nie tsu) *じ/ji - czyta się dź jak w "DZIda" (nie dżi)* I teraz złożenia ちょ czyta się ćio jak w "CIOcia" (nie dżi) しょ czyta się śio jak w "miSIO" (nie szo) じゅ czyta się dźu jak "DZIubek" (nie dżu) しゃ czyta się dźa jak w "DZIadek" (nie dża) じょ czyta się dźo jak w "DZIOnek" (nie dżo) ちゃ czyta się ćia jak w "CIAmajda" (nie cza) しょ czyta się "śio" jak w "ŚIOdło" (nie szo) Czyli tak po prostu, nie twarde dźwięki, tylko miękkie.
Interesujący materiał, z tych gier znam jedynie D, a o twórcy też nie słyszałem wcześniej, a szkoda. W ogóle to chyba pomyliłeś numer w tytule i powinno być 8 zamiast 7.
