Film się dodał przypadkowo, a do tego nie sprawdziłam go przed oddaniem i wykryłam kilka błędów w montażu, za co przepraszam 🤓pracuje nad tym, bo można to powycinać na YT tylko długo się przetwarza 😀🤞🏻 Miłego dnia dla Was! ☺️ u nas na Śląsku słońce huraaaa😀☀️
Mnie na terapii powstrzymywało to, że dokładnie wiedziałam, że nie potrwa ona za długo, bo nie miałam pieniędzy aby na nie chodzić w dłuższej perspektywie. Powiedzmy sobie szczerze, terapia to towar luksusowy- zwłaszcza obecnie. Poszłam z określonym problemem i chciałam go rozwiązać, mimo że miałam mnóstwo innych problemów powiązanych. Więc ta terapia była taka ooo, na szybko w kryzysie. Więc przede wszystkim trzeba mieć lekką głowę odnośnie pieniędzy, że się je ma przeznaczone na terapię. (No chyba, że na NFZ ale to loteria, jak długie są terminy i czy wogole są w danym roku, na już). Druga sprawa, trzeba mieć zaufanie do wiedzy psychologa, bo nie każdy jest profesjonalny, nie każdy ma obszerna wiedzę, nie każdy się nadaje.. trzeba się zorientować czy klika. Dlatego też ja na terapię na razie nie pójdę, z tych dwóch powodów. 🙁 Ręce opadają. Sorry za wywody, filmik jak zwykle super, ale ma jeden minus, tak szybko minął jak 5 minut. 🙂
Jej, ale dobrze mi się Ciebie słucha. Jesteś taka świadoma 💕 ja poszłam na terapię, gdy byłam w bardzo trudnej sytuacji. Wyprowadziłam się z domu (mało powiedziane, ale bez szczegółów), nowe miasto. I miałam ogromną niezgodne na to jak wyglądało moje dotychczasowe życie. Skończyłam 18, wkroczyłam w dorosłość i nie chciałam, aby moje życie przypominało życie moich rodziców. Chciałam wszystko zmienić. Nauczyć się wszystkiego od nowa. Dlatego też moja terapia trwa już 7 rok. Miałam w tym czasie rok przerwy, czyli 6 lat terapii. Na samą myśl o tamtej osobie z przed terapii robi mi się przykro. Już nią nie jestem. Zmieniłam swoje życie i odnalazłam spokój wewnętrzny. Dalej jestem w terapii, ale zostało mi już niewiele do przepracowania. 💪brakuje mi słów, żeby to opisać. Terapia jest dla mnie czymś niesamowitym. Jak bardzo może odmienić się czyjś los, jak można stanąć na nogi.. jej polecam wszystkim, którzy są jeszcze niezdecydowani. ❤
Jak ja Ci dziękuje za ten film. Właśnie mam kryzys terapii i najchętniej rzuciłabym wszystko w pizdu, ale po tym co powiedziałaś pójdę i wygarnę terapeucie, że wkurza mnie jego ziewanie i że pierwszy raz wyszłam od niego wkurzona i bez żadnych wniosków 😂❤
Trafiłam do ciebie właśnie przez temat terapii, jestem w trakcie od ponad roku. Uwielbiam słuchać jak o tym mówisz więc liczę że to nie ostatni film na ten temat.
