Kiler - w odbiciach luster (dark) 

DARK
widziałem Cię przez chwile
widziałem to odbicie
myślałem że to wszystko skrywa jakąś tajemnice
więc zbiłem to lustro
tam gdzie była ona
szkło zaczeło spadać
siedzimy po przeciwnych stronach
że się bawimy
wiedzą tylko tyle o nas
odbicia w lustrze
które chcemy zachować
zaklęty w dysonans
szkła lecą w dół
dążąc do entropi
uśmiech zamienia się w ból
uśmiech do melancholii
fraktale w naszym świecie
nie są uporządkowane
dark to styl życia
mroczne to co nie znane
Ale mimo to, nie mogę się oprzeć
Temu pięknu, które w Tobie widzę
Choć odległość nas rozdziela
Wciąż czuję, że skrywamy tajemnice
gdy przerywamy ciszę
że jesteśmy ze sobą jakoś związani
kwarkami cząstkami
kwantowymi splątaniami
co są w nas i za nic
nie chcą poskładać nas w całość
gdy szkła opadają
a ja zderzając się ze ścianą
tak bardzo zdzwiony że znikło Twe odbicie
patrzę się w dół na szkła
i sam nie wiem co widzę
muszę złapać ostrość
łapię i teraz widzę
z tego zakamarka świata
że w naszych odbiciach w lustrze
Kryje się nasza prawdziwa siła i magia