Labirentimiz - Cahit ZARİFOĞLU [Şiir] 

Bir labirentten bahsediyor üstat. Bu dünyanın bir labirentten olduğunu anlatıyor. Hakikaten zaman zaman içinden çıkamadığımız durumlar olmuyor mu? Doğru yol olduğuna inandığımız ve bir zaman sonra çıkmaz sokakta olduğumuzu görmüyor muyuz? Çıkmaz sokaklardan bir çıkarım yapıp deva aramıyor muyuz? Nihayetinde bir labirentte başlıyor hayatımız ve labirentin çıkışında oyunu kazandığımızı zannediyoruz. Çoğu zaman bilemiyoruz ancak çıkmaz sokaklar öğretiyor hayatı. Söylediğim gibi bir labirentte başlıyor hayatımız ve çıkışta kendimizin kahraman olduğunu zannediyoruz. Oysa kahraman olup olmadığımızı belirleyecek olan terazi henüz kurulmadı. İnsan biraz da peşin hükümlerinin kurbanı.
Labirentin içerisinde kaybediyoruz kendimizi. Üstadın söylediği gibi tutacağımız bir ip yokmuş gibi davranıyoruz. Labirentin içinden dışına doğru tek hata yapmadan götürecek olan ipi görmezden geliyoruz. Yahut doğru yolların rengi olmasına rağmen takip etmiyoruz. İnsan biraz da unutkan bir varlık. Ayette belirtilen boya ve ipin ne manaya geldiğini unutuyoruz. Her sabah yine de her şeye rağmen doğuyor üzerimize güneş. Bu demektir ki af kapısı her zaman açık. Güneşin doğmasıyla beraber hangi ipe ve renge tutunduğunu söylüyor tabiat. Bizi de davet ediyor, temiz bir yeryüzüne alın değdirmek için. Aşk ve uyku arasında kalıyoruz çoğu zaman. Oysa uyumak kaçınılmaz bir kaderden ibaret.
Renk ve ipi takip edenler çıkıyor, labirentin sonuna. Ancak her çıkış aynı yere çıkmıyor günün sonunda. Kimi selam diyor âleme, mahlûka ve insanlara. Kimi elem yazıyor boynunun borcuna…
Hikayesi olan lâkin hikayesinin kahramanı olmayan adam...
Fânî Adam'dan Mektuplar: www.faniadamya...
Söğüd Ağacı Topluluğu: www.sogudagaci...
İnstagram: / faniadamyaziyor
Twitter: / faniadamyaziyor
1000kitap: 1000kitap.com/...
Fon Müziği: / @mustafatunam
İlgili başlık etiketleri:
#edebiyat #şiir