Dzięki Ola za ten film, od co najmniej dwóch lat myślałam o tym, żeby pójść na terapię, ale teraz już definitywnie podjęłam decyzję, że jest to najlepsza inwestycja w nas samych, nasze zdrowe psychiczne i relacje, jakie tworzymy z innymi :)
Wspaniały film 😍 poruszyłaś mnóstwo ważnych kwestii - ja dopiero po roku terapii, po przeczytaniu dwóch książek Irvina Yaloma (Kat miłości i Istoty Ulotne) odkryłam, że można, a nawet trzeba powiedzieć terapeucie jak on na Ciebie wpływa. Informacja zwrotna, że coś nas w nim zdenerwowało, że mieliśmy jakieś oczekiwania co do jego zachowania, że coś co zrobił sprawiło że czujemy się w sposób X jest bezcenna. I to bardzo uwalniające uczucie powiedzieć to wszystko 😄 Przez długi czas podczas terapii zastanawiałam się czy irytuję moją terapeutkę, czy ona mnie lubi, co o mnie sądzi. Chciałam być odbierana jako miła, uprzejma osoba i przyjęłam taką rolę. Nie chciałam wspominać, że miałam inne oczekiwania albo że byłam rozczarowana jakąś jej reakcją. Uważam że podzielenie się tymi wrażeniami z terapeutą to był mój duży sukces i wyjście ze strefy komfortu. Tak samo zbyt późno dowiedziałam się, że jeśli chcemy podczas psychoterapii uzyskać diagnozę, to trzeba o nią poprosić. Przez kilka miesięcy czekałam na "rozpoznanie", czy moje problemy można nazwać jakimś zbiorczym hasłem. Dopiero pod koniec terapii odważyłam się zapytać i to była jedna z najlepszych sesji jakie miałam - cała sesja była pełnym podsumowaniem najważniejszych dla mnie elementów terapii, moich emocji, uporządkowaniem tych klocków które ciężko mi było nazwać. Na koniec terapeutka skomentowała to wszystko jak ona to widzi. Mi to bardzo pomogło, jeśli też Was to zastanawia to nie bójcie się zapytać wprost 🥰
Filmik jak zawsze wciągnięty na raz ❤co do własnych doświadczeń w terapii - aktualnie od kilku tygodni powróciłam na swoją. Poprzednią skończyłam na początku zeszłego roku, bo właśnie miałem takie samo poczucie jak Ty - że przychodząc muszę wymyślać co konkretnie powiedzieć. Miałam wrażenie, że powiedziałam już wszystko, a jeszcze więcej sobie poukładałam. Terapię zakończyłam po prostu poprzez nie umówienie się na kolejne spotkanie - co też o czymś świadczy… Niestety po kilku miesiącach okazało się, że są jeszcze podkłady przeżyć z przeszłości, które ciągle bardzo umiejętnie przetrzymuje w szufladzie nieświadomości. Pojawiły się nawroty lęku, stanów depresyjnych i co najgorsze objawy psychosomatyczne związane z fizycznym bólem ciała. Zmieniłam terapeutę i nurt. Wyszło na to, iż na poprzedniej terapii pracowałam głównie na zasobach i wzmacnianiu swoje wewnętrznej siły i poczucia wartości. A za mało było przewalania gruzu, który wymagał uprzątnięcia. Psychoanaliza wpasowała się w klimat, aby mi to ułatwić. Podsumowując, tak jak wspominałaś w jednej odpowiedzi „to zależy”. Każdy z nas jest totalnie odmienny, czego konsekwencją są potem nasze losy w terapii. Najważniejsze, aby czuć, że chcemy dla siebie najlepiej. Aby czuć, że to nie wstyd prosić o pomoc specjalistów. I przede wszystkim, żeby od siebie nie wymagać, bo ktoś powiedział, że na dziesiątej terapii już powinien być uleczony. Dajmy sobie szansę i czas! ❤ Pozdrawiam ciepło Olu!🌸🌸🌸
Kurna Olur niesamowicie mi podrasował ten film, właśnie super, ze jest taki totalnie z Twojej perspektywy i po jakimś czasie, bo brakowało mi takiego spojrzenia. Teraz mogę sobie „porównać” do swojego procesu i trochę wątpliwości mi się rozwiało i utwierdziłam się w przekonaniu, ze jestem do dobrej drodze 🌝
Jestem na terapii juz prawie pół roku. Dzięki Olu za ten filmik bo zrozumiałam że chyba nie przykładałam się do niej za bardzo. Chyba jakoś podświadomie myślałam że same sesje rozwiążą wszystko i unikałam konfrontacji sama że sobą bo bałam się że będzie jeszcze gorzej.. Ps. Masz niesamowicie przyjemny głos do słuchania 🥰
