Lena Żelichowska, właśc. Helena Żelichowska (ur. 12 sierpnia 1910 w Warszawie, zm. 28 sierpnia 1958 w San Francisco) - polska aktorka filmowa, rewiowa i teatralna. W wieku sześciu lat rozpoczęła naukę baletu w szkole Piotra Zajlicha. Jako nastolatka (1926-29) występowała w Teatrze Wielkim, a następnie w stołecznych teatrzykach rewiowych, m.in.: „Morskie Oko”. W Teatrze Nowym występowała w 1934 roku, a od 1935 do wybuchu II wojny światowej grała w Teatrze Letnim i Cyruliku Warszawskim. Wreszcie po wojnie wyjechała do USA (w 1946 r.). Nie wróciła już ani na scenę, ani do kraju. W 1947 r. złożyła wniosek o przyznanie amerykańskiego obywatelstwa. Po samobójczej śmierci męża w 1952 pracowała jako manicurzystka. Zmarła 6 lat później w wieku 48 lat. Córka Jerzego Michała Floriana Żelichowskiego i Henryki z domu Fronczyk. Żona malarza Juliusza Stefana de la Gourdaine Norblina (1892-1952) i matka wirtuoza gitary klasycznej Andrew Norblina (ur. 1944). Prochy Leny Żelichowskiej i jej męża Stefana Norblina zostały sprowadzone do Polski i pochowane (12 października 2012) na warszawskich Starych Powązkach.
Fryderyk Franciszek Jarosy, także Fryderyk Jarossy, Fryderyk Járosy (ur. 10 października 1890 w Grazu, zm. 6 sierpnia 1960 w Viareggio) - polski konferansjer węgierskiego pochodzenia, reżyser teatralny i dyrektor wielu teatrów kabaretowych międzywojennej Warszawy. Urodził się w Austro-Węgrzech, w plebiscycie pomimo węgierskiego pochodzenia wybrał narodowość austriacką, w 1938 roku otrzymał honorowe polskie obywatelstwo. W 1913 r. poślubił rosyjską arystokratkę Natalię von Wrotnowsky; mieli dwoje dzieci. Do Polski przyjechał w 1924 r. jako członek rosyjskiego teatrzyku Siniaja Ptica (Niebieski Ptak) i pozostał w Warszawie na wiele lat. Na początku nie znał języka polskiego. Był dyrektorem, reżyserem i założycielem wielu warszawskich teatrów kabaretowych: Kabaret Banda, Cyganerię, Cyrulika Warszawskiego,Teatr Buffo. Aresztowany 24 października 1939, zbiegł z transportu na przesłuchanie i ukrywał się, przez pewien czas także na terenie getta warszawskiego. W czasie wojny używał nazwiska Franciszek Nowaczek. Po powstaniu warszawskim (1944) był więźniem obozu koncentracyjnego Buchenwald. Po II wojnie światowej wyemigrował do Wielkiej Brytanii. W Londynie żył w skrajnym niedostatku, organizował przedstawienia teatralne w emigracyjnych ośrodkach polskich, występował także czasem w audycjach nadawanych przez Wolną Europę i BBC na teren Polski. W 1948 roku komunistyczny rząd pozbawił go polskiego obywatelstwa. Konferansjerski styl Jarosyego, niemożliwy do dokładnego naśladowania i podrobienia, po wojnie kultywowali: Kazimierz Rudzki i Edward Dziewoński. Zmarł w 1960 roku we Włoszech. Jego grób znajduje się obecnie na cmentarzu Neustifter Friedhof w Wiedniu.
Zapraszamy na Naszą stronę na FB: / polskiepiosenki2013
TEKST:
Lena Żelichowska i Fryderyk Jarosy - A ja nic, tylko Ty (1934)
Autor tekstu: Marian Hemar
Kompozytor: Tadeusz Müller
A ja nic, tylko ty
A ja nic, tylko z tobą wciąż!
- A czyś wesół jest?
- A czy się smucisz?
- Czemu idziesz już?
- A kiedy wrócisz?
I już nic, tylko ty!
I już nic, tylko z tobą wciąż
Dla ciebie śmiech, dla ciebie łzy
I już nic, tylko ty!
Jaka miłość, ach? (tak!)
jaka śliczna... (tak!)
tak oddana, tak liryczna.
To wzrusza, prawda? (tak!)
lecz bądźmy ściśli,
dlaczego o nim nikt nie pomyśli?
Bo ona przy nim bez chwili przerwy (tak!)
a jego życie, a jego nerwy?
Bo ona za nim nie widzi świata,
dzień, tydzień, miesiąc, rok, lata!
Bo ona nic! Tylko on!
A on nic, cierpliwości!
- A czyś wesół jest?
- Tak!
- A czy się smucisz?
- Nie!
- A dokąd idziesz?
- Na Posiedzenie
- A kiedy wrócisz?
- Po posiedzeniu!
Bo ona nic, tylko on
A on nic, tylko: ludzie
ratujcie mnie!
- Chodź do Adrii
- Nie mam pieniędzy
- To choć do kina
- Nie mam ochoty
- Nie pal tyle
- Och!
- Nie pij wina
- Ach!
Bo ona nic, tylko on
A on nic, tylko: może
do Legii Cudzoziemskiej?
- Kochasz mnie?
- Jak chorobę!
- A mnie nie pytasz?
- Bo mam chrypkę
- A co piszesz?
- Testament!
- A co czytasz?
- Poradnik dla morderców!
Bo ona nic, tylko on!
A on nic, tylko S.O.S.!!!
- Pocałuj w buzię!
- Pocałuj w nózię!
- Pocałuj w oczki!
- Pocałuj w loczki!
(Wysoki sądzie! Proszę mnie uniewinnić!
Ja nie mogłem inaczej!
To nie było życie! To było piekło na ziemi!)
Bo ona nic, tylko on!
Ona nic! Tylko przy nim wciąż!
Przez cały dzień
Ze wszystkich stron!
A on nic!
Nareszcie won!
Powyższy film nie jest naszą własnością, ma na celu propagowania wartości naukowych dla współczesnego pokolenia, tj. artystów, kultury oraz zmian w języku polskim, które nastąpiły na przestrzeni XX wieku. Wykorzystane bibliografie pochodzą z różnych źródeł tj. własne zbiory oraz www.zyciorysy.info . Wartość naukowa kanału wynika z połączenia wizerunku artysty, utworu, życiorysem oraz tekstem poszczególnej piosenki na naszym kanale. Nasz kanał można uznać za muzyczną encyklopedię Polskich artystów.
1 окт 2024
