Lusine Grigoryan ~Bales Ari~ Music By: Lusine Grigoryan & Artur Hakobyan /@Dimensionstudio/ Lyrics By: Lusine Grigoryan Keyboard By: Eduard Bogaryan This song is dedicated to Hakob Bogaryan ,a fallen hero from the 44 day war .
Հակոբ Գագիկի Բողարյան Ծնվել է 2001 թվականի Հունվարի 2- ին՝ Երևանում: Հայրը՝ Գագիկ Հակոբի Բողարյան, Մայրը՝ Ռոզա Ռադիկի Պետրոսյան: Հակոբը ժիր, կայտառ, ազնիվ, բարի, մարդամոտ, հարգալից ու չարաճճի տղա էր:Երկու քույրեր՝ Անահիտի և Շողիկի միակ եղբայրը, օջախի հույսն ու հավատը: 2006 թվականին Հակոբն ընդունվել է հ. 154 հիմնական դպրոցը, որտեղ ստացել տասներկուամյա կրթություն:Նա շատ ակտիվ էր, ֆիզիկապես շատ ճկուն:Այդ ճկունության, լողի շնորհիվ էլ նա սկսում է զբաղվել (байдарка) սպորտաձևով:Առաջին իսկ հաճախումներից նա դառնում է սիրելի սան:Նվաճում բազում մրցանակներ՝ մեդալներ, արժանանում մի քանի բարձր պարգևների՝ պատվով ներկայացնելով իր երկիրը միջազգային հարթակներում:Հակոբը 2018 թվականին ընդունվում է ՀՖԿՍՊԻ-ի (Հայաստանի Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի պետական ինստիտուտ) լողի բաժինը: Ընդունվում է նաև «ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԴՕՍԱԱՖ» ՀԱՄԱՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐԱԿԱՆ» ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒՆ, ավարտելով այն պատվոգրով, որն էլ Հակոբին շնորհում է լեգենդար գեներալ Արկադի Տեր-Թադևոսյանը, նույն ինքը՝ Կոմանդոսը:Մեկ տարի անց, 2019 թվականի հուլիսի 2-ին մեկնում է ծառայության՝ դեպի Արցախ, Ջրականի (Ջաբրայիլ)59/703 գումարտակ, որպես վարորդ: Հակոբին ծառայության մեկնելիս հարազատները մեծ ցնծությամբ, քեֆ ուրախությամբ են ճանապարհում:Նրանք երջանիկ էին, հպարտ, որ որդին զինվոր է, որ իր պարտքն է կատարելու հսյրենիքի հանդեպ: Հակոբն ինքն էլ շատ գոհ էր ծառայությունից, հրամանատարներից և այն ամենից, ինչ վերաբերում էր ծառայությանը: 2019 թվականից Աստիճանաբար երկրում տիրում է թագավարակը և բոլորը սկսում են մեկուսանալ, արգելվում է նաև զինվորների տեսակցությունները:Դեռ "Կորոնա" կոչված վարակը չհաղթահարած շուն բորենիները անունով պատերազմ են սկսում: 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան, աքլորականչով սուրում են հրանոթները, ողբերգական պատերազմ է տիրում Արցախ աշխարհում:Առաջին օրերից Հակոբը չի լքում կոչվող բարձունքը, որտեղ կատարում է իր հերթափոխը: Նույն վայրում մի քանի օր համառ պայքար տալով, օգնություն են սպասում թիկունքից, սակայն ապարդյուն, ամենուր քաոս էր: Խիզախելով, մինչև վերջ կռիվ են տալիս, սակայն հայտնվելով թշնամու շրջափակման մեջ, ուժերը սպառվում են, ընկերները ընկնում հերոսաբար:Պետք էր մի կերպ վիրավորներին դուրս բերել, և նահանջի ճանապարհ հարթել, թշնամուն շեղել: Հակոբը, հրամանատարը և իր զինակից ընկերներ՝ Մոսոն, Դավիթն ու Հարութը որոշում են կայացնում թշնամու ուշադրությունը շեղելով դեպի իրենց, մի քանի տասնյակ վիրավոր ու վատառողջ զինակիցների թիկունքից պահելով նահանջի ճանապարհ բացել: Թեժ պայքարում, թշնամին հանդիպելով համառ դիմադրոթյան, դիմում է դիպուկահարների օգնությանը, որի արդյունքում հոկտեմբերի 5-ին, ժամը՝ 06:15-ին, չարաբաստիկ դիպուկահարի մի քանի կրակոց կտրում են Հակոբի կյանքը, խլում հերոս հայ տղայի կյանքի գարունները, խաթարում ծնողների կյանքի իմաստը:Հակոբը և իր ընկերներն ընկնում են հերոսի մահով: Հավերժ փառք ու պատիվ հայ քաջարի զինվորներին։
Լուսինե ջան շատ եմ խնդրում մի երգ էլ Վահեյիս համար գրեք սեպտեմբերի 13-ի զոհերիցա: Դուք իրեն ու իր ժպիտը շատ լավ գիտեք ru-vid.comzt_Rza0r4Tc?feature=share