Może raz tylko pomyślałam o terapii, kiedy byłam w sporym dołku, depresji, po naprawdę okropnym roku. Miałam 17 lat więc nie miałam na to pieniędzy, ale jestem z siebie bardzo dumna bo mimo niesprzyjającej sytuacji zamieszkałam sama i małymi krokami wyszłam z depresji ❤️
'Koniec terapii jest wtedy, kiedy zamiast narzekac, zaczynasz sie chwalic' - tak powiedziail moj terapeuta. Ja zaczelam sie chwalic, ale dopiero po 4 latach
Spotkania z Tobą jest dla mnie terapią! Dziękuję. Nigdy nie chodziłam do psychoterapeuty a pewno powinnam... zmagam się z Chad od 40 lat, pozdrawiam serdecznie🌹
Chadzam sobie, to druga terapia w moim życiu. Pierwsza 1rok - systemowo-psychodynamiczna, teraz od 3 miesięcy - poznawczo-behawioralna. To dwa różne nurty. Pierwszy bardziej mnie otulał, dał dużą świadomość, ale brakowało mi typowych ćwiczeń, które pozwolą mi np. postawić granice. Teraz CBT, gdzie ćwiczeń jest mnóstwo, daje to duży wgląd i takie stopklatki w życiu. Dziękuję za ten film, bo uświadomiłaś mi, że mam do pogadania z moją Panią Kasią 👀. Ładne to porównanie z butelką - tak się ogląda(oo ona taka duża, niebieska-np. o to ja się boję bliskości), zauważa(o tu jeszcze rączka itd-np. o to ja w tej sytuacji unikam) i uświadamia(o jak ta woda dłużej postoi to może mi w efekcie zaszkodzić-np.oo to jeśli nie ukoję, zrozumiem źródła lęku, to będę powielać schemat i sobie szkodzić). Ściskam, biorę dla siebie dużą wartość z tego filmu 🧡
Fajnie czasem isc na terapie grupowa, sama w wieku 19 mialam...( fobia, problemy zdrowotne, mysli samobojcze) i fajnie tak sie otworzyc..zwlaszcza jak sie ma osobowosc bardziej zamknieta .. zamykanie sie w sobie, blokady, problemy z mówieniem...czasem jak ludzie sie otwieraja, zrzucaja jakiś cieżar z duszy i serca i jest lzej...nie jest to 100 procentowe rozwiazanie problemu, ale pierwszy krok do lepszego. Sama byłam i zawsze to pomaga w jakims stopniu, 6 miesiecy. Mnie wkurzal terapeuta...bo stawal za plecami i mowil co mysle...troche wkurzajace. Jest to lepsze niz psycholog czy psychiatra...bo sa tez inne osoby ...i jest tez czas...😁 Czasem ma sie wieksza odwage rozmawiac z obcymi niz bliskimi, co sa zapracowani i nie moga tez dotrzec do ciebie...bo sie zamykasz. Tak czy siak duzo pomaga...ale nie wszystko rozwiazuje. Mozna poznac nowych ludzi..a nie w fobii siedziec samej. Chodz mi tez duzo wolontariat z zwierzetami pomogl i z dziecmi. Zaczelam wychodzic do ludzi..na zasadzie pomocy, a nie powagi. 😊
Bardzo fajna pogadanka :) ja się zbierałam na terapie prawie 3 lata i trafiłam na nią jak już się skumulowało strasznie dużo i ciężko było normalnie funkcjonować... zawsze uważałam, że inni mają na pewno gorsze problemy i moje w cale nie są warte specjalistycznej opieki :( aktualnie chodzę na terapię ponad 1,5 roku i mimo, że jest to ciężka praca, myślę, że jest warta każdej złotówki i każdej poświęconej na to chwili
Ale vibe! ❤ cieszę się że na Ciebie trafiłam :) akurat dzień przed tym jak wrzuciłaś ten filmik na YT byłam na pierwszym spotkaniu z psychoterapeutką 😉 więc 5 miesięcy za mną ☺ miałam mini kryzys w 2 miesiącu i wrażenie że stoimy w miejscu ale warto podzielić się z tymi przemyśleniami z terapeutką. Zmieniam się jako człowiek, czego nawet nie potrafiłam sobie wyobrazić te pół roku temu. I czuję że żyję ❤ pozdrawiam 😉
Oj znam temat i grupy wsparcia dla wspouzaleznionych 😞i jest to trudna droga i nie dla wszystkich .trzeba być gotowym na wszystko i siłę otworzyć się przed grupą ,Ja uciekałam bo trzeba się skonfrontować z problemem ,a grupa otwiera oczy na odbieranie innych i ich rad naprawdę ciężko ,ale trzeba to przejść ,trzeba przerobić problemy od dzieciństwa ,bo choć nam się wydaje że było okej ,ale to jak funkcjonujemy w życiu dorosłym ,różne schematy powtarzamy .Ja dziś wiem że muszę chodzić na spotkania z terapeutka żeby zmienić myślenie o sobie ,że też jestem ważna w tym życiu ❤
Jezu, Olur, ale baba fajna! 😅 Wylogowany jutub przypomniał mi tym filmem Twój kanał po latach. Fajnie wiedzieć, że sobie przędziesz i że szczęśliwa jesteś. Pozdrawiam ciepło!
Jestem w 2 terapii od 3 miesięcy. Moja poprzednia terapia trwała ponad rok i poszłam na nią ze względu na nerwicę lękowa i ataki paniki. Teraz jestem od 3 miesięcy w terapii Gestalt. Zupełnie inny proces. Inna ja, inne potrzeby. Zbliżam się do 30stki i chyba to ten czas żeby rozpracować szkodliwe mechanizmy. Dzięki za ten film 🥰
Hej Ola ❤ Jestem w terapii i choć byłam największym sceptykiem, to obecnie żałuję, że zdecydowałam się tak późno. Czasem nie mamy możliwości, żeby poradzić sobie sami z tym, co nam krąży po głowie i zalega. Warto!
Nie radziłam sobie z emocjami kiepska sytuacja w domu , 2 razy sie umawialam z jedna babką ale nie wyszło raz ja nie mogłam a raz ona. Poszłam na nfz byłam 2 razy nie podobało mi się. Inie poszłam więcej. Ratował mnie youtube teraz trzyma mnie w ryzach kościół protestancki i mieszkanie samej z bratem .🎉
8 miesięcy terapii CBT/tryby I schematy. Muszę się przyznać, że nie pracowałem na 100 procent, ale jestem zadowolony, bo dostałem pewne narzędzia i wiedzę o samym sobie. Gdybym dysponował ekstra funduszami, to pewnie zdecydowałbym się na przepracowanie pewnych rzeczy.
Taka 2 letnia terapia to dla mnie marzenie 😆 mentalnie czuje się jak właśnie trzydziestką ktora opisałaś. wiem że miała bym o czym gadać przez ten czas terapii 🤭 nadal nie potrafię zrozumiem, dlatego dostęp do takich rzeczy jest utrudniony w naszym kraju. na termin na NFZ czekam już 9 miesięcy i cisza. a prywatnie tk niestety nie lada wydatek... dlatego na maxa ci zazdroszczę, że było Ci dane mieć ten czas z terapeuta, I że masz już za sobą układanie tych klocków! :) powodzonka!
Jestem w terapii schematu 2 lata. Kilka kryzysów za mną tuuurbo ciężkich ale także tuuurbo warto. Najlepsza decyzja w życiu, serio. Chyba cele które założyłam na początku osiągnęłam ale przyszły nowe i chyba będziemy musiały to zaktualizować. Czasem mam myśli o tym że jak skończę tą terapię to może poszłabym na inną w innym nurcie albo terapię bardziej skierowaną na ciało, bardzo mnie to ciekawi bo póki co czuję się trochę od niego odłączona. Polecam "o zmierzchu" i serię kontakt z bazą. Uwielbiam Twoje pogadanki, fajnie ubierasz myśli w słowa.
Dzień dobry! 😉 Skończyłam terapię przeszło 2 miesiące temu, trwała ona 9 długich miesięcy. W trakcie miałam 2 kryzysy, które były zapoczątkowane przez czas takiej "względnej stabilizacji" - czułam się wtedy trochę lepiej i BARDZO nie chciałam wydawać co tydzień kolejnych 180 zł na wizyty. Terapeuta przekonywał mnie, że to jednak nie ten czas (czym mnie okropnie wkurEGHEM ;p). Podczas drugiego kryzysu zszedł z kasiory, bo widział, że to dla mnie duży problem, czym mega mnie uspokoił. Co najśmieszniejsze, niedługo później w końcu poczułam, że faktycznie nie potrzebuję już jego pomocy, powiedziałam mu o tym i sam też stwierdził, że jestem na to gotowa. Nie planowałam tego, spontanicznie poczułam to na tym spotkaniu. Teraz jestem Basią 2.0 i czasem łapię się na tym, że jestem terapeutką sama dla siebie 😆. Jestem sobie wdzięczna, że zdecydowałam się na terapię i pozwoliłam sobie pomóc
Год назад
metafora z butelką - piękne. kilka spotkań na terapii już za mną. terapeutka okazała się, niestety, nieprofesjonalna i od tamtej pory (ponad pół roku?) nie zdecydowałam się jeszcze na powrót. niby szukam odpowiedniej osoby, ale ciągle jest coś „nie tak” 😉
Moje doświadczenie z terapią było krótkie, bo trwało tylko 2 miesiące, głównie ze względu na finanse oraz to, że nie znałam się wtedy kompletnie na nurtach psychologicznych - uczęszczałam do Pani psycholog, która zajmowała się nurtem systemowym (głównie omawianie relacji rodzinnych i generalnie relacji). Dlatego już po 2 miesiącach miałam poczucie, że omówiłyśmy wszystkie aspekty moich problemów dotyczących relacji, w mojej głowie nie było już nic, co mogłabym dalej przepracowywać w tej kwestii. Teraz wiem, że gdy tylko będę finansowo stabilna, na pewno chcę udać się na terapię poznawczo-behawioralną, która daje większe pole do manewru i może się skupić na istotnych dla mnie problemach - moich emocjach, moich zachowaniach, reakcjach, lękach...
Olu wiesz, że ty jesteś moją terapeutką😍 ja słuchając ciebie już przez tyle lat, zmieniam postrzeganie siebie i innych, bardzo mi pomagasz. Dziękuje ci za to, że jesteś😘
Korzystałam z pomocy terapeutki w czasie mega kryzysu, gdzie zupełnie nie mogłam poradzić sobie z natrętnymi myślami i lękiem. Było to tylko kilka spotkań, ale naprawdę pomogło mi się to z tym uporać 🌸 Gdyby nie koszty terapii myślę, że zostałabym dłużej, ale niestety kilkaset złotych miesięcznie to poza moim budżetem 😵
Obudziłam się z koszmarnym bólem głowy i myślałam że wrzucę ten dzień do kosza, ale zobaczyłam twój film, poleżę sobie spokojnie, spróbuję pooddychać i może uda się coś z tego dnia wyciągnąć ♡
Myślę czasami o terapii, nie wynika to jednak z jakiś moich problemów tylko bardziej z ciekawości. Chciałabym zobaczyć jak to jest, bo lubię dowiadywać się o sobie, lubię zauważać swoje schematy, zachowania, wyciągać z nich wnioski. Może dowiedziałaby się czegoś czego jeszcze o sobie nie wiem.
Jestem po konsultacji pierwszej, czekam na rozpoczęcie sesji. Zdecydowałam się, bo nie umiem w emocje. Są takie, z którymi sobie nie radzę. Nie jestem pewna siebie, a chciałabym. Nie akceptuję swojej choroby.
Miło było posłuchać Cię do kawki z rana. Ja poczułam potrzebę pójścia na terapię właśnie po porodzie. Zaliczyłam totalnego baby bluesa i 2 tygodnie życia w przygnębieniu, smutku to było dla mnie już za dużo. To minęło, ale pojawiły się inne problemy, jakby nie było życie odwróciło się do góry nogami, ciężko było się w nowej sytuacji odnaleźć. Nie było z kim pogadać, nie było czasu dla siebie, miałam wrażenie że zatraciłam siebie. Byłam tylko na dwóch spotkaniach z Panią psychoterapeutką, ostatecznie nie podjęłam decyzji o chodzeniu na terapię. Myślałam że psychoterapeuta da jakieś konkretne rady (może byłoby tak na terapii?), a Pani tylko zadawała pytania, na dwóch spotkaniach opowiedziałam całe swoje życie i ... Tylko tyle. Zniechęciło mnie to. Czułam że to nic nie zmienia. A może tak wyglądają pierwsze spotkania? Tego nie wiem. W sumie mogłam zapytać wprost czy to tak ma wyglądać ;D A może po prostu to nie była odpowiednia osoba dla mnie. :)
Psychoterapia tak wygląda, pierwsze sesje zawsze przypominają trochę cały życiorys, terapeuta musi poznać Twoje początki, dzieciństwo, schematy 😊 wierzę, że te pierwsze sesje mogą być frustrujące, bo w końcu my dwoje życie przecież znamy, ale terapeuta go nie zna
@@magda1200 Tak właśnie pomyślałam, już po:) ale wtedy tego nie wiedziałam, nie dopytałam, nie dostałam też informacji że na tym to polega. Miałam tylko w głowie: kurde, znowu zapłacę 200 zł żeby sobie pogadać. 🙈
Ja czuję od wielu lat, że potrzebuje psychoterapii, ale boje się, że trafię do kogoś, kto mi bardziej zaszkodzi niż pomoże. Był moment, że znalazłam osobę do której chciałabym iść, ale okazało się, że jest to kuzynka mojego męża (wtedy jeszcze chłopaka). Odpuściłam... Niedawno znowu chciałam iść i nawet umówiłam się na wizytę, ale otrzymałam odpowiedź, że psychoterapia nie wchodzi w grę ponieważ, pracuje na dwie zmiany, a psychoterapia może być prowadzona systematycznie o jednej porze. I znowu zamknęłam się w sobie. Po obejrzeniu tego filmu, znowu mam potrzebę poszukania kogoś, ale boje się, kolejnego odrzucenia lub źle udzielonej pomocy...🙈😭😮💨
Stale próbuję zebrać się (w tym niestety finansowo...), żeby zacząć chodzić do psychologa bądź psychoterapeuty i Twoje materiały upewniają mnie w tym, że warto.
Mam to samo.. Już naprawę dłuższy czas myślę o tym, że powinnam umówić się na 1. wizytę. Ostatnimi czasy co raz bardziej się w tym utwierdzam, potrzebuję tego. Jednak boję się, że na miejscu nie będę wiedziała co mówić, że wyjdę na nierozgarniętą, plus koszty jakie się z tym wiążą trochę mnie przerażają 😣
Jestem w szoku, że płakałaś może ze dwa razy na terapii? Byłam u dwóch psychologów i jednej psychoterapeutki i na każdym pierwszym spotkaniu płakałam przez większość sesji XD zapisuję się na sesję w naprawdę mocnym dla mnie momencie życia, po jednym takim spotkaniu już coś więcej mi się układa w głowie, ale mam właśnie takie poczucie, że to wystarczy. Po co mam chodzić na więcej spotkań? Mimo, że czuję, że mam więcej problemów. Też jest mi trochę wstyd za to, że "obrabiam dupę" mojej rodzinie, znajomym na takiej sesji, dużo mówię o sobie i też ta druga osoba szybko mnie poznaje, co nie do końca mi się podoba. Bardzo dużo myślę o tym czy druga sesja jest konieczna u tej samej osoby, ale w sumie ciągłe opowiadanie o tym samym, bo do tej pory mówiłam o tych samych problemach lub podobnych i też jest to takie stanie w miejscu. Też mam tak, że jak na pierwszej wizycie jest ok, tak neutralnie to daje szanse na drugie spotkanie, bo w sumie nie znam tej osoby, więc nie chce po pierwszym spotkaniu odrzucać i tak samo jest w relacjach z nowymi osobami w moim życiu.
Myślę, że kiedyś na pewno pójdę na terapię. Zwłaszcza jak będę chciała mieć dzieci. Chciałabym je dobrze wychować, ale najpierw trzeba zacząć od własnego zdrowia psychicznego 🌊
Kiedyś zapisałam się na terapię ale jakoś nie mogłam się dopasować z Panią psycholog. Przychodziłam do niej i mówiłam co działo się u mnie w danym tyg a nie tego szukałam..koniec końców odpuściłam i teraz nie szukałam nic nowego niestety 😏 w domu 7 miesięczny syn i nie za bardzo umiem się zebrać do tego 😣
ja jestem na terapii 2 lata przed tymi latami mialam dwa lata przerwy, przed tym jeszcze pol roku terapii z innym terapeuta Zanim zaczelam chodzić na ta pierwsza terapie bylam dwa razy w szpitalu. Trafilam tam majac jeszcze 13 lat
Hmm...kurcze ja już 2 lata ponad na terapii jestem i mam teraz trzecią terapeutke obecnie i chyba nigdy nie miałam takiej bezpiecznej i przyjemnej relacji z terapeutką zawsze jest per ,,Pani" i jest sztywno trochę często raczej nie ma takiego luzu. Od jakiegoś czasu zaczęłam zauważać, że ludzie mają takie bezpieczne przyjemne i luźniejsze relacje z terapeuta i nie wiem czy to kwestia ciągle nieodpowiednich terapeutek czy ciągle tylko moja
Olu a miałaś jeszcze w jednym filmie opowiedzieć o początkach twojej terapii, że musiałaś zmienić terapeutkę - będzie lub było o tym a ja przeoczyłam? to było w tym filmie Q&A cz.1 o terapii tak mówiłaś pod koniec
Jestem na swojej pierwszej terapii i za mną dopiero 3 spotkania, jednak po żadnym z nich nie czułam się lepiej, nie miałam tak że czegos nowego sie dowiedzialam (czego juz bym sama wczesniej nie wiedziala), ze lepiej czulam sie w sytuacji w ktorej sie znajduje, ze troche wiem juz co mam dalej robic itp. Bardzo mnie zastanawia czy to normalne, czy lepiej zmienić terapeute czy moze jeszcze dac szanse poniewaz skupilismy sie na razie tylko na tym co jest teraz i w niedawnej przeszlosci, nie wrocilismy jeszcze do dziecinstwa ani czasow szkoly, mamy dopiero omawiac to na nastepnym spotkaniu. Szczerze mowiac mam troche mieszane uczucia i nie wiem czy jakas poprawa nadejdzie dopiero z czasem czy juz po tych spotkaniach powinnam miec troche jaśniej w głowie 😕
Według mnie to też Ty nadajesz bieg terapii i Twoje refleksje albo skojarzenia. Nie wróciliście do przeszłości, a wspominałaś coś o niej? „Czuje się dokładnie jak wtedy gdy xxx”. Moja terapeutka nie wysyłała mnie sama w przeszłość i nie zadawała o to pytań jeśli sama nie zaczęłam tematu. Pamiętaj, że jesteś też na początku, na starcie nie padną żadne zmieniające życie tezy, bo się z terapeuta nawet nie znacie. On musi Cię poznać, by coś z tego poskładać. A refleksyjność czy chęć łączenia faktów klienta/pacjenta pomaga przyspieszyć ten proces tak myślę. :)
To chyba wszstko zależy od każdego człowieka.....ale usłyszałam od kogoś że chodzimy na terapię dopiero jak coś się dzieje złego w zyciu a powinniśmy np w wieku 18 jak zaczynamy wkraczać w dorosłość.... po to żeby poznać i wyprostować siebie....W dorosłość wkraczamy niestety już poobijani a nawet tego nie czujemy...
Jestem po i odbieram ten proces bardzo podobnie do Ciebie. Ogólnie uważam, że każdy powinien chociaż raz w życiu skorzystać, żeby po prostu zrozumieć siebie. Moim założeniem również była "kawa na ławę i do roboty" :) i pewnie dlatego poszło szybko i sprawnie, ale wiem, że nie każdy jest na tyle otwarty czy też gotowy.
nigdy nie mialam potrzeby pojscia na terapię, jesli mam jakies problemy to sama wiem jak sobie z nimi radzić, zresztą nie są one na tyle duże by je aż tak rozkminiać. Kazdy ma czasem gorsze momenty i trzeba umieć sobie z tym radzić. Oczywiscie jesli ktoś czuje taką potrzebę to ok, ja nie czułam.
natomiast zgadzam się, że sporo ludzi powinno przejść terapię, bo to jak ludzie nie radzą sobie ze swoimi emocjami, mają problemy komunikacyjne, problemy z agresją i samymi sobą to po prostu woła o pomstę do nieba. Wiekszosc ludzi niestety jest bardzo mało dojrzała emocjonalnie i brak im samoświadomości.